คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ Beautiful in like ] ยัยตัวแสบ แอบรัก...เจ้าชาย : Chapter 1
+ Chapter 1 +
ความฝัน ( My dream )
“เฮ้ย! แก วันนี้ไปเที่ยวกันมะ” ฉันหันไปถามไอ้อิ๊ดที่นั่งอยู่ข้างๆ กัน ไอ้อิ๊ดหันมาท่าสโลว์โมชั่น ทำให้ผมมันเข้าปากฉันไปหลายเส้น
อ๊อก แกใช้ยาสระผมอะไรฟะ ฉันจะได้ไม่ใช้ >,<
“สยามดิ ไปเดินเที่ยว” ไอ้อิ๊ดพูด แล้วหันหลังนั่งพิงกำแพง เอาปากกากัดไว้ในปาก
“ทุเรศว่ะ ถ้ามันเป็นปากกาของแกเองนี่จะไม่ว่าเลย แต่ ว่าอันนี้ ปากกาข้านะโว้ย!” ฉันตะโกนอย่างเหลืออดแล้วดึงปากกาของมันออกมาจากปาก เพื่อเอาไปเช็ดเสื้อไอ้จา
“ไอ้เนย ทำอะไรวะ” ไอ้จาหันมาตวาด มองดูเสื้อด้านหลัง
“เอาปากกาเช็ดเสื้อแกไง” ฉันตอบแบบเฉยๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร ไอ้จามองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วจะเอามือมาทุบฉันสักที ฮี่ๆ แต่ฉันหลบทัน เพราะว่ารู้ ว่าถ้าทำอะไรมัน มันจะเอาคืนแบบรุนแรง
“ไอ้บ้านี่ ซกมกชะมัด” ไอ้จาว่า ก่อนจะดึงปากกาจากมือฉันไป
“ไปว่าไอ้อิ๊ดดิ มันเอาปากกาข้าไปกัดก่อน นี่” ฉันเถียงคอเป็นเอ็น ไอ้อิ๊ดรีบส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“เปล่านะเฟ้ย! อย่ากล่าวหาดิ” ไอ้อิ๊ดรีบส่ายหัว ไอ้ชั่ว! เลวสุดๆ จริงมั้ยผู้อ่าน
“เออ ไอ้จา เมื่อคืนฝันเป็นครั้งที่สองแล้วอ่ะ เอ...หรือสามวะ...” ฉันพูด ทำท่านึกคิด “อ่อ...คงจะเป็นสองนั้นเหละ อืมๆๆ”
“ครั้งที่สอง เออ วันนี้ฝันอีกครั้งดิ โบราณว่า ฝันสามครั้งจะเป็นจริง” ไอ้จาพูด สีหน้าครุ่นคิด “ใช่เปล่าวะไอ้อิ๊ด ไม่แน่ใจว่ะ” ไอ้จาหันมาถามไอ้อิ๊ด แต่ไอ้อีดนั่งเหม่อมองไปไกล
“เฮ้ย! แกเป็นไรรึเปล่าอ่ะ” ฉันหันไปถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“ห๊ะหา มีอะไรอ่ะ” ไอ้อิ๊ดเหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์ หันมาตามเสียงเรียก
“เป็นอะไรของแกวะ!” ไอ้จาถามบ้าง “เออ แล้วฝันสามครั้งใช่ป่ะ ถึงจะเป็นจริงอ่ะ”
“อือๆ ใช่แล้ว” ไอ้อิ๊ดพยักหน้า แล้วมันก็หันไปนั่งเหม่อต่อ ดูท่าจะมีเรื่องไม่ชอบมาพากลแน่ ถ้าความรู้สึกของฉันไม่ผิดนะ
“เหรอๆ อือ จะพยายาม” ฉันพยักหน้าเออออ แล้วพยายามหันไปสังเกตไอ้อิ๊ด ตอนนี้ มันถอนหายใจดังเฮ้อ...แล้วหันมามองฉัน ก่อนจะรีบปรับสีหน้าเป็นปกติทันที
“ต้องฝันเลยเว้ย! ห้ามพูดว่าพยายาม!!!” ไอ้จาตวาดจนฉันสะดุ้ง ไอ้บ้านี่ แกจะให้อาจารย์รู้รึไงว่าพวกเราไม่ตั้งใจเรียนกันอ่ะ เอาแต่นั่งคุยกัน เสียภาพพจน์การเป็นรองฝ่ายวิชาการที่ดีหมด (มันไม่มีเหลือให้เสียแล้วล่ะ เพราะว่ามันเสียไปหมดแล้ว : ผู้แต่ง) พูดมาก!!!! (ง่ะ : ผู้แต่ง)
สงสัยจะลืมบอกไปนะคะ เอ่อ... ฉันได้เป็นรองหัวหน้าห้องค่ะ เป็นรองฝ่ายวิชาการเลยนะคะ หุหุหุ ทีแรกก็ไม่อยากเป็นนักหรอกค่ะ เพราะมันลำบาก แต่ตอนนี้อ่ะนะ โฮะๆ ดีจัยมั่กๆเลยอ่ะค่ะที่ได้เป็นอ่ะนะ เพราะว่าฉันน้าสามารถใช้สิทธพิเศษ ใช้ใครไปทำอะไรก็ได้ ถ้าไม่ไป จะขู่ว่าจะบอกอาจารย์ เรื่องไม่ทำเวร ไม่ทำการบ้าน คุยในห้อง เอาขนมมากินบนห้อง หนีเรียน อะไรงี้อ่ะค่ะ แล้วพวกมันก็กลัวกัน เวลาฉันสั่งอะไร มันก็จะรีบทำตามกัน
เห็นไหมเคอะ ว่าฉันเป็นหัวหน้าที่ดีขนาดไหน ^-^ โฮ่ๆ (เลว!!! - - -ตุ้บตับ!!! - - - คนเขียนเวลาพูดความจริง แล้วมันมักจะเจ็บตัวนะคะ อ๊อก! : ผู้แต่ง)
“นี่ไอ้อิ๊ด แกจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ” ฉันหันไปถาม ไอ้อิ๊ดส่ายหัว เพราะไม่มีอะไรจะพูด
มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ไม่งั้นไอ้อิ๊ดไม่เป็นอย่างนี้หรอก
“นี่ พวกนายคุยเบาๆก็ได้ อ.มองแล้วนะ” เซนหันมาพูด ก่อนจะหันไปเรียนต่อ
โอ้... พ่อยอดชายจอมขยันเจ้าขา >.< ดีแล้วนะคะ ที่รู้จักตั้งใจเรียนเพื่อลูกของเรา ตั้งใจต่อไปนะจ้ะ เฮ้ย! หลุดค่ะหลุด ^^
อ่อ เรากำลังคุยกัน ตอนคาบฟิสิคส์ค่ะ
“เฮ้ย! กินข้าวโว้ย! กินข้าว” ไอ้อิ๊ดพูดเมื่อก้าวพ้นธรณีประตู ห้อง ฉันมองหน้าไอ้จา แล้วส่งสายตาให้กันว่า ‘มันหิวจนบ้าไปแล้วแน่ๆ’ แล้วพวกเราก็พยักหน้ากันอยู่อย่างนั้น จนไอ้อิ๊ดหันมามอง
“ฉันว่า พวกแกเหมือนไอ้หมาที่มันพยักหัวอยู่หน้ารถคันนั้นเลยอ่ะ” ไอ้อิ๊ดพูดแล้วชี้ให้ดูรถยนต์คันหนึ่ง ที่ข้างในมีตุ๊กตาหมากระดกหัวอย่างที่ไอ้อิ๊ดว่า
“ว้าก! แกอยากตายก่อนกำหนดรึไงวะ” ฉันร้อง แล้ว แทบจะกระโจนใส่ไอ้อิ๊ดเลย แต่ถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่าเซนพูดขึ้นมาล่ะก็ ไอ้อิ๊ดเสียโฉมไปแล้ว
แต่แปลก ทำไมไอ้จามันไม่เห็นเดือดร้อน ทั้งๆที่ มันก็โดนด่าพร้อมๆกับฉัน อ๋า รู้แล้ว ที่มันเคยบอก มันไม่ยอมรับ ก็แปลว่ามันไม่ได้เป็น ทำไมมันต้องยอมรับ กรี๊ด!!! ไม่ยอมเฟ้ย!!! มันไม่ยอมรับ ฉันก็ไม่ยอมรับ จบ... เพราะแม่ไม่ปลื้ม (จบไปนานแล้ว ยังจะเอามาเล่น : ผู้แต่ง)
“นี่ พวกนายไปกินกันก่อนนะ เดี๋ยวชั้นจะไปห้องสมุด” เซนพูด อะไรกันคะ ยังไม่เก่งพออีกเรอะ อย่างนี้ลูกเราสบายน่าดูเลยอ่ะนะ เพราะว่ามีพ่อขยันแบบนี้ เฮ้ย! หลุดค่ะหลุด (เฮ้ย! อย่าหลุดบ่อยนักสิวะ คนอ่านเค้ารำคาญ จริงมิคะ ^^ : ผู้แต่ง)
“แหม ขยันจริงเลยนะ” ฉันว่าเชิงประชด เซนยิ้มหยีๆ แล้ววิ่งออก ไป
อ๊าย! น่ารักเป็นบ้าเลย >o< เห็นแล้วใจละลายอ่ะ
“น่ารักโคตรเลยว่ะ >,<” ไอ้อิ๊ดดูท่าจะเคลิ้มกับรอยยิ้มนั้นอีกคน ฉันเลยหยิกมันเพื่อให้ได้สติ
ของฉันย่ะ อันนั้นไว้กินเล่น แบร่ :p
“โอ๊ย! ไอ้บ้านี่ ทำอะไรวะ...เออนี่ เราไปกินข้าวกันตรงต้นไม้หน้าสนามบอลมะ ได้ยินมาว่า วันนี้พวกเจ้าชายจะแข่งบอลอ่ะ” ไอ้อิ๊ดพูด ดูท่ามันจะกระดี๊กระด๊ามากๆเลยอ่ะ นะ
“ไปรู้มาจากไหนฟะ -_-^” ฉันถามแล้วตีหน้ายักษ์ แต่ในใจลึกๆๆๆๆๆ อยากไปตอนนี้เลยอ่ะ แต่ต้องทำขรึมไว้ค่ะ คนมันฟอร์มจัดค่ะ
“ก็จากพวกห้องสองอ่ะ ได้ยินเค้าพูดกัน” ไอ้อิ๊ดพูดเรียบๆ ง่ายๆ ราวกับถามไอ้จาว่า มันกินข้าวรึยัง (จะถามทำไมวะ ก็น่าจะรู้ : ผู้แต่ง)
“....” ฉันเงียบ ไม่อยากด่ามันตรงๆอ่ะ ไอ้นี่มันชอบ สอใส่เกือกจังเลยอ่ะ ไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาด่ามันแล้วอ่ะ
“ไอ้บ้านี่ แกรู้ทุกรูขุมขนของโรงเรียนเลยเรอะ” ไอ้จาพูดเหมือนชม แต่ว่ามันด่าค่ะ แล้วพอดีว่าไอ้อิ๊ดมันโง่ มันเลยไม่รู้ว่าโดนหลอกด่า -_-^ เจริญมั้ยคะ เพื่อนๆของฉัน โฮ TOT
“ขอบใจ ^o^” ไอ้อิ๊ดยิ้มร่า คงคิดว่าไอ้จาชมจริงๆอ่ะ ไอ้โง่เอ๊ย! เคยเจอไหมคะ คนโง่ขนาดนี้อ่ะ ถ้าเจอนะ อย่าไปคบเลย นี่คือคำเตือนจากผู้หวังดี อย่าหลงผิดเหมือนฉันเลย TToTT
“เฮ้อ...เมื่อไหร่ฉันจะมีคนรักมั่งเนี่ย” ฉันบ่นเบาๆ ขณะเดินไปตามทาง แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ แตะก้อนหินตามทางเล่นๆ
“แหม ก็แบงค์สุดหล่อไงจ้ะ” ไอ้อิ๊ดเดินมาสนิทแนบเนื้อ แล้วเอาศอกมากระทุ้งฉันใหญ่ จนฉันเริ่มรำคาญ
“ไอ้บ้านี่ โกรธแล้วนะ” ฉันว่างอนๆ แต่หน้าแดงแจ๋ เหมือนลูกลึงตำ (ตำลึงเฟ้ย! มุกบ้าอะไรวะ อยากบอกว่า โคตรฟายเลย : บัวบาน)
“แหม เขิญใหญ่เลยนะ” ไอ้อิ๊ดแซว เอามือเขี่ยหน้าฉันเล่น จนฉันต้องปัดมันออก แต่มันก็ยังไม่ยอมเลิก ฉันเลยตีหน้ายักษ์ใส่ ไอ้อีดรีบชักมือมันกลับแทบจะทันที
ตุ้บ! ปั้ก!
เสียงลูกบอลปะทะอะไร บางอย่างแรงๆ
แล้วไอ้อะไรที่ว่า มันก็คือหัวฉันเองค่ะ -o-^^
“เฮ้ย! ไอ้เนย แกเป็นไรเปล่าวะ” ไอ้จาหันมาถาม
“โอ้ย! ไม่ตายแล้วกัน” ฉันเอามือกุมหัว แล้วจะหันไปตอบไอ้จา แต่สิ่ง ที่ได้กลับมาจากมัน คือ...
มันตบหัวฉัน อ่ะ >o< ไอ้นี่ คนยิ่งเจ็บๆอยู่
“ใครมันเตะมาวะ” ฉันร้องโวยวาย ก่อนจะหันไปหาคนที่เตะมา แล้วคิดแช่งคนที่แตะมาอย่างเคียดแค้น ฮึ่ย! ถ้ารู้ว่าใครเป็นคนแตะมานะ แม่จะอัดๆๆ แล้วส่งไปทำซูชิ
“เจ้าชาย...” ฉันร้องออกมา เมื่อได้เห็นหน้าคนๆนั้น เต็มๆ
โอ้! หนูขอถอนคำพูดที่เมื่อกี้พูดได้ไหม โอ้ หล่อลากกระชากจิตวิญญาณ
“เอ่อ...เป็นไรมากไหมครับ” แบงค์ถามฉันที่ตอนนี้แข็งเหมือนหินไปแล้วเรียบร้อย
อ๋า >.< ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรสุดสวาท หากระจาดมาให้ที ว้าก! หล่อกระชากตับไตใส้พุงท่อทวารหนักเหลือเกิน
“ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันตอบพลางก้มหน้า
โอ๊ะโอ๊ย! ใจละลายอ่ะ >.<
“เอ่อครับ ไม่เป็นไร งั้นผมไปนะครับ” เขาพูด หยิบลูกบอลแล้วเดินออก ไป
อย่าไปเลย อยู่กันอย่างนี้นานๆนะเธอ จากกันวันไหนฟ้าคง...จะผิดหวัง
ได้ยินไหมคะ อย่าไปจากเนยเลยน้า... เจ้าชาย
แต่ความคิดของฉันก็ต้องหยุดชะงัก....
เพราะว่า มันมีอีพวกมารทั้งหลายแหล่ มาขัดขวางค่ะ
“แหมๆๆๆๆๆเป็นไรมั้ยครับ” ไอ้จาเริ่มเข้ามาล้อเลียน พูดเสียงทุ้มต่ำ
“ไม่เป็นไรค่ะ” ไอ้อิ๊ดดัดเสียงสะดิดสะดิ้น
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ”
“ฉันรักคุณค่ะ”
“โอ้...ผมก็รักคุณครับ”
แล้วไอ้สองคนนั้นก็ เข้ากอดกัน แต่พอลืมตาขึ้นมอง ก็ตกใจ แล้วผละออกจากกันอย่างรวดเร็วเหมือนติดสปริงเอาไว้ยังไงอย่างงั้น
“หยี ไอ้บ้านี่ ทุเรศ” ไอ้จาพูดก่อนจะรีบปัดเสื้อผ้า ทำท่าเหมือนปัดเสนียดออกจากตัวยังไงอย่างั้น โว้โฮ ไม่เห็นต้องรังเกียจขนาดนั้นเลย ไอ้บ้าจา
“ยังกะแกน่ากอดตาย” ไอ้อิ๊ดแบะปาก แล้วทำท่าเหมือนจิ้งจกโดนไฟลน อาจเป็นเพราะมันหนาว หรือปวดฉี่
จริงๆนะ ไอ้จาเคยบอกว่า ถ้าทำอย่างนั้น มันต้องปวดฉี่ หรือว่าหนาวอะไรอย่างงี้ แล้วฉันก็เชื่อมันค่ะ เพราะว่ามันน่าเชื่อถือดี (โฮ่ๆ เหตุผลเข้าใจดีมากเลยค่ะ : ผู้แต่ง)
“เฮ้อ...พวกแกนี่ เป็นอย่างนี้ทุกที” ฉันส่ายหัว ก่อนจะหันไปมองทาง สนามบอล มองพวกเขาเล่นบอลกันอย่างสนุกสนาน สายตาจับจ้องไปยังแบงค์ เหมือนมีลางสังหรณ์ยังไงไม่รู้ ว่าฉันกับเขา...
ฉันสะบัดหัวออกจากความคิดอันงี่เง่าเต่าล้านปีไว้แค่นั้น ก่อนจะรีบลงมือกินข้าว แล้วมองไปที่สนามบอลอย่างไม่คาดสายตา
“เอาล่ะ นักเรียน วันนี้ ห้องเรานะ จะมีคนมาเรียนห้องเราเพิ่มสามคนนะคะ เพิ่งย้ายมาจากห้องสองน่ะ ” อาจารย์ประไพ อาจารย์ประจำชั้นของฉันพูดพลางขยับแว่นเล็กน้อย เพื่อเพิ่มความน่ากลัวให้กลับนักเรียน แต่อาจารย์คะ อาจารย์คงรู้ ว่าไม่มีใครเขากลัวอาจารย์เลยอ่ะค่ะ
แต่ว่าใครวะ!!! ย้ายมาจากห้องเด็กเรียนซะด้วย
“ใครวะ ห้องสอง รู้มั้ยไอ้เนย” ไอ้อิ๊ดกระทุ้ง
ไอ้บ้านี่ ฉันจะไปรู้ไหมล่ะ -_-^ ก็นั่งอยู่ด้วยกันเนี่ย
“จะไปรู้รึวะ ก็นั่งอยู่กะแกเนี่ย” ฉันโวยวายกลับไป
บ้าเอ๊ย! ใครจะมาเรียนวะเนี่ย อยากรู้เฟ้ย!!
“แล้วทำไมต้องอารมณ์เสียเล่า” ไอ้อิ๊ดทำท่างอนๆ ก่อนจะหันไปทางอื่น
คิดว่าน่ารักตายรึไงวะ --* หน้าตายังกะหมาข้างถนนโดนรถชนแล้วไม่ยอมตาย ยังมาจั๊กกะแหลนทำหน้าซะปัญญาอ่อน
“เอ้า มาแล้วเว้ย!” ไอ้จาหันมาพูด
“หา เจ้าชาย!!!!”
ความคิดเห็น