จิ้งจอกขาว สามคุณธรรม

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 ไล้

     หลังจากเกิดเหตุการณ์ลักพาตัวขึ้น นักธุรกิจคนนั้นถูกนำตัวออกมาที่ซอยเล็กๆแห่งหนึ่งเพื่อจะเอาตัวขึ้นรถไป 

 

ระหว่างทางมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินผ่านมา หน้าตานิ่งเฉยไม่สนใจใครหนึ่งในกลุ่มโจรตะโกนบอก 
 

"หลบไป" เด็กหนุ่มคนนั้นเหมือนไม่ได้ยินก็ยังคงเดินต่อไป โจรตะโกนบอกอีกครั้งแต่เด็กหนุ่มก็เดินต่อไป โจรรู้สึกว่าเด็ก

 

หนุ่มนี่อยากลองดี ต่อยหมัดตรงออกไปหมัดหนึ่ง หมัดพุ่งมาอย่างรวดเร็วจนห่างปลายจมูกแค่สองนิ้ว เด็กหนุ่มเอี้ยวตัวหลบ

 

ตวัดขาเตะใส่ท้องไป เสียงโครมโจรล้มลงกับพื้น โจรสองคนเห็นเพื่อนล้มลงรีบมาประคองขึ้น โจรทั้งสามยืนขึ้นแล้วมอง

 

หน้ากันไม่พูดไม่จาอะไร แยกย้ายกันจู่โจมเข้ามา หนึ่งต่อยหมัดใส่ใบหน้า หนึ่งเตะเท้าใส่หว่างเอว หนึ่งเตะใส่กลางหลัง เด็ก

 

หนุ่มเพียงใช้แรงกระโดดขึ้นนิดเดียวก็สามารถอยู่สูงกว่าหลบหลีกหมัดและเท้าได้  โจรทั้งสามล้วนพลาดท่า เด็กหนุ่มเมื่อลง

 

มาเท้าแตะพื้นก็ต่อยหมัดออก ใส่โจรคนหนึ่ง เตะเท้าใส่ และกระแทกศอกใส่โจรอีกคน ทั้งสามล้วนล้มลงกับพื้น โจรที่เหลือ

 

เห็นท่าไม่ดีให้โจรคนหนึ่งหยิบยืมมีดไป โจรคนนั้นถือมีดมองดูที่ช่วงอกจ้วงมีดแทงเข้าไป เด็กหนุ่มก้าวทแยงไปทางซ้าย

 

เล็กน้อย ใช้มือขวาขว้าข้อมือไว้จากนั้นบิดข้อมือโจรเพียงนิดเดียวมีดก็ร่วงหล่น ส่วนมือซ้ายต่อยหมัดออกหมัดหนึ่งใส่เข้าที่

 

กกหูอย่างแรง โจรคนนั้นล้มลงถึงกับหมดสติไป โจรสองคนวิ่งเข้ามาจะต่อยใส่ ไม่ทันได้ออกอาวุธถูกเด็กหนุ่มนั้นตวัดเท้า

 

เตะปลายคางทั้งสองคนล้มลงไป โจรที่เหลือสองคนเห็นท่าไม่ดี ชักปืนออกมาจะยิงใส่ เด็กหนุ่มก้มเก็บหินที่พื้น ตีลังกาม้วน

 

มาข้างหน้าซัดหินออกไป กระแทกหัวโจรคนหนึ่งเลือดออกเป็นแผลฉกรรจ์บาดเจ็บล้มไป เด็กหนุ่มรีบวิ่งตรงไปยังโจรอีก

 

คนแบมือออกฟันสันมือเข้าที่ซอกคอ ท่วงท่านี้รวดเร็วมากไม่สามารถป้องกันได้ โจรคนนั้นก็รู้สึกหน้ามือตาพร่าลายล้มลงไป 

 

โจรทั้งห้าล้วนถูกเด็กหนุ่มโค่นล้มลงโดยง่ายในพริบตาเดียว เด็กหนุ่มมองโจรทั้งห้าคนแล้วเหลือบมองไปอีกด้านหนึ่งเห็น

 

นักธุรกิจถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ เดินหยิบมีดที่ตกอยู่บนพื้นมาตัดเชือกออก นักธุรกิจกำลังจะกล่าวขอบคุณเด็กหนุ่มนั้นเพียง

 

บอกว่าเขาชื่อไล้แล้วก็หันหลังเดินจากไปหายไปในความมืด นักธุรกิจยืนมองด้วยความสงสัยแต่กลัวโจรจะฟื้นขึ้นมาจึงรีบ

 

วิ่งหนีไป
 

     ย้อนกลับไปเมื่อสิบปีที่แล้วในซอยนี้เคยอาศัยอยู่ด้วยชายชราคนหนึ่งกับเด็กอีกคนหนึ่งชื่อว่าไล้(เพี้ยนมาจากคำ

 

ว่าไร้ หมายความว่าไร้พ่อไร้แม่ ชื่อนี้ชาวบ้านตั้งให้เองเพราะไม่รู้จะให้ชื่อว่าอะไร)ทั้งสองเป็นตาหลานมีฐานะยากจนเด็กคน

 

นั้นพ่อของเขาตายไปตั้งแต่เขายังไม่เกิดส่วนแม่หลังจากที่คลอดแล้วก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน เด็กน้อยคนนี้กับตาเพียงแค่หาเช้า

 

กินค่ำไปวันๆ ทุกๆวันที่ออกไปคุ้ยขยะหาของกินมักจะถูกเด็กรุ่นเดียวกันแถวๆนั้นดูถูกกลั่นแกล้งทุกวัน สร้างความแค้นไว้

 

มากแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้เพราะพ่อแม่ของเด็กพวกนั้นเป็นทั้งข้าราชการชั้นสูง ทหารระดับสูง วันหนึ่งขณะที่กำลังคุ้ยถัง

 

ขยะอยู่มีหลวงพ่อรูปหนึ่งเดินผ่านมาสงสารจึงเข้ามาถามไถ่ความเป็นอยู่ จึงรับเด็กคนนี้เป็นศิษย์วัดและให้ตาไปอยู่ที่วัดด้วย 

 

ไล้เป็นเด็กที่ไม่มีความรู้อ่านหนังสือไม่ออกและไม่ชอบเรียน หลวงตาจึงให้ไปเรียนมวยไทยกับครูมวย ครูมวยก็สอนวิชา

 

หมัดมวยจนไล้แตกฉานเรื่องการใช้วิชามวย หลังจากนั้นก็ยังได้ศึกษาศาสตร์การต่อสู้สาขาอื่นเพิ่มเติมจนเติบใหญ่มาได้ถึง

 

ทุกวันนี้ ไล้สำนึกในบุญคุณของหลวงตาและครูมวยมาก ทุกวันนี้ไล้จะออกไปทำงานทำประโยชน์ให้กับสังคมเพื่อตอบแทนโอกาศในการมีชีวิตที่

ดีขึ้น