How can I get your heart

@California,USA    

สนามบินเต็มไปด้วยผู้คนหลายเชื้อชาติ หลายเผ่าพันธุ์  ที่มารวมตัวกันเพื่อจะไปสู่ปลายทางอีกแห่งหนึ่ง มายังจุดหมายใหม่ หรือกลับมายังจุดเดิม  ผู้คนหลายภาษาพูดต่างพูดกันรัวใส่กันจนปากแฉะ คนนู้นรัวไป คนนี้ก็รัวมา ผมฟังไม่ออกหรอก แต่ผมพอจะฟังน้ำเสียงของพวกเขา ผมก็รู้แล้วว่าเขาสื่ออารมณ์แบบไหนกัน บางคนอาจจะถามสาระทุกข์สุขดิบว่าไปที่นั้นมาเป็นอย่างไรบ้าง หรือบ้างคนก็เล่าเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นตอนที่ไปสถานที่ต่างๆ มา หรือบางคนกำลังสอนวิธีการใช้ชีวิตในต่างแดนอย่างที่  คุณนายแมร์รี่ แม่ของผม ซึ่งกำลังสอนผมอยู่ขณะนี้ ทั้งที่ผมเคยไปต่างประเทศมาแล้ว 13 ประเทศนะฮะ !

“ฟังแม่อยู่รึป่าว ทากะ -^-”

“ฟังอยู่ฮะ แม่ - -”

“แล้วเหม่ออะไรล่ะ? แม่รู้ว่าลูกแม่น่ะเก่ง ไปตั้ง 13 ประเทศมาแล้ว แต่ครั้งนี้ไปเป็นปีนะลูก กว่าจะได้กอดกันก็ปีหน้าโน่น คิดแล้วก็คิดถึงลูกขึ้นมานะเนี่ย ”

ผมยังไม่ได้ก้าวออกจากสนามบินเลยนะฮะ! แม่ผมจินตนาการเก่งซะเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ไม่เคยกอดผมซักแอ่ะ อาทิตย์ที่แล้วยังไปเที่ยว อียิปต์ กับคุณทอมสัน (พ่อของผมเอง) เนื่องในวันครบรอบมาแต่งงานครั้งที่ 20 แล้วอาทิตย์ก่อนอาทิตย์ที่แล้วอ้างว่างงานเยอะแต่ความจริงไปดูแฟชั่นโชว์สินค้าตัวใหม่ รุ่นลิมิตเต็ดอิดิชั่น ที่ดูไบ กลับมาไปไม่มีของฝากให้ผมซักนิด แอบงอนหน่อยๆ นะฮะ

“คุณซากุระ ถึงลูกจะอยู่ต่างประเทศแต่เราก็คุยผ่าน skype ได้นะครับ J”  พ่อปลอบแม่อย่างอ่อนโยน ขณะที่แม่น้ำตากำลังคลอเบ้า เห็นแบบนี้ผมก็อยากดูแลใครสักคนแล้วน่ะสิ   อ้า ใช่แล้ว! แม่ผมชื่อซากุระ นั่นแหละครับ มีแค่คนในครอบครัวเราที่รู้ชื่อภาษาญี่ปุ่นของแม่ แม่ผมเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ส่วนผมก็เป็นลูกเสี้ยวนั่นเอง คุณตาของผมเสียตอนแม่อายุสามขวบเนื่องจากสูบบุหรี่จัด คุณยายของผมเลยกลับมาอยู่ที่ญี่ปุ่นเช่นเดิม

“ทากะ ดูแลตัวเองดีๆ นะ เราน่ะโตเป็นหนุ่มแล้ว รู้ว่าอะไรควรไม่ควร เมืองที่เราจะไปเป็นเมืองพุทธนะลูก ระวังๆ หน่อย”

“ฮะพ่อ ;)” พ่อผมรู้ทุกอย่าง แม้ว่าท่านจะไม่ค่อยมีเวลาที่จะดูแลผมก็ตาม ถ้าผมไม่ไปเมืองพุทธล่ะจะเกิดอะไรขึ้น -[]-;

“ทากะ ลูกน่ะน่ารักตลอดเลยรู้มั้ย ไม่เหมือนพ่อหนุ่มเพลย์บอยในสายตาสาวๆ โรงเรียนลูกเลยนะ” นั่นไง ผมน่ะน่ารักกับทุกคนเสมอนะฮะแม่ ;)

“อื้ม.. อีก 5 นาที เครื่องเทคเอาท์  เข้าเกทได้แล้วลูก”

“แม่รักลูกนะทากะ >_<” แม่กับพ่อเข้ามากอดผม  ครอบครัวเราเนี่ยอบอุ่นจริงๆ

“ผมรักพ่อกับแม่นะครับ”

ผมขึ้นมานั่งบนเครื่องได้สักพักแล้วล่ะครับ เฮ้อ… ว่าไปแล้วก็ใจหายเหมือนกันนะครับทำไมผมถึงอยากเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนล่ะ ที่จริงผมเคยไปเมืองไทยครั้งนึงนะ แต่ผมอยู่ที่นั่นแค่สองวันเอง มันน้อยมาสำหรับผม บางทีที่ผมอยากมาแลกเปลี่ยนที่ไทยนี่อาจเป็นเพราะ ผมอยากเข้าใจเสน่ห์ของประเทศไทยจริงๆ  แต่ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างดึงดูดผมให้เลือกทั้งๆ ที่มีประเทศให้เลือกมากกว่า 100 ประเทศ แต่การตัดสินใจที่แน่วแน่ของผม ผมเลือก ประเทศไทย และเลือกจังหวัดเล็กๆ ของภาคเหนือ …

“さようなら。Good bye America”