คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : INTRO ::
Pairing :: Wonhyuk, Kihae, Kyumin
Genre :: Drama, Romance, Comedy (จะเอามันมาให้ครบรสเลยรึไงนะ --")
Author :: dolpt
Intro
กรมตำรวจนครบาล แผนกสืบสวนที่ 1 (คดีอาชญากรรม)
“หมวดฮยอกแจ พรุ่งนี้จะมีตำรวจเข้ามาประจำการใหม่ ช่วยเป็นพี่เลี้ยงดูแลเขาหน่อยนะ”
“ได้ครับสารวัตรคิม”
“ดูแลเขาให้ดีๆนะ เพราะทางนั้นเป็นถึงลูกชายของท่านผู้ช่วยผู้บังคับบัญชาการแห่งชาติเชียวนะ”
“เออ...ถ้าอย่างนั้น...”
“ไม่ได้ ห้ามบอกผ่านเพราะว่าชั้นไม่เห็นว่าใครจะเหมาะสมเท่านายอีกแล้ว”
“ก็ได้ครับ”
“แล้วก็ ฝากของพวกนี้ไปให้หมอนั้นหน่อยสิ ชั้นไม่ว่างไป ฝากขอโทษหมอนั้นด้วยนะ” สารวัตรคิมคิบอม สารวัตรวัยหนุ่มแห่งแผนกสืบสวนที่ 1 แห่งกรมตำรวจนครบาล เอ่ยเสียงเศร้า
“ปีนี้รุ่นพี่ก็ไปไม่ได้อีกแล้วนะครับ เขาคงบ่นแย่เลย”
“คนอย่างหมอนั้น มันไม่อยากให้ชั้นไปขัดเวลาอยู่กับนายหรอก”
“ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ”
“อืม เดินทางดีๆล่ะ”
อีฮยอกแจ ผู้หมวดหนุ่มน้อยขวัญใจกรมตำรวจนครบาล ร่างบอบบางที่มีผิวขาวดุจหิมะ ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ยืนตากลมหนาวของฤดูใบไม้ร่วง ในสวนหย่อมของกรมตำรวจ
“อีฮยอกแจ !!!!!!!!!!” แรงโถมน้อยๆจากเพื่อนรักรุ่นเดียวกันอย่างอีซองมินทำเอาร่างบางเซน้อยๆก่อนหันไปมองเพื่อน
“โถมมาได้ซองมิน ชั้นไม่ใช่คุณหมอโจนะที่จะรับนายได้ทุกท่วงท่า” คำพูดของผู้หมวดตัวขาวทำให้ซองมินแก้มขึ้นสีระเรื่อ
-
ผลั๊ก -
“นี่แหนะ โทษฐานปากมาก” หลังจากตีเพื่อนกลบเกลื่อนความเขินไปหนึ่งที ก็สาธยายเหตุผลแถมไปด้วย
“โอ๊ยยย ชอบลงไม้ลงมือจริงๆ คุณหมอโจเป็นพวกมาโซรึไงเนี่ย”
“อีฮยอกแจ” ซองมินกดเสียงต่ำลงบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
“โอเคไม่แซวแล้วก็ได้ ว่าแต่มีอะไร”
“เอ่อ จะถามว่ามายืนทำเอ็มวีอะไรตรงนี้ ไม่ไปที่นั้นหรอ”
“ก็...ทำใจก่อนไปน่ะ”
“...”
“สี่ปีแล้วนะซองมิน ที่เขาหายไป”
“...”
“แต่ชั้นก็ยังรู้สึกเหมือนเขายังอยู่ใกล้ๆ”
“...”
“พอจะไปให้เจอความจริง มันก็เลยต้องทำใจนิดหน่อย”
“ฮยอกแจ” ซองมินยืนน้ำตาซึมให้กับท่าทีของเพื่อน
“อย่าร้องไห้สิ ถ้านายทำชั้นร้องไห้ไปด้วยชั้นจะฟ้องเขานะ”
“...” ซองมินเช็ดน้ำตาที่หางตา ทำไมเพื่อนตัวขาวของเขาถึงได้เข้มแข็งถึงขนาดนี้นะ
“ชั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวมันจะมืดค่ำเสียก่อน”
“เดินทางดีๆละกัน” ซองมินมองแผ่นหลังของเพื่อนก่อนจะเดินกลับเข้าไปในกรมตำรวจ
ท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียวและต้นไม้ที่เต็มไปด้วยใบไม้สีน้ำตาลทองที่กำลังจะเปลี่ยนสียังมีร่างบอบบางของผู้หมวดหนุ่มนั่งอยู่กับคนที่เขาคิดถึงมากที่สุด
“หนาวมั้ยครับ ปีนี้รุ่นพี่คิบอมก็ไม่ได้มาอีกแล้วละครับ เขาบอกว่าไม่อยากขัดเวลาที่เราอยู่กันสองคน” ฮยอกแจพูดพร้อมๆกับที่มือบางลูบไล้ไปตามป้ายหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์
“ผมคิดถึงพี่มากเลย” คำพูดที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงปวดร้าวที่มาพร้อมกับหยาดน้ำตา
“ผมอยากหาพี่ให้เจอ แต่มันก็ดูจะไร้หนทาง แม้แต่รุ่นพี่คิบอมก็ยังหาพี่ไม่เจอ” เมื่อพูดจบ ฮยอกแจก็ยิ่งสะอื้นหนัก ใช่แล้วใต้ผืนดินที่ไปหลุมศพแห่งนี้ไม่มีศพของใครทั้งนั้น เป็นเพียงโลงเปล่าๆที่อัดแน่นไปด้วยความอาลัยให้แก่ตำรวจหนุ่มผู้เสียสละตัวเองในการช่วยเหลือประชาชน
วันนี้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว มีการแจ้งเขามาในกรมตำรวจว่าพบวัตถุแปลกปลอมคล้ายระเบิด ถูกติดตั้งไว้ที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง ในครั้งนั้นเจ้าหน้าที่ได้ไปตรวจดูแต่เมื่อคิดว่ากู้ระเบิดครบหมดทุกลูกแล้วแต่กลับมีอีกลูกหนึ่งถูกติดตั้งไว้ในโกดังเก็บสินค้า
ตอนนั้นเจ้าหน้าคนอื่นต่างวุ่นวายไม่ทันได้รับรู้ถึงระเบิดลูกนี้ มีเจ้าหน้าที่หนึ่งนายได้ไปตรวจสอบก็พบว่า เหลืออีกไม่กี่นาทีระเบิดก็จะระเบิด ไม่มีเวลาแม้แต่จะรอหน่วยเก็บกู้ระเบิดเสียด้วยซ้ำ เขาจึงนำระเบิดลูกนั้นขึ้นสปี๊ดโบ้ทไปก่อนระเบิดจะระเบิดขึ้นกลางทะเลท่ามกลางสายตาของเจ้าหน้าที่ทุกนายรวมทั้งฮยอกแจคนนี้ด้วย
แต่ที่น่าแปลกคือ ไม่ว่าจะค้นหาเท่าไรก็ไม่พบร่างเจ้าหน้าที่นายนั้น ตำรวจจึงสันนิฐานว่าถูกระเบิดจนร่างแหลกเป็นชิ้นไม่สามารถระบุได้
“ผมรักพี่นะครับ พี่กึนซอก”
-----------------------------------------------------------------------------------------
เปิดจนได้แล้วววววววววววววววววว
สู้ต่อไปทาเคชิ เห้!
love you all chubu chubu
ความคิดเห็น