คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สีฟ้า : อินจุน
Renjun x You
สีฟ้า : อินุน
‘อะไรเอ่ยทำให้เธอน่าสนใ’
14.14
‘โรพยาบาล’
สำหรับผมแล้ว สถานที่ที่หหู่ที่สุเป็นที่นี่ ที่ที่ผมะ้อเห็นผู้นเ็บป่วยผ่านไปมาอย่าเลือไม่ไ้
ไม่มีใรยั่ยืนนาน
ำสอนอุยายที่พร่ำบอับผมมาเสมอ
ึ่ผม็เห็น้วยริๆ
“อินเี๋ยวเอาไปสั่ยาไปที่ห้อยาหน่อย่ะ” ุหมอที่พูอยู่นี่ือเพื่อนอาิผม เธออายุห่าผมหลายปี แ่็ไม่ถึสิบปีหรอนะรับ “แล้วแวะเอาน้ำาที่ห้อรับรอมาให้ทีนะ”
“ไ้รับ” ผมรับำ่อนะถือะร้าทีุ่หมอรวมุ่หน้าไปหาเภสัอที่นี่
รับ...ผมมาฝึานเป็นพยาบาลรับ แล้ว็เพิ่มาไ้สอสัปาห์ ผมรู้ว่าอะไรอยู่รไหนหมแล้ว แ่ผมไม่ินับสภาพแวล้อมอยู่ี
14.18
“อโทษนะรับ อันนี้เอาไปให้หมอไ้ใ่ไหมรับ” ผมเอ่ยถามพี่พนัานเาท์เอร์บาร์ในห้อรับรอเพื่อวามแน่ใ
“ุหมอห้อ31ใ่ไหมะ”
“รับ”
เธอยิ้มให้ผม่อนที่ะเอ่ยอบลับ “พอีว่าาหมอะ แล้วเราเพิ่ออไปื้อลับมา อเวลาแป๊บนึนะ” เธออบผมให้รับทราบ พร้อมับเริ่มทำอย่าระมัระวั
“นานไหมรับ”
“ไม่นานหรอ” เธออบพร้อมทำนู้นนี่ไป้วย “อ๋อเป็นเ็ฝึานใ่เปล่า” ผมพยัหน้าอบเธอ ่อนที่เธอะหาอะไรบาอย่า
“มีอะไรหรือรับ” ผมะโหน้ามอามสิ่ที่เธอหา
“เราไปลอื้ออันนี้มาทำินอะ นายลอิมหน่อยสิ” ถึผมะไม่เ้าใ แ่ยอมรับว่าเธอน่าสนใ...ไม่ใ่ ้อบอว่าน่าสนทนา
รับเธอน่าสนทนาผมึไม่ไ้ัอะไรเธอ
“มันือาสอเบอรี่ นายลอิมไหม ถ้าอร่อยเราะเอามาาย”
ผมพยัหน้าอบเพื่อเป็นหนูทลอให้เธอ
เมื่อ่อนผมไม่เ้าใที่เพื่อนๆบอเลย...ว่าเวลาเอใรสันแล้วทำให้หยุิเรื่ออื่นมันเป็นยัไ
แ่อนนี้เริ่มเ้าใแล้ว
“นายเลิบ่ายสามใ่ไหม”
“รับ”
“อืม...ั้นเี๋ยวนายเอาาใหุ้หมอ่อน แล้วอนเลิาน่อยมาหาเรา”
“เธอยัะอยู่ใ่ไหม”
ผมถามอะไรวะเนี่ย...
อยาเอรึไเล่า
“อยู่สิ” เธออบำถาม้วยรอยยิ้ม ่อนะยระิน้ำเ็บวามร้อนมาให้ผม “ร้านปิั้ห้าโม”
ผมรับเอาเรื่อื่มอุหมอมาถือ
“ั้นเลิานเอันนะรับ”
“่ะ” รอยยิ้มอ่อนๆบาๆแ่แสนหวานนั่นืออะไร... ผมอยาเ้าใวามหมายอรอยยิ้มนนนี้ริๆ
มันูทำให้ที่นี่ไม่หหู่ึ้นเป็นอ
15.03
ผมเินมาส่อห้อรับรอเพื่อมอหาเธอ ที่อนนี้็ไม่รู้ว่าหายไปไหน
หลอให้มาเ้อรึเปล่านะ
“นี่นาย”
วับ
ผมหันามเสียทัทายานสวย...รับ เวลายิ้มยิ่สวย
“พอีไปเอาอมาให้พี่เภสัอะ” เธอเอ่ยบอเหมือนรู้ว่าผมั้ำถามอยู่ในใ
“เรา่วยถือไหม”
เธอยื่นล่อที่น่าใส่อไว้มาทาผม ่อนะเปิประูเ้าห้อรับรอไป
“เราทำไว้แล้วแหละ เพราะรู้ว่าเี่ยวนาย็มา” เธอเินเ้าเาท์เอร์พร้อมเปิู้เย็นเล็ๆออเหมือนหยิบบาอย่าออมา “นี่ าสอเบอรี่ ลอู”
ผมรับแ้วเวลัมริ้์มาาเธอแล้วมลิ่นเล็ๆ่อนะิบเพื่อิม
รสาิีแฮะ
“เป็นไบ้า” แววาใสๆอเธอที่ลุ้นำอบาผมยิ่เรียรอยยิ้มผมไ้่ายๆ
“อบรับ”
“แสว่าอร่อยใ่ไหม” เธอยิ้มีใ
แ่วามหมายอผมมันือ...
“รับ อบมา”
T h e E n d
ถ้าน้ออินุนอบ พี่็อบ่ะ ฮืออออ
เ็สมัยนี้นี่น่าเอ็นูัเลย่ะ
แล้วเอันอนหน้านะะ /ับหัวา
ความคิดเห็น