คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วาเลนไทน์ของกายและราฟ
มองซ้าย...
...ห้อยกระต่ายโยกเยก...
มองขวา...
...ก็ห้อยกระต่ายโยกเยก...
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก” กายกรีดร้อง(ในใจ) เพราะมองไปทางไหนก็มีแต่คนเติมโปรเดือนนี้แล้ว ส่วนตัวเองรึก็เอาแต่ทะเลาะกับฮารุจนลืมว่าวันนี้เป็นวันที่14กุมภา วันของคนที่เค้ามีคู่มีเจ้าของ จึงไม่แปลกใจเลยที่จะเห็นคู่รักมากมายที่จะมาสวีทจ๊ะจ๋าในสวนสาธารณะ ยิ่งเห็นกายยิ่งเศร้า
“สวัสดีกาย”
“อ่า... ราฟ หวัดดี” คำทักทายสั้นๆที่ไม่มีอะไรมากสำหรับคนที่โสดจัดอย่างกาย
“นายยังไม่มีแฟนเหรอ” ราฟถามตรงๆพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“อือ... นายด้วยเหรอ”
“ก็นะ... ฉันเองก็ไม่มีเหมือนกัน เรียกว่า “หาไม่ได้” ท่าจะเหมาะกว่า” หนุ่มผมขาวยอมรับตรงๆพร้อมกับยื่นบางอย่างให้กายซึ่งนั่งซึมกระทืออยู่ที่ซอกหลืบม้านั่งในสวนสาธารณะ
...ดอกกุหลาบสีพีช...
“ให้... ให้ฉันเหรอ?” กายถามเพราะยังไม่กล้าหยิบมา
“ก็ใช่น่ะสิ แฮปปี้วาเลนไทน์... ประมาณนี้มั๊ง”
“ราฟ”
“มีอะไร”
“ไปเล่นที่สวนบ้านฉันมั๊ย” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวังที่ล้นปรี่
“ไปสิ”
ที่บ้านกายในสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิดที่ขึ้นรกทึบจนแทบเป็นป่า กายที่เอาแต่นั่งประหม่าอยู่ตรงข้ามกับราฟปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปกับการจิบชา
“ชาบ้านนายนี่กินกี่ครั้งๆก็ไม่เบื่อนะ”จู่ราฟก็พูดขึ้นทำให้กายแทบจำแก้วหลุดมือ
“ขอบ... ขอบใจ”
“นายจะมัวอายอะไรอยู่ พูดๆไปซะเลยซี่” เสียงในมโนจิตของกายดังขึ้นจนต้องสะบัดหัวน้อยๆ
ใช่!เขาจะอายไม่ได้อีกแล้ว วันนี้เป็นวันแห่งความรักนะ วีนัสกับมาร์สต้องเข้าข้างเราสิ
คิดได้ดังนั้นก็กระตุกดอกกุหลาบที่อยู่ใกล้มือมากที่สุดมาซัก4-5ดอกจนเลือดไหลซิบ ก่อนที่จะสังเกตเห็นฮารุที่ทำตัวเป็นเงาแล้วใส่อะไรบางอย่างลงไปในแก้วชาของราฟ
“เรา... เอ่อ... ไปเดินเล่นกันมั๊ย”
“นำทางด้วยนะ” พูดพร้อมกับวางแล้วชา กายลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“รอดไปทีนะราฟ” ฮารุหัวเราะหึในความคิด และมีแต่กายเท่านั้นที่ได้ยิน
“ไสหัวไปซะฮารุ”กายไล่น้ำเสียงเหี้ยม(สาบาน ตอนนี้กำลังโทรจิตกันอยู่)
“แล้วฉันจะคอยดู...”
ทั้งคู่เดินมาถึงปากทางเข้าสวนแล้วเป็นทางเข้าบ้าน กายมองซ้ายรีขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแล้วจึงปิดประตูทั้งที่มือไม้เปียกชื้นเหงื่อแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
“เอาฟ่ะกาย... ไฟท์!!”
“ราฟ...”
“มีอะไร”หันมามองด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม(เช่นเดิม)
“คือว่านะราฟ... ฉัน... ฉัน...”
“กายนายเลือดออก!!” ราฟพูดอย่างตกใจเมื่อเห็นมือข้างซ้ายมือเลือดจับตัวกันเป็นลิ่มๆ
“ว่างมันเถอะ คือว่าฉัน...”
“...”
เกิดความเงียบชั่วขณะกายพยายามรวบรวมความกล้าและ...
“ฉัน... ฉันรักราฟนะ!!”
คำสารภาพถูกเอ่ยพร้อมๆกับดอกกุหลาบบานและตูมสีแดง5ดอกที่ถูกยื่นให้
ราฟรับมาอย่างอึ้งๆ
กายก้มหน้าลงอย่างอายๆ
“มะ... เมื่อกี้ว่าไงนะ” ราฟเอ่ยถาม มองดอกไม้มือสลับกับกายที่ก้มหน้างุน
“ฉะ... ฉัน... ฉัน... รัก... ฉันรักราฟ!! รักมาก รักที่สุด...” กายพูดค่อยๆเงยหน้าแล้วค่อยๆเดินมาหาราฟอย่างมีความหมาย
“กาย... นายคงไม่คิด... ”
“ขอโทษนะราฟ...”
สิ้นคำขอโทษ กายโถมร่างน้ำหนักเบาเข้าครอบครองริมฝีปากราฟทันทีโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว ร่างทั้งสองล้มลงโดยมีโซฟารับเอาไว้ ราฟดิ้นเล็กน้อยก่อนจะแน่นิ่งไปแล้วจูบตอบ
“นี่ถือเป็นคำรับรักหรือเปล่า?” กายถามหลังจากที่ถอนริมฝีปากแล้ว แต่ก็ยังคร่อมร่างราฟไม่ให้ลุกหนีอยู่ดี
“วาเลนไทน์ทั้งที อย่าอกหักจะดีกว่า”
ความคิดเห็น