คลังส่งใบสมัคร {{{{APPLICATION}}}}

ลำดับตอนที่ #4 : โรงเรียนเวทย์ world pretends

{ Winter Dark Theme }

Application

"หึหึ..หึหึ โลกนี้มันเป็นสีดำ...หรือหัวใจฉันมันเป็นสีดำกันแน่นะ?"

บทที่สมัคร : ตัวร้าย

ชื่อ-นามสกุล : เชเรซิส เดอ กาเวนด์  [Chararsiz the gwen]

ชื่อเล่น : เชสซ์ [Chase] (แปลว่า การไล่ล่า)

อายุ :  18 ปี (มั้ง?)

รูปร่างหน้าตา : สูง 180 ซม. หนัก 68 กก. ผิวขาวราวกันจะโปร่งแสงเหมือนคนเป็นโลหิตจางหรือไม่เคยโดนแดดเลย หูกางขึ้น มีเขา 2 อัน ดวงตาสีอำพันวาวโรจน์ ดูน่ากลัวแต่เจือไปด้วยความเศร้า ผมยาวสีเทาแซมแดง เล็บสีดำโดยกำเนิด มีกล้ามขนาดกำลังดีรับกับร่างกาย ไม่ใหญ่เกินพอดี (เวลาเรียนจะไม่ใส่เสื้อนอก เหลือแค่เสื้อรับรูปคอสูงสีดำแต่เปิดอกจนถึงสะดือตามรูป)

ธาตุ : น้ำแข็งเลือด

           เมื่อใช้อาวุธกรีดอวัยวะ(ใช้ตรงข้อมือเป็นส่วนใหญ่) จะแปรคุณสมบัติเลือดให้กลายเป็นของแข็งได้ คือแปรรูปร่างของเลือดตัวเองเป็นอาวุธได้นั่นเอง 

เพศ : ไบ (ได้ทั้งชายหญิง)

หอ : กอสดาร์ก

ชั้นปี : ปี 6

ศักดิ์ฐานะ/อาชีพ : [ราชวงศ์] ลอร์ดกาเวนด์ อาณาจักรแห่งผืนพิภพ

นิสัย : มืดมน มองโลก/คนในแง่ร้ายไปเสียทุกเรื่อง ขุดข้อเสีย/ความมืดในใจอีกฝ่ายมาพูดได้อย่างฉะฉานไร้มารยาท แต่ด้วยศิลปะการพูด ดวงตาปีศาจที่ตรึงร่างคู่กรณีไว้ และบรรยากาศรอบตัวที่เหมือนความกดอากาศต่ำลง ทำให้อีกฝ่ายได้แต่นิ่งอึ้ง บางครั้งก็นินทาคนสนิทหรือคนที่อีกฝ่ายกำลังคิดถึงอยู่ให้ฟังระหว่างที่เดินสวนกันพลางยิ้มเยอะหัวเราร่า 'เคี้ยก เคี้ยก..' (เสียงหัวเราะ) มีคำพูดที่ทำให้คนอื่นคล้อยตามและกังวลกับสิ่งที่เขาพูด สนุกกับการเห็นคนอื่นกระวนกระวาย พังความสัมพันธ์ หรือ การพังความคิดดีๆของอีกฝ่าย เป็นคนน่ารังเกียจที่ไม่มีใครอยากยุ่งด้วย ทำเพราะอยากเรียกร้องความสนใจ ที่จริงเป็นคนขี้เหงามากและให้ความร่วมมือทุกครั้งที่เพื่อนต้องการความสามารถ 'อสรพิษลิ้น 2 แฉก' ของเขา และการมองโลกในแง่ร้ายมากนั้นก็ช่วยทำให้รอบคอบมาก หากต้องวางแผนการสักอย่าง เขาจะช่วยอุดจุดบอดให้แผนนั้นได้อย่างเพอร์เฟค

ประวัติ : ลูกชายภรรยาคนแรกของราชาปีศาจ แม่ถูกพ่อประหารเพราะคบชู้สู่ชายกับมนุษย์ ส่วนเขาก็โตมาในคุก เพิ่งจะได้อิสรภาพมาได้ไม่นานเนื่องจากราชาเห็นว่า เชื้อพระวงศ์อย่างเขาน่าจะมีประโยชน์อยู่บ้าง ใช้เป็นตัวประกันสงครามก็ได้ (แกล้งทำเป็นยอมแพ้ เพิ่มความเชื่อใจโดยการส่งคนของราชวงศ์ไปเป็นฑูตอาศัยในประเทศศัตรู ศัตรูจะตายใจเห็นว่ามีคนของราชวงศ์เป็นตัวประกันอยู่ ก่อนจะโจมตีไม่ทันให้ตั้งตัว แน่นอนว่าฑูตจะถูกฆ่าหากสงครามเกิดขึ้น แต่ใครจะแคร์ลูกชายของนังแพศยาล่ะ...จริงไหม?) 

ลักษณะการพูด : เรียกตัวเองว่า 'ข้า...' ไม่เคยเรียกคนอื่นเพราะไม่เคยเป็นผู้เริ่มบทสนทนา แต่มักจะเผือกบทสนทนาของชาวบ้านอยู่เป็นประจำโดยไม่บอกไม่กล่าว อยู่ๆก็ไปพูดแทรก

'เคี้ยก...เคี้ยก เขาก็แค่ทำเป็นใจดีเพราะเจ้าไม่มีความสำคัญพอจะต้องพูดว่า 'น่ารำคาญ' อย่างจริงใจน่ะ'

'เคี้ยก...เคี้ยก เคี้ยก...เคี้ยก ทำเป็นเข้มแข็ง...ที่จริงเจ้ากำลังหวาดกลัว...'

ของที่ชอบ : ดวงตา (ถ้าต่อสู้ชนะใคร จะควักลูกตาอีกฝ่ายข้างหนึ่งมาใส่โหล เก็บไว้เป็นที่ระทึก) เสียงด่าทอไม่ว่าเขาหรือใครจะเป็นฝ่ายโดนก็ตาม (ถ้าได้ยินจะอารมณ์ดีทั้งวัน)

ของที่ไม่ชอบ/เกลียด : การถูกเมิน

แพ้ : การถูกถามสารทุกข์สุขดิบ (ปกติไม่มีใครสนใจว่าคนน่ารังเกียจอย่างเขาจะเป็นอย่างไร พอมีคนเป็นห่วงเป็นไยก็ไปไม่เป็น)

จุดอ่อน : เพราะต้องคั้นเลือดตัวเองออกมาบ่อย ทำให้เป็นลมง่าย ร่างกายอ่อนแอ 

ของพกติดตัว : ถุงมือสีดำ ครึ่งมือ1ข้างซ้าย + ครึ่งนิ้ว 1ข้างขวา (ตามรูปตัวละคร) ได้มาจากคนสนิทในคุก จึงเก็บไว้เป็นที่ระลึก และเตือนใจว่าตนมาจากที่ไหน

อาวุธ : ดาบเลือด กาเวนด์ ซอร์ส 
          (ตัวดาบทำจากเลือดแข็ง ส่วนด้ามจับ ตัดเขาส่วนหนึ่งของตัวเองมาทำ ส่วนชื่อก็ตั้งตามนามสกุลตัวเอง เป็นผลงานชิ้น(โบว์)แดง)

เพิ่มเติม : เขาของตัวเองจะยาวขึ้นทุกปี ชอบแต่งตัว

พูดคุยกับตัวละคร

สวัสดี

:: ต้องการอะไร?

นามของข้าคือ ลิออน ดิ อาสโทนอน เป็นผู้อำนวยการของโรงเรียนแห่งนี้ แล้วเจ้าละ..นามของเจ้าคืออะไร?

:: เชสซ์...

อืม..ช่างเป็นชื่อที่มีความหมายดีนิ..เอาละข้าขอถามเจ้าหน่อย..ทำไมเจ้าถึงได้มาสมัครที่โรงเรียนนี้

:: เป็นหลักประกันให้ข้ามีชีวิตรอดอยู่ยาวอีกหน่อยนึง

หือ? อย่างงั้นรึ? เจ้ามีความฝันหรือไม่?

:: สิ่งที่ข้าอยากได้คืออิสรภาพ...แต่มันก็แค่ 'ความฝัน'

เราทุกคนย่อมมีความฝัน ข้าเองก็มีฝันของข้าคือการที่ได้เห็นเด็กนักเรียนนั้นมีความสุขในการเรียน..นี้ข้าพาออกนอกเรื่องไปแล้วเสียนี้//หัวเราะ

:: เคี้ยก...เคี้ยก ใช่มันคือ 'ฝัน' ...เพราะเด็กนักเรียนมักมีความสุขกับวันว่างๆที่ไม่ต้องเรียน เคี้ยก...เคี้ยก เคี้ยก...เคี้ยก//หัวเราะ

ข้าขอถามอีกสักคำถาม..ระหว่างเพื่อน คนรักและความถูกต้อง เจ้าจะเลือกอะไร?

:: เลือกจะตอบว่า 'ไม่รู้...' //แลบลิ้นยาว 

ทำไมเจ้าถึงเลือกเช่นนั้น?

::  จะให้ข้าเลือกอะไรได้?  2 ข้อแรก...ข้าไม่มี และข้อสุดท้าย มันก็เป็นแค่เครื่องพันธนาการที่มนุษย์บัญญัติแบ่งแยกขึ้นมาตั้งแต่โบราณกาลเพื่อจัดระเบียบสังคม ซึ่ง...ข้าก็ไม่ใช่มนุษย์

อืม..ข้าเข้าใจละ..งั้นข้าขอต้อนรับเจ้าสู่ โรงเรียนเวทย์ world pretends หวังว่าเราจะได้พบกันอีก..

:: หึ..หึ ข้ายินดี (ฉีกยิ้มกว้าง)

พูดคุยกับ ผปค.

สวัสดีค่า//ย่อตัวเคารพอย่างสวยงาม

:: สวัสดีค่า //ไหว้แบบพับเพียบไทยแลนด์

ไรท์ชื่อ แฟรี่ นะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก ว่าแต่คุณละคะ ชื่อไร?

::  เรียกเราว่า สามเหลี่ยมฤดูหนาว และกันนะคะ

อ่อ..ทำไมถึงได้ส่งลูกๆของคุณเข้ามาในเงื้อมมือ(?)ของไรท์ละคะ

:: อาจเพราะน่าสนุกดีก็ได้นะคะ

อิๆ ถ้าไรท์จะนำลูกของคุณไปปูยีปูยำจะว่าไหมคะ?

:: เอาที่สบายใจเลยค่า

ถือว่าอนุญาตแล้วนะคะ..ถ้าหากไรท์เขียนให้ลูกคุณตายจะ คุณจะเสียใจไหมคะ?

:: ก็ใจหายนิดหน่อย แต่ไม่เสียใจหรอกค่ะ 

คะ..อ้อ! ได้กดติดตามนิยายเรื่องนี้ยังคะ ถ้ายังรีบกดติดตามได้เลยคะ

:: กดแล้วค่า

ถ้าลูกของคุณติดอย่าลืมมารายงานตัวด้วยนะคะ

:: โอเคค่ะ

งั้นพอแค่นี้ดีกว่า..บายค่า

:: บายค่า