The Writer

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 2 To the Place [2]

.

เนื่องจากระหว่างการอัพเดต plugin poll ทำให้ผลจากการโหวตครั้งล่าสุดหายไป แต่ผมยังจำได้ว่าตัวเลือกส่วนมากก็คือให้ปัญญาเดินทางในตอนกลางวัน ดังนั้นเนื้อเรื่องจะเดินทางไปในตอนกลางวันเลยนะครับ

.

ตอนที่ 02 To the Place [2]

ปัญญาอยากจะออกเดินทางตั้งแต่ตอนนี้เลยแต่เขายังไม่พร้อม เพียงแค่เปิดห้องค้นหาเสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่าง ๆ เขาก็ใช้เวลาหมดไปสองชั่วโมงเต็ม กระจกที่เขาใช้เป็นกระจกจากตลับแป้งทรงเหลี่ยมสีดำขนาดเล็กกว่าฝ่ามือเล็กน้อย เขาใช้กระดาษทรายที่พบในห้อง 105 ขัดตลับพลาสติกที่เงาวาวจนด้านไม่สะท้อนแสง บานพับของตลับแป้งค่อนข้างแข็งแรงเขาจึงไม่ต้องเสริมอะไรเพิ่ม ด้วยเครื่องมือง่าย ๆ ชิ้นนี้เขาสามารถส่องดูอีกด้านของมุมกำแพงได้โดยไม่ต้องชะโงกหน้าออกไปเหมือนที่เคยทำ

ปัญญาค้นหาในห้องทุกห้องพบถุงมือแบบเปลือยนิ้วในห้อง 102 เขาสวมถุงหูหิ้วพลาสติกหลายชั้นก่อนจะสวมถุงมือปิดทับ เป็นมาตรการป้องกันไม่ให้มือสัมผัสกับของเหลวจากร่างกายของซอมบี้ ปลายแขนเสื้อถูกพันไปจนถึงขอบถุงมือด้วยเทปกาวม้วนใหญ่ เช่นเดียวกับปลายกางเกงขายาวไปจนถึงถุงเท้า

อาหารมื้อเย็นของปัญญาคือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับน้ำเปล่า แม้จะมีไฟฟ้าและกาต้มน้ำแต่เขาก็ไม่กล้าลวกบะหมี่ด้วยเกรงว่ามันจะดึงดูดซอมบี้เข้ามาหาตนเอง

ปัญญานอนหลับในห้อง 104 ห้องติดประตูตรงข้ามกับห้อง 101 เขาพยายามคิดว่าตัวเองกำลังนอนเฝ้าศพในงานศพเพื่อที่จะไม่กังวลกับศพในห้องเยื้องไปเพียงเล็กน้อย การนอนในสภาพที่โดนเทปพันข้อมือและอากาศอันอบอ้าวบวกเสื้อแขนยาวนั้นลำบากเป็นอย่างยิ่ง แต่ความเหน็ดเหนื่อยก็ทำให้เขาหลับไปในที่สุด

ก่อนจะหลับเขาแอบหวังว่าตัวเองจะตื่นขึ้นในห้องของตัวเอง ในโลกของตัวเองที่ไม่มีอมนุษย์เหล่านั้น

.

ความรู้สึกแรกที่ปัญญาได้รับในตอนที่รู้สึกตัวคือความรู้สึกของคนที่ถูกพันธนาการ มือที่ขยับเหยียดออกไปไม่ได้ ขาที่หนืดฝืดเคลื่อนไหวลำบาก ในตอนแรกเขาคิดว่าตัวเองถูกผีอำ จนกระทั่งลืมตาขึ้นมาจึงเห็นมือในถุงมือหนา เสื้อแขนยาวที่บีบรัดร่างกาย

เขายังคงอยู่ในโลกใบเดิม โลกของซอมบี้ โลกในนิยายของใครบางคนที่แต่งไว้ไม่จบ นิยายที่เขาต้องดำเนินเรื่องให้จบ

ปัญญาพลิกตัวเหยียดขามองดูเพดานห้อง คิดสงสัยว่าผู้อ่านที่กำลังอ่านเรื่องราวของเขาอยู่กำลังคาดหวังสิ่งใด ถ้านี่เป็นนิยายของเขาที่เขาเป็นคนแต่งเอง เขาจะบรรยายความรู้สึกของตัวเอกให้ผู้อ่านรู้สึกถึงความตึงเครียดของเหตุการณ์ ให้ผู้อ่าน เชื่อ ถึงความหนักหนารุนแรงที่ตัวเอกต้องเผชิญ

ปัญหาก็คือเขาทราบล่วงหน้าแล้วว่าจะเกิดเรื่องราวเช่นนั้นขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วผู้อ่านจะพึงพอใจกับการดำเนินเรื่องของเขาหรือ

ไม่มีเวลาให้คิดมากแล้ว ปัญญาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา

08:41

สายแล้ว

แม้จะทราบว่าตัวเองล็อคประตูหน้าเอาไว้แล้วแต่ปัญญาก็ยังเปิดประตูออกมาอย่างระมัดระวัง พยายามให้มีเสียงน้อยที่สุด

เขาถือโอกาสนี้ใช้กระจกของตัวเองส่องดูมุมอับสายตาว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่

ประตูหน้ายังปิดอยู่ ปัญญาเปิดประตูออกมาแล้วตรงไปยังห้อง 102 ปลดนาฬิกาออกจากข้อมือศพที่แข็งทื่อ การหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลานอกจากจะเสียเวลาแล้วยังไม่มีหลักประกันว่าตนเองจะมีไฟฟ้าชาร์จโทรศัพท์ในอนาคต สมาร์ตโฟนของเขาชาร์จจนเต็มหนึ่งครั้งอยู่ได้เพียงสี่วันสูงสุดโดยที่ไม่ได้ใช้งานอะไรเลย การมีนาฬิกาติดตัวไว้จะให้ประโยชน์กับเขาได้มากกว่า

ปัญญาที่กำลังจะเปิดประตูหน้าลพลันรู้สึกได้ถึงการขับเคลื่อนของลำไส้ เขากำลังปวดถ่ายหนัก เป็นกิจวัตรของเขาที่ต้องเข้าส้วมหลังจากตื่นนอนจนร่างกายปรับตัวเองให้ปวดหนักทุกครั้งหลังตื่นนอน

โชคดีที่ห้องส้วมในหอพักแห่งนี้เป็นแบบชักโครกที่มีระบบน้ำต่อจากถังน้ำใหญ่บนดาดฟ้า ต่อให้ไม่มีน้ำประปาก็ยังใช้งานได้

สิ่งหนึ่งที่ไม่มีการกล่าวถึงในนิยายหรือภาพยนตร์ซอมบี้ก็คือกิจวัตรในการขับถ่ายของตัวละคร แต่ในความเป็นจริงแล้วนี่เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องคำนึงถึงถ้าจะเอาตัวรอดในโลกแห่งนี้

ประตูหอด้านหน้าถูกเปิดออกช้า ๆ เมื่อคนด้านหลังประตูใช้กระจกส่องดูจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีซอมบี้แอบดักอยู่บนถนน รถที่เกยก่ายกันเมื่อวานยังคงอยู่ที่เดิม จุดที่ซอมบี้รุมล้อมกัดกินคนเหลือเพียงศพนอนอยู่บนพื้นแต่ไกล

ปัญญามองดูขวามือที่เห็นว่าเป็นเส้นทางออกจากตัวเมือง เขาคิดทบทวนให้รอบคอบแล้วออกก้าวเดิน ประตูห้องถูกปิดเอาไว้ป้องกันไม่ให้ซอมบี้บุกเข้าไป ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเขาก็ยังสามารถกลับมาที่นี่ได้ทุกเมื่อ

กระเป๋าสะพายของเขาถูกปรับสายรัดจนแนบกับตัวแน่นไม่ปล่อยให้แกว่งไปมา ทุกย่างก้าวจะต้องไม่เกิดเสียง ทุกเส้นทางที่ก้าวเดินจะต้องมองตรวจสอบดูล่วงหน้าก่อนย่างเหยียบ

เมื่อเดินมาทางขวาถนนก็เปลี่ยนไปอยู่ซ้ายมือ อาคารห้องแถวอยู่ด้านขวามือ ปัญญาก้าวเดินอย่างระมัดระวังมาจนถึงช่องว่างระหว่างตึกสองหลังที่เขาเห็นจากบนดาดฟ้าว่ามีทางทะลุไปถึงหมู่บ้านจัดสรรด้านหลัง รั้วคอนกรีตหลังตึกมีบันไดไม้พาดจากสุดตรอกข้ามกำแพงลงไปยังท้ายซอยในหมู่บ้าน

กระจกถูกใช้งานอีกครั้งเพื่อส่องมองดูตรอกระหว่างตึกว่ามีใครหรืออะไรยืนอยู่ในนั้นหรือไม่

แม้จะเตรียมใจเอาไว้แล้วแต่ภาพที่ปัญญาเห็นก็ทำให้เขาขนคอลุก ซอมบี้จำนวนมากนอนก่ายทับกันหลบแดดอยู่ในซอกตึกเหมือนหนอนแมลงซุกในซอกหลืบเนื้อเน่า กลิ่นเหม็นคาวที่ปัญญาไม่รู้สึกในตอนแรกตีคลุ้งออกมาจากในตรอกจนทำให้เขาต้องใช้มือปิดจมูกทั้งที่มีหน้ากากครอบอยู่ชั้นหนึ่ง

ปัญญาแหงนมองดูฟ้าด้วยหางตา เขากำลังคิดว่านี่เป็นอุปสรรคที่ผู้แต่งโยนมาให้เขาเพื่อสร้างความตื่นเต้นระทึกขวัญให้ผู้อ่านหรือไม่

ถ้าเป็นนิยายแบบเล่นง่าย ๆ เขาซึ่งเป็นตัวเอกอาจจะทดลองเสี่ยงเดินผ่านกองซอมบี้ตัดออกไปยังท้ายซอยโดยตรง แต่ปัญญาไม่เชื่อว่าการเดินเรื่องเช่นนั้นจะน่าสนใจเพียงพอ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น และเขาจะไม่ทำอะไรโง่ ๆ ไร้ความคิดเช่นนั้น

ปัญญามองจนแน่ใจว่าไม่มีซอมบี้ตัวใดตื่นนอนอยู่แล้วจึงก้าวเดินข้ามตรอกมุ่งหน้าไปยังทางแยกซึ่งอยู่ห่างออกไปหกช่วงตึก

เขาเดินผ่านร้านขายทองร้านหนึ่งเห็นร่องรอยของการปล้นชิงทองคำคือตู้และประตูกระจกที่แตกเป็นชิ้น ๆ กระจายไปทั่ว ไม่มีพนักงานขายหรือเจ้าหน้าที่ตำรวจที่รับงานพิเศษเฝ้าร้านทองให้เห็น ปัญญาเดินผ่านไปโดยไม่สนใจสร้อยคอทองคำเส้นใหญ่ที่หล่นอยู่บนพื้น อย่าว่าแต่ทองคำเลย ในช่วงเวลาเช่นนี้เงินสดก็คงไม่มีค่าเลยด้วยซ้ำ

สิ่งหนึ่งที่เขารู้ในตอนนี้ก็คือความต้องการพักผ่อนของซอมบี้ พวกมันไม่ได้เดินเพ่นพ่านแต่ต้องพักผ่อนหลบแดดคล้ายมนุษย์ ถ้าคิดดูให้ดีแล้วซอมบี้เหล่านี้ก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อน ขีดจำกัดของมนุษย์หลายอย่างยังคงจับติดกับตัวมันไม่หายไปไหน

ปัญญาคิดถึงตอนนี้แล้วกระชับด้ามดาบที่ห้อยไว้กับเอวแน่น เขาไม่ถือดาบไว้ในมือเพราะทราบดีว่ามันจะเกะกะเป็นอย่างยิ่งในตอนที่เขาต้องวิ่งหนี เขาจะใช้ดาบในตอนที่จำเป็นต้องใช้จริง ๆ เท่านั้น การโจมตีที่เขาจะใช้ต้องเด็ดขาด เน้นฟันคอทำลายไขสันหลัง ถ้าเส้นประสาทเส้นใหญ่ในกระดูกสันหลังถูกทำลายพวกมันก็ไม่สมควรเคลื่อนไหวได้อีก การฟันลำตัวหรือแขนขาไม่มีประโยชน์ใดนอกจากเสียแรงเปล่า

ซอมบี้เหล่านี้ไม่รู้จักความเจ็บปวด ไม่กลัวตาย การทำให้บาดเจ็บจะไม่ส่งผลเช่นเดียวกับมนุษย์ธรรมดาทั่วไป

กลิ่นเหม็นเน่าโชยออกมาจากรถเข็นขายไก่ทอดริมถนนตรงข้ามกับธนาคารสีเขียวสาขาอ้อมน้อย เนื้อไก่ที่เตรียมสำหรับทอดกองอยู่ข้างหม้อผสมแป้งจับตัวแข็ง อากาศที่ร้อนอบอ้าวทำให้เนื้อไก่เน่าเหม็นแมลงวันตอม

ปัญญาไม่ทราบว่าเหตุการณ์ซอมบี้นี้เกิดขึ้นเมื่อไรมีลำดับเหตุการณ์อย่างไร แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าอย่างน้อยเหตุการณ์จะต้องเกิดขึ้นสองหรือสามวันก่อนหน้านี้

เคล้ง หม้อเหล็กใบหนึ่งร่วงลงที่ตรงหน้าปัญญาแล้วกลิ้งไปตามแรงส่งเสียงไสก้องสะท้อนแสบหูดังไปสุดเส้นถนน

มองดูทิศทางการกลิ้งของหม้อแล้วปัญญาก็หันขวับไปยังอีกฟากของถนนทันที ทันได้เห็นการแสยะยิ้มของชายผู้หนึ่งหลังหน้าต่างกระจกชั้นสามที่เพิ่งปิดกลับเข้าไป ใครก็ตามที่ต้องการกลั่นแกล้งเขาด้วยความตาย ใครก็ตามที่โยนหม้อเหล็กนี้มาเพื่อดึงดูดความสนใจของซอมบี้มาหาเขา

ความรู้สึกเคียดแค้นพวยพุ่งออกจากร่างกายของปัญญาเหมือนไอร้อนพุ่งสะบัดเหนือพื้นถนนลาดยางยามเที่ยงแดดจัด ทำไมไอ้คนนี้จึงพยายามฆ่าเขาทั้งที่ไม่มีเรื่องราวขัดแย้งกันมาก่อน หรือว่าตัวตนที่แท้จริงอันชั่วร้ายของมันถูกปลดปล่อยออกมาในช่วงเวลาอันไร้กฎเกณฑ์

ความพิโรธโกรธเกรี้ยวของปัญญาถูกดับลงโดยไวด้วยเสียงขลุกขลักในร้านขายหนังสือติดกับธนาคาร เขาวิ่งเข้าไปหาหม้อเหล็กใบนั้น คว้ามันขึ้นมาแล้วขว้างออกไปด้านหน้าสุดแรง

หม้อเหล็กลอยเหนือถนนไปตกลงบนพื้นฟุตบาทห่างจากจุดที่เขาอยู่ห้าสิบเมตร เสียงหม้อกระทบพื้นเรียกซอมบี้หกตัวออกมาจากตัวตึกใกล้เคียงทันที

ปัญญาแนบตัวเข้ากับผนังด้านนอกของร้านหนังสือบริเวณหน้าธนาคารที่ร่นลึกเข้าไปเมตรครึ่ง เขามองย้อนกลับไปด้านหลังให้มั่นใจว่าไม่มีซอมบี้ตัวอื่นปรากฏตัวในทิศที่เขาจากมา หูตั้งใจฟังเสียงซอมบี้เดินออกจากร้านหนังสือและพุ่งตรงไปยังต้นเสียงห่างออกไปด้านหน้า

ปัญญากลั้นหายใจเมื่อเห็นมือของซอมบี้โผล่ออกมาจากซอกตึกที่เขาเดินผ่านมา ถ้าเขาอยู่ตรงนี้เขาจะต้องถูกซอมบี้ในตรอกพบตัวแน่นอน

พลิกตัวจากผนังร้านด้านนอก ซอมบี้ตัวหนึ่งหันหลังให้เขาในระยะห่างออกไปเพียงสองเมตร

ปัญญาสืบเท้าไปด้านข้าง ขยับไปด้านขวาโดยที่ตายังจ้องมองดูซอมบี้ตรงหน้า มือขวาดันประตูกระจกเข้าไปในร้านหนังสือเย็นเฉียบแล้วหลบเข้าไปหลังชั้นหนังสืออย่างรวดเร็ว

ซอมบี้ตัวนั้นหันขวับ มันจ้องมองดูกระจกหน้าร้านหันรีหันขวางสองสามครั้งแล้วออกวิ่งไปหาจุดที่หม้อตกพร้อมกับซอมบี้จากในตรอกอีกหลายสิบตัว

จากจุดนี้ปัญญายังคงมองเห็นหน้าต่างชั้นสามที่อีกฟากของถนน เห็นมันจ้องมองดูเขาด้วยสีหน้าผิดหวัง

ปัญญากัดกรามกรอด เขาไม่เคยโกรธแค้นใครมาขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

.

โจทย์ท้ายตอน

1. จัดการแก้แค้นคนที่พยายามฆ่าคุณบนตึกที่อีกฟากของถนน

2. ไม่ต้องสนใจคนคนนั้น รีบหาทางออกจากที่ชุมชนนี้ให้เร็วที่สุดดีกว่า

โหวตได้ที่เดิมคือ http://blog.funfic.com/the-writer/ หมดเขตพรุ่งนี้ 18.00 น. ครับ (8 ธันวาคม 2557)

.

ชาลี

๗ ธันวาคม ๒๕๕๗