อย่างงี้ เรียกว่ารัก อ่ะป่าว

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนบ้านคนใหม่

   "เฮ่อ วันนี้อากาศดีจัง สงสัยเราไม่ค่อยให้เจออากาศตอนเช้าๆ อย่างงี้ล่ะมั้ง ตื่นสายประจำ สดชื่นๆ" เรอาพึมพำกับตัวเอง

"เอ๊ะ!!! มีเพื่อนบ้านย้ายเข้ามาอยู่ข้างบ้านเรานี่หน่า ดีจังเลย อยากรู้จังว่าเพื่อนบ้านเราจะเป็นยังไงน้า จะหล่อรึป่าวน้า ขอให้เป็นผู้ชายหล่อๆ เถอะสาธุ" (โถยัยนี่ ไม่ได้คิดเรื่องอื่นเล๊ย ยังไม่ทันจะเห็นเลยว่าเพื่อนบ้านเป็นเพศไหน ขอให้เค้าเป็นผู้ชายซะงั้นแหละ มีการขอให้หล่ออีกตะหาก เชื่อยัยนี่เลย)

   "สวัสดีครับ กระผมชื่อมินเอครับ เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ข้างบ้านเนี่ยครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ แล้วนี่ก็ของฝากเล็กๆ น้อยๆ จากครอบครัวเราครับ นี่ยีนา ภรรยาผมครับ ภาษาชาวบ้านที่เรียกกันว่าเมียอะครับ แล้วนี่ก็ลูกชายผมครับชื่อฮันเจ"

  "ค่ะ/ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ/ครับ"

  "ฮันเจสวัสดีคุณอาสิลูก"

  "สวัสดีครับคุณอาทั้งสอง" ยิ้มหน้าบาน

  "อุ๊ยตายและ ลูกชายคุณนี่หล่อจังเลยนะคะ รูปหล่อ  หุ่นดี  ดูตาเค้าซิค่ะ ดวงตามีเสน่ห์มากเลยค่ะ  เวลามองทีนี่ทำให้ละลายได้เลยนะคะ" "นี่คุณๆ ออกหน้าออกตาเลยนะ"

  "แหมก็มันจริงนี่คะคุณ"

(ดูแม่เราซิ ชมผู้ชายไม่เกรงใจพ่อเลย เราด้วย แม่มีลูกแล้วนะ) เรอาแอบฟังแล้วคิดในใจ แหมแต่เห็นหน้าไม่ถนัดเลย จะหล่ออย่างที่แม่พูดรึป่าวน้า (เอาอีกและยัยคนนี่ไม่เลิก อาการหื่นกำเริบอีกแล้ว)

   "อ้อ ลืมไปเลย ดิฉันจะแนะนำลูกสาวให้รู้จักนะคะ"

   "เรอา ลูก อยู่ไหน มาหาแม่หน่อยซิลูก"

   "ค่ะแม่ มาแล้วค่ะ" รีบมาอย่างเร็ว ด้วยความที่อยากเห็นผู้ชายหล่อ

   "นี่ลูกสาวดิฉันค่ะ"

   "สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า หนูเรอาค่ะ" รีบแนะนำตัวทันที

   "อุ๊ยตายลูกสาวหน้าตาน่ารักนะคะ จิ้มลิ้มเชียว"

ฮันเจมองเรอาด้วยสายตาเฉยชา แต่ไม่มีใครทันสังเกตเห็น

   "แล้วฮันเจเรียนอยู่ที่ไหนค่ะเนี่ย"

  "อ๋อ แกเรียนอยู่ ไฮสคูลปี 2 ที่โซกัง ค่ะ (ชื่อโรงเรียนสมมุติเอาค่ะ)

  "ที่เดียวกันกับลูกชาวชั้นเลยค่ะ" "ถ้ายังไงก็ขอฝากฮันเจช่วยดูแลเรอาด้วยนะคะ ไหนๆ ก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน"

  "อ้อได้เลยค่ะ" "ได้มั้ยลูกฮันเจ"

  "อ๋อ ไม่มีปัญหาครับแม่"

  "แม่ว่าพวกลูกๆ คงจะเบื่อนะ นั่งฟังผู้ใหญ่คุยกัน ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันก็ได้นะลูกนะ ไปซิไป"

  "ค่ะ/ครับ"

ฮันเจเดินออกมาด้วยความจำใจ

ผิดกับเรอาที่ออกมาอย่างกระตือรือร้นที่จะได้อยู่ใกล้กับผู้ชายหล่อบาดใจอย่างฮันเจ "สวรรค์ทรงโปรดแล้วเรอาเอ๊ย ที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายหล่อๆ คุณพระช่วยจริงๆ" เรอาคิด

ฮันเจมองเรอาด้วยสายตาเฉยชาอีกเช่นเคย "โธ่เอ๊ยยัยลิง อย่านึกว่าชั้นจะไม่รู้นะว่าเธอจ้องจะกินผู้ชายหล่อๆ อย่างชั้น" ฮันเจคิด

  "เออ นายเรียนอยู่ห้องไหนอะ"

  "ห้องเอ" ตอบด้วยสีหน้าเฉยชา เฉยเมย และเฉยสนิท

  "โห เก่งจังเลย นายต้องเรียนอยู่สายวิทย์แน่เลย ชั้นถึงไม่เคยเห็นหน้านายเลย เพราะตึกสายวิทย์กับสายศิลป์อยู่คนละตึกกัน แต่นายหล่อขนาดนี้ชั้นน่าจะได้ยินกิตติศัพท์ของนายบ้างน้า"

  "อือ" ตอบแบบขอไปทีกันเลยทีเดียว

เรอาเห็นท่าทางของฮันเจ แล้วรู้สึกไม่ชอบใจนัก " ทำไมตอนอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ ทำเป็นยิ้มแย้ม แล้วพออยู่กับชั้นทำหน้าเป็นตูดอย่างงี้เนี่ย โธ่เอ๊ยอุตส่าหลงปลื้ม"

เรอานึกเพลินๆ ทำให้เผลอไปจ้องหน้าฮันเจโดยไม่ได้ตั้งใจ

  "นี่ยัยลิง จ้องหน้าชั้นทำไม" "หน้าชั้นมันมีอะไรติดหรอไง"

  "แล้วชั้นจะจ้องหน้านายมั้งไม่ได้รึไงฮะ มองนิดหน่อยมันจะสึกจะกร่อนหรือไงฮะพ่อคุณ"

  "ก็ไม่หรอกความหล่อของชั้นมันคงทน แต่ชั้นไม่ชอบให้ลิงอย่างเธอมามองหน้าชั้น มีไรมะยัยลิง"

  "ไม่คิดว่าหลงตัวเองมากไปหน่อยหรอ นายก็แค่หล่อกว่าพวกพระเอกนิดหน่อยแค่นั่นเอง (นี่ชั้นชมหรือด่ากันเนี่ย)"

  "ไม่หรอกชั้นคิดว่าชั้นคิดถูกแล้ว"

  "นึกว่าตัวเองเป็นเทวดามาจากไหนกันฮะ  ทำเป็นเก๊ก ต่อหน้าผู้ใหญ่ยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียม แต่พอลับหลังทำหน้าอย่างกะแบกถุงขี้งั้นแหละ"

  "ไมอะก็มันเป็นเรื่องของชั้น ชั้นก็แค่รู้สึกว่าอากาศข้างนอกมันไม่ค่อยจะดี เพราะมีลิงอย่างเธออยู่ด้วย ชั้นยังต้องทนยืนสูดอากาศเข้าปอดไปพร้อมกับเธออีก เธอคิดดูแล้วกันมันน่ารันทดใจแค่ไหน แล้วจะให้ชั้นทำหน้าตายิ้มแย้มหรอ"

  "นี่มันจะมากไปแล้วนะ ผู้ชายอะไรทำหน้าแบกถุงขี้ แล้วปากยังเลี้ยงสุนัขไว้อีก ดูแล้วก็ไม่มีอะไรดีเลยนะ"

  "แล้วมาว่าชั้นเป็นลิง นายอะดีนักหรือไง ต่อหน้าอย่างลับหลังอีกอย่าง นายมันก็ลิงเหมือนกันล่ะหว่า โธ่ไอลิงหลอกเจ้า แบร้"

  "นี่แล้วไม่ต้องมาดูแลอะไรชั้นอย่างที่แม่ชั้นพูดหรอกนะ"

  "ไม่ได้หรอกชั้นต้องทำตามที่ชั้นรับปากไว้"

  "ชิ จะทำอะไรก็เรื่องของนายเถอะ แต่อย่าเอาชั้นไปเกี่ยวข้องด้วยแล้วกัน เพราะชั้นไม่ได้รับปากกับนายด้วยจำไว้"

พูดจบเรอาก็เดินกระฟัดกระเฟียดเข้าบ้านไป "โอ๊ยหงุดหงิดโว้ย เสียอารมณ์จริงๆ ผู้ชายในฝันของฉัน ไมกลายเป็นอย่างงี้ก็ไม่รู้ อุตส่าพบแล้วแท้ๆ พระเจ้าไม่ช่วยสโนไวท์อย่างชั้นเลย (แหมยัยนี่หลงตัวเองตลอด)

  "ชักสนุกแล้วสิเรา ยัยนี่ปากร้ายใช่ย่อย เดี๋ยวก็รู้ว่าจะหมู่หรือจ่า" ฮันเจชักนึกสนุกที่ได้ทะเลาะกับเรอา  แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไง ติดตามตอนต่อไปนะคะ ....จบตอนจ้า