คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตุ๊กตาบาร์บี้ของนายพลเจเนอร์
แหล่รวมอีบุ๊อ ทัา พระันทร์อมยิ้ม
https://www.mebmarket.com/?action=Publisher&id=526113...
“นอนหลับหรือหลับนอน อย่าไหนมันีว่าันนะท่านนายพล” ฮาฟาลมิวายอแย
เเนอร์ทำหน้าุใส่นปาี แล้วหันไปำับับผู้ใ้บัับบัา
“พวแ็เหมือนัน อย่าให้มันหนันัล่ะ
แล้ว็ระวััว้วย เอส์น่ะมันไม่เ้าใรออใรหรอนะันะเือนเอาไว้” เาบอล้ายฝาผ่านรหน้าฮาฟาล้วย
“อย่าห่วผมเลยน่า ว่าแ่ท่านนายพลเถอะ ะนอนริๆ หรือ
ั้นเี๋ยวผมส่เ็์อล เอาแบบาวๆ อึ๋มๆ ไปนอนรอท่าอยู่ที่เียเลยีว่า
เอาแบบผิวเนื้อนุ่มละมุนอุ่นละไมไม่แพ้ผู้หิัวเป็นๆ เลย ท่านนายพลนอนอนอนฟัามอำเภอใเลยนะ
ถ้าิอิใ็อุ้มใส่เรื่อบินพาลับทะเลทรายไป้วยเลย็ไ้ ฮ่าๆ ”
ฮาฟาลยั่วสนุปาอบใที่ไ้แล้
ายหนุ่มสายเลือนัรบทะเลทรายที่ไม่ยอมเปิใในแสสี
และารท่อรารีอผู้ายทั่วไป
เเนอร์ทำหน้าปั้นยา พลาี้นิ้วใส่ฮาฟาล “ุนี่มัน่ายั่วะริ ฝาไว้่อนเถอะ อย่าให้ถึราผมบ้า แล้วุะร้อไม่ออ” เเนอร์ว่าพร้อมับระุยิ้มที่มุมปา แล้ว็้าวออไป
พอเเนอร์ล้อยหลัไป ฮาฟาลึพูับนายทหารและผู้พันหนุ่ม
“ันมีนัสัมภาษ์ับนิยสาร่อ สั่ให้นัห้อให้พวนายทุนแล้ว
พัผ่อนันให้สบายเลยนะ แอนเรียส... นาย็อย่าเมามานันะไม่ั้นนายะเสียายเมื่อื่นึ้นมายามเ้า”
นเป็นพี่ทอเสียอ่อนโยนในอนท้าย
ผู้พันแอนเรียสไม่เ้าใที่พี่ายพู และ็ไม่ใส่ใ แ่ลับสนใอีเรื่อหนึ่
“นัับ่าภาพสาวที่ะไ้ึ้นบินับเเนอร์อย่าั้นเหรอ”
“ฮื่อ”ฮาฟาลอบรับ
แล้วเรียมะแยัวไป
“เี๋ยวฮาฟาล แล้วเ็์อลอเเนอร์ล่ะ” ผู้พันหนุ่มถามริั
“แอนเรียส นายิว่าันมีเวลาทำเรื่ออย่านั้นริเหรอ”
ฮาฟาลถามยิ้มๆ พลาส่ายหน้าระอา หมอนี่ิเป็นุเป็นะไปไ้ยัไ
เาเอื้อมมือมาบบ่าแอนเรียสเบาๆ แล้ว้าวออไป
“แม่่าภาพหน้าาวมาับสาวสวยุ๊าบาร์บี้ ริสิ
ุ๊า...” แอนเรียสไ้วามิบาอย่า
สาว่าภาพไปสัมภาษ์ฮาฟาล แล้วสาวสวยุ๊าฝรั่ะอยู่ับใร วาสีฟ้าเหล่าไปมอามาลที่ำลัระรื่นื่มสุราอยู่ับสาวสวย
“ามาล แไม่ลัวันหลุปาบอนารีเหรอ” แอนเรียสหันไปถามหน้าาย
ามาลำลัลืนสุราลอถึับสำลัพุ่พรวออมา พร้อมเสียโอรว
“โถผู้พัน ใร้ายันแบบนี้เลยเหรอรับ”
นายทหารหนุ่มไม่โสถึับรีบยับัวออห่าผู้หิ
ในะที่ราฟิหัวเราะบันเสียั
“อย่ามาเยาะัน เ้านไม่มีเมีย”
ามาลหันไปว่าราฟิอย่าเือๆ
“ไปับันีว่าามาล ไปหาอะไรๆ สนุทำันีว่า” แอนเรียสสีหน้าสื่นึ้นทันา วาสีน้ำาลทอวาวระยับปนเ้าเล่ห์
ราฟิทำาโรู้สึั๊ี้หัวใ ผู้พันหนุ่มพูไ้ำวมริ
“อึ๋ยผู้พัน วนันแบบนี้มันนลุนะรับท่าน” ราฟิระเ้า พร้อมับทำท่าสยิวประอบ
“บ๊ะ ไอ้นี่ ิไปถึไหน เี๋ยวเถอะ นายพาสาวสวยอนายึ้นห้อไปเลยไปนะ
ะเอาี่น็นึ้นไปามสบาย ระวัที่ท่านนายพลเือน้วยล่ะ ันไม่อยาเห็นนายน่าอนาถอย่านั้น
ทั้ที่ยัไม่มีลูเมีย”
แอนเรียสว่าเ้าให้ ทำเอาราฟิถึับ้อนาว่ำ แหมแวนิเียวเอาืนะแรเียว
เเนอร์หลบมายืนออ
มอออไปยัถนนเบื้อหน้าอโรแรม เาำลัห่วานทัพที่รีาร์
เป็นเวลาเียวับที่นุนิเินนำทาพามะนาวและทีมานไปส่
สถานที่นัสัมภาษ์ หิสาวเห็นนายพลเเนอร์แล้วพลอยให้เสียายึ้นมาอีรอบ
“อยาทัทายเาัเลย” นุนิบ่นึมำ
มะนาวไ้ยินเ้า็เห็นใ เธอึูมือนุนิเ้าไปหานายพลหนุ่มแห่ทะเลทราย
ทำเอานุนิใ
เเนอร์หันมา เมื่อมะนาวเ้ามาทัทายเาเป็นภาษาอาหรับ้วยสำเนียัเน นเาเอนึมอยู่ในใ
ะที่หิสาวอีนยืนทื่อสีหน้าไม่มั่นในั
“สวัสีุ่าภาพ”
เเนอร์ทัอบเธอเป็นภาษาไทย แม้สำเนียไม่ัเนหาฟัถนัทุำ
“นายพลเเนอร์พูภาษาไทยไ้้วยเหรอะ”
นุนิื่นเ้น พลายื่นมือไปสัมผัสทัทาย
อีฝ่ายอบรับอย่าีพร้อม้วยรอยยิ้มที่ทำเอาหัวในุนิเ้นแร
“ยินี้อนรับสู่เมือไทยนะะ”
มะนาวล่าวอย่าเป็นทาาร พร้อมับยมือึ้นระพุ่มไหว้สวยาม
“ทำไมุไม่ไปพัผ่อน พรุ่นี้เรามีนัสำัันมิใ่หรือ” นายพลหนุ่มพูับมะนาว สีหน้าเายิ้ม็ริ หาำถามนั้นล้ายำหนิอยู่ลายๆ
วาุเหยี่ยวแววาุ
“ันมีนัสัมภาษ์มิสเอร์ฮาฟาล่ะ”
มะนาวบอเสียะาน เาน่าะรู้นะแล้วยัมาทำเสียุใส่ันอี นายพลนนี้ท่าทาะเฮี้ยบน่าู
มะนาวิบ่นๆ ในใ
เเนอร์ระุรอยยิ้มที่มุมปาเล็น้อย เาสัมผัสไ้ถึอารม์ร้อนอหิสาว
ท่าทาะเ้าอารม์พอัว นายพลหนุ่มพูุย้วยไม่ี่ประโยึอัวลับห้อพั
านั้นมะนาว็้อวิ่าม่าภาพหนุ่มที่มาทำหน้าที่แทนเธอเ้าไป้านใน
ปล่อยให้นุนิึ่หมหน้าที่เพียเท่านั้นเินเร็เร่นเียว เพราะยัไม่อยาลับบ้าน
หิสาววาามอไปทั่วบริเวอโรแรม
นัธุริหนุ่มาวอาหรับบานมอเธออย่าสนใ
ห้อนอนว้าให่หรูหรา ลิ่นอายหอมรุ่น ทำให้เเนอร์นึถึที่พัอาศัยในินแนทะเลทราย
มันแ่าันโยสิ้นเิ ร่าสูให่เินเรื่อยเปื่อย รู้สึว่าผ่อนลายีเหมือนันับบรรยาาศสบ
วาุเหยี่ยวมอไปรอบๆ ห้อ ่อนที่สายาะสะุึับเียนอนสีาวสะอา และที่สำั
บาอย่าบนนั้น ทำให้เา้อถลันเ้าไปหยุอยู่หน้าเีย
หิสาวเรือนร่าลมลึนอนหลับาพริ้มอยู่บนเีย เเนอร์ยืนมอา้า
่าเป็นภาพที่ามับา หิสาววหน้าอ่อนเยาว์ ผิวาวหม เรือนผมสีทอหยิฟูแผ่ระายเ็มหมอน
หิสาวอยู่ในุนอนผ้าโปร่บาเบาใสแ๋ว เผยให้เห็นทุสัส่วนอวามเป็นหิที่ถูห่อหุ้มไว้้วยุผ้าลูไม้เนื้อบาิ้นน้อยสีาวสะอา
“เ็์อลอฮาฟาลรึนี่... ” เเนอร์รำพึเบาๆ
เาแทบลืมหายใ ่อสิ่ที่ปรารหน้าเมื่อไ้เห็นทรวอสะท้านึ้นลามัหวะารหายใ
เ้าทรวทรสวยอววามอวบอิ่มอวัยสาว วาุเหยี่ยวไล้สายาาหน้าท้อแบนราบระเรื่อย่ำลไปเรื่อยๆ
สะโพผายมนวนลูบไล้ ลำาเรียวาวลมลึน่าปรารถนา
แม้แ่นัรบทะเลทรายหัวใล้าแร่ ยั้อลอบลืนน้ำลายลออย่ายาเย็น ร่าสูให่ทรุัวลนั่บนเียล้าย้อมน์ เเนอร์ยื่นมือมาแะแ้มาวเบามือ สัมผัสไ้ว่ามันนุ่มละมุนเินว่าะเป็นุ๊าไ้ ‘เทโนโลยีสมัยใหม่มันพันาไ้ไลนานี้เียวหรือ’
เเนอร์ไม่อาวบุมฝ่ามือหนาไ้ มันยัลูบไล้เรือนร่านุ่มที่นอนนิ่
หัวใเาเ้นแร เลือในายเริ่มร้อนระอุ วามปรารถนาแห่บุรุษำลั่อัวึ้นทีละน้อย
“ฮาฟาล ุเล่นลอะไรันแน่” เารำพันเบาๆ
แล้วัมือลับทันที มัน่าน่าละอาย เาเป็นายาินัรบะให้มาทำอะไรๆ
ับุ๊าแบบนี้ไ้ยัไ รู้ถึไหนอายถึนั่น เเนอร์หันหน้าหนี
****ุ๊าอฮาฟาละถูในายพลหรือเปล่าน๊าา****
เ็์อลอเเนอร์ เลยสิ.. นายพลแนทราย
ผู้พันแอนเรียสมีแผนร้ายอะไรอี น่าีริอมเเร
อ่านแล้วอบฝา้วยนะะ แอแฟนันนิ
่วยันแร์หน่อย
เหล่าพาเหยี่ยวาทะเลทรายะไ้มีโอาสไ้รู้ัับทุน
อบุ่าา
ความคิดเห็น