คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Stabile 1 - Love at first sight
Title : My Doll
Author : karupin
Pairing : [KandaxAllen]
Rating : PG-13
Summary : ความรักคือสิ่งที่ไม่ว่าใครก็ขาดไม่ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
- 1 -
Love at first sight
[รักแรกพบ]
ท่ามกลางเมืองหลวงที่แสนวุ่นวายร้านรวงต่างๆ ต่างเปิดไฟหลากสีสันในเทศกาลคริสต์มาสที่หนึ่งปีจะมีซักครั้งและเป็นวันขึ้นปีใหม่ของเมือง เสียงจ้องแจ้กจอแจกับผู้คนที่พลุกพล่านทำให้อยากจะรีบกลับบ้านนอน ด้วยคิดถึงเตียงนุ่มๆผ้าห่มอุ่นๆและบรรยากาศแสนสบายที่ไม่มีเสียงรบกวน
แต่แล้วเกล็ดสวรรค์สีขาวก็ร่วงหล่นจากฟากฟ้า โปรยปรายทับทมจนพื้นที่ที่มองเห็นเริ่มกลายเป็นสีขาวโพลน
หนาว.... ความรู้สึกด้านลบต่อวันนี้คือความหนาวที่หนาวจับใจ!
“เดี๋ยวจ้ะพ่อหนู...”เด็กน้อยหันตามเสียงเรียก แม้จะไม่แน่ใจว่าเรียกตนหรือไม่แต่เจ้าตัวก็หันกลับไปก่อนจะทันได้คิด “ชอบตุ๊กตาหรือเปล่าจ๊ะ?”หญิงสาวยิ้มอ่อนโยนเอ่ยถามน้ำเสียงนุ่มๆที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม เด็กน้อยเจ้าของเรือนผมสีดำขลับมองหญิงสาวด้วยความงุนงง ดวงเนตรสีนิลฉายแววหวาดระแวงก่อนจะตอบคำถามนั้นด้วยความสุภาพและเลี่ยงที่จะเดินเข้าไปใกล้
“ไม่ครับ”
“เดี๋ยวสิจ๊ะพ่อหนู ช่วยเป็นเพื่อนคุยกับฉันในร้านนั้นได้ไหมจ๊ะ?”หญิงสาวพยายามชักชวนเด็กชาย มือบางคว้าแขนเด็กน้อยไว้ได้ทันท่วงที
“แต่ผมต้องรีบกลับบ้าน กรุณาปล่อยมือด้วยครับ!”น้ำเสียงที่เข้มขึ้นนิดหน่อยจากเด็กชายตัวน้อย เรียกเสียงหัวเราะขบขันจากหญิงสาวลึกลับให้ดังขึ้น เธอลดมือที่ยกขึ้นสกัดกั้นเสียงหัวเราะแต่ยังไม่ยอมปล่อยแขนเล็กๆที่ตนจับอยู่
“... ถ้าไม่สะดวกจะคุยตรงนี้ก็ได้จ้ะ ฉันขอเวลาแปบเดียวเท่านั้นเอง”เด็กหนุ่มครุ่นคิดเพราะก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าจะคุยอะไรกับคนแปลกหน้าได้แต่คนๆนี้ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกคุกคามแต่อย่างใด จึงตัดสินใจตอบตกลง
‘รีบคุยรีบจบจะได้กลับบ้านเสียที’
“ก็ได้ครับ ...ถ้าคุยกันตรงนี้”หญิงสาวยิ้มพรายอย่างยินดีก้มลงจับบางอย่างที่อยู่ข้างกายเธอให้ตั้งขึ้น เด็กน้อยถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยอารามตกใจกับบางอย่างที่ถูกยกประชิด …
บางอย่างที่ว่ามีความสูงและขนาดพอๆกับเด็กชาย แต่ถูกผ้าคลุมผืนใหญ่สีดำสนิทกับผ้าสีแดงเส้นเล็กคาดกันเป็นรูปกางเขนบดบังว่าของสิ่งนั้นคืออะไร ความสนใจใคร่รู้เกิดขึ้นยามเมื่อหญิงสาวแค่จับมันตั้งแต่ไม่ได้กระทำอื่นใดต่อไป มือเล็กจึงยื่นออกหวังจะแตะสิ่งนั้น แต่กลับต้องหยุดชะงักเพราะเสียงหวานที่แทรกขึ้น
“อย่าจับจ้ะ เธอยังแตะต้องสิ่งนี้ไม่ได้จนกว่าเธอจะตอบคำถามของฉัน”คิ้วที่ขมวดเป็นปมกับสีหน้าแสดงความหงุดหงิดใจทำให้หญิงสาวยิ้มเอ็นดู “...ชอบตุ๊กตาหรือเปล่าจ๊ะ?”
เด็กชายหน้าหงิกลงกว่าเดิม “คุณถามไปแล้ว” น้ำเสียงที่ใช้ตอบคำถามเริ่มห้วนสั้นและขาดคำลงท้ายตามมารยาท “และผมก็ตอบไปแล้ว”
“ไม่จ้ะ”หญิงสาวส่ายหน้าเอ่ยเสียงนุ่มและไม่ได้ถือสากับกิริยาของเด็กชาย “นั่นไม่ใช่ ...เอาล่ะลองตอบใหม่สิจ๊ะ ว่าชอบหรือเปล่า?”ร่างเล็กกว่านิ่งเงียบดูจะขบคิดอย่างหนักกับคำถามง่ายๆของเธอ
“....ไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ถึงกับชอบ”เด็กน้อยตอบอุบอิบหน้าแดงก่ำ ซึ่งคงไม่แปลกหากอาการแบบนี้จะเกิดขึ้นเมื่อถามคำถามแบบนี้กับเด็กผู้ชายที่ควรจะเล่นหุ่นยนต์มากกว่าตุ๊กตา
“คิก... ขั้นแรกก็ถือว่าผ่านได้ล่ะมั้ง”หญิงสาวหลุดหัวเราะเรียกสีแดงให้เพิ่มขึ้นบนใบหน้าของเด็กน้อยผมสีนิล “ทีนี้แตะได้แล้วล่ะ ลองเอาผ้าออกสิจ๊ะ” เด็กชายพยักหน้านิดๆ มือเล็กคว้าจับผ้าคาดสีแดงพรางดึงออกช้าๆแต่เมื่อสัมผัสผืนผ้าสีดำกลับรู้สึกตื่นเต้นเสียจนมือสั่น รู้สึกว่าอยากจะเห็นหน้าตาของ‘ของ’ที่อยู่ตรงหน้า แต่ก็รู้สึกว่าไม่ควรจะเห็นมัน ความลังเลที่เกิดขึ้นในจิตใจทำให้เด็กชายหยุดนิ่ง....
“เป็นอะไรไปจ๊ะพ่อหนู เปิดสิ…”เสียงกระซิบจากหญิงลึกลับดังก้องในหัวราวกับกำลังสะกดจิตให้กระทำ มือที่หยุดนิ่งกระตุกผืนผ้าแผ่วเบา...
“นี่มัน!!!”นัยน์ตาสีรัตติกาลเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงแต่ก็เจือแววชื่นชมอย่างถึงที่สุด
“จ้ะ ...แล้วเธอชอบเด็กคนนี้หรือเปล่า?”
วินาทีที่ผ้าเลื่อนหลุดเป็นวินาทีที่รู้สึกว่ากาลเวลากำลังหยุดนิ่ง... ร่างเล็กในอาภรณ์สีขาวกำลังหลับใหลภายในโลงแก้วสีใส เรือนผมสีขาวพิสุทธิ์ดุจหิมะขาวในยามราตรี ริมฝีปากแดงอวบอิ่มเม้มสนิท และใบหน้าหวานล้ำแต่ติดที่ตำหนิเดียวบนใบหน้า …
รอยขีดสีแดงที่ลากผ่านจากเปลือกตาบางลงยังแก้มนวล
“เด็กคนนี้มีชื่อว่าอเลน จากนี้เขาจะเป็น‘ของ’ของเธอ”
.
.
.
นั่นคือการพบกันครั้งแรกของพวกเขา....
------- To Be Continued…-------
แกไขนิดหน่อยจ้ะ ^___^
- 9 พ.ย. 51 -
ความคิดเห็น