คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : “นอนหลับหรือหลับนอนอย่างไหนมันดีกว่ากันนะท่านเจเนอร์”
เพ ทัา พระันทร์อมยิ้มแอนเรียสเ้าที่พั ร่าให่ล้มัวลนอนทันที
แล้วยมือ่ายหน้าผาพร้อมับถอนใัหลายเฮือสมอรุ่นิหาทาออให้ับัวเอ
โยเพาะ้าิ้นโอย่าระูลรีาร์ารีฟ
“เเนอร์... ผมะทำยัไับท่านี...” เารำพันล้ายปรึษาับัวเอ
แอนเรียสหลับาลหาใไม่สามารถหลับไ้
ทุราที่หลับาภาพินแนอันน่าภิรมย์ ห้อนอนโอ่อ่า ที่นอนหนานุ่มฟ่อฟู เียนอนสไล์หลุยส์
ลิ่นน้ำหอมโยลิ่นหอมฟุ้ เสียรถยน์สูรหนึ่ับนสนามแ่ประลอวามเร็วมัน่อวนหัวใ
“ฟอร์มูล่าวัน...” แอนเรียสท่อำนั้น ท่อมันทุ่ำืน ท่อนึ้นใ
้าวหอมอยาไ้้อมูลเี่ยวับารทำานในโรแรมเพื่อไปแ่นิยาย มะนาวึพามาที่โรแรมที่เธอมีนัสัมภาษ์ฮาฟาล อัมบา อัล อุสเน
มะนาวฝาฝั้าวหอมไว้ับพนัาน้อนรับสาวึุ่้นเยันี หิสาวอาสาเป็นน่วยแนะนำให้ มะนาวึอุ่นใ
“ไม่้อห่ว้าวหอมหรอ
ไปทำานอมะนาวเถอะแล้ว่อยมาเอัน”
“็ไ้ มีอะไร็โทรหาทันทีเลยนะ ไม่้อสนใรหรอ ถึานะสำัแ่ไหนแ่้าวหอมสำัว่า”
มะนาวบอริัมา
เธอห่ว้าวหอมยิ่ว่าอะไรทั้นั้น มะนาวยื่นมาับแ้มนุ่มอีฝ่ายบีบเบาๆ
อย่ารัใร่
“รู้แล้ว้าไม่้อห่วหรอ
ัวเอทำานให้เ็มที่เลยนะเสร็แล้วะไ้ลับบ้านัน”
้าวหอมยิ้มพลาับมือเรียวเล็ออาแ้ม เอามาุมไว้ในมือ
ผู้พันแอนเรียสในุลำลอสบายๆ เินเ้ามาในโรแรม วันนี้พ่อ้าทอำาวไทยให้เาออหน้าพามาเอับฮาฟาล ึ่เายินีและเ็มใอยู่แล้ว
เเนอร์รู้่าวารายานอราฟิเี่ยวับำหนารปุบปับรั้นี้ ทำให้พาเหยี่ยวทะเลทรายี้ระแวยอมออาานปิบัิาร
ามมาับเา้วย ทำเอาผู้พันหนุ่มหมอารม์ะว่าออาศัยบารมีฮาฟาลเสวยสุสัวันเถอะ
เาเบื่อไอ้านปิบัิารนั่นะายอยู่แล้ว
ทั้ที่สถานที่็ไม่ใ่เล็แ่ะหลบ็ไม่ไ้ อู้็ไม่ไ้
ูเหมือนะมีสายาเเนอร์อยู่ทุที่ ิแล้วยิ่หุหิ ใบหน้าหล่อเหลาัสีหน้าเอือม
ผู้พันแอนเรียสเินามหลันายพลหนุ่มอย่าเ็ๆ
ะที่วาสีน้ำาลทอวาามอไปทั่ว็เหลือบไปเห็นสาวสวยุ๊าบาร์บี้ที่เอในานหนัสือเ้าพอี
แล้วใรอีนุ้นๆ า ่อนะร้ออ๋อในใ ่าภาพสาวอมห้าวนั่นเอ ท่าทาสอสาวะสนิทสนมันมา
“ยัย่าภาพที่ะร่วมบินพรุ่นี้นี่นา”
ผู้พันหนุ่มพึมพำ
ามาลยืนเีย้า และสัเเห็นว่าผู้พันอเาำลัให้วามสนใหิสาวทั้สอ
เาำ่าภาพสาวไ้ีเพราะเธอะร่วมบินับท่านนายพล ส่วนหิสาว่าาิอีน
ามาลเม่นามอ้วยสีหน้ารุ่นิ
เาเยเอเธอที่ไหนน้า... ามาลเาหัวแรๆ
เามั่นใว่าเยเห็นเธอที่ไหนสัแห่ แ่ิไม่ออ นายทหารหนุ่ม้าวเินามผู้พันแอนเรียสเ้าไปในห้อรับรอทั้ที่ยัสสัยไม่หาย
ราฟิเินรั้ท้ายทำหน้าที่ล้ายอารัาวามปลอภัย
นายทหารหนุ่มส่สายาล้ายเราร์ับทุอทุมุม
และทุารานิ้วะำลั้าวเิน็ว่าไ้
ผู้พันแอนเรียสแนะนำให้ฮาฟาล และนายพลเเนอร์รู้ัับนายทอแท้ ที่เป็นพ่อ้าทอำและุา บุรสาวที่มา้วย
ผู้พันแอนเรียสไม่เหลือบแลวามสวยามอนาแบบสาวอย่าุาสันิ
สวยแ่ไหนทำอหอับเาแบบนั้นอย่าิว่า ผู้ายอย่าเาะนึมวามาม
ในะที่หิสาวลอบมอฮาฟาลเป็นระยะๆ เาูมีเสน่ห์แม้ยามพูุยหรือเพียหันมายิ้มให้ ทำเอาหัวใเธอระุหวิวๆ ทุท่วท่าารเลื่อนไหววนมอ
ุาประทับใในัวฮาฟาลนรู้สึประหม่า
เป็นรั้แรริๆ ที่หิสาวรู้สึแบบนี้ับผู้ายที่ไ้รู้ั
สำหรับนายพลหนุ่ม ุาสบาเาเพียแวบเียวเท่านั้น เท่านั้นริๆ
เาูยโสโอหันิๆ ใบหน้ามสีหน้าเรียบ วาุเหยี่ยวแววาประายล้านน่าเราม
นุาไม่ล้ามอไปทาเาอีเลย
“ไม่ทราบว่าท่านฮาฟาล สนใ้อเสนอนี้ไหมรับ”
ทอแท้นอบน้อม
ะที่เหลือบาไปยัแอนเรียส ึ่ผู้พันหนุ่ม้ออบสายานิ่
ฮาฟาลนั่ิบไวน์ท่าทาสบายอารม์ ะที่เเนอร์นั่ฟัอย่าั้ใ เา้อรู้ให้มาและท่าทาพ่อ้าทอำนนี้ไม่น่าไว้ใสัเท่าไหร่
ถึแม้เื่อนไในาร้ารั้นี้ไม่มีอะไรมา
นายทอแท้อาสาส่สิน้าสำัที่อัมบาฮาล้อาร
แลเปลี่ยนเพียแ่อให้ท่านผู้นำฮาบารับรอเาให้เ้าไป้าายในแถบปรอเท่านั้น
ารระทำอทุนอยู่ในสายาุเหยี่ยว
“ผู้พันแอนเรียสว่ายัไ
แล้วท่านล่ะิเห็นอย่าไรนายพลเเนอร์” ฮาฟาลให้เียริับทั้สอ
เพราะทัู้่็เป็นัวแทนระับผู้นำเ่นัน
“ผมเห็น้วยับ้อเสนออุทอแท้”
แอนเรียสหนุนหลัอีฝ่ายทันที
“เป็นเรื่อที่ฝ่ายปรออย่าท่าน้อัสินใ
ทหารมีหน้าที่ปป้อุ้มรอบ้านเมือ หาใรประส์ร้าย นัรบทะเลทรายะไม่มีวามปรานีให้แ่มัน” เเนอร์เสียเหี้ยมเรียม่มอีฝ่ายอยู่ในที
นายทอแท้หนาวยะเยือในใึ้นมา น้อบีบมือัวเอแล้วหัวเราะลบเลื่อน
แล้วรีบรุ่อทันที
“ุาลูสาวผมำลัมีานถ่ายแบบ และำลัหาสถานที่ออแนวทะเลทรายันอยู่พอี ไม่ทราบว่าท่านนายพลเเนอร์ะสะวให้พวเายอไปถ่ายทำที่อัมบาฮาลหรือไม่”
ทอแท้พยายามสร้าุเ่นให้บุรสาว แ่เเนอร์เพียเหลือบามอเพียแวบเียว
“็ีเหมือนันนะ ถือว่าโปรโมทอัมบาฮาลไปในัว” แอนเรียสเสริมึ่ฮาฟาล็เห็น้วย
ยเว้นเเนอร์ที่ไม่ไ้ล่าวอะไร
เาำลัมอพฤิรรมอผู้พันหนุ่มับพ่อ้าทอำ
ิ้วเ้มไม่ยอมมวให้ใรไ้สัเเห็นแม้ว่าเาำลัรุ่นิอย่าหนั
ฮาฟาลหันมายิ้มับุาหิสาวเพียหนึ่เียวในวสนทนา
“ุุาสวยสมับเป็นนาแบบริๆ”
ฮาฟาลมาใ
วาสีนิลมอร่าเพรียวบา ผิวพรรนวลาวผ่อ ท่อนแนเรียวน่าสัมผัส ะที่หิสาวมัวแ่เินไ้แ่อบุน้ำเสียเบาหวิว
ผู้พันแอนเรียสแบะปาพร้อมับร้อิ...ในลำอ
ท่าทาหยิ่ยโสอเธอหายไปไหนเสียล่ะนสวย หรือว่ามีไว้ให้ับเาเพียนเียว
ิแล้วเือริๆ
นายทอแท้พาลูสาวลับันไปแล้ว
ฮาฟาลึวนันมานั่ื่ม ามาลและราฟินั่ร่วมโ๊ะ้วยันอย่าไม่แบ่ยศำแหน่
ผู้พันแอนเรียสท่าทาผ่อนลาย้าายมีสาวสวยนั่นาบ้ายวาลอเล้า
ทำเอาามาลและราฟิมออย่าอิา นเเนอร์ออปาอนุา
“ามสบายเลย ราฟิ ามาล วันนี้ันปล่อยพวแสัวันหนึ่
แ่อย่าให้มันหนันัล่ะ”
พอท่านนายพลพูบ สอทหารหนุ่มอบรับทันที ยิ่ฮาฟาลส่เสริมให้เลือสาวๆ
ไ้ามใ ทัู้่็ไม่เรใแล้วรีบเรียสาวสวยมานั่้าายทันที
ฮาฟาลเห็นว่าเเนอร์ยันั่นิ่ “ไม่้อารสันเหรอเเนอร์”
นายพลหนุ่มระุยิ้มมุมปา วาุเหยี่ยววาาไปรอบๆ
บรรยาาศในลับไม่ไ้ประทับใอะไรนั เาไม่อบวามสนุเฮฮา้วยสุราและนารี
ในะที่วามส่าน่าเรามอเเนอร์ อยู่ในสายาอันวาวระยับอหิสาวนหนึ่
เธอเยื้อายหามา้วยท่าทามั่นใ
“้อารเพื่อนุยสันไหมะ”
หิสาวพูพร้อมับวาฝ่ามือนุ่มลบนไหล่ว้าแ็แร่้วยล้ามเนื้อแน่นอนายพลหนุ่ม
แล้วนวเบาๆ อย่าใ
วาุเหยี่ยวส่สายาประายล้ามอเ้าอมือนุ่ม
หิสาวสวยรูปร่าสูโปร่ในุระโปรรัรูป อวสัส่วนสะุาและท้าทาย
หิสาวลูบไล้ฝ่ามือาบ่าว้าเรื่อยมานถึอว้า ร่านุ่มลิ่นน้ำหอมโยลิ่นหอมยวนใ
ะที่เธอเบียสะโพลนั่โยไม่ไ้รับเิ
สะโพเ็มึเบียับ้นาอย่าใท้าทาย วาแ่แ้มสีสันสใสแววาเปล่ประายพึพอใในัวายหนุ่ม
ฮาฟาลยิ้มในหน้า อยารู้นัว่านัรบทะเลทรายะทำเ่นไร
เมื่อวามามท้าทายยื่นมา่ออยู่่อหน้า
เเนอร์ยิ้มให้เธออย่าทรเสน่ห์ พร้อมวาวาวระยับ
หาลับอบออไปเป็นำทัทายและปิเสธ เป็นภาษาอาหรับุให่ แล้วหันไปยแ้วไวน์ึ้นมาิบ
สาวสวยไ้แ่ทำหน้าฟัไม่รู้เรื่อหมุนหาน่วยหาแ่ายหนุ่มทุนที่นั่อยู่ ลับยิ้มให้เพียอย่าเียว
เธอำ้อยิ้มให้้วยสีหน้าเื่อนแน่ใว่าถูปิเสธ หิสาวหน้าม้านรีบอัวลับไปที่เิม
แอนเรียสส่ายหน้า ‘นายพลเเนอร์ ท่านมันิบเถื่อนเสียริ’
ะที่นายทหารทัู้่ไม่ล้าออวามเห็นยเว้นฮาฟาลที่บ่นอุบ
“ท่านนี่มันเหลือเินริๆ นะเเนอร์
ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย ปิเสธเธอไปีๆ ็ไ้”
“ผมี้เีย่อวามยาว แบบนี้แหละีแล้ว ผม็พูอย่าสุภาพับเธอมิใ่เหรอ
มัน่วยไม่ไ้ที่เธอฟัไม่ออ” เเนอร์บอเสียเรียบ
“ไม่สนริเหรอท่าน อืม หรือว่ายัไม่ถูใ ผม่วยเลือให้เอาไหมรับรอท่าน้อิใ
ไม่แน่นะอาอยาอยู่เมือไทย่ออีหลายวันเลย็เป็นไ้”
ฮาฟาลยั่วเย้า
“ไม่้อมายุ่ับผมเลยฮาฟาล ผมะไปพัแล้ว
อยานอนหลับเอาแรสัหน่อย”
“นอนหลับหรือหลับนอนอย่าไหนมันีว่าันนะท่านเเนอร์” ฮาฟาลมิวายอแย
เเนอร์ทำหน้าุใส่นปาี แล้วหันไปำับับผู้ใ้บัับบัา
“พวแ็เหมือนัน อย่าให้มันหนันัล่ะ
แล้ว็ระวััว้วย เอส์น่ะมันไม่เ้าใรออใรหรอนะันะเือนเอาไว้” เาบอล้ายฝาผ่านรหน้าฮาฟาล้วย
“อย่าห่วผมเลยน่า ว่าแ่ท่านนายพลเถอะ ะนอนริๆ หรือ
ั้นเี๋ยวผมส่เ็์อล เอาแบบาวๆ อึ๋มๆ ไปนอนรอท่าอยู่ที่เียเลยีว่า
เอาแบบผิวเนื้อนุ่มละมุนอุ่นละไมไม่แพ้ผู้หิัวเป็นๆ เลย ท่านนายพลนอนอนอนฟัามอำเภอใเลยนะ
ถ้าิอิใ็อุ้มใส่เรื่อบินพาลับทะเลทรายไป้วยเลย็ไ้ ฮ่าๆ ”
ฮาฟาลสนุปาที่ไ้แล้
ายหนุ่มสายเลือนัรบทะเลทรายที่ไม่ยอมเปิใในแสสี
และารท่อรารีอผู้ายทั่วไป
เเนอร์ทำหน้าปั้นยา พลาี้นิ้วใส่ฮาฟาล
“ท่านนี่มัน่ายั่วะริ ฝาไว้่อนเถอะ อย่าให้ถึราผมบ้า แล้วท่านะร้อไม่ออ” เเนอร์ว่าพร้อมับระุยิ้มที่มุมปา แล้ว็้าวออไป
**** ภาพ้านบนอบมา เสียายเป็นไ้แ่ภาพประอบอิมเมเท่านั้น ****
แ่ปหนัสือเล่มริ็สวยน๊าา ทำเสร็เรียบร้อยแล้ว ะเปิอเร็วๆ นี้่ะ
อ่านแล้วอบฝา้วยนะะ แอแฟนันนิ
่วยันแร์หน่อย ให้เหล่าพาเหยี่ยวาทะเลทรายไ้มีโอาสไ้รู้ัับทุน
อบุ่าา
ความคิดเห็น