คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Episode 5: Get near me
Episode 5
짓게 만든 건 틀에 가둔 건
จิซเก มันดึน กอน ทึลเร กาดุน กอน
พวกเขากักขังเราไว้ภายในกรอบ เหมือนกับผู้ใหญ่
어른이란 걸 쉽게 수긍
ออรึนอีรัน กอล ชวิบเก ซูกึง
ถึงแม้มันจะไม่มีทางเลือก แต่ก็ไม่มีใครยอมหรอก
<BTS (방탄소년단) - N.O (엔.오)>
รูปไม่เกี่ยวแต่ชอบอ่ะ ขอโทษที่ไม่ได้ใส่เครดิตค่ะ
“ฉันต้องการเธอ แค่เธอรับปากว่าจะอยู่กับฉันไม่หนีไปไหน ฉันก็จะไม่ทำให้มันวุ่นวาย”
“เพื่ออะไร”
“เลือกเอาเองแล้วกัน”
ไม่ตอบคำถาม แต่กลับตอบกลับมาเป็นเงื่อนไขเนี่ยนะ ไอ้บ้าเอ้ย
ปกติฉันเป็นคนใจเย็นมากนะ แต่ไม่รู้ทำไมตั้งแต่เจอหมอนี่ อารมณ์เย็นๆของฉันมันก็ค่อยๆหายไปไหนหมด
“เออ ตกลง ฉันจะอยู่กับนาย พอใจยัง”
เหตุผลง่ายๆเลยนะที่ฉันตอบตกลง เพราะฉันคิดว่าเรื่องบ้าบอนี้มันควรจะจบลงสักทีหนะสิ
“หึ ฉลาดเหมือนกันหนิ”
พอ เซฟเฟอร์ พูดจบปับ ฉันก็คิดว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบ
เขาอาจจะหาข้อแก้ตัว เช่น พอดีเขาแค่วานฉันมาเอาของ หรือ ฉันเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา
แต่เปล่าเลย อยู่ดีๆเขาก็เอาแขนมาพาดไหล่ฉันพร้อมกับเอ่ยปากพร้อมรอยยิ้มว่า
“แฟนฉันเอง ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น ^^ ”
ไม่ใช่แค่ พวกแฟนคลับของเขาหรอกที่ อึ้ง เพราะฉันเองก็อึ้งไม่แพ้กันเลย เรียกว่าอึ้งอย่างเดียวคงไม่ได้ ต้องเรียกว่า ช๊อค ไปเลยมากกว่า
“นายเล่นบ้าอะไรของนายเนี่ย ไหนบอกจะไม่ทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปมากกว่านี้ไง”
“หึ ก็นี่ไงไม่วุ่นวาย” เขาหันมากระซิบกับฉันก่อนจะหันกลับไปพูดกับพวกแฟนคลับว่า
“ยังไงก็ช่วยรักเธอให้เหมือนกับที่พวกคุณรักผมด้วยนะครับ ^^”
ยิ้ม หมอนี่ยิ้มอีกแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน ได้เห็นรอยยิ้มของเขาแบบนี้ ฉันคงต้องเคลิ้มไปทั้งวันแน่ แต่ตอนนี้บอกเลยว่า ฉันกลับรู้สึกขยะแขยงมันสุดๆ ไอ้รอยยิ้มเสแสร้งแบบนี้
หลังจากที่ นายเซฟเฟอร์ พูดไปเมื่อกี้ สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด ฉันไม่ยอมนะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดด นังบ้าเอาเซฟเฟอร์คืนมานะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
บลา บลา บลา
ไม่ใช่ว่าฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงพวกนี้หรอกนะ แต่ถ้าคนพวกนี้ได้มารู้จักนิสัยของหมอนี่จริงๆ ไม่แน่ อาจจะไม่มีใครคิดชอบผู้ชายคนนี้อีกเลยก็ได้
ส่วนฉันตอนนี้หนะหรอ ได้แต่ทำใจเดินตามเขาเข้าไปในตึกนะสิ
“ส่งแค่นี้แล้วกันนะ”
“คราวหลังไม่ต้อง”
“ทำไม”
“ฉันไม่อยากยุ่งกับนาย”
“หรอครับ แต่โทษทีว่ะ เธอกลายเป็นผู้หญิงของฉันไปแล้ว ลืมหรอไง”
“ไม่ได้ลืม แค่ไม่อยากจำ”
“อย่าดื้อให้มาก ไม่งั้นเดี่ยวเราได้รู้กัน”
ฉันได้แต่ทำเสียงฟึดฟัดในใจ น่าแปลกไหมละ จากตอนแรกที่ชอบตามกระแส ตอนนี้กลับหงุดหงิดเป็นบ้าที่ต้องมาอยู่กับคนแบบนี้
ก็นิสัยของเขาตอนนี้มันช่างตรงกับสเปคของผู้ชายที่ฉันเกลียดสุดๆเลยไง รอยยิ้มเสแสร้ง ไร้เหตุผล เอาแต่ใจ และ เห็นแก่ตัว
“กลับที่ของนายไปสะ”
“หึ ไล่จังนะ ทีก่อนหน้านี้ใครว่ะ ยังมายืนกรี๊ดกราดฉันอยู่เลย”
“เหอะ นั่นมันเมื่อก่อน”
“จำไว้ให้ดี อย่ายุ่งกับไอ้ แอล”
“เน่ ทำไมนายถึงไม่มีเหตุผลแบบนี้ห๊ะ บอกให้ฉันเลิกยุ่งกับคนอื่น ไม่ทราบว่านายเป็นอะไรกับฉันอย่างงั้นหรอ”
“ลืมสินะ”
“ลืมบ้า.....อื้อ อะ” ไอ้บ้าเอ้ย อยู่ดีๆผู้ชายตรงหน้าก็พุ่งเข้ามาใช้ริมฝีปากตัวเองปิดปากฉันอย่างไม่ตั้งตัว ประเด็นสำคัญมันใช่ตรงนั้นหรอก
แต่ตรงที่มันสำคัญคือ ตอนนี้เรายืนอยู่หน้าคณะของฉัน หน้าตึกของฉัน ที่มีคนเดินผ่านไป ผ่านมา ตลอดเวลา แล้วไหนจะพวกแฟนคลับที่เดินตามเรามาเมื่อกี้อีก
ตอนนี้ถ้าฉันหายตัวได้ ฉันก็อยากจะทำมันสะตอนนี้เลย
“นายทำแบบนี้เพื่ออะไร”
“ความสะใจละมั้ง”
“นายพูดเองนะ ฉันก็จะทำเพื่อความสะใจของฉันเหมือนกัน”
ก่อนหน้านี้ อาจจะเห็นว่าฉันดูน่าจะเป็นคนอ่อนหวานใช่ไหม แต่ความจริงแล้วเปล่าเลย ต่อจากนี้ตังหากคือนิสัยจริงๆของฉัน
นายหลอกคนอื่นได้ ฉันก็หลอกคนอื่นได้เหมือนกัน
“ท้า?”
“เปล่า แค่บอก”
“อยากลองดีสินะ”
“ไม่ใช่แค่นายคนเดียวหรอกที่มีความลับ และอีกอย่างความลับมันไม่มีในโลกหรอกนะ ไอ้ปีศาจ”
ฉันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วรีบเดินหนีออกมาทันที เรียกว่าหนีก็ไม่ถูกนะ เรียกว่าไปให้พ้นๆจากตรงนี้จะดีกว่า
ตั้งแต่วันนี้ไป เราได้เห็นดีกันแน่ เซฟเฟอร์ ฉันไม่อยากมีเรื่องกับใครหรอกนะ แต่นี่มันไร้เหตุผลเกินไป การจะมาสั่งให้ใครเลิกยุ่งกับใครมันไม่ควรไม่ใช่หรอไง
แล้วคนอย่างฉัน ถ้าเกิดว่าจะยอมฉันก็จะยอมให้มันสุดๆ แต่ถ้าเกิดฉันไม่ยอมขึ้นมาละก็ ฉันก็จะเถียง จะเหวี่ยง จะทำให้มันสุดๆเหมือนกัน
writer talk
ลงช้าไป 2 วัน แหะๆ พอดีแอบยุ่งๆนิดนุง
ความคิดเห็น