demon princess

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

  

ยามสนธยา ท้องฟ้าเป็นสีแดงปนส้มน่ามองยิ่งนัก ยามนี้ใครหลายคนคงลุกจากที่นอนและเริ่มเดินออกมาจับจ่ายใช้สอยกันบ้างแล้วแต่ไม่ใช่กับเธอ เด็กสาวที่ใช้เวลาทุกวันอยู่ในห้องเล็กๆในโรงแรมที่ดินแดนฟาดิเอลดินแดนมนุษย์ ดินแดนทีมีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับสอง รองจากเวลิสดินแแดนปีศาจ และดินแดนที่มีประชากรน้อยที่สุด เอลิสดินแดนแห่งภูต หากให้คำนิยามดินแดนแห่งนี้คงจะเป็น ความสงบท่ามกลางสงคราม เพราะแม้สงครามจะเกิดขึ้นราชาก็ยังคงควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ ดินแดนแห่งภูตก็คง เยือกเย็นเหมือนสายน้ำที่ไหลริน ส่วนดินแดนปีศาจคงเป็น ร้อนแรงดั่งไฟผลาญ ละมั้ง แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับเรื่องนี้ เรื่องที่เธอกำลังจะได้ออกจากห้องนี้สักที วันนี้เป็นวันเกิดครบ 15 ปี ของเธอ เป็นวันเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอหลังจากที่อยู่ในห้องนี้มาสิบกว่าปี เฮ้อ ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าใจ หากไม่ใช่เพราะเวทมนต์ของท่านพ่อละก็ เธอคงไม่ต้องมานั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องเล็กๆแบบนี้หรอก แต่ก็นั่นละ ท่านพ่อทำเพื่อความปลอดภัยของเธอ ยามใดที่ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไปยามนั้นเธอจะสามารถออกจากห้องนี้ได้

   เวลาที่เธอรอคอยได้มาถึงแล้ว เวลาที่ดวงอาทิย์ลาลับขอบฟ้าไป ตอนนี้ดวงจันทราลอยขึ้นเหนือดินแดนทั้งสามในเวลาเดียวกัน ร่างของเธอเรืองรองสีแดงดั่งสายโลหิตจากนั้นก็เปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ จากแดงเป็นฟ้า จากฟ้าเป็นเขียว เทา ทอง และจบลงที่สีม่วงปนดำ จากนั้นแสงทั้งหมดก็หายไปราวกับทุกๆอย่างไม่เคยเกิดขึ้น เธอเดินไปหน้ากระจกจากนั้นก็แสยะยิ้มและพูดกับตนเองว่า
“อิสระภาพอันหอมหวานของข้า...หึหึหึหึ”