คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันหนึ่งที่เทลส์แลนด์
“อาว... กายยังไม่กลับอีกเหรอ” เนสสึถามขณะที่เยผมแล้วแหงนหน้ามองเห็นกายพอดี
“อา... เอ่อ... ครับพี่เนส”
“อย่ากลับบ้านช้านักสิเดี๋ยวที่บ้านเค้าเป็นห่วง” เนสสึเตือนด้วยความหวังดี
“ครับ... ขอบคุณนะครับพี่เนส... “
“กลับบ้านไปก็ใช่ว่าจะมีคนอยู่นี่”
((-- --))
กายสะบัดหัวไล่ความคิดของจิตมืดออกไปให้พ้นๆ
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก” คิดเรื่องที่บ้านไปก็รังแต่จะทำให้ปวดขมอง มือเล็กกุมเส้นผมสีคาเมลแล้วตะโกนออกมา ซึ่งมันก็ช่วยระบายได้ดีแต่รบกวนชาวบ้าน
“อ้าวกาย... ขึ้นไปทำอะไรบนต้นไม้อ่ะ”
“อะ... อาว ราฟเองเหร... “
แกร๊ก!!
“ว้าก!!!!!!”
“เห้ย!!!!!!” กายและราฟตะโกนลั่นเพราะเจ้าตนไม่ใหญ่ที่กายนั่งอยู่ดันสำออยเปราะและหัก ถึงจะเป็นเพียงโลกแหล่งรวมนิทานแต่เทลส์แลนด์มันก็มีแรงโน้มถ่วงเหมือนโลกธรรมดา
ตุบ!!!
“โอ๊ย!!”
“อูย... “ กาย(ร่วง)ทับราฟเข้ากลางลำตัวในสภาพ “คร่อม”
“เห้ย... ราฟ ของโทษนะเจ็บมากมั๊ย” กายพูดพร้อมกับดึงแขนราฟให้ลุกจากหลุม(?)เล็กๆ
“ก็... ไม่เท่าไหร่ กายตัวเบา” ได้ยินดังนั้น กายไม่พูดอะไร จนกระทั่งดงให้ราฟลุกขึ้นด้วยเรี่ยวแรงแขอันน้อยนิดแล้วหันหลังให้
“ทำไมนายต้องหน้าแดง” ไอ้จิตมืด(บังอาจ)ถามขึ้น โชคดีที่ราฟไม่ได้ยินแตกายที่สติสตังกระเจิดกระเจิงไปหนแล้วก็ไม่รู้ยืนขยี้หัวตัวเองเล่นทั้งที่ชอบบ่นว่า “มันเซ็ตทรงยาก”
“ชิบหายยยยยย ลืมไปว่าราฟไม่ได้ยินนี่หว่า!!!” กายกรีดร้อง(ในใจ)และเหงื่อแตกพลั่ก ราฟมองอย่างสงสัยแต่ไม่ได้เอ่ยปากถามอะไร
“กาย... “
“อะ... อะไรเหรอ”
“ไปวิ่งกันมั๊ย โมโมทาโร่เป็นไง?”
จู่ๆก็ชวน เก็บเลเวลหรือไง ความสงสัยของกายแสดงออกทางสีหน้าจนชัดเจน ราฟหัวเราะแห้งๆก่อนจะพูดต่อ
“สนุกๆน่า เก็บเลเวลไว้วันหลัง ว่าไงล่ะ... “ วาดรอยยิ้มเป็นมิตรพร้อมกับยื่นมือที่ตรงหน้ากาย ระยะห่างใบหน้ากับมือของราฟไม่ไกลกันเท่าไหร่
“อะ... อื้ม... “
พูดตะกุกตะกักแต่ก็ยังอุตส่าห์ยื่นมือไปข้างหน้า
“เยี่ยม!!”
. . . มือข้างนี้จะไม่มีวันปล่อยเด็ดขาด!. . .
ความคิดเห็น