ยัยตัวร้ายฉกหัวใจนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #3 : ฉันรู้แล้ว.....มันคือใครกัน

“เอาของนายคืนไป !! ฉันไม่ได้ขอไอ้งั่งเอ๊ย”

 ฉันหยิบถุงแล้วโยนใส่อกเขา แล้วเดินออกมา   สายตาอาฆาตแค้นฉันเหมือนเมื่อวานเกิดขึ้นรอบตัวฉันอีกแล้ว อะไรกันแค่ฉันโยนถุงขนมใส่เข้าชายของพวกเธอก็โกรธกันเป็นฟืนเป็นไฟแล้วเหรอเนี้ยะ เฮ้ออ -*- จะบ้าตาย

 

 

ระหว่างทางที่ฉันกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องเรียนก็เจอถุงปีโป้ถุงจัมโบ้วางอยู่กลางบันได ว้าวว !! ลาภปากแล้วช้านน หึหึหึ   


เห้ยยยย !! พอฉันกำลังก้มจะหยิบมันกลับขยับขึ้นบันไดอีกขั้นเสียอย่างนั้น เหมือนมีใครลากฉันจึงตามถุงปีโป้จัมโบ้นั้นไปอย่างหมาป่าผู้หิวโหยย เอ๊ยยย!!   เจ้าหญิงผู้หิวโหย หึหึหึ

 

“ ฮ่ะๆๆๆ ยัยน่ารักเธอนี่มันเห็นแก่กินจริงๆเลย ฮ่าๆๆ ยัยน่ารักผู้ตะกละ” แทอึนนี่นา เรื่องอะไรเขาเอาของกินมาวางล่อฉันเนี้ยะ    ฉันไม่ใช่ยัยหมูจอมตะกละนะยะ ><

“ แทอึน   นายทำอะไรเนี้ยะ” ฉันถอนหายใจนั่งลงกับพื้นที่เขากำลังนั่งอยู่ ตอนนี้เราก็นั่งกันอยู่กลางบันไดตึกนี้เลยค่ะ -*- ขยะสังคม

 

“ก็ฉันไม่เห็นเธอ ก็เลยคิดว่าถ้าลองวางกับดักไว้ด้วยขนมอาจเจอเธอก็ได้” เฮ้ นี่นายว่าฉันนะโว้ยย

“= = งั้นเหรอ นายหาฉันทำไม” 

 

“อ้อ ไม่มีอะไร เธอไปเข้าเรียนเถอะ ฉันไปก่อนนะ” แล้วเขาก็วิ่งไปพร้อมถุงปีโป้จัมโบ้ T^T ไม่วายโยนปีโป้สีเขียวลงมาให้ฉันหนึ่งอัน 

 

“ ยัยน่ารัก เธอเอาไปอันนึงก่อนแล้วกัน เจอกันครั้งหน้าฉันจะให้เธออีกอัน” เขายิ้มให้ฉันก่อนวิ่งขึ้นไปต่อ ฉันมองปีโป้ที่รับไว้ทันตอน

เขาโยนมา แล้วยิ้มนี่ถ้าเป็นของคนอื่นฉันคงกินมัน แต่นี่เป็นของยองแทอึน ฉันจะขอเก็บมันไว้เป็นที่ระลึกละกันนะ   เฮ้อออ ~ มีความสุขจังเล้ย ลั่นลา ล้าลั่น วิ๊ปปี้  ปีโป้  ( เกี่ยวมั้ยคะ ?)

 

“ ยัยตัวเล็ก .....” เอ๋ นั่นพี่ชายข้างบ้านนี่นา ว้าววว พอใส่สูทแล้วเท่ห์จังเลยยยยย ><

“หา ??”   ฉันยิ้มให้พี่เขาแล้วมองหน้า แต่พี่เขากลับรีบหันหน้าหนี ....เป็นอะไรไปน่ะ ??

“ เธอสนิทกับผู้ชายคนเมื่อกี้แค่ไหน” เขาหันหน้ากลับมาแล้วทำหน้าจริงจัง

 

คนไหนหว่า   ??   แทอึนเหรอ ??  คงใช่มั้ง......

 

“ก็พึ่งรู้จักกันเมื่อวานน่ะค่ะ ดูเขาเป็นคนดี” 
ฉันพูดแบบเหม่อๆพลางยิ้มไปด้วย ในมือก็กำปีโป้ที่เขาให้ไว้เมื่อกี้ ฉันนี่มันผู้โชคดีจริงจริ๊งง ~  

 

“แล้วทำไมดูเธอ สนิทสนมกับเขาขนาดนั้นหล่ะ” พี่เขาพูด ฉันจึงยิ้มให้

“เพราะเขาคือคนที่ฉันรอมาตั้งนาน กว่าจะมารู้จักกันได้ เขาคือคนสำคัญของฉันเชียวล่ะค่ะ”ฉันพูดแค่นั้นก็เริ่มจะอายตัวเอง ฮ่าๆๆ >< ทิ้งคนข้างหลังเอาไว้อย่างนั้นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

 

“......แทอึน ...เป็ นค น สำคัญขอ ง ยัยตั วเ ล็ก งั้นเห รอ ?” ควอนแซมยอนพึมพำกับตัวเอง แล้วเดินขึ้นชั้นเรียนของตนเอง เขาจะไม่มีวันบอกชื่อของเขาให้เธอรู้เด็ดขาด เพราะยองแทอึนคือเพื่อนสนิทของเขาเอง !!!!!!!!

 

 

บนดาดฟ้า

มีชายคนนึงกำลังนั่งครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น คนที่เขาแอบชอบกับเพื่อนสนิทของเขา ??   ผู้หญิงคนเดียวที่เขาเปิดใจให้ทันทีที่เขาเห็น เมื่อวันนั้นวันที่เขาย้ายเข้าไปอยู่บ้านใหม่

 

“ป้าลิลลี่ครับ ช่วยจัดอาหารส่งผมบนห้อง ก่อน สองทุ่ม ปลุกผมตอนหกโมงเช้านะครับ” 

ชายหนุ่มเดินลงจากรถสปอร์ตของตนเองก่อนหันไปสั่งกับแม่บ้านประจำบ้านที่ย้ายมาใหม่ ก่อนที่จะหันไปเห็น หญิงสาวคนหนึ่ง

........

ไม่สิ !! 

ดูเธอเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่ข้างบ้านของเขา เธอเดินออกมาริมระเบียงห้องนอน พูดอยู่คนเดียวตาก็จ้อ

มองไปที่ดวงดาว เธอมีอะไรที่เหมือนๆเขาตอนกลางคืนเขาจะชอบออกมาระบายความทุกข์ในแต่ละวันให้กับดวงดาว ถึงแม้ดวงดาวให้คำตอบ หรือคำปรึกษาไม่ได้แต่ก็เป็นสิ่งเดียวที่เขาคิดว่าจริงใจมากที่สุด .....

 

เธอคนนั้นเหมือนจะยืนขอพรจากดวงดาวทั้งที่มันเป็นเรื่องที่งมงาย แต่ดูๆไปเธอก็น่ารัก ใสซื่อดี หลังจากวันนั้นแซมยอนก็แอบมองเธอจากสวนหลังบ้านของตนเองทุกวัน เขามีความรู้สึกอยากผูกพันธ์อยากรู้จักกับผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูก เวลาได้ยินเสียงรถเธอกลับมาบ้านเขาจะต้องรีบวิ่งออกมาดูสาวน้อยที่เดินลงมาจากรถ เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน    จนเมื่อวันก่อนที่เขาตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ โดยการไปขอพบเธอ เมื่อแรกที่ได้พบเจอหน้าอย่างใกล้ๆ เขาแทบหยุดหายใจ ก็เธอน่ะทุกๆวันเธอจะมัดผมขึ้นไปข้างบนแล้วผูกโบว์ แต่ตอนนี้ที่เขาเห็นคือยัยตัวเล็ก ผิวขาวเนียน หุ่นบางน่าปกป้อง ใบหน้า และแก้มดูน่าหยิก น่าฟัด ปากได้รูปโค้งเรียวสีอมชมพู พร้อมกับสีแดงระเรื่อบนผิวหน้าอย่างธรรมชาติ ผมที่ยาวลงมาถึงกลางหลังสีน้ำตาลอ่อนๆ และปรอยผมที่ตกลงมาบังหน้าเล็กน้อย เธอทำหน้า งง ๆ สุดท้ายก็ส่งยิ้มให้เขา

 

“เอ่อ   คุณคะ .... ฉันจะถามคุณรอบที่ 6 รอบสุดท้าย ว่า ... มีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ?”= = อ้ออ ผมมัวแต่จ้องเธอจนไม่ได้ฟังที่เธอพูดเลย   ว้า ~

 

“เอ่ออ คือฉันๆ อยู่ข้างๆบ้านเธอน่ะ ขอยืมไฟฉายหน่อยได้มั้ย เอ่อ ๆ ที่บ้านไฟดับน่ะ” -*- 


อ๊ากกก ทั้งที่บ้านทั้งหลังเปิดไฟสว่างจ้าขนาดนั้น ผมคิดไปได้ไงเนี้ยะ เธอมองไปทางบ้านผมแล้วทำหน้า งง น้อยๆก่อนพยักหน้าแล้ววิ่งเข้าไปเอาให้ เมื่อหาเจอเธอก็วิ่งหอบเอามายื่นให้ผม   




......ผมทรมานเธออยู่เหรอเนี้ยะ   ??????? ?

 

“นี่ค่ะ เอ๋นี่มันชุดมัธยมปลายโรงเรียนฉันนี่นา” -*-เธอเพิ่งสังเกตุเหรอยัยตัวเล็ก

“งั้นนายก็เป็นรุ่นพี่ฉันน่ะสิ ฝากตัวด้วยนะคะ” แล้วเธอก็ก้มคำนับผมอย่างตลกๆ และเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้

“เอ่อออ ยินดีที่ได้รู้จัก ขอบคุณนะไปก่อนหล่ะ เดี๋ยวฉันจะเอามาคืนนะ” ผมรีบวิ่งออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะเห็นอาการเขินอายของผม ฮุ๊ววว ดีใจสุดๆไปเลย 55555

 

 

แต่มาตอนนี้ผมรู้แล้ว .......

ว่าใครกัน........





ที่เธอมองดาวแล้วขอพร ...... ......

 เขาคือ. ..... ... เพื่อนสนิ ทของผม 










.... . ยองแทอึน !!