คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [Hyungwon X I.M.] Changkyun said : ผมไม่ใช่พี่มินฮยอกนะครับ!!!
Changkyun said : ผมไม่ใ่พี่มินฮยอนะรับ!!!
“ถ้าแมนๆหน่อย็บออบเาไปเถอะรับ มอเามาเป็นปีแบบนี้ะไปไ้อะไร”
ผมพูลอยๆะให้เ้าหูอฮยอวอนที่มัวแ่มอพี่มินฮยอไปวันๆโยที่ไม่ิะทัทายอะไรบ้าเลย
“เรื่ออันน่า” และฮยอวอน็ะพูับทแบบนี้เสมอ ผมล่ะเบื่อริๆ
“ผมะให้โอาสุวันนี้ที่าเฟ่ Y เวลา 1 ทุ่มร สารภาพรัับพี่มินฮยอะเถอะรับ
เห็นุมัวแ่มอเาไปวันๆแบบนี้ะไ้อะไรึ้นมา” และแล้วฮยอวอน็ัสินใทำามแผนที่ผมวาไว้
บาร์ Z เวลา 2 ทุ่ม
“อเหมือนเิมรับ” ผมพูสั่บาร์เทนเอร์อย่าสนิทสนม เาผหัวรับออร์เอร์ที่ผมสั่ไป ทุๆวันศุร์ผมะมานั่ื่มที่นี่นเียว ะว่ามานั่ื่มแ้เหา็ไ้ บาร์นี้นไม่่อยเยอะี แถมยัอยู่ั้นล่าสุออนโอผมอี ็มีบ้าที่มีนเ้ามาทัทาย แ่ผม็ไม่่อยใส่ใเท่าไหร่ เพราะถ้าเรื่อมันเลยเถิ
ผมรู้ว่านเราเวลาเมามับลที่บนเียะส่วนให่
“ออีแ้ว…” เสียน้าๆผม่าุ้นหู
เมื่อหันไปมอ็้อพบับฮยอวอนในสภาพเมาสุๆ สภาพแย่ว่าอนอยู่มหาลัยเยอะ แถมื่มไปหลายแ้วแล้ว้วย ผมเห็นแ้วเปล่าหลายใบวาอยู่วามืออเาประมา
5-6 แ้ว
“พอแล้วรับ ไม่้อทำามที่เาสั่หรอ”
ผมบอบาร์เทนเอร์ที่ำลัะเหล้าให้ฮยอวอนอีแ้ว แล้วยื่นบัรเริให้บาร์เทนเอร์ “ิอผมรวมับอนนี้เลยรับ”
“ทำไมมินฮยอ้อไปับเา้วย…ิน โฮอมีีอะไรมาว่าเราั้นเหรอ” ฮยอวอนเริ่มพูนเียวเหมือนนบ้า
สสัยแผนผมะไม่ประสบผมสำเร็เพราะมีรุ่นพี่ิน โฮอเ้ามาเป็นมือที่สามสินะ เอาเถอะ…ผม็ว่าเาน่าะมีปิ๊ันบ้าแหละ ผมอยมอิวัรอพี่มินฮยออยู่พันึ และ่วเวลาส่วนให่็ะมีรุ่นพี่โฮอามมา้วยเือบลอ
“อบุรับ”
ผมรับใบเสร็าบาร์เทนเอร์แล้วื่มแ้วที่ผมสั่รวเียวหม ่อนะิ่อว่าะัารับฮยอวอนยัไี ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ีแน่ๆ “ุ…เินไหวไหม?”
“…มินฮยอ”
ฮยอวอนมอหน้าผมแล้วอยู่ๆ็เรียื่อพี่มินฮยอออมา สสัยะเมาหนัริๆ “มินฮยอลับมาหาผมหรอ…”
“…”
ผมะไม่เสวนาับนเมาหนันนี้ให้เสียเวลาแน่ๆ แ่ผม็ยัมีสามัสำนึในวามเป็นนอยู่
ผมัสินใึ่พาึ่ลาฮยอวอนึ้นลิฟ์ไปที่ห้ออผม
อย่าน้อย็ไปนอนโฟาให้หายเมาแล้ว่อยลับ็ไ้
“ผมอบมินฮยอริๆนะ อบมานานแล้ว้วย…” ฮยอวอนพูเพ้อเ้อไม่หยุ ถ้าพูมานานี้ แล้วะพร่ำเพ้อถึพี่มินฮยอนานี้ ผมน่าะปล่อยทิ้ไว้ที่บาร์้าล่าให้รู้แล้วรู้รอไปเลย
“นอนไปเลยรับ ไม่้อพูมา” ผมัท่าให้ฮยอวอนนอนบนโฟาในห้อรับแ แล้วเอาผ้าุบน้ำมาเ็ัวให้เท่าที่เ็ไ้ “เฮ้อ..มัน็เป็นวามผิผมส่วนนึล่ะนะรับ อโทษ้วยล่ะันที่ทำให้้อมาเมาแบบนี้”
“มินฮยอ…เป็นอผมเถอะนะ”
ู่ๆฮยอวอนที่เหมือนะหลับไปแล้ว็ว้า้อมือผมแล้วเริ่มพูเพ้อเ้ออีรอบ ยิ่ไปว่านั้นเายัึผมเ้าไปูบอี!!!
“ผมไม่ใ่พี่มินฮยอนะรับ!!!”
ผมผลัฮยอนวอออไป้วยแรทั้หมที่มี
วามอทนเริ่มหมลลายเป็นวามหุหิ
แ่ฮยอวอนลับว้าัวผมแล้ว้อนึ้นอุ้มผมท่าเ้าหิไปที่เีย ผมัืนสุฤทธิ์ และไ้รู้ว่าแรอนเมานั้นมีมาแ่ไหน “ปล่อยผมนะ
็บอแล้วไว่าผมไม่ใ่พี่มินฮยอ!!!”
“มินฮยอน่ารัมาเลยรู้ัวไหมรับ…”
เื่อเถอะถ้าพี่มินฮยอมาอยู่รนี้อนนี้หัวใละลายเ้นุบับไม่เป็นัหวะแน่ๆ แ่นี่มันผม…อิม ายุน
ไม่ใ่อี มินฮยอ!!!
“ื่นไ้แล้วรับุฮยอวอน
ผมอิม ายุนไม่ใ่อี มินฮยอนะรับ” ผมพูออไป้วยวามหุหิสุๆ พยายามใ้มือบหน้าฮยอวอนไป้วยให้ไ้สิสัที
“เป็นอผม…เถอะนะ”
ฮยอวอน็ยัไม่รู้สึัว
เาเริ่มูบไล้ไปามใบหน้าอผม
ลมายัออและหน้าอ ระุมเสื้อเิ้อผมถูปลทีละเม็ ้วยมือเพีย้าเียวอเา ส่วนมืออี้า็พยายามปัมือผมที่พยายามะ่อยเาให้ไ้สัหมัเพื่อเรียสิ
“มีสิสัทีเถอะผมอร้อ!!!” ผมเริ่มหมแรที่ะัืน น้ำาผมเริ่มไหล ฮยอวอนเริ่มัารทุอย่าสะวึ้น ัวผมเปลือยเปล่าในที่สุ ฮยอวอน็เ่นัน
“เป็นอผมนะ…มินฮยอ”
ฮยอวอนระิบ้าหูอผมที่ำลัร้อไห้ไม่หยุ ผมรู้ว่าผมหนีไป็ไม่รอ และผม็ไม่รู้ะทำอย่าไร่อไป
ฮยอวอนไม่รอ้าเาเริ่มรุล้ำร่าายอผม้วยแ่นายอเา
“อ๊า…ผมเ็บ”
ผมสะุ้สุัว
ิแผ่นหลัเาทแทนวามเ็บปวที่ผมไ้รับ ผมทำอะไรไปไม่ไ้มาว่านี้
“อ่า…”
ฮยอวอนราเสียั
โยที่ไม่ฟัสันิว่าผมเ็บแ่ไหน
ผมไ้แ่พยายามยับสะโพามเพื่อให้วามเ็บลน้อยล ถึแม้มันะไม่่อย่วย็ามที ฮยอวอนยับแ่นายอีรั้
ในะที่น้ำาผมเริ่มไหลอีรั้้วยวามเ็บเ่นัน ผมิว่าผมไ้ลิ่นเลือ…และผม็หมสิไปในที่สุ
“ายุน…ายุน” เสียฮยอวอนปลุผมให้ื่น เาเย่าัวผมเบาๆ ผมึ่อยๆลืมาึ้นมา แล้ว็้อะพริบาถี่ๆอยู่หลายๆรั้ เพราะแสแที่ลอเ้ามาทาหน้า่า ผมพยายามยันัวเอลุึ้น แล้ว็้อล้มัวลไปเพราะรู้สึเ็บแปลบไปทั่วร่าาย “เมื่อืน…เิอะไรึ้น?”
“…” ผมนิ่ไปพันึ แล้วน้ำา็เริ่มไหลออมา
ผมึผ้าห่มมาลุมัวเอทั้ัวโยไม่สนว่าน้าๆะเป็นอย่าไร
“ัน…ฝืนในายใ่ไหม?
อบมาสิายุน”
ฮยอวอนถามอีรั้ ทุำพูอเาอย้ำวามทรำอเมื่อืนที่เิึ้น
ผมร้อไห้หนัึ้นเริ่มวบุมัวเอไม่อยู่ “อร้อล่ะ…อบันหน่อยเถอะายุน”
“็เห็นอยู่แล้วนี่!!! ะ้อให้ผมพูอะไรอีล่ะ” ผมแผเสียใส่ฮยอวอน เาผะไป
แล้ว่อยๆ้อนัวผมึ้น
“ะทำอะไรผมอีล่ะ…”
“ะพาไปอาบน้ำ ลุไม่ไหวไม่ใ่เหรอ? ให้ัน่วยเถอะ” เาอุ้มผมึ้นอย่า้าๆไม่เหมือนเมื่อืน อบุพระเ้าที่เามีสิสัที ผมในอนนี้ทำอะไรไม่ไหวริๆ
ผมึไ้แ่ให้เาัารอาบน้ำให้ผมอย่าเื่อ้า โยที่เราทัู้่ไม่ไ้ปริปาพูอะไรันเลย
“ีึ้นบ้าหรือยั รสะโพ…ยัเ็บอยู่ไหม?”
เาเริ่มพูับผมอีรั้หลัาัารใส่เสื้อผ้าให้ผมเสร็
“…”
ผมนิ่ไม่อบอะไร ใ่ ผมยัเ็บอยู่นั่นแหละ เ็บทั้ัวและหัวใเลย้วย
“ันอโทษริๆนะายุน เมื่อืนันเมาหนัมาริๆ” เาพู้วยน้ำเสียที่เบาลแล้วมอมาที่ผม เราสบาันและัน
ผมเป็นฝ่ายหันหน้าหนีในที่สุเมื่อเห็นเาทำหน้าเศร้า “นายะให้อภัยันไ้ไหม?”
“ผมเ้าใรับ เพราะถ้าไม่ไ้รั…นี่มัน็แ่เ็ส์”
ผมลั้นใพูออไป
ฮยอวอนรีบเ้ามาุมมือผมไว้แล้วพูในสิ่ที่ผมไม่อยาไ้ยิน
“ันะรับผิอบทุอย่าเลย ไ้โปรลับมาเป็นเหมือนเิมเถอะายุน…”
ผมแอบเื่อว่าเาะทำอย่านั้นไ้ริๆ
แ่ไม่ล่ะ ผมะไม่อเสี่ยอีแล้ว
“ผมออยู่นเียว…ไ้โปรออไป่อนเถอะรับ”
และแล้วผม็ปล่อยโฮอีรั้เมื่อฮยอวอนเินออาห้ออผมไป
********************
“มินฮยอ…เป็นอผมเถอะนะ”
“ผมไม่ใ่พี่มินฮยอนะรับ!!!”
ความคิดเห็น