คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5 ฝันแห่งลางร้ายของฟลัตเตอร์ชาย [1/2] (Rewrite)
หลังจากที่สไปค์(ลาก)พาแรรีตี้ออกจากปราสาทไปก็เหลือทไวไลท์กับฟลัตเตอร์ชายที่ยังอยู่เก็บกวาดหลังจากงานเลี้ยงจบ ทั้งสองสาวแบ่งหน้าทีกันโดยทไวไลท์จะเป็นคนเก็บของตกแต่งที่อยู่บนเพดาและเช็ดพวกคัพเค้กที่ติดอยู่บนเพดานด้วยสีหน้าไม่พอใจนิดๆส่วนฟลัตเตอร์ชายก็กวาดขยะตามพื้นด้วยท่าทางสบายๆพร้อมกับฮำเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี
"เธอว่าพรุ่งนี้แรรีตี้จะมีสภาพยังไง?" ทไวไล์ก้มหน้ามองฟลัตเตอร์ชายด้วยสีหน้าขบขันโดยเกีลยังเช็ดคลาบคัพเค้ก ฟลัตเตอร์ชายหันมามองทไวไลท์แล้วลูบคางทำอย่างใช้ความคิดนึกสภาพของแรรีตี้ที่จะได้เห็นพรุ่งนี้
"อือ∼ ฉันว่าพรุ่งนี้เราคงไม่เจอเธอหรอมั้ง?" ฟลัตเตอร์ชายพูดแล้วยิ้มทะเล้นอย่างขำๆ ทไวไลท์ได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะเบาๆแล้วยิ้มเหมือนฟลัตเตอร์ชายอย่างขำๆเช่นกัน สองสาวก็คุยต่างๆน่าๆหลายเรื่องจนเก็บกวาดทุกอย่างเสร็จ
"เอาล่ะ เสร็จแล้ว ^-^" ทไวไลท์พูดอย่างดีใจหลังจากเช็ดคราบเค้กสุดท้ายแล้วบินลงมายืนข้างๆฟลัตเตอร์ชาย ทั้งสองสาวต่างมองเพดานและพื้นให้แน่ใจว่าสะอาดหมดแล้วจริงๆ
"ดูท่าจะสะอาดหมดแล้วนะ" ฟลัตเตอร์ชายพูดพร้อมหันมามองทไวไลท์หลังจากเธอแน่ใจว่าไม่มีขยะเหลืออยู่บนพื้นหรือเพดานแล้ว ทไวไลท์หันมามองแล้วยิ้มให้ฟลัตเตอร์ชายด้วยรอยยิ้มบางๆหลังจากนั้นเธอก็เสกให้อุปกรณ์ทำความสะอาจทั้งหมดลอยกลับเข้าไปในห้องเก็บของที่อยู่อีกห้องหนึ่ง
"งั้นฉันกลับห้องก่อนนะ ตอนกลับบ้านก็ระวังตัวด้วยล่ะ"
"อืม เธอเองก็ระวังตัวด้วยนะ" ฟลัตเตอร์ชายมองทไวไลท์ด้วยสายตากังวลที่สืบบางอย่างทไวไลท์พยักให้ก่อนเดินไปที่ประตู แต่ทไวไลท์กำลังจะเดินพ้นประตูไปเธอก็หยุดเดินแล้วหันกลับมามองฟลัตเตอร์ชาย
"จริงสิ เธอช่วย "เก็บกวาด" ข้างนอกด้วยหน่อยนะ " ทไวไลท์หันมาพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไป ฟลัตเตอร์ชายพยักหน้าช้าๆด้วยสีหน้าไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรแล้วเธอก็เดินออกไปจากห้องไป
"ฉันไม่อยากทำแบบนี้เลย"ฟลัตเตอร์ชายพึมพำเบาๆตอนที่เธอเดินมาถึงหน้าประตูปราสาท เธอเปิดประตูแล้วเจอโพนี่ใส่ผ้าคลุมสีดำ 5 ตัวยืนดักอยู่หน้าบันได
"มาเร็วกว่าที่คิดไว้อีกนะ" ฟลัตเตอร์ชายพูดด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไปแล้วมองโพนี่ห้าตัวที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเฉยๆ โพนี่ห้าตัวไม่พูดอะไรให้เสียเวลาพวกมันพุ่งเข้าหาฟลัตเตอร์ชายพร้อมกัน พวกมันล้อมเธอเป็นวงกลมแล้วต่างชักอาวุธออกมาจากใต้ผ้าคลุมสองตัวแรกเป็นดาบ อีกสามตัวเป็นหอก
"ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยรึไง?"
"...." พวกมันยังคงเงียบแล้วพุ่งเข้าหาฟลัตเตอร์ชายแล้วฟันและแทงเธอพร้อมกันหมายจะปลิดชีวิตเธอให้ตาย วูบ แต่ปรากฏว่ามีเพียงอากาศเท่านั้น ฟลัตเตอร์ชายหายไปอย่างไร้ร่องรอยใดๆราวกับเธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นแต่แรกแล้ว พวกมันมองจุดที่ฟลัตเตอร์ชายเคยยืนอยู่อย่างตกใจแล้วต่างพากันมองหาเธอรอบๆแต่ก็ไม่เจอ
"ฉันอยู่นี่" เสียงฟลัตเตอร์ชายดังขึ้นเหนือหัวโพนี่ทั้งห้า พวกมันเงยหน้ามองข้างบนตามเสียงพร้อมกันแล้วพอเห็นเพกาซัสโพนี่สาวที่ห้อยหัวใต้ระเบียงอยู่ข้างบน มีตาสีแดงชมพู่ หูและปีกเป็นรูปร่างคล้ายคางคาว ผมและหางเป็นสีชมพู่หมองคล้ำ เธอมีหน้าตาเหมือนฟลัตเตอร์ชายแทบทุกอย่าง โพนี่ทั้งห้าถึงกับสะดุ้งด้วยความกลัวเมื่อเห็นว่าเป็นใครเธอคืออีกด้านนึงของฟลัตเตอร์ชาย ที่เกิดมาจากเวทมนต์ของทไวไลท์โดยไม่ได้ตั้งใจ ฟลัตเตอร์แบท
"ฟะ...ฟลัตเอตร์แบท!!"
"นึกว่าพวกแกเป็นใบ้กันซะอีก" ฟลัตเตอร์แบทมองพวกโพนี่ผ้าคลุมดำทีละคนๆด้วยสายตานักล่า เธอเลื่อนสายตาไปหยุดที่โพนี่ตัวนึงในกลุ่ม เธอเลียริมฝีปากพร้อมน้ำลายไหลออกมานิดๆอย่างกระหาย
"แกก่อนละกัน" ฟลัตเตอร์แบทพูดพร้อมยิ้มอย่างน่ากลัว เธอกางปีกออกจากนั้นก้พุ่งไปที่โพนี่ตัวที่เธอหมายตาไว้ พวกมันรีบยกอาวุตของตัวเองออกมาเพื่อจะแทงเธอให้ล่วง
เพ้ง!!!!!
แต่อาวุธของโพนี่ทั้งห้ากลับแตกกระจายกลายเป็นเศษเหล็กเมื่อถูกตัวฟลัตเตอร์แบท พวกมันมองอาวุตของตัวเองอย่างมึนงงว่ามันแตกได้ยังไง?
"เฮ้ย!! อย่ามัวสงใจอาวุธสิ!! สนใจฟลัตเตอร์แบทก่อน!!" โพนี่ตัวนึงในกลุ่มตะโกนเตือนเพื่อนๆแล้วรีบโยนอาวุธเก่าทิ้งแล้วชักอันใหม่ขึ้นมา ตัวอื่นๆที่ได้สติก็ชักอาวุธอันใหม่ขึ้นเช่นกันจากนั้นพวกมันก็หันหลังชนกัน
"ยัยนั้นหายไปไหนแล้ว!?" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 1 พูดแล้วมองรอบๆด้วยสายตาหวาดระแวง
"เมื่อกี๊ยัยนั้นพึ่งบินผ่านเราไปไม่ใช้รึไง!?" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 3 พูดแล้วมองรอบๆด้วยสายตาไม่ต่างกับตัวแรก
"ยัยนั้นไวเหมือนที่ได้ยินมาเลย -_-;;" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 2 พูดพร้อมเหงื่อไหลอาบแก้ม
"เราเอายังไงดี แม็กสันษ์?" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4 ถามโพนี่ตัวข้างๆเพื่อหาทางแก้ไข
"...." โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 5 หรือแม็กสันษ์ไม่ตอบอะไร
"เฮ้ย! แม็กสันษ์!! แกอย่าเงียบอย่างนี้ดิ!!!" เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่รีบหันไปมองแม็กสันษ์ที่อยู่ข้างๆด้วยสีหน้าไม่พอใจที่มันไม่ยอมตอบคำถามของตน แต่ปรากฏว่ามีเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น
"เฮ้ย!! ไอ้แม็กสันษ์หาย!!"โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4 ตะโกนอย่างตกใจเรียกความสนใจจากอีกสามตัวให้หันมามองที่ที่แม็กสันษ์เคยยืนอยู่ด้วยสายตาหวาดกลัวและตกใจ
"ไอ้แม็กสันษ์!!! แกอยู่ไหน!!!!" โพนี่ทั้งสี่ต่างพยายามตะโกนเรียกแม็กสันษ์ด้วยควาามหวาดกลัวที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกวินาที แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับมีเพียงเสียงลมพัดเบาๆเท่านั้น
ตุบ!!
โพนี่ทั้งสี่สะดุ้งตกใจพร้อมกันเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากข้างหลัง พวกมันรีบหันไปมองแล้วเจอฟลัตเตอร์แบทยืนมองอยู่ด้วยสายตาน่ากลัว พวกมันเห็นเธอก็รีบถอยออกห่างแล้วยกอาวุธเตรียมโจมตี
"แม็กสันษ์ที่พวกแกเรียกกัน...ใช่ตัวนี้รึเปล่า?" ฟลัตเตอร์แบทพูดแล้วเดินหลบให้เห็นยูนิคอร์โพนี่หนุ่มตัวสีฟ้าซีดเหมือนคนตาย ผมและหางสีเงิน คิวตี้มาร์ครูปจรวดติดปีกเทวดา นอนหมดสติอยู่ข้างหลังฟลัตเตอร์แบท
"แม็กสันษ์!! x 4" โพนี่ทั้งสี่ตะโกนอย่างตกใจพร้อมกันเมื่อเห็นแม็กสันษ์ก็ทำท่าจะวิ่งเข้าไปหาแต่ถูกฟลัตเตอร์แบทเดินมายืนขวางไว้ก่อน เธอไล่มองโพนี่ทั้งสี่ทีล่ะตัวด้วยสายตาที่เย็นชา พวกมันเห็นสายตาเย็นชาของเธอก็กลัวจนตัวสั่น
"กะ...แกทำอะไรแม็กสันษ์นะ!"โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4ชี้ดาบมาที่ฟลัตเตอร์แบทด้วยท่าทางตัวสั่นทั้งตัว ฟลัตเตอร์แบทมองเจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่ด้วยสายตาแปลกใจที่มันยังกล้าถามเธอทั้งๆที่กลัวจนตัวสั่นแล้วแท้ๆ
"ฉันทำอะไรงั้นเหรอ? อือ∼" ฟลัตเตอร์แบทเอียงคอแล้วลูบคางอย่างใช้ความคิดเหมือนคนกำลังนึกสิ่งที่ลืมไป โพนี่ทั้งสี่มองเธอด้วยสายตาระแวงอย่างไม่กระพริบตา
"ลองทำให้ฉันพูดดู-สิ-จ้ะ"
"เฮ้ย!"โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4เด้นไปหน้าอย่างตกใจแล้วหันกลับมาเจอฟลัตเตอร์แบทที่มายืนข้างหลังเขาตั้งเมื่อไรไม่รู้ เขาหันไปมองจุดที่ฟลัตเตอร์แบทเคยยืนอยู่สลับไปมาอย่างสงสัย
"ตะ ตั้งแต่เมื่อไร!?"
"นั่นสิ? เมื่อไรกันน้า∼" ฟลัตเตอร์แบทพูดด้วยสีหน้ากวนๆ โพนี่หมายเลขสี่มองท่าทางกวนๆของเธอด้วยความไม่สบอารมณ์แล้วก็เกือบจะพุ่งเข้าไปหา แต่เขาก็หยุดแล้วหันไปมองรอบๆเมื่อรู้สึกบางอย่างแปลกๆ ปรากฏว่าเพื่อนทั้งสามของเขาหายไปแม้แต่แม็กสันษ์ที่ควรนอนอยู่ด้วยเช่นกัน
"เพื่อนฉันอยู่ไหน!? แกทำอะไรพวกเขา!!?"
"ก็...ไม่รู้สิน่ะ" ฟลัตเตอร์แบทยักไหล่่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4มองเธอด้วยสายตาโกรธจัดแล้วพุ่งเข้าใส่เธอโดยไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!"
เพ้ง!!!!
แต่พอดาบของมันโดนตัวฟลัตเตอร์เแบทดาบก็แตกกระจายเหมือนกับก่อนหน้านี้เป๊ะโพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4ก้มมองดาบของตัวเองอย่างตกใจแล้วเงยหน้ามองฟลัตเตอร์แบทด้วยอย่างไม่เข้าใจ
"มีแค่นี้ใช่ไหม?" ฟลัตเตอร์แบทพูดจบก็ต่อยเข้าเต็มหน้าโพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4แล้วก็กระเด้นไปชนกำแพงบ้านหลังหนึ่งเสียงดัง ตูม!! จนเป็นรูข้านใหญ่ ฟลัตเตอร์แบทเดินตามเข้าไปหาอย่างช้าๆแล้วมองเขาที่นอนร้องอดโอ้ด้วยสายตาเย็นชา
"นะ..หนอย∼"โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข 4พยายามจะลุกขึ้นแต่ก็เรี่ยวแรงฟลัตเตอร์แบทเดินมาถึงตัวแล้วใช้ปีกจับคออีกฝ่ายหยกขึ้นมาจากนั้นก็ใช้ปีกอีกข้างเปิดผ้าที่คลุมหัวออก ภายใต้ผ้าคลุมเป็นโพนี่สาวตัวสีชมพู ผมสีเหลืองอ่อนๆ กำลังมองเธอด้วยสายตาโกรธจัด
"น่ารักจังนะแต่น่าเสียดาย หมดเวลาเล่นแล้วล่ะ"ฟลัตเตอร์แบทยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆคอของโพนี่สาวด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
"จะ..จะทำอะไรน่ะ!? ปล่อยฉันน่ะ!?" โพนี่สาวพยายามดิ้นให้หลุดจากปีกของฟลัตเตอร์แบทแต่ไม่ว่าจะดิ้นเท่าไรก็ไม่มีทีถ้าว่าจะหลุดเลยแม้แต่น้อย
"อ้าม∼ งับ"
"อ้ากกกกกกก!!" โพนี่สาวสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกฟลัตเตอร์แบทฝังเขี้ยวลงบนต้นคอของตัวเอง เธอยิ่งพยายามดิ้นไปดิ้นมาให้ลุกจากการจับของฟลัตเตอร์แบทแต่สักพักโพนี่สาวก็หยุดดิ้นแล้วยอมอยู่เฉยๆสีตัวของเธอก็ซีดลงเลื่อยๆ
"อะ...อะ...อ้า"
"อ้า∼อิ่มจัง" ฟลัตเตอร์แบทดึงเขี้ยวออกจากคอของโพนี่สาวหลังจากดูดพลังเวทย์ของเธอไปเกือบหมดตัวเธอยกกีบเท้าขึ้นมาเช็ดปากด้วยสีหน้าพอใจตุบ ฟลัตเตอร์แบทปล่อยร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของโพนี่สาวลงพื้นอย่างไร้เยื่อใย
[โพนี่ทุกสายพันธ์ุและทุกตัวมีพลังเวทย์อยู่ในตัวเสมอ by ไรเตอร์]
"เรียบร้อยแล้วสินะ?"
"อา...เรียบร้อยแล้ว เจ้าหญิงทไวไลท์"ฟลัตเตอร์แบทหันไปมองข้างหลังแล้วเจอทไวไลท์ยืนอยู่โดยข้างๆเธอมีแม็กสันษ์และโพนี่ผ้าคลุมทั้ง 3 ที่ตอนนี้ตัวซีดนอนอยู่ข้างๆทางขวา ส่วนทางซ้ายก็มีโพนี่ผ้าคลุมอีกกลุ่มประมาณ 30 ตัวนอนหมดสติอยู่ทางซ้ายโดยทุกตัวมีรอยไหม้อยู่ตามตัว
ทไวไลท์เหล่สายตาไปมองโพนี่สาวที่นอนตัวซีดอยู่ข้างๆฟลัตเตอร์แบทด้วยสายตาสงสารแล้วใช้เวทย์ดึงตัวให้เธอนอนรวมกับเพื่อนๆฟลัตเตอร์แบทเดินมาตรงหน้าทไวไลท์แล้วมองมองทไวไลท์ด้วยสายตาท้าทาย
"เธอมองฉันแบบนั้นทำไม? แบท?" ทไวไลท์ก็มองฟลัตเตอร์แบทด้วยสายตาแบบเดียวกัน ฟลัตเตอร์แบทยิ้มอย่างมีเลศนัยแปลกๆแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้หูทไวไลท์
"ก็เปล่า...แค่อยากรู้ว่าเวทย์ที่อยู่ในตัวเธอ...จะมีรสชาติยังไงก็เท่านั้นเอง" ฟลัตเตอร์แบทพูดด้วยอย่างขบขันแล้วเลียหูของทไวไลท์
ตึง!!
"อึก!" จากนั้นจู่ๆฟลัตเตอร์แบทก็ถูกบางอย่างกดลงพื้นอย่างแรก เธอพยายามเงยหน้าอย่างลำบากแล้วเห็นเขาของทไวไลท์กำลังแผ่ออร่าเวทย์ออกมา ฟลัตเตอร์แบทรู้ทันทีว่าสาเหตุที่ตัวเองถูกกดติดพื้นแบบนี้เป็นเพราะทไวไลท์ใช้เวทย์ "กราวิตี้"
"..." ทไวไลท์มองฟลัตเตอร์แบทด้วยสายตาเย็นชาแล้วเพิ่มแรงดึงดูดให้มากขึ้นอีกจนตัวของฟลัตเตอร์แบทเริ่มจมลงพื้น
"พะ...พอแล้วๆ!! ทไวไลท์!! ฉันของโทษๆ!! ช่วยเลิกใช้เวทย์แรงดึงดูดกับฉันสักที!!!" ฟลัตเตอร์แบทเห็นว่าท่าไม่ดีจึงรีบขอโทษทไวไลท์เป็นการใหญ่ทไวไลท์ย่อตัวให้อยู่ในระดับเดียวกับฟลัตเตอร์แบทพร้อมผ่อนแรงดึงดูดลงเล็กน้อย
"แล้วจะทำแบบนั้นกับฉันอีกมั้ย?" ทไวไลท์พูดด้วยเสียงเย็นชาแล้วทำท่าจะเพิ่มแรงดึงดูดอีกถ้าฟลัตเตอร์แบทไม่รีบตอบหรือคิดจะตอบกวนประสาทเธออีก ฟลัตเตอร์แบทรีบส่ายหน้ารัวๆจนคอแทบหลุด
"ดี" ทไวไลท์พยักหน้าแล้วคลายเวทย์กราวิตี้ออกจากนั้นก็หันไปสนใจพวกโพนี่ผ้าคลุมแทน ฟลัตเตอร์แบทยืนขึ้นแต่ก็มีเกือบเซล้มเล็กน้อย
"เธอควรคืนร่างให้ฟลัตเตอร์ชายได้แล้ว แบท" ทไวไลท์พูดพร้อมกับร่ายเวทย์เทเลพอร์ตส่งเหล่าโพนี่ผ้าคลุมไปที่ห้องขังที่แคนเทอร์ล็อต
"รู้น้า ไม่ต้องให้เธอมาบอกหรอ"ฟลัตเตอร์แบทหลับตาลงจากนั้นก็เกิดลมมาวนรอบๆตัวเธอ สักพักลมก็หายไปหูและปีกกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้นสีตาจากสีแดงชมพู่กลับมาเป็นสีเขียวน้ำทะเลเช่นกัน เธอกลับมาเป็นฟลัตเตอร์ชายแล้ว
ทไวไลท์ที่มองอยู่ตลอดรู้สึกพอใจที่ฟลัตเตอร์แบทยอมคืนร่างให้ฟลัตเตอร์ชายอย่างง่ายๆเพราะปกติกว่าเธอจะยอมคืนร่างให้ฟลัตเตอร์ชายก็กินเวลาไปหนึ่งวันหรือไม่ก็เดือนกว่าๆ ทไวไลท์เดินเข้าไปหาฟลัตเตอร์ชายแต่แล้วเธอก็หยุดชะงักเมื่อเธอเห็นออร่าม่วงแปลกๆจากตัวฟลัตเตอร์ชายแถมยังรู้สึกคุ้นเคยกับออร่านี้ด้วย
"เธอโอเคไหม? ฟลัตเตอร์ชาย?" ทไวไลท์ค่อยๆเดินเข้าหาฟลัตเตอร์ชายอย่างระมัดระวัง เธอเดินมายืนข้างๆฟลัตเตอร์ชาย
"ฟลัตเตอร์ชาย?" ทไวไลท์ลองเรียกดูแต่ฟลัตเตอร์ชายไม่หันมามองเธอเลยเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยินที่ทไวไลท์เรียกเมื่อกี้ ทไวไลท์รู้สึกไม่ชอบมาพากลเธอลองสะกิดไหล่ฟลัตเตอร์ชายตุบ แต่พอมือของทไวไลท์โดนตัวฟลัตเตอร์ชายก็ล้มลงกับพื้น
"ฟลัตเตอร์ชาย!!" ทไวไลท์รีบเข้าไปดูฟลัตเตอร์ชายที่ล้มลงไป
"นี้!! ฟลัตเตอร์ชาย!! ได้ยินได้ไหม!! นี้!!" ทไวไลท์เขย่าตัวฟลัตเตอร์ชายเพื่อทำให้เธอตื่นขึ้นมา แต่ฟลัตเตอร์ชายก็ไม่ยอมตื่นขึ้น
"มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?"
ความคิดเห็น