คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
Prologue
@มหาลัยพาร์
“พวกเรา BestDream มาแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด ชานยอน ของฉันหล่อมากเลยแก”
“เซย์นายของฉันก็หล่อเถอะแก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เมื่อกี้เซฟเฟอร์มองมาทางฉันด้วยแหละ”
( -) (>////////<) (- )
“หล่อนฝันกลางวันอยู่หรอไงยะ”
“นิดนึงไม่ได้หรอไงละ”
BestDream กลุ่มนักดนตรีใต้ดิน ที่แค่เปิดตัวเพลงแรก Hyde แนวร๊อคตามสไตล์ของพวกเขา ก็แทบจะดังเป็นพลุแตก ยิ่งสมาชิกในวงแทบจะไม่ต้องพูดถึง ก็แต่ละเล่นมีสไตล์เป็นของตัวเองเด่นชัดสะขนาดนั้น
Saffer (เซฟเฟอร์) : ผู้ชายนัยน์ตาสีน้ำตาล ที่มีบุคลิกชอบยิ้มเป็นนิสัย และที่สำคัญลักยิ้มของเขาโคตรละลายใจ ทำหน้าที่เป็น Leader ของวงแล้วยังควบตำแหน่งนักร้องนำ รวมถึงคิดท่าเต้นของวงด้วย
Sayni (เซย์นาย) : บุคลิกเงียบเกินบรรยาย มีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ ทำหน้าที่เป็นนักแต่งเนื้อเพลงและควบตำแหน่งมือกีต้าร์ของวง
Chanyeol (ชานยอน) : หนุ่มลูกครึ่งเกาหลี ที่เรียกได้ว่ามีบุคลิกเฉพาะตัว ทำหน้าที่เป็นถึง แร๊ฟเปอร์ของวง และยังควบตำแหน่งนักแต่งเพลงของวง
เมื่อทั้งสามคนมารวมตัวกัน จึงเป็นอย่างที่เห็น บรรดาแฟนคลับมากมายก่ายกองเกิดขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง
ที่สำคัญถึงแม้พวกเขาจะทุ่มเทให้กับเพลงของพวกเขามากแค่ไหน แต่รายชื่อของพวกเขาก็ยังคงติด top 5 ของบอร์ดนักเรียนดีเด่นของมหาลัยทั้งสามคน เรียกได้ว่า perfect ในทุกๆเรื่องจริงๆ
และในบรรดาแฟนคลับของกลุ่ม BestDream ก็มีฉันรวมอยู่ในนั้นด้วยหนึ่งคน และคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าฉันปลื้มใคร
อั๊ก
“โอ้ยยยยย T^T”
คงเป็นเพราะฉันมัวแต่สาธยายมากเกินไป เลยไม่ทันระวัง ทำให้พวกแฟนคลับที่เดินตาม BestDream ขึ้นไปยังตึกเรียนชนฉันเข้าให้
เจ็บจนน้ำตาแทบไหลเลยละ ล้มยังไม่พอ ยังโดนเหยียบซ้ำอีก
“เฮ้ เป็นไรไหม”
“แหะๆ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบ...เอ่อ ขอบคุณนะ”
หล่อ ใจดี และยังยิ้มน่ารักสุดๆ ฉันชอบผู้ชายยิ้มหวานๆแบบนี้จัง ก็ฉันเป็นผู้หญิงมืดมนหนิ ก็ต้องเลือกชอบผู้ชายที่ยิ้มเก่งๆแบบนี้แหละ
ฉันยิ้มไม่เก่ง เรียกว่าไม่ชอบยิ้มจะดีกว่า ฉันเลยชอบผู้ชายที่ยิ้มเก่งๆ หน้าหวานๆ ความจริงผู้หญิงอย่างฉันไม่ควรจะมาบ้าคลั่งผู้ชายหน้าไหนเลยด้วยซ้ำ
แต่ถ้าเราอยากเป็นเหมือนคนอื่นๆ เราก็ควรจะตามๆเขาไป เพื่อนของฉันเคยบอกไว้ แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ
เพราะตอนแรกฉันก็ไม่ได้ชอบกลุ่ม BestDream อะไรนั่นเลย เพราะฉันคิดว่ามันไร้สาระสุดๆ ดังนั้นในมหาลัยก็เลยมีคนไม่ชอบฉัน แกล้งฉันสารพัด
ด้วยเหตุผลง่ายๆเพราะฉันเคยพูดว่า เซย์นาย ยิ้มน่าเกลียด เท่านั้นแหละ ชีวิตฉันก็ไม่สงบสุขอีกต่อไป เพราะฉะนั้นหลังจากนั้นฉันเลยพยายามเลือกใครสักคนในกลุ่มนี้มาชอบ
“ลุกไหวไหม”
ฉันสะดุ้งเล็กน้อย ตอนที่ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันสะกิดที่แขน
“ไหว ไหวสิ”
“เธอชื่ออะไร”
“ฉันหรอ พาสเทล นายละ”
“แอล ^^ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ ฉันไปก่อนละ”
ได้ถามฉันบ้างรึเปล่านะว่าฉันอยากเจอนายอีกรึเปล่า แต่ความจริงก็อยากเจอเหมือนกัน เพราะเขาดูเป็นคนใจดี ยิ้มเก่ง และมีน้ำใจ
“ยัยพาส แกเป็นอะไรของแกเนี่ย นู้น BeatDream เขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แกยังเคลิ้มอะไรอยู่ได้” ยัยหมูหวาน เพื่อนสนิทที่คลั่งกลุ่ม BestDream ทักขึ้น
“ไม่ได้เคลิ้มสักหน่อย”
“แต่ฉันเห็นแกเหม่ออยู่นั่นแหละ”
“เหม่อ ไม่ได้หมายความว่าเคลิ้มหนิ”
“นั่นแหละ ดูดิ ชานยอล ของฉันไปนู้นแล้ว”
“รู้แล้วหน่า”
เมื่อไหร่ฉันจะหลุดออกไปจากวงจรแบบนี้สักทีนะ เมื่อไหร่ฉันจะกลับมาเป็นตัวเองสักที
การต้องทำอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเอง มันเหนื่อยนะ
ตกเย็น
อั๊ก
“โอ้ยยย T^T” ฉันว่าวันนี้ฉันล้มบ่อยเกินไปแล้วนะ
“เห้ย เป็นไรไหม.......เธออีกแล้วหรอเนี่ย”
“ห๊ะ!!” พอเงยหน้าขึ้นไปเท่านั้นแหละ ชัดเลย คนเดิม ท่าเดิม แบบเดิมเดะ จะเปลี่ยนก็ตรงสถานที่และเวลาเนี่ยแหละ
“พาสเทลใช่ไหม”
“นาย นาย แอล”
“ฮ่าๆๆๆ ใช่ฉันเอง เราเจอกันสองครั้งแล้วนะ”
“นั่นสิ สองครั้งแล้ว”
“สงสัยมันจะเป็นพรหมลิขิตละมั้ง มาลุกขึ้นมา”
พรหมลิขิตงั้นหรอ นั่นสิ ฉันก็เริ่มจะคิดแบบนั้นเหมือนกัน พรหมลิขิตแบบมหาซวยหนะ
“หวังว่าคราวหน้าที่เจอกัน เธอจะไม่ล้มแบบนี้อีกนะ ไปก่อนนะ บายครับ ^^”
พอช่วยให้ฉันลุกขึ้นได้ปับ เขาก็วิ่งกลับไปอีกทางทันที
1
1 comment = 1 กำลังใจนะคะ
Writer talk
หลังจากหายหน้าหายตาไปเป็นชาติ พอมีเวลาว่างปับก็เลยเอา intro มาเจิมสักหน่อย
reader มีความเห็นว่ายังไงบ้างค่ะ แนะนำติชมกันด้วยนะคร้าา
ความคิดเห็น