(ยิ่ง)เกลียดเธอมากนัก(ยิ่ง)รักเธอมากสุด

ลำดับตอนที่ #12 : ความรู้สึกใหม่ กับ ใครคนเดิม!?

ตอนที่ 12

ความรู้สึกใหม่ กับ ใครคนเดิม!?

“ นี่ มาทำอะไรกันตรงนี้ ห้องอ่ะ มีทำไมไม่นอน มานอนตรงนี้ แล้วทำไมเปิดทีวีทิ้งไว้ ไม่รู้จักปิด ” พี่

บอมมาเขย่าตัวฉันกับกาย ด้วยอารมณ์ที่บูดบึ้ง

“ มีอาราย ทำมายมาปลุกแต่เช้าเลยอ่ะ ” ฉันคราง ก่อนมองไปที่พี่บอม ที่กำลังเปิดปากด่าอยู่ แล้วหันไปมองกาย ที่ตอนนี้กำลัง...

“ เช้าบ้านป้าแกอ่ะดิ นี่มันสิบโมงแล้วนะ ” พี่บอมร้อง ก่อนที่จะเอามือที่เพิ่งชี้หน้าด่าฉัน ไปอุดหูเพราะ...

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ”

“ เธอเป็นบ้าอะไรฮะ ” กายร้องบ้าง ผมของเขาชี้โด่ชี้เด่ ก่อนที่เขาจะขยี้หัวตัวเอง

“ อะไร ยังมีหน้ามาถาม ฉันต้องถามนายมากกว่านะ ” ฉันร้อง เสียงแหลมอันบาดแก้วหูของฉันกรี๊ดร้องออกมาอย่างที่พี่บีมที่อยู่ข้างบนยังตะโกนลงมาว่า

“ ร้องหาสามีเหรอ ฮะ ยัยบัว ฉันยังไม่สะสางเรื่องที่แกหลอกฉันนะ ถ้าไม่อยากให้มันบานปลาย ก็ หุบปากซะ!!!!! ” พี่บีมตวาด ก่อนเดินเข้าห้องไปด้วยความงัวเงีย

เก่งแฮะพี่เรา ด่าคนตอนหลับก็ได้ -_-^^

“  พี่บีมรู้เหรอ ว่าโดนหลอก แล้วพี่บอมบอกเหตุผลไปรึเปล่า ” ฉันหันไปถามพี่บอม

“  รู้ว่าโดนหลอก แต่ยังไม่ได้บอกว่า ปลามา ” พี่บอมพูด ฉันเลยรู้สึกโล่งใจทันที

“ แล้วเธอกรี๊ดทำไมฮะ ” กายร้องขึ้นบ้าง พี่บอมพยักหน้าเห็นด้วย

“ ก็ไอ้บ้านี่ มันกำลังจะลักหลับบัวอ่ะดิ ” ฉันร้อง ก่อนมองเขาอย่างเด็กกำลังอารมณ์เสีย

“ ใคร ฉันน่ะ น่าจะเป็นฝ่ายพูดมากกว่านะ ” กายร้องออกมาบ้าง

“ นี่นาย อย่ามาพูดหมาๆดิ ”

“ ใครกันน้า พูดหมาๆ ”

“ จะกวนฉันถึงไหนยะ ”

“ ใครเขากวนเธอ ก็แค่ตอบตามความจริง ”

“ เฮ้ย! จะทะเลาะกันไปถึงไหนวะ เอ้านี่ พี่ได้ตั๋วฟรีมาสามใบ ไปดูหนังด้วยกันมะ ” พี่บอมพูด ฉันกับกายรีบชะเง้อหน้ามาดูทันที

โป๊ก!

ง่า...หัวฉันกับไอ้บ้านั่นมันชนกันอ่า

“ ไอ้บ้า ใครใช้ให้แกเอาหัวเข้าไปวะ ” ฉันตวาดมันลั่น ก่อนที่จะเอามือกุมหัว กายก็เช่นเดียวกัน

“ เธอนั่นเหละ เอาเข้าไปทำไม ”

“ นายนั่นเหละ ”

“ เธอนั่นเหละ ”

“ นาย ”

“ เธอ ”

“ นาย! ”

“ เธอ! ”

“ ทั้งสองคนอ่ะ! หยุดได้แล้ว!! ทะเลาะกันเป็นเด็กๆ เชียวนะ!!! ” พี่บอมขึ้นเสียง

“ ... ” เงียบสิครับ

“ ไปไป!! ไปแต่งตัว ลงมาเร็วๆ นะ ช้าอด!!! ” พี่บอมใช้เสียงเผด็จการ ฉันกับกายเลยรีบวิ่งขึ้นไปในทันที แต่มันก็ต้องมีแกล้งกันเป็นธรรมดา ฉันรีบวิ่งขึ้นบันได แต่กายก็เอามือมาดึงเสื้อ แล้วเดินขึ้นไปก่อน ฉันน่ะหรือจะยอม คิดผิดคิดใหม่นะ เราสองคนดึงกันไปอยู่อย่างนั้น กว่าจะมาอยู่ที่ห้องของตัวเอง ก็ปาไปยี่สิบนาทีเข้าแล้ว ฉันเลยรีบเข้าไปแต่งตัวทันที แต่ก่อนเข้า ไอ้บางแก้วน่ะ ก็ไม่ปล่อยฉันเลย

“ แต่งเร็วๆ นะจ้ะ ถ้าช้า เดี๋ยวจะเข้าไปช่วยน้า ที่รัก ” มันพูด ก่อนจะส่งจูบลอยมาทางอากาศ

ฉันยื่นมือไปรับจูบนั้น ก่อนจะโยนลงพื้น บี้ๆ แล้วเตะคืนมัน

“ ของๆ นาย ฉันไม่อยากได้หรอก! ” ฉันพูดจบ ก็รีบกระโดดเข้าห้องทันที แล้วล็อคประตูอย่างแน่นหนา ฮึ! ก็กลัวไอ้บ้านั่นมันจะเข้ามาน่ะสิ กรี๊ด!!! หน้าฉันตอนนี้ คงกลายเป็นลูกตำลึงสุกแล้วแน่ๆเลย กรี๊ด! ทำไมต้องหวั่นไหวกับไอ้ผู้ชายอย่างนั้นนะ

ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ภายในเวลา สิบนาที ใครก็ได้ เอาไปบันทึกสถิติโลกให้หน่อย...

แต่เมื่อเดินลงมา ก็ต้องตกใจ เพราะ....

แง้ ไอ้บ้านั่นมันเสร็จก่อนอ่า ไม่ยอมมมม

“ ป่ะ! ยัยบัวมาแล้ว เราไปกันเหอะ ” พี่บอมที่เห็นฉันเดินลงมา ก็รีบบอกกายทันที

“ แหม คิดว่า จะขึ้นไปช่วยแล้วนะ ” กายพูด ฉันเลยหน้าแดงอย่างไม่มีเหตุผล

“ หยุดความคิดวิปริตของนายไว้ตรงนั้นเลย!! ” ฉันร้อง กายทำหนน้าไม่รู้ไม่ชี้

“ ไปกันเหอะ! ” พี่บอมท่าทางจะเหนื่อยกับการที่เห็นเราสองคนทะเลาะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ใครจะไปยอมให้กัดอยู่ฝ่ายเดียวเล่า

ตลอดทางที่นั่งรถ ฉันกับมันเล่นสงครามหมอนกันอย่างบ้าระห่ำ พี่บอมเห็นอย่างนั้น ถ้าไม่ติดอยู่ที่ขับรถ คงกระโดดออกนอกรถไปแล้วม้าง ก็ฉันนั่งอยู่ดีดีแล้วนะ แต่ไอ้บ้านั่นมันเอาหมอนมาปาใส่ฉันก่อนเองอ่ะ พี่บอมก็เข้าข้างแต่ไอ้กายอยู่ฝ่ายเดียวเลยอ่ะ ไอ้บ้านี่ ถ้าพี่บอมไม่อยู่ ฉันจะจับมันฆ่าหมกส้วมสาธารณะแถวนี้เลยด้วย ไอ้บ้า!

“ เธอด่าฉันในใจอยู่ใช่มั้ย! ” กายถาม หน้านิ่ง

“ โฮะๆๆ ฉลาดซะด้วย ไม่รุพี่กานต์เอารสอะไรให้กิน ” ฉันบ้องปากหัวเราะขำๆ พี่บอมก็ทำหน้าพะอืดพะอม ไม่ใช่ พี่เขากำลังกลั้นหัวเราะต่างหากเล่า

“ นี่เธอ! ฉันไม่ใช่หมานะ ” เขาพูด มองฉันอย่างอาฆาต

“ ไม่ใช่ ก็ใกล้เคียงนี่นา ” ฉันไม่ยอมทิ้งนิสัยกวนประสาทไว้แค่นั้นหรอกน่า

“ เฮอะ นึกๆไป ฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับเธอแล้ว พอดี ไม่อยากผสมพันธ์กับสัตว์ด้วยกัน ” เขาพูดงอนๆ ก่อนทำท่าหัวไปทางกระจก

“ พูดดีดีนะไอ้บ้า ฉันไม่ใช่สัตว์ แล้วฉันก็ไม่คิดจะแต่งกะนายด้วย อ๋อๆ แล้วอีกอย่าง นายยอมรับแล้วใช่ไหม ว่านายเป็นสัตว์ ” ฉันพูดรัวเร็ว แต่มาปล่อยเฮือกตรงคำพูดสุดท้าย

“ ถ้าฉันเป็นสัตว์ ฉันก็เป็นหมา ส่วนเธอเป็นปลาทอง ” กายสรุปอย่างรวดเร็ว หนอย! ด่าว่าฉันเป็นปลาทองเรอะ แต่ก็ดี ที่ยอมรับว่าตัวเองเป็นหมา

“ ยอมรับแล้วเหรอว่าเป็นหมา เอะ แต่ฉันไม่ใช่ปลาทองนะ ไอ้หมา ” ฉันตะโกนใส่หน้ามัน ก่อนจะปล่อยลมออกทางจมูก

“ นี่ น้ำลายกับขี้มูกเธอกระเด็นใส่หน้าฉันเยอะแล้วนะ ยัย...ยัย...ยัยซกมก ” ท่าทางเขาจะคิดหนักเกี่ยวกับการตั้งชื่อให้ฉัน ก็อ้ำอึ้งตั้งนานกว่าจะนึกได้

“ กรี๊ด!!!! ไอ้บางแก้ว แกกล้าด่าฉันซกมกเหรอ กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!! ” ฉันร้อง เกลียดนักคนที่ด่าฉันว่าซกมกเนี่ย ด่าอะไรก็ด่าได้นะ แต่อย่าด่าว่าซกมกแล้วก็ขี้เหล่ เกลียด อ๊าก! พ่นไฟ กรี๊ดดดดด!!!!!!! ไอ้เลว แกตาย

แล้วฉันก็เข้าบีบคอกายทันที แต่กายรู้ทัน เลยจับมือของฉันแน่น ก่อนจะเอามือบีบจมูกฉัน ฉันก็เลยเอามือไปบีบจมูกเขาแน่นเช่นกัน

“ อี่เออ อ่อยอั้นอะ ” เขาร้องแต่เขาก็ยังไม่ยอมเอามือออกจากจมูกฉัน

 “ อายอ้ออ่อยอั่นอ่อนอิ ” ฉันร้องกลับไปบ้าง ตอนนี้ พี่บอมกำลังขับรถอย่างหัวเสีย ก็เดี๋ยวแบรก เดี๋ยวเร่ง บีบแตร จนฉันกับกายนี่ต้องเกาะรถให้แน่นตลอด เพราะไม่รู้ว่า พี่บอมจะแบรกตอนไหน

นี่พี่จะไม่สนใจน้องคนนี้เลยรึ ไอ้พี่บ้า

“ เอื่องอะไอ เอี๋ยวอั้นอ่อยเออ เอออ้อไม่อ่อยอั้น ” กายร้อง เฮอะ ฉลาดนี่ รู้แผนฉันซะได้ ชักสงสัยจริงๆแล้วล่ะ ว่าพี่กานต์เอาอะไรให้กิน จะได้กินบ้าง ( นางเอกยอมรับแล้วว่าตัวเอง เป็น...หมา กรี๊ด! แล้วบัวบานก็จะได้ขึ้นแท่น เป็นนางเอกแทน : บัวบาน )

เอ่อ กรุณาลืมความคิดข้างบนด่วนค่ะ ^^ แล้วก็จำไว้ด้วย ฉันไม่ยอมสละตำแหน่งง่ายๆหรอก

“ อั้นเอาอาอ่อยอ้อมอัน ” ฉันร้อง อ๊าก!!! ใครก็ได้ เอาออกซิเจนมาให้ที หายใจไม่ออก ( นางเอกจะตายแล้วค่ะ บัวบานจะได้เป็นนางเอกแล้ว : บัวบาน ) ฝันไปเหอะ ฉันไม่สละตำแหน่งให้ง่ายๆหรอก

“ อกอง อั้บอึ่งอึงอ้ามอะ ” กายพูด ก่อนจะลงมือนับเลข

“ อึ่ง อ้อง...อั้ม ” ฉันและกายนับ ก่อนจะเอามือออกจากกัน แล้วดูดเอาออกซิเจนกันอย่างพัลวันฉันจ้องหน้ากาย ฮ่าๆ จมูกแดงเลย ฮ่าๆ ขำว่ะ ตลกด้วย จมูกแดง ฮ่าๆ

“ เธอหัวเราะอะไร ฮะ ” กายเห็นฉันหัวเราะในใจ หันมาก่อนจะหัวเราะฉันบ้าง “ ฮ่าๆ จมูกเธอแดงแจ๋เลย ฮ่าๆ ”

อะไรนะ จมูกฉันก็แดงงั้นเหรอ แงๆ T^T

เอี๊ยด!!! พี่บอมเหยียบแบรก ฉันกับกายที่กำลังหัวเราะกันอยู่ หน้านี้แทบจะทะพุ่งออกทางกระจกหน้ารถ  พี่บอมก็สบถตลอดทางที่ขับ                                             

“ เฮ้ย! ขับรถไม่เป็นรึไง!!! ” พี่บอมสบถก่อนบีบแตร แล้วเร่งความเร็วขึ้นอีก

แบรกครั้งหน้าฉันคงเหลือแต่ตัวล่ะมั้ง -_-^^

นี่พี่เกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่ต้องทำให้ฉันไปเฝ้ายมบาลเร็วก็ได้น้า

“ ถึงซักที เอ้าบัวกาย ถึงแล้วโว้ย! ” หึหึ พี่บอมเพิ่งรู้เหรอ ว่าฉันกับกายนั่นอยู่ในนี้อ่ะ

“ เฮ้! ถึงแล้วโว้ย! ” ฉันกับกายร้อง ก่อนจะโผเข้ากอดกัน แต่แล้ว เราก็ต้องผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว ราวกับติดสปริงไว้

“ บัวเดินไปก่อนนะ ” ฉันก้มหน้างุดออกจากรถ ก่อนจะบอกพี่บอม

“ เฮ้ย! บัว ระวัง! ” พี่บอมร้อง ฉันหันไปหาพี่บอม

ปี๊น!!!

ฉันมองไปที่รถคันนั้นที่พุ่งตรงดิ่งมาหาฉัน เร็วเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ฉันคงหลบไม่พ้น ฉันหลับตาปี๋ ก่อนที่ฉันจะได้คิดอะไรมากกว่านี้ จู่ๆ ก็มีมืออันทรงพลัง กระชากฉันเข้ามา ฉันลืมตาขึ้น และสบตากับเขาเข้าอย่างจัง

ฉันมองเขา ด้วยหัวใจอันสั่นเทา ตัวสั่นเพราะความกลัว

เขากระชากฉันเข้ามากอด ปากก็กระซิบว่า

“ ไม่เป็นไร ปลอดภัยแล้ว ” อยู่อย่างนั้น...

ฉันกอดเขาอย่างหวาดกลัว ฉันกลัว กลัวว่าเหตุการณ์เมื่อกี้ มันจะเกิดขึ้นอีก

“ ขอบคุณนะ กาย ” ฉันกระซิบให้เขาเบาๆ ก่อนที่จะออกมาจากอ้อมแขนนั้น พี่บอมรีบวิ่งมาดูฉัน แล้วถามอย่างเป็นห่วง

“ เป็นอะไรรึเปล่าบัว ” พี่บอมลูบหัวฉัน ก่อนจะดึงฉันเข้ามากอด

“ ฮือๆ บัวกลัว ” ฉันร้องไห้โฮออกมาพี่บอมลูบหัวฉันเบาๆ เป็นเชิงปลอบโยน

“ ไม่เป็นไรนะ ไปดูหนังกัน ” พี่บอมโอ๋ฉัน ก่อนจะกอดฉัน พาเข้าไปในโรงหนัง แล้วหันมาพูดกับกาย “ ขอบคุณนะ ถ้าไม่ได้กาย บัวแย่แน่ ” พี่บอมยิ้มให้กาย กายยิ้ม แล้วเกาคออย่างเขินๆ

  “ บัว อยากดูเรื่องอะไรล่ะ ” พี่บอมถามฉัน ตอนนี้ ฉันยังไม่ยอมออกจากอ้อมกอดพี่บอมเลย ฉันชอบทำอย่างนี้เสมอตอนเป็นเด็ก

“ อือ บัวดูเรื่องอะไรก็ได้ ” ฉันออกมาจากอ้อมแขนพี่บอม เพราะรู้สึกว่า มีคนซุบซิบฉันอยู่แน่ๆ ไม่รู้ได้ไงล่ะ พวกคุณๆเข้ากระซิบเหรอนั่น ฉันได้ยินเลยนะ

‘ ทำไมเด็กสมัยนี้ มันปล่อยตัวจังเลยนะ ’

‘ อุ้ย ให้ท่ากันขนาดนี้เลยเหรอ ’

‘ เฮ้อ เด็กวัยรุ่นสมัยนี้ ไวกันจังนะ ’

แน่ใจรึนั่น ว่ากระซิบกันน่ะ

“ งั้น เรื่องนี้นะ ” พี่บอมพูด ชี้ให้ดูหนังเรื่องหนึ่ง ฉันไม่ใส่ใจที่จะดูมัน เลยพยักหน้าหงึกๆไป พี่บอมเลยพาไปดูหนังเรื่องนั้น