คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Before & After EP 1
Before & After EP 1
“นี่ซีวอน ช่วยอะไรฉันหน่อยดิ” เสียงใสของเพื่อนร่วมวงพูดขึ้นเมื่อเสร็จสิ้นการซ้อม Super Show II ของวงที่มีสมาชิกที่เยอะและซนที่สุดที่ในเกาหลี อย่าง Super Junior จบลง เพื่อนตัวเล็กเดินตรงเข้ามาหาเจ้าของชื่อทันที ทำให้เจ้าชายของที่กำลังเก็บของลงกระเป๋าหันไปมองด้วยความสงสัย
“ช่วยอะไรเหรอ ทงเฮ” เพื่อนหน้าหล่อหันไปถามด้วยความสนใจและพร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือท่ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรงของเขานะ
“คือว่า....ฉันรู้สึกว่าช่วงนี้ร่างกายของฉันมันไม่ค่อยฟิต ยังไงไม่รู้สิ ซ้อมนิดซ้อมหน่อยก็เหมือนจะหมดแรง นายพอจะมีวิธีบ้างมะ” เพื่อนตัวเล็กพูดพลางล้มตัวลงนอนบนโซฟาในห้องแต่งตัว ด้วยท่าทีหมดแรง ทำให้เพื่อนหน้าหล่อหันไปยกยิ้ม
“นี่ที่นายว่าร่างกายนายไม่ฟิตนี่มันยังไง ฉันก็เห็นนายหุ่นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่นา มีเหตุผลอื่นหรือเปล่า” เพื่อนหน้าหล่อหันไปถามไล่ต้อนอีกคนที่อยู่ๆ ก็ลุกพรวดขึ้นมานั่งทันทีที่ได้ยิน แถมใบหน้าขาวๆ ของเจ้าตัวกลับขึ้นสีจัดอย่างหยุดไม่อยู่ เขาว่าเขาคิดถูกนะว่าเพื่อนตัวเล็กของเขากำลังหมายถึงอะไร
“ซีวอน! ฉันให้นายหาวิธีช่วยฉันนะ ไม่ใช่ให้นายมาไล่ต้อนฉัน” เพื่อนตัวเล็กพูดไปก็หน้าแดงไปเมื่อถูกอีกคนรู้ทัน
“งั้นนายตอบมาก่อนสิ ที่อยากฟิตเนี่ย ฟิตเพื่อร่างกายแข็งแรง หรือฟิตเพื่อคอยใครบางคน” เจ้าชายของพูดพลางยักคิ้วหลิ่วตาทำสีหน้าเจ้าเล่ห์ส่งให้เพื่อนตัวเล็ก เสียอีกคนนั่งบิดไปบิดมา
“อะ.....เอ่อ ก็นั่นแหละ แล้วนายจะช่วยฉันไหมล่ะ” ร่างเล็กพูดตะโกนกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเอง ด้วยท่าทีที่เจ้าชายของวงอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ก็ได้ๆ ฉันมีเทรนเนอร์ดีๆ แนะนำให้พี่เขาเป็นเทนเนอร์ฉันเองแหละ นี่เบอร์โทรบอกฉันแนะนำมาแล้วก็บอกพี่เขาว่านายต้องการแบบไหน” เพื่อนตัวโตยื่นนามบัตรให้กับเพื่อนตัวเล็ก
“อะ....เออ ขอบใจนายมาก” ร่างเล็กตอบพลางยกยิ้มแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง
“แล้วพี่อีทึกล่ะ” ไม่ทันที่ทงเฮจะได้ก้าวออกจากห้องเพื่อนหน้าหล่อก็หันมาถามถึงอีกคน ที่เขายังไม่เห็นหน้าตั้งแต่ลงมาจากเวที กระเป๋าของใช้ก็ยังอยู่ในห้องแต่งตัวอยู่เลยแต่ไม่รู้เจ้าของไปไหน
“อ๋อ.......ถ้าเป็นพี่อีทึก คุยอยู่กับ PD น่ะ เดี๋ยวก็มามั้ง ห่างกันไม่ได้เชียวนะ” ร่างเล็กหันไปตอบคำถามแต่ก็แอบแซวเจ้าชายของวงสักนิดสักหน่อย เพราะเมื่อกี้มันยังไล่ต้อนเขาอยู่เลยนี่ ขอเอาคืนสักนิดก็แล้วกัน
“ฉันก็หวงของฉันเหมือนกันนะทงเฮ ขอบใจ” ซีวอนหันไปตอบทำให้คนฟังถึงกับเบ้หน้าแล้วเดินออกจากห้อง รายนี้ก็ไม่อายใครเลยหวงได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ แล้วซีวอนก็ถือวิสาสะเก็บของให้กับคนที่ตัวเองถามถึงเพราะจะได้ไม่ต้องเสียเวลานานและเพื่อไม่ให้คนตัวบางนั่นต้องเหนื่อยด้วยน่ะสิ
“เฮ่อ......เหนื่อยจัง” เสียงหวานๆ พร้อมกับร่างบอบบางที่เดินเข้ามาในห้องทำให้เจ้าชายสุดหล่อของวงหันไปมองพร้อมยกยิ้มกว้าง พร้อมกับพาร่างสูงใหญ่ของตัวเองตามไปประกบติด จมูกโด่งกดลงแก้มเนียนนั่นด้วยความคิดเธอ “อย่าน่า....ซีวอนพี่เหนื่อย” คนตัวบางร้องบอกพลางเอียนแก้มหนีอีกคนที่เอาแต่ไล่ฟัดแก้มของตัวเอง
“ผมก็เหนื่อยเหมือนกัน ก็เลยต้องทำให้ตัวเองหายเหนื่อยด้วยการหอมแก้มนิ่มๆ หอมๆ ของพี่ไงครับ” ไม่พูดเปล่าจมูกโด่งยังคงคลอเคลียของกับแก้มนิ่มของอีกคน ทำเอาคนหน้าหวานถึงกับหน้าขึ้นสีจัดเพราะไม่ชินสักทีกับคำพูดหวานๆ ของอีกคน ถึงจะรู้สึกดีอยู่ไม่น้อยก็ตาม
“แล้วถ้าพี่เหนื่อย พี่ต้องทำยังไงถึงจะหายเหนื่อยล่ะ” คนตัวบางหันไปถามกลับ ด้วยความสงสัย
“พี่ก็หอมแก้มผมสิครับ พี่จะได้หายเหนื่อย ยิ่งหอมเยอะยิ่งหายเหนื่อยไวนะครับ ยิ่งหอมนานๆ ยิ่งมีแรงเพิ่ม” คำตอบที่ทำเอาคนตัวบางนึกอยากตบปากตัวเองที่ถามคำถามทำให้คนชอบค้ากำไรเกินควร เป็นช่องทางหากำไรให้กับตัวเองเพิ่มขึ้น
“จะบ้าเหรอ แล้วนี่เก็บของหมดแล้วเหรอ” คนตัวบางหันไปว่าร่างสูง แล้วหันมองกระเป๋าของตนที่อีกคนเก็บของซะเรียบร้อยเชียว
“เอ้าคู่นี้จะสวีทกันอีกนานไหมเนี่ย รอนะแล้วนะเฟ้ย!” เสียงแหว๋หวานของนางพญาคนสวยประจำวงพูดขึ้นหลังจากเปิดประตูเข้ามา ก็เห็นสิงโตตัวโตกำลังจะเขมือบเป็ดตัวเหลืองปากเบะที่อยู่ในอ้อมกอดเสียตรงนั้น
“เสร็จแล้วล่ะน่า วันนี้กลับบ้านไหม” คนตาสวยหันไปตอบพลางส่งค้อนให้เพื่อนรักที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตู ไม่วายหันไปถามคนตัวโตที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
“กลับสิครับ” ไม่พูดเปล่าแขนแข็งแรงก็รวบเอาเอวบางคนข้างตัวมากอดเสียดื้อๆ เลยได้รับเสียงถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายของเจ้าหญิงคนสวยไปแทน กับไอ้อาการหวงประกาศตัวออกหน้าออกตาว่านางฟ้าในอ้อมกอดนั้นเป็นคนมันคนเดียวน่าหมันไส้จริงๆ
บทเพลงรักที่ดำเนินมาตั้งแต่หัวหน้าหน้าหวานบอกว่าจะขอพักสักหน่อย เพราะเหนื่อยกับการซ้อมมาทั้งวัน ไม่ได้ทำให้พ่อค้าหน้าเลือดอย่างสิงโตตัวโตหมดหนทางอย่างไร ไล่คุกคลีปลุกปั้นอารมณ์ของคนตาสวยให้ตื่นขึ้นจนสมใจอยาก นัยน์ตาคมมองร่างบางข้างกายที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปตั้งแต่เสร็จกิจกรรมบนเตียงของเขาทั้งสองคนไปตั้งนานแล้ว เหลือแต่เขาที่ยังนอนไม่หลับ ที่ยังไม่หลับไม่ใช่อะไรหรอกเพราะเขารู้สึกว่ามันไม่พอน่ะสิกับเกมส์รักแค่ครั้งเดียว ยิ่งมองร่างบอบบางที่กำลังหลับอยู่ในอ้อมกอดแล้วมันยิ่งปั่นป่วนกับอารมณ์ของตัวเองซะจริงๆ แล้วจะทำให้เขาไม่เกิดอารมณ์ได้ยังไงกัน เพราะผิวเนียนนุ่มนิ่มลื่นมือเนียนขาวผ่องแม้จะอยู่ในห้องมืดๆ ก็ยังมองเห็นผิวกายขาวละเอียด ใบหน้าหวานตอนหลับนั้นเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ แสนไร้เดียงสาบริสุทธิ์ผุดผ่อง เปลือกตาบางที่ปิดทับตาคู่สวยไม่ได้ทำดวงตาคู่นี้น่ามองน้อยลงไปสักนิด ริมฝีปากอิ่มสีสดเพราะเขาเองเป็นฝ่ายเคล้าคลึงริมฝีปากอิ่มนั้นอย่างอดใจไม่ไหว ส่วนผ้าห่มผืนหนาก็ล่นไปอยู่ที่เอวบางคอดกิ่วทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอันน่าหลงใหล อยากจะปลุกคนในอ้อมกอดขึ้นมาทำกิจกรรมยามดึกต่อก็ทำได้แค่คิด เพราะไม่อยากกวนนางฟ้าในระหว่างที่อยู่ช่วงเวลานิทรา ตอนนี้เขาปล่อยไปก่อนดีกว่า เผื่อตอนเช้าคนตัวบางพอจะมีแรงขึ้นมาบ้างแล้วพากันสร้างวิมานบนสวรรค์กันอีกสักรอบ ว่าแล้วแขนแกร่งกระชับกอดร่างบางอย่างหวงแหนแล้วเข้านิทราตามกับร่างบางไป
วันนี้ดูเหมือนเจ้าชายสุดหล่อของวงจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทำให้เหล่าสมาชิกบนโต๊ะกินข้าวหันมามองด้วยความสงสัย เว้นทงเฮที่เมื่อคืนถูกขอร้อง ไม่สิต้องบอกว่าไล่ให้ไปนอนกับอึนฮยอกแทน เพราะคุณเจ้าชายสุดหล่อเขามาค้างที่หอด้วย เขาเลยต้องอับเปหิตัวเองไปนอนกับอึนฮยอกแทน แต่ตอนนี้ทุกคนหันไปมองคนมาใหม่ที่เดินออกมาจากห้องด้วยหน้าตาท่าทางไม่สู้ดีนัก เพราะใบหน้าหวานบึงตึงพลางหันไปมองค้อนสิงโตตัวโตที่นั่งยิ้มแป้นแล้นอยู่ที่โต๊ะกินข้าว รอบคอระหงถูกพันด้วยผ้าพันคอ
“ก็เข้าใจนะว่านายขี้หนาว แต่นี่มันก็ไม่หนาวขนาดนั้นสักหน่อยนี่” เสียงทักทายของเจ้าหญิงคนสวยพูดขึ้นเพื่อนเห็นเพื่อนรักเดินออกมาจากห้องด้วยหน้าตาบูดบึ้งแบบสุดๆ ช่างแตกต่างกับไอ้สิงโตตัวโตที่เอาแต่นั่งยิ้มอย่างกับคนบ้า
“พอดีฉันเจ็บคอน่ะ ก็เลยเอาผ้าพันคอมาพันมันจะได้อุ่นๆ” คนตาสวยที่เตรียมตัวมาดี เพื่อตอบคำถามน้องๆ คนอื่นๆ ตอบออกมาเสียงเป็นปกติ แต่ก็ไม่วายหันไปค้อนให้สิงโตตัวโตที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อีทึก กินน้ำแกงสิจะได้คล่องคอ” เพื่อนร่วมวงสัญชาติจีนที่รับหน้าที่ในการทำอาหารหันไปบอกคนตาสวยแล้วตักน้ำแกงใส่ให้เสร็จสรรพ โดยมีอึนฮยอกยกถ้วยมาให้
“ขอบใจนะฮันคยอง” คนตาสวยหันไปขอบใจฮันคยองเสียเสียงหวาน จนเจ้าของเริ่มตีหน้าบึ้งบ้าง หวงนะเฟ้ย ตอนนี้หัวใจของสิงโตตัวโตกำลังร่ำร้อง ถึงเป็นพี่ฮันคยองก็เถอะ
“งั้นก็กินเยอะๆ แล้วกัน ดูเหมือนนายจะเหนื่อยกว่าเมื่อวานหรือเปล่าทึกกี้” เสียงทักของคนหน้าสวยทำเอาใบหน้าขาวของคนตาสวยขึ้นสีจัดโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าหวานร้อนวูบวาบ
“ปะ...เปล่านี่” คนตาสวยตอบเสียงตะกุกตะกัก แล้วหันไปปรายตามองสิงโตตัวโตที่นั่งทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ข้างๆ
“พี่อีทึก อันนี้อร่อยนะครับ กินเยอะๆ จะได้มีแรงเยอะๆ ไงครับ” คำพูดของคนที่นั่งข้างๆ ทำให้คนตาสวยหันไปมอง มือบางตีลงแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามด้วยความหมันไส้ พลางนึกบ่นเจ้าสิงโตลามกนี่อยู่ในใจ แค่กลางวันซ้อมคอนเสริ์ต Super Show II ที่จะมีขึ้นอีกสามเดือนข้างหน้า แค่นี้เขาก็แทบแย่แล้ว แล้วยังมีกิจกรรมยามดึกระหว่างเขากับคนตัวโตอีกล่ะ เขานึกโล่งใจว่าอีกคนไม่ปลุกเขาขึ้นมาโอ้โลมกลางดึกแล้วนะ แต่พอเช้ามาเขาตกหลุมพรางคนเจ้าเล่ห์ไปนิดเดียวกลับต้องมาใช้แรงในตอนเช้านี่เสียอีก พลางนึกถึงบทสนทนาที่ทำให้เขาแทบจะหมดแรง
“เป็นยังไงบ้างครับ หายเหนื่อยหรือยังครับ” เสียงทุ้มเอ่ยทักทายคนในอ้อมกอดที่เปิดเปลือกตาขึ้นมา
“หายแล้วล่ะ” ร่างบางตอบพลางซุกตัวลงอกแกร่งของคนตัวโตกว่าเพื่อหาไออุ่น ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ขัดขืนกระชับอ้อมแขนกอดร่างบางไว้
“พี่อีทึก ผมรักพี่นะครับ” คำบอกรักหวานหูในยามเช้าทำให้คนตาสวยยกยิ้มกว้างแล้วหันมองใบหน้าหล่อ มือบางทาบทับลงแก้มสากของคนรัก นัยน์ตาคู่สวยเป็นประกายซึ่งภาพซ้อนทับในแววตาคู่สวยนั้นเป็นภาพของคนที่กำลังนอนกอดตัวเองอยู่เช่นกัน
“พี่ก็รักนาย ซีวอน” ร่างบางพูดพลางยกยิ้มหวาน เสียคนตัวโตอดใจไม่ไหวจนต้องจุมพิตหนักๆ ที่ริมฝีปากอิ่มนั่น มือหนาคว้ามือบางไว้หลวมๆ แล้วไล่หอมนิ้วเรียวทีละนิ้วเป็นการกระทำที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรัก
“ผมอยากแสดงความรักของผมให้พี่รับรู้ว่าผมรักพี่มากๆ เลยนะครับ” คำพูดที่ทำให้คิ้วเรียวของร่างบางขมวดมุ่น ด้วยความสงสัย
“แล้วพี่จะรู้ได้ยังไงล่ะ ว่านายรักพี่ขนาดไหน” ร่างบางพูดพลางยกยิ้ม โดยที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าหลงกลเจ้าสิงโตเจ้าเล่ห์ตัวนี้ซะแล้ว
“ผมก็จะรักพี่ทุกวันไงครับ งั้นเริ่มจากเช้าวันนี้เลยแล้วกันนะครับ ผมจะแสดงความรักของผมให้พี่ได้รู้ว่าผมรักพี่มากแค่ไหน” กว่าจะรู้ตัวว่าตกหลุมพรางเด็กเจ้าเล่ห์ เขาก็ร้องครางอยู่ใต้ร่างคนตัวโตนั่นเสียแล้ว
“ทานเยอะๆ นะครับ” เจ้าชายสุดหล่อของวงเอื้อมตักหมูหวานชิ้นโตให้คนตาสวยข้างตัวด้วยทางทีเปี่ยมสุขเต็มที่ รู้อยู่หรอกว่าถูกคนตาสวยงอนเพราะเรื่องเมื่อเช้าที่เขาพาคนตาสวยขึ้นสวรรค์ด้วยกันไปอีกรอบ ถ้าเป็นคุณนอนอยู่กับร่างนิ่มๆ หอมๆ น่ารักขนาดนี้จะอดใจไหวเหรอครับ แต่อย่าหวังเลยว่าจะปล่อยให้คนน่ารักของผมไปนอนกับคนอื่นไม่มีทางอย่างแน่นอน ส่วนคนตาสวยนะเหรอหันมองค้อนเขาเป็นสิบๆ รอบแล้วล่ะแต่มีเหรอคนอย่างชเว ซีวอนจะสะทกสะท้านไม่มีหรอก ด้านได้อายอดครับเรื่องแบบนี้
หลังจบจากอาหารมื้อเช้าสมาชิกคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันออกไปทำงานบ้างพักผ่อนบ้าง ตามตารางงานของแต่ละคน จะเจอกันอีกทีก็โน้นตะวันตกดินแล้วล่ะ เหมือนกับเจ้าชายสุดหล่อของวงที่ต้องออกไปถ่ายละครของตนเองที่ทางต้นสังกัดรับงานมาแล้วตัวเขาเองก็อยากจะกลับไปขัดเกลาฝีมือกลางแสดงของตัวเองอยู่พอดี แถมได้รับแรงสนับสนุนจากคนรักอีกยิ่งทำให้ซีวอนมีกำลังใจในการทำงานเข้าไปใหญ่
“พี่อีทึกฮะ” เสียงเรียกที่ทำให้คนตาสวยหันไปมองก็เห็นน้องชายร่วมห้องเดินเข้ามานั่งพลางทำหน้าหง๋อยใส่เสียอีกแหนะ
“มีอะไรเหรอทงเฮ ทำหน้าแบบนั้นไม่สบายหรือเปล่า” นางฟ้าคนดีเลยลุกจากเก้าอี้มานั่งข้างๆ น้องชายมือบางเอื้อมไปทาบกับผากเกลี้ยงของเจ้าตัวเพื่อวัดไข้
“เปล่าฮะ.....แต่ว่าเนี่ย ผมอยากจะออกกำลังฟิตร่างกายบ้างแต่ว่า......” น้องชายพูดเสียงเศร้าหันมาตีหน้าหง๋อยใส่พี่ชายคนดี
“แต่อะไร.....เหงาเหรอ” น้องชายพยักหน้ารับหงึกๆ เหงาน่ะสิเมื่อวานนี้เขาไปออกกำลังคนเดียวน่าเบื่อจะตาย ถึงจะคอยมีเทนเนอร์คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ก็ตามเถอะนะ “พี่ไปออกเป็นเพื่อนไหมล่ะ ช่วงนี้รู้สึกว่ามันไม่ค่อยกระชุ่มกระชวยเท่าไหร่ ถ้าได้ออกกำลังบ้างก็คงจะดี” พี่ชายพูดพลางลุกขึ้นยืนไปยืนตรงหน้ากระจกที่เห็นเต็มตัวแล้วหันซ้ายหันขวาที่มีใครอีกคนจับจองเป็นเจ้าของอีกคนคิดแล้วน่าสนุก
“จริงเหรอฮะ” เด็กขี้เหงาเมื่อได้ยินว่าพี่ชายคนสวยจะไปออกกำลังด้วยร้องดีใจเข้าไปกอดเสียเต็มที่
“ดีใจอะไรอะทงเฮ” เสียงของไก่ตัวขาวๆ ที่เดินเข้ามาในห้องทำให้สองพี่น้องหันไปมองคนมาใหม่
“อ้อ ฉันจะไปออกกำลังว่าจะน่ะ ว่าจะให้หุ่นฟิตกว่านี้สักหน่อย” ทงเฮหันไปอธิบายให้เพื่อนสนิทฟัง ซึ่งคนฟังได้แต่ยืนมองอึ้งๆ
“เออดีฉันไปด้วยดิ” ว่าแล้วเจ้าไก่ไร้ปีกก็รีบตีปีกเดินเข้ามา แฟนคลับชอบเรียกเขาว่าแอนโชวี่ เพราะเขาผอมแห้งเกินไป แล้วนี่ถ้าเขาฟิตหุ่นอีกสักหน่อย แฟนคลับอาจจะเรียกเขาว่าเจ้าชายเหมือนที่เรียกซีวอนก็ได้
“งั้นเรามาฟิตแอนด์เฟริ์มกันดีกว่า” ว่าแล้วสามพี่น้องก็จับมือกันด้วยความตั้งมั่นว่าจะออกกำลังเพื่อเฟริ์ม หุ่นของตัวเองเพื่อนคนที่ตัวรักและคนที่รักตัวเองอย่างอึนฮยอกและคนที่เห็นว่ามันน่าสนุกอย่างอีทึก
สิงโตตัวโตที่วันนี้อยากกลับมานอนกับเจ้าของใจแทบขาด เพราะหลายวันแล้วที่เขาไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเจ้าของคนสวยเนื่องจากติดถ่ายละครจนไม่ค่อยได้มีเวลาพักผ่อน คืนนี้เจ้าสิงโตเจ้าเล่ห์จึงยิ้มกริ่มเป็นพิเศษถึงแม้จะคุยโทรศัพท์และส่งข้อความหากันเกือบตลอดเวลา ก็ไม่ได้ทำให้ความคิดถึงลดลงเลยสักนิด วันนี้ว่างก็เลยถือโอกาสมานอนที่หอพักของ SJ สักหน่อยว่าแล้วเจ้าสิงโตตัวใหญ่ก็จัดการอาบน้ำกินข้าวนั่งคุยกับเหล่าสมาชิกไปพลางรอหวานใจสุดที่รักกลับมาจากจัดรายการวิทยุ ตอนแรกกะว่าจะไปรับที่สถานีคิดไปคิดมารอที่หอให้คนตาสวยแปลกใจเล่นดีกว่า เผื่อคืนนี้จะเป็นค่ำคืนที่ยาวนานกว่าทุกครั้ง.........เพราะคืนนี้สิงโตเจ้าเล่ห์มีแผนจะโอ้โลมนางฟ้าคนงามให้หายคิดถึงตลอดคืนน่ะสิ
นัยน์ตาคมที่เริ่มใกล้จะปิดลงเรื่อยๆ พอผงกหัวแต่ละทีคนที่นั่งเฝ้าหน้าโทรทัศน์เพื่อดูรายการรอบดึก ก็ต้องตื่นตัวขึ้นมาชะเง้อมองไปยังหน้าประตูห้อง หันมองเวลานี่ก็ปาเข้าไปตีสองกว่าแล้วทำไมคนหน้าหวานยังไม่กลับมาสักทีนะ จะโทรหาก็กลัวจะไม่เซอร์ไพร์สรออีกหน่อยก็ได้เผื่อเจ้าตัวแวะกินข้าวกลางทาง
“ซีวอน ซีวอน” เสียงหวานคุ้นหูเอ่ยเรียกคนที่นอนหลับอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นโดยไม่รู้ตัว ทำให้คนตัวโตค่อยๆ ขยับเปลือกตาหนาขึ้น
“กลับมาแล้วเหรอครับ” ไม่พูดเปล่าสิงโตตัวใหญ่ที่กำลังงัวเงียก็ดึงร่างบางของคนตาสวยเข้าสู่อ้อมกอด ใบหน้าหล่อคลอเคลียร่างในอ้อมกอดเสียจนถูกนางฟ้าคนงามดุเอา
“อย่าน่า ไปนอนในห้องสิหนาวจะตาย พี่อาบน้ำก่อน” คนตาสวยพูดพลางแกะมือปลาหมึกของคนตัวโตออก แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ส่วนซีวอนจึงเดินกลับเข้าห้องเพื่อรอนางฟ้าคนงามอาบน้ำเสร็จ...........
“ซีวอนเป็นอะไรหน้าตาไม่สดใสเลย” เสียงทักทายของกระต่ายน้อยของวงเอ่ยทักน้องชายหน้าหล่อที่เดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้าไร้อารมณ์สุดๆ ต่างจากคนที่เดินตามมาที่หลังใบหน้าหวานใสเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างที่เคยประดับบนใบหน้าหวานๆ นี้ทุกวันจนชินตา
“ตื่นแต่เช้าเลยนะ” คนตาสวยพูดพลางนั่งลงข้างๆ ซองมินโดยมีซีวอนเดินตามมานั่งข้างๆ ด้วยสีหน้าแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นล่ะครับ ทำซีวอนถึงทำหน้าแบบนั้น” ฮยอกแจที่เดินเอาอาหารทยอยออกมาจากห้องครัวโดยมีฮันคยองตามหลังมา ถามพี่ชายตาสวยเพระเห็นหน้าของคุณชายสุดหล่อของวง ที่ทำหน้าเหม็นบูดซะขนาดนั้น
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ” คนตาสวยหันไปมองคนตัวโตที่นั่งอยู่ข้างๆ เมื่อเช้าตอนที่เขาตื่นขึ้นมาแล้วยังเห็นซีวอนหลับอยู่ก็เลยปล่อยเลยตามเลย ส่วนเขาก็ลุกอาบน้ำแต่งตัวเพราะเช้านี้มีงานต่อ เห็นคนตัวโตกำลังนอนหลับสบายก็เลยไม่อยากปลุก แต่พอตื่นมาก็มาทำหน้าบึ้งใส่เขา จะมีก็แค่ก่อนเดินออกมาจากห้องแค่ Morning kiss กันตามปกติก็เท่านั้นเอง
“โอ๊ย! ปล่อยมันเถอะ ฉันหิวแล้วกินดีกว่า” เจ้าหญิงคนงามที่เดินลงมาจากห้องพูดขึ้นหลังจากที่ได้ยินบทสนทนา ที่กำลังถกเรื่องของซีวอน อยากจะบอกให้ทุกคนได้รู้จริงๆ ไอ้ที่ทำหน้าแบบนี้ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เมื่อคืนไม่ได้พานางฟ้าตาสวยขึ้นสวรรค์เท่านั้นเอง แถมตอนเช้านางฟ้าคนงามก็ไม่ยอมปลุกปล่อยให้เจ้าตัวนอนหลับสบายอยู่ในห้อง บอกไว้ตรงนี้เลยว่าคนอย่างคิม ฮีชอลน่ะคิดไม่ผิด คนอย่างอีทึกจะมาทันเกมส์อะไรไอ้สิงโตเจ้าเล่ห์ตัวนี้กันเชียว
“เป็นอะไรหรือเปล่า” หลังจากจบอาหารมื้อเช้าแต่ละคนก็แยกย้ายกันออกไปทำงานตามปกติ เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังคงรอเวลาออกจากบ้าน อย่างเช่นอีทึกกับซีวอนที่ยังคงอยู่ในห้องเพราะอีทึกมีงานตอนสายๆ ส่วนวันนี้ซีวอนฟรีสไตล์ จะมีแค่สัมภาษณ์นิตยาสารที่บริษัทตอนเย็นเท่านั้น คนตาสวยจึงเปิดปากถามคนตัวโตที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียง
“ทำไมเมื่อคืนพี่กลับดึกจังล่ะครับ” คนตัวโตไม่ตอบคำถามแต่กลับถามกลับ เพราะเมื่อคืนตอนที่เขาเดินกลับเข้ามาในห้องหันมองเวลามันตีสามกว่าแล้วนะ กว่าคนตาสวยจะกลับเข้าบ้านปกติแค่ตีหนึ่งกว่าๆ อย่างน้อยครึ่งชั่วโมงจากสถานถึงบ้าน
“อ่อ.....ไปทำธุระกับฮยอกแจแล้วก็ทงเฮมาน่ะ โกรธพี่เรื่องนี้เหรอ” คนตาสวยตอบเสียงใสย้ายร่างบอบบางของตัวเองไปนั่งข้างๆ คนตัวโต เพราะคิดว่าคนตัวโตคงจะงอนที่เขากลับบ้านผิดเวลา แล้วแถมเมื่อคืนคงจะนั่งรอเขาจนหลับไปสินะ คิดได้ดังนั้นนางฟ้าน้ำใจงามจึงส่งยิ้มพิมพ์ใจให้คนตัวโตเสียเต็มแก้ม
“เปล่าครับ ผมไม่ได้โกรธพี่แต่ทีหลัง ถ้าพี่จะกลับผิดเวลาโทรบอกผมหน่อยนะครับ ผมเป็นห่วงพี่นะครับ” เมื่อเห็นรอยยิ้มหวานของคนรัก ใจของเขาเองก็อ่อนยวบมือหนาหยิบมือบางมาจุมพิตแล้วกดจมูกโด่งลงแก้มเนียนของคนตาสวย สูดดมกลิ่นหอมหวานเสียเต็มปอด
“จ้าพี่ขอโทษ” คนตาสวยรับคำพลางเอียงศีรษะเล็กพิงกับไหล่หนาของคนรัก
“พี่อย่าไปทำท่าทางน่ารักแบบนี้กับใครนะครับ ผมหวง” คนตัวโตพูดพลางโอบกอดรอบเอวบางของคนรักอย่างหวงแหน
“จะให้พี่ไปทำกับใครล่ะ ก็พี่น่ะรักนายแล้วก็มีนายคนเดียวนี่ซีวอน” คำตอบของคนตาสวยแทบจะทำให้สิงโตหนุ่มร้องตะโกนออกมาเสียงดังทำไมวันนี้ที่รักของเขาถึงน่ารักแบบนี้นะ ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายจะต้องออกไปทำงานล่ะก็ เขาจะพานางฟ้าขึ้นสวรรค์ซะตรงนี้เลยให้ตายสิ
“พี่ครับ พี่จะทำให้ผมอดใจไม่ไหวนะครับ งั้นคืนนี้ผมคงต้องคิดค่าความอดทนกับพี่แล้วล่ะครับ” คำพูดของคนตัวโตทำให้ใบหน้าขาวของร่างบางขึ้นสีจัด ใบหน้าหวานซุกลงอกแกร่งของอีกฝ่ายด้วยความเขินอาย ได้ยินเสียงอู้อี้จากริมฝีปากบางที่เบียดกับเสื้อเนื้อดีของคนตัวโตได้ใจความว่า “คนบ้า” เรามาดูกันว่าคืนนี้ซีวอนจะได้เรียกเก็บค่าความอดทนจากนางฟ้าตาสวยได้หรือเปล่า
***********************************
ปล้ำลิง อะไรขึ้น Before & After ไม่บอก ไว้ค่อยลุ้นค่ะ
เรื่องนี้เป็น SF ที่เคยมาจากการนั่งดูรูป ทึกกี้จ๋า ช่วงที่คิดฟิคเรื่องยาวของตัวเองไม่ออก
ทำไมถึงเป็นความลับ เนื้อเรื่องของคู่ Y ทำไมไม่แจ้ง ก็เค้ายังไม่อยากบอกค่ะ
รบกวนช่วยติดตามด้วยนะคะ อิอิ
ความคิดเห็น