คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
บรรยาาศอึมรึมเริ่มั้เ้ามาแ่ไลเหมือนฝนำลัะอีไม่นาน บวับเสียบรรยายออาารย์ประำภาวิาบริหารธุริ ึุ่พ่ออยาให้ผมเรียนทา้านนี้เผื่อบไปะไ้บริหารานเป็น พอมอไปรอบห้อ็เห็นแ่นัศึษาำลัั้ใฟัยเว้นผม....นเียว
“ ให้ายสิ ทำไมหน้าเบื่อแบบนี้นะ ” ผมสบถออมาเบาๆเพราะลัวนอื่นไ้ยิน และแน่นอน มินอหันมาทำาโปนใส่ผม
“ เออน่ะ! แ็เรียนๆไปเถอะน่า บ่นอยู่ไ้ ”
“ แ็ูท้อฟ้าสิ ฝนะอ่ะ แล้วมัน็รึ้มๆ้วย ั้นอารม์ไม่ี=_= ” ผมอบเพื่อนนสวยไป(?) เพราะผมไม่่อยอบบรรยาาศแบบนี้เท่าไหร่บรรยาาศ่อนฝนมันไม่โปรโปร่เอาะเลย
“ แล้วมันเี่ยวอะไรับฝนะวะรับเพื่อน? ” ผมเือบลืมเพื่อนที่นั่อยู่้าๆอีน เสี่ยวลู่ หันมาถามผมอย่าสสัย
“ ็ไม่รู้อ่ะ ็ไม่อบ เี๋ยวไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ เลิเรียน็โทรมาาม้วยละัน เี๋ยวั้นะรออยู่ที่หน้าึะ ..... โอเ! ามนี้นะ ” ผมรีบับทเมื่อเห็นเพื่อนรันั่อ้าปาหวอ ับอารม์ึ้นๆลๆอผม
“ เี๋ยวโทรหาละัน .... อื้ม ไอ้หมาแบ ” มินอหันมาเรียผม
“ อะไรรับเพื่อน?? ”
“ แล้วอารม์ไม่ีแบบนี้.... ไม่้อไปัใรนะ ึึ ” มินอหัวเราะในลำอับเสี่ยวลู่
“ ฮึ่ ยยยยย! ” ผมไม่อบอะไรมา เพราะเี๋ยวมันะเป็นารเหวี่ยใส่เพื่อนที่อบพูหยอแมหยิ ่อนะรีบเินออาห้ออย่ารวเร็วและรีบมุ่หน้าไปที่ห้อน้ำ บรรยาาศอนนี้ออะเียบๆหน่อยเพราะนัศึษาสาาวิาอื่น็เริ่มทยอยลับบ้านันหมแล้ว ที่ริผม็ไม่ไ้อยามาเ้าห้อน้ำหรอ แ่แ่หา้ออ้าออมา้านอเท่านั้น เรียนวิาเียวมาสี่ั่วโม มันน่าเบื่อมานะสำหรับผม ะที่ผมำลัยืนมอัวเออยู่หน้าระในห้อน้ำ ็ไ้ยินเสียแปลๆ เหมือน..... มันเหมือน เสียนำลัเมเลิฟัน... อึ๋ยยยย... น้อบยอนรับไม่ไ้ แล้วเสียมัน็อยู่ห้อทา้านหลัผมเอ ผม่อยๆเินเ้าไปใล้ประูนั้น แล้ว้วยวามเ่อ่าทำให้ผมสะุาัวเอ ล้มนประู
“ โอ๊ย!! อุ๊บ ” ผมเอามือปิปาัวเอ แล้วลุพยายามะหนีออาห้อน้ำให้เร็วที่สุ
“ เี๋ยว! ” เสียเล็อร่าบาเินออมาาห้อน้ำ เสื้อผ้าหลุลุ่ย ำลัเินมาหาผม ผมไ้แ่ยืนมอาเหลือ แ่ร่าบารหน้าผมเหลือว่า ไม่สิ ! เาเรียว่าาโ
“ นี่เธอ! ะยืนเอ๋ออีนานมั๊ย ? แล้วนี่มาแอบฟัมันไม่เสียมารยาทหน่อยหรอ? ” เธอมอผมั้แ่หัวรเท้า นี่มันมาเินไปแล้วนะ มอผมแบบนี้ไ้ไ หึ่ยยย เี๋ยวบยอน็เหวี่ยให้หรอ
“ แล้วทีพวนายล่ะห๊ะ ะทำอะไรัน็เลือสถานที่หน่อยไ่มั๊ย มันทุเรศ! ”
“นี่นาย.... เถียันหรอ! ”
“ พอไ้แล้ว! ” ผู้ายอีนพูปนะอออมาเสียนิ่ “ีโอ.. ผมอัว่อนนะ หมอารม์ ” หมอารม์แล้วหันมาทาผมเนี่ยนะ หมายวามว่าไ?? พอพูเสร็ร่าสู็เินออไป
“ไ รอัน้วยสิ ฝาไว้่อนนะแ!” ร่าบาหันมาู่ผม่อนะวิ่ามอีนออไป
อนนี้็เหลือผมนเียวให้ห้อน้ำ “ไ...” ผมพูื่อนี้ออมาโยไม่รู้ัว “เอ๊ะ.. ทำไมผม้อพูื่อเา้วยนะ” ผมทึ้หัวัวเอ
ผมเินออมาาห้อน้ำ เสียโทรศัพท์็ัึ้น เบอร์เสี่ยวลู่นี่เอ
“ ฮัลโหล..เสี่ยวลู่ ”
[ หมาแบ แอยู่ไหนวะรับห๊ะ? พวระผมเรียนเสร็แล้วนะ เี๋ยวพวเราะรออยู่ร้านานมหน้ามหาลัยฯนะ มาเร็วๆ ่วน้วย! ] พอพูเสร็เสี่ยวลู่็วาสายไป ทำไมไม่ให้โอาสบยอนไ้เปล่เสียออปลายสายบ้า ฮึ!
อนนี้ผมำลัพาัวเอเินไปหน้ามหาลัยฯ ไ้ไม่ไลนั แ่ไม่นะ! ฝนเม็ให่็ลมาบนหัวผมแล้วรู้สึว่ามันะมาึ้นเรื่อยๆ ผมรีบวิ่ลับไปหลบฝนที่หน้าะเหมือนเิม “มันะอะไรนัหนาวะนี่ย!” ผมสบถออมาเสียั “ร่ม็ไม่ไ้เอามา วยๆ ”
แล้วทันในั้นเอ ผม็รู้สึถึมือหนาหยาบ (?) มาปิปาอผมไว้
“อ๊ะ ! อ่อย อั้น อะ แอ เอ็น ไอ ” ผมถามออไปทั้ๆที่ปายัถูปิ้วยมืออีน
“อยู่เยๆสิ อย่าิ้น และส่เสียัเอะอะโวยวาย ไม่ั้น....ูบ!” ไ้ผล ผมเียบนิ่สนิท เา่อยปล่อยมือาปาน้อยๆ(?)อผม ผม่อยๆหันไปมอ เฮือ! นี่มัน ไอหื่นที่ำลัมีัมิับแฟนในห้อน้ำอนนั้นนิ
“นาย! ”
“ทำไม? ั้นทำไม? หล่อมาเลยหรอ? ” ูมันพู-_-“ แ่็หล่อริๆ
“อยาะอ้ว แหวะ ! ันหล่อว่านายั้เยอะ เหอะๆ ”
“เป็นทอมหรอ? ” เาถามผมเหมือนสสัย
“ทอมบ้าทอมบออะไรเล่า ! ั้นแมนทั้แท่นะ ” ผมอบออไปอย่ามั่นใ
“ไหน? แท่อะไรอูหน่อย - -”
“ไอบ้า เี๋ยวแม่่อยปาแ ”
“แ่นายหน้าเหมือนผู้หินะ เอาี้ สนใไปนอน้วยันัืนมั๊ย? ” บยอนนสวย(?) ะบ้าับำถามนายนนี้
“นี่นายพูอะไรน่ะ บ้าไปแล้วหรอ?! เราไม่ไ้เป็นอะไรัน อีอย่าั้น็เป็นผู้าย! ” ผมะโนใส่หน้าเา
“’ั้นเรา็ลอมาเป็นแฟนันสิ อนนี้เลย เป็นผู้าย ถ้าหน้าสวยแบบนี้ั้น็ไม่สน ” เาพูพร้อมยยิ้ม
“ไอบ้า เพิ่เอันเนี่ยนะ ไอหื่น! ”
เสียโทรศัพท์ผมัึ้น ผมรีบเินเลี่ยอีนมารับโทรศัพท์
“เสี่ยวลู่... ”
[นี่ ! ไอหมาแบ แอยู่ไหนห๊า !!! รีบไสหัวมาหาั้นเลยนะ ่วน!!! ]
“็.....” ผมำลัะอบบทสนทนาอเสี่ยวลู่ แ่อยู่ีๆโทศัพท์็โนว้าไปโยอีน แล้วอบบทสนทนาแทน
“ บัเอิเพื่อนนายิฝนอยู่ับั้น ฝนแรมานาย็น่าะรู้นะ เี๋ยวันไปส่เพื่อนนายเอ ั้นื่อไ เอาเป็นว่าโอเามนี้นะ บาย! ” หลัาที่เาลับเพื่อนผมเสร็ ผม็ไ้แ่ยืนเอ๋อับำพูอเา นี่ือสิ่ที่ร่าบาอย่าผมทำไ้ีที่สุในอนนี้
“ นะ..นาย นั่นมันเพื่อนั้นนะ แล้วใรบอว่าะลับบ้านับนายห๊ะ!!! ”
“ไม่ลับ็้อลับ นี่มัน็เย็นมาแล้ว แล้วฝน็หนั นายะลับยัไ - -”
ใ่สิ รถอผมโนุพ่อยึอเมื่ออาทิย์ที่แล้ว หลัาโเรียนไปเที่ยวแล้วลับบ้านึ ฮึ! ีวิน้อบยอน “แ่ันะไม่ลับับนายเ็า ไอบ้า ไอโริ ไอหื่นนนนนนนนนนน ! แล้วถ้าันลับับนาย ันะแน่ใไ้ยัไว่านายะไม่ทำร้ายร่าายืนใัน แล้วะถึบ้าน้วยรึป่าว็... อุ๊บ ! 0.0”
อยู่ๆไอหื่น็ึผมไปูบ ผมไ้แ่อึ้! ูบแรอผู้ายบริสุทธิ์ผุผ่อ(?)อย่าผม
“ไม่ใ่วันนี้็วันหน้า เพราะั้แ่วันนี้เป็นไป ันะไม่ปล่อยให้นายหลุมือไปแน่ บยอน....แบฮยอน หึๆ”
พอเาพูบ็แบผมึ้นบ่า “ ลับบ้านัน ”
“ไม่นะไม่! ปล่อย๊านนนปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยย ”
intro ป่วยมา้ออโทษ้วยนะะ มันเป้นเรื่อแร แ่ะพยายามทำให้ีที่สุ
"เ้ามาอ่าน แล้วิม อมเม้น้วยนะะ " อบุ่ะ
ถ้าระแสอบรับี อาะมา่อให้เร็วนะ ึึ อบุร๊าาาา
ความคิดเห็น