APPLICATION
"รักหรอ...มันคืออะไร? อร่อยรึเปล่า?"
บท :: นักเรียนในโรงเรียน
ชื่อ - นามสกุล :: ลวิธาน* ธนกัมปนาท [Lavithan Thanagumpanat]
*****ชื่อนี้แผลงมาจากคำว่า 'ลิเวียธาน'
ชื่อเล่น :: เวีย [Vea]
อายุ :: 18 ปี
ชั้นปี :: ม.6
รูปลักษณ์ภายนอก :: ผมสีน้ำตาลอ่อนเจือเทาสั้นแสกข้าง ดวงตาเรียวคมสีครามเหมือนทะเลลึกซึ่งเป็นบ้านเกิด จมูกโด่งเล็กน้อย ริมฝีปากบาง ผิวขาวโทนเหลืองนิดๆ สูง 178 ซม. น้ำหนัก 63 กก. กล้ามเนื้อใบหน้าดูจะขยับลำบากมาก ไม่ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ รูปร่างปกติเหมือนคนทุกประการ ซึ่งรูปลักษณ์ดังกล่าวเป็นเพียงร่างจำแลงเมื่ออยู่บนโลกมนุษย์ และในปราสาทตัวเอง ต่างกันตรงถ้าเป็นในปราสาท จะมีเขา+หางโผล่มาด้วย
ร่างจริงคือสัตว์เทพในตำนาน ลิเวียธาน...
รูปร่างอยู่กึ่งกลางระหว่างมังกรสมุทร กับจระเข้ยักษ์ ขนาด 84 เมตร น้ำหนัก 7 ตัน กะโหลกใหญ่ หางยาว มีฟัน+กรงเล็บแหลมคม หุ้มกายด้วยหนังสีครามอันแข็งแกร่ง แววตาดุร้าย มีเขา 2 ข้างหางยาวคล้ายมังกร มีพลังอำนาจคล้ายมนตรา ควบคุมคลื่นลมฝนได้ตามตำนานจริงของชาวฮิบรู (สไตล์เดียวกับไกท์) ต่างกันตรงที่ พูดไม่ได้ในร่างอสุรกายนี้ กินสัตว์ทุกชนิดในทะเลเป็นอาหาร รวมถึงเงือกด้วย
ลักษณะนิสัย :: มีเสียงทุ้มนุ่มละมุน หน้าตายไร้อารมณ์ สุขุม นุ่มลึก ไม่วีน,ตะโกน,หัวเราะ,หรือโกรธ ไร้เดียงสา,อยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็ก แต่ก็ชอบทำอะไรตามใจ อยากไปไหนก็แวบหายไปไม่เคยบอกใคร ตรงไปตรงมา โดยสภาพคลื่มลมฟ้าจะเปลี่ยนไปตามอารมณ์เขา ถ้าเขาเป็นร่างจริง(อสุรกาย)อยู่ในน้ำ จะไม่ได้สติ เป็นฆาตรกรบ้าเลือด คลุ้มคลั่ง หัวร้อนง่าย...จะเกิดพายุฟ้าคะนอง เมื่อฆ่าเหยื่อ...ฟ้าจะผ่า
ชอบการกิน+ดื่มมาก...เวลาทำฟ้าจะใสแดดจ้า
ถ้ามีคนชมหรืออยู่กับใครคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจจะยิ้มบางๆ...มีลมพัดเบาๆ
แต่ก็มีอีกหลายอารมณ์เช่นกังวล ว้าวุ่น เจ็บปวด ที่ยังไม่เคยเป็นมาก่อน และไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น จะมีใครมาทำให้รู้ได้บ้างไหมนะ?
ถ้าเดินๆอยู่แล้วเห็นร้านของกินหรือรถเข็น จะขายอะไรก็แวะเข้าไป แล้วได้อะไรติดไม้ติดมือออกมาด้วยตาเป็นประกายเสมอ ถ้าไม่ใช่เวลาเรียนก็แทบไม่เคยเห็นเขาปากว่างเลย ถือของกินติดมือตลอดเช่น น้ำอัดลม ไอศกรีมตามรถ น้ำแข็งใส เครป ฯลฯ ถ้าเป็นเรื่องอาหาร จะสนใจเต็มที่ ขี้สงสัย เช่น เคยซื้อน้ำผลไม้ทุกยี่ห้อทั้ง 7-11 อย่างละขวดกลับบ้านในวันเดียวเพราะอยากรู้ว่าแต่ละอันรสชาติเป็นไง และดื่มหมดในวันเดียว แถมถ้าอยู่บ้าน จะชอบครีเอทเครื่องดื่มใหม่ๆที่ชาวบ้านเขาไม่กินกันออกมา เช่น เป๊บซี่ร้อน นมสตรอเบอรี่ผสมน้ำจิ้มหมูสะเต๊ะ ฯลฯ
คนอื่นๆมองว่ามันอินดี้ดี ว่ากันว่าเป็นมนุษย์ต่างดาวของโรงเรียน และเขาไม่ชอบรสชาติมนุษย์ (เคยยืมมือเพื่อนผู้หญิงมาลองเลียดูแล้ว) เลยไม่มีพิษภัยอะไร ทำให้มีสาวมากรี๊ดเพราะตัวสูง สุขุม ชอบสกินชิพ (ถูกเนื้อต้องตัวคนอื่นไปทั่ว) พอคุยกันเรื่องของกิน จะใส่แว่นดูจริงจังขึ้นมาทันที แต่เรื่องอื่นก็จะฟังอย่างเดียวเพราะไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรในโลกมนุษย์
ถ้าเจออะไรที่ไม่เคยเห็น...จะเข้าไปนั่งจ้องนานๆเหมือนเด็ก แล้วเอาไปเทียบกับของกินที่รู้จัก เช่น วันมาโรงเรียนวันแรก ตอนเห็นกระดาษ ก็นั่งจ้องอยู่นาน สักพักก็โพล่งขึ้นมา 'เหมือนแผ่นแป้งโรตีสายไหมเลยนะ..' ...ประโยคแรกแจ้งเกิด ทำให้ต้องมีเพื่อนคอยตามประกบอยู่ตลอดเวลา ไม่ให้มันเผลอกินของใช้เข้าไป
พอคุยเรื่องความรัก พี่แกจะกระพริบตา 2 ที ประมาณว่า 'พูดภาษาต่างดาวกับผมอยู่เหรอ?' รู้สึกถึงอาหารได้ด้วยสัญชาติญาณ อยู่ไกลแค่ไหนก็รู้สึุกได้ว่ามันอยู่ตรงนั้น และมักจะเข้าไปหาเสมอ สัตว์น้ำ+ครึ่งบกครึ่งน้ำ+เงือก(แม้จะอาศัยอยู่บนบก) จะรู้สึกว่าแววตาคู่นั้นของเขาน่ากลัว มีรังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมา
ลักษณะการพูด :: แทนตัวเองว่าผมไม่ว่าจะกับใคร รุ่นไหนก็ตาม ด้วยเสียงนุ่มเรียบเฉย แต่จะไม่เคยมีหางเสียง มักเรียกของที่ไม่รู้จังว่าไอ้นั่น
- ผมอยากกินไอ้นั่นจัง... (หน้าตาย เสียงเรียบ)
เรียกคนอื่นว่านาย/เธอ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ เสียงเรียบนุ่มลึกตลอด
- เธอนี่...น่าอร่อยดีนะ?
ถ้าอยู่ในร่างลิเวียธานเต็มตัวจะพูดไม่ได้ ถ้าอยู่ในปราสาทจะเรียกตัวเองว่าข้า เอ็ง
- ยินดีต้อนรับสู่ปราสาทของข้า...
แต่จะพูดแค่กับคนสนิท และเวลาคุยเรื่องของกิน ที่เหลือมักสื่อสารด้วยภาษากาย เช่น
จ้องอะไรเวลารู้สึกสนใจ(ทั้งคน/ของ)
เบิกตาโพล่งเวลาตะลึง
เอียงคอเมื่อสงสัย กระพริบตา2ครั้งเมื่องงงวย
เวลาทักทายจะพยักหน้า/โบกมือ
ชอบ :: ของกินทุกอย่าง แผ่นดิน (มีอะไรแปลกๆให้กินเยอะดี) เครื่องดื่มแปลกๆ เงือก(อร่อยดี)
ทะเลตอนพระอาทิตย์ขึ้น+ตก ความแปลกใหม่
ไม่ชอบ :: ของที่กินไม่ได้ เคลื่อนไหวร่างกายมากๆในร่างมนุษย์
เกลียด :: ไม่มีเป็นพิเศษ
กลัว :: จระเข้
(และจระเข้ก็กลัวเขาเหมือนกัน...เพราะมันสามารถแยกแยะขนาดของอีกฝ่ายได้ด้วยกลิ่น และกลิ่นที่มันได้จากธาน ก็คือกลิ่นของร่างจริงที่ตัวใหญ่กว่ามันถึง 12-15 เท่า)
แพ้ :: -
ประวัติ ::
...ร่างกายนี้ถือกำเนิดขึ้นในช่องแคบใต้ทะเลลึก...
....ความทรงจำแรกคือความมืดมิด...
...แวกว่ายร่อนแร่อยู่สักพักก็หิว ราวกับเลือดเดือดพร่านไปทั่วร่าง อยาก...อาละวาด...
....สัญชาติญาณสั่งให้ช่วงชิงชีวิตเล็กๆฝูงหนึ่งที่แหวกว่ายอยู่ตรงหน้า...
...เราอ้าปากกว้างโดยไร้สิ้นซึ่งความลังเล...ก่อนที่ใครจะทันรู้ตัว...
...กลิ่นสาบสางเลือดก็ติดจมูกตั้งแต่อายุได้ครึ่งวัน...
...ในขณะที่ร่างกายสีฟ้านี้ ค่อยๆใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ...
13 ปีผ่านไป...
เรากลับไปเยี่ยมบ้านเกิดในช่องแคบนั้น หลังจากขึ้นไปละเลงเลือดข้างบนเสียนาน
คราวนี้มีบางอย่างแปลกไป ความมืดมิดในความทรงจำกลับแปรเปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้า
ปรากฏว่ามันแผ่ออกมาจากร่างของเราเอง
นี่...มันอะไร?
ร่างที่เคยใหญ่ยักษ์ ค่อยๆหดเล็กลงเรื่อยๆ...ทั้งเลือดและอารมณ์ที่เเคยเดือดพล่านไปทั่วร่าง
ราวกับสงบลงอย่างน่าประหลาด
เกล็ดแข็งดั่งเกราะสีฟ้าที่ห่อหุ้ม พลันเปลี่ยนเป็นผิวบางไร้การป้องกัน
กะโหลกใหญ่ๆก็เล็กลงมาก แต่เขากับหางยังอยู่ดี...
สิ่งที่หายไปอีกคือความมืด แสงสีฟ้าเผยให้เห็นสถานที่อันคุ้นเคย แต่ไม่เคยรู้จักเมื่อจากมา
ซากปรักหักพังของสิ่งก่อสร้างขนาดยักษ์...นี่น่ะหรือบ้านจริงๆของเรา?
ขาใหม่ที่ยาวกว่าลำตัวและเหยียดตรงได้พาร่างเราเคลื่อนตัวอยู่บนผืนทราย
...และได้รู้ว่ามันเรียกว่า 'เดิน' จากหนังสือปกหนังงูทะเลเล่มหนึ่งในซาก...
กว่าจะรู้ว่ามันคือ 'หนังสือ' ก็นั่งสะกิดๆมันอยู่นาน
เรานั่งๆนอนๆอ่านเล่มอื่นๆแถวนั้นบนพื้นหินไร้ผนัง
และได้รู้ว่า...เหนือห้วงลึกที่เคยอาศัย เหนือน่านน้ำแสนไกลที่เคยล่าอาหาร
มีสิ่งที่เรียกว่า 'แผ่นดินอยู่' ที่พำนักของ 'มนุษย์' ...
และได้รู้จักเผ่าพันธ์ของตัวเองเป็นครั้งแรก ได้รู้ว่าตนคือสัตว์เทพ 'ลิเวียธาน'
ตัวผู้จะถูกตัวเมียฆ่ากินหลังผสมพันธุ์ และตัวเมียจะยอมให้ลูกกินเป็นอาหารเมื่อยังออกล่าไม่ได้
เพราะพ่อแม่ผมเป็นไปดังนั้น ผมจึงต้องอยู่คนเดียวหรือ...
นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่รู้สึก...ว่างเปล่า?
มีอีกเล่มที่หาเจอ...ลิเวียธานคือสัตว์เทพที่มีพลังอำนาจคล้ายมนตรา
ผมเรียนรู้วิธีเรียกปราสาทลิเวียธานที่ถูกซ่อนอยู่ออกมาจากหนังสือเล่มนั้น
ผมเรียกมันออกมาในช่องแคบนั้น กลับมาอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างสงบ...ในร่างที่คล้าย 'มนุษย์'
พลังที่สามารถควบคุมคลื่นลมฝนได้
พลังนี้จะปรากฏเมื่อลิเวียธานขึ้นไปบนผืนดิน ระหว่างนั้นจึงจะมีพลังดังกล่าว
แต่จะไม่สามารถกลับมาอาศัยอยู่ในใต้สมุทรได้อีก!!
แม้จะกลับลงมาได้ไม่กี่ชั่วโมงนานๆครั้ง แต่ถ้าอยู่นานเกินครึ่งวัน จะกลับกลายเป็นร่างมนุษย์ทั้งใต้ทะเลลึก
ซึ่งนั้นคือโทษตายอย่างแน่นอน
พันธนาการนี้จะยังคงอยู่ จนกว่าจะมีลิเวียธานตัวใหม่(หลง)ขึ้นไปข้างบน
ในนึงก็อยากลองขึ้นไปดูสักครั้ง...อีกใจก็กลัวต้องอยู่ยาว
ไม่เอาน่ะ....รีบลืมๆมันไปเถอะ ก่อนที่จะเปลี่ยนใจ....
แต่พออายุ 16 ปี
วันดีคืนดี...ตอนที่กำลังไล่จับนางเงือก(มื้อเย็น)อยู่ ในสภาพอันเที่ยงแท้ที่ป่าเถื่อน
ยัยนั่นก็เกิดบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ พุ่งตัวเข้าไปในกระแสน้ำ มันส์กว่านั้น ผมก็ดันบ้าพุ่งตามเข้าไปซะด้วยนะ
โง่บัดซบจริงๆ!!
....และผม...ก็ถูกกระแสน้ำลากขึ้นมาที่น้ำตื้น ส่วนเธอก็หายไปไหนไม่รู้
พอมาอยู่ในพื้นที่ตื้นเกินกว่าร่างจริงจะอยู่ได้...ก็กลายร่างเป็นร่างใหม่ตามทฤษฎีเป๊ะ ดูคล้ายร่างในปราสาท แต่เขากับหางหายไป
ถึงจะเดินหาอยู่นานก็ไม่เจอ...แต่กลับได้พบอย่างอื่นแทน
ภาพอันงดงามจนแทบลืมหายใจ แสงและความรู้สึกอบอุ่นอาบไล้ไปทั่วร้างที่ถือกำเนิดขึ้นในความมืดมิดไม่เคยสัมผัส
นั่นคือรุ่นอรุณแรก...ที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล
งานอดิเรก :: เดินเล่นริมหาดไปกินไป คิดค้นเครื่องดื่มแปลกๆ
ความสามารถพิเศษ :: กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน
เพิ่มเติม :: ถ้าเจ้าหญิงเงือกไข่มุก 7 สี มี 'ฮิปโปะกัมปอส' เรื่องนี้ก็อาจจะมีเจ้านี่(ฮา)
Talk to IZAYA
สวัสดีค่ะ ไรท์อิซายะหรือไอซ์นะคะ ผปค.ชื่ออะไรแนะนำตัวหน่อยค่ะ :: ตังเมค่ะ ฝากตัวด้วยนะ
คิดยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้หรอคะ? :: อยากเสริมทักษะ+ประสบการณ์ในการสร้างคาเร็คเตอร์ของตัวเองค่ะ
พล็อตเราเป็นยังไงบ้างเอ่ย :: จะดีไหมอยู่ที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกได้แค่ไหน เพราะงั้นยังไม่อ่านก็ไม่รู้จ้ะว่ายังไงค่ะ
อยากให้ลูกได้คู่กับคนแบบไหนหรอคะ? :: เอาที่ไรต์สบายใจเลยค่ะ
ถ้าไรท์จะเขียนเรื่องแบบแม่มดสาวหัวใจกุ๊กกิ๊กสนใจสมัครมั้ยคะ ::เขียนแบบฟอร์มอยู่ค่ะ แต่ก็ไม่น่าติดอะ อินดี้เกิ๊น
มีอะไรจะบอกไรท์เพิ่มเติมมั้ยเอ่ยยย :: จะรออ่านค่ะ
ความคิดเห็น