คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สมุดจดวิชาคณิต
ทำไมหมอนี่ยังอยู่ในห้องอีกล่ะ?
ความคิดประมวลอย่างหนักจนรู้ว่าควรทำหน้ายังไง
“ทำอะไรอยู่น่ะ? ไม่รีบกลับไปท่องหนังสือเหรอ จะได้รักษาที่1ของชั้นปีไว้ไง” มาชิโระ โมริทากะ พยายามอย่างหนักในการควบคุมอารมณ์ และสติบางส่วนที่กำลังกระจิดกระเจิงให้อยู่ในสถานะปกติ
!?
สมุดจดช้านนนนนน!
ความพยายามก่อนหน้านี่ของโมริทากะสูญเปล่าไปโดยสิ้นเชิงเมื่ออีกฝ่ายชูสมุดโน้ตขึ้น เขาปิดสีหน้าของความตกใจไม่มิดแล้ว อีกทั้งการประมวลความคิดยังหนักกว่าเดิมอีก!
แย่ล่ะสิ มีคนรู้จนได้ว่าเราชิบอาสึกิ
“อย่าตีหน้าเครียดไปหน่อยเลยน่า ไม่ใช่เดธโน้ตซะหน่อย” ยังมีอารมณ์มาติดตลกอีกนะ(ไอ้)คุณแกร๊!!
“แล้วสมุดชั้นไปอยู่กับนายได้ยังไง”
คนถูกถามไม่ตอบอะไร เพียงแต่มองไปยังโมริทากะที่เดินๆอยู่แล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโต๊ะที่อยู่หน้าห้อง
“ก็เพราะว่าชั้นนั่งอยู่หลังสุดน่ะสิ”
?
คำตอบอะไรของแกร๊!!
“ชั้นเห็นนะระหว่าเรียน นายตั้งหน้าตั้งตาแอบเขียนอะไรลงในสมุดนี่ ไม่ให้ใครๆเห็น แล้วก็เห็นว่านายลืมสมุดไว้ตอนกลับบ้าน!!”
มาชิโระ โมริทากะ จ้องหน้าอีกฝ่ายข้ามห้อง เขาไม่คิดจะพูดอะไรโต้เถียงเพราะเป็นความจริงทุกประการที่ ทาคากิ อาคิโตะพูดมา ไม่มีข้อเถียงใดๆ จึงนั่งฟังอีกฝ่ายอย่างงียบๆอยู่อย่างนั้น
“ตอนที่ทุกคนกลับหมดแล้ว ’โทษนะ ชั้นแอบเปิดดูหน่อยนึง...”
!
ว่าแล้วเชียว
“ชั้นกะอยู่แล้วว่านายต้องมาเอา...”
ความคิดเห็น