ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : sweet 4
Sweet 4
�
�
� �Lay's part
� �เมื่อผมเห็นพี่คริสในสภาพที่ไม่น่าเป็นไปได้ ผมได้ข่มใจไม่ให้กลัว แต่ขาของผมกลับวิ่งออกมาจากบ้านของพี่คริสทันที แต่ก็ไม่มีวี่แววที่พี่จะวิ่งตามผมออกมา มันไม่จริงไหม พี่คริสเป็นปีศาจงั้นเหรอ แล้วพี่เค้าขอผมคบทำไมล่ะ จะเอาผมไปทำอาหารเหรอ ไม่จริงๆ�
� ผมได้แต่ติดอยู่ในห้วงความคิดจึงยืนนิ่งอยู่ที่หน้าบ้านของพี่คริส ผมได้แต่พยายามคิดว่ามันเป็นความฝัน มันเป็นแค่ความฝันพรุ่งนี้เช้าผมจะตื่นมาพบว่าผมฝันไป มันไม่มีทั้งพี่คริสทั้งปีศาจตัวนั้น � เมื่อคิดอย่างงั้นผมเลยเอื้อมมือไปหยิกแขนตัวเอง แล้วก็ผมกับความเจ็บ เจ็บทั้งแขนเจ็บทั้งใจ ผมไม่รู้ตัวซักนิดว่าน้ำตาของผมมันกำลังไหลไม่หยุด ไม่รู้เพราะอะไร เพราะผมเจอพี่คริสในสภาพนั้น หรือเพราะว่าผมหลงรัก "ปีศาจ" กันแน่
� ผมเดินล่องลอยเข้าบ้านของตัวเอง แล้วก็เห็นหน้าน้องชายตัวแสบนั่งทำการบ้านไปดูทีวีไป(?)
แล้วเมื่อเห็นผมเทาก็วิ่งกรูเข้ามาอย่างตื่นเต้น
� "พี่เลย์ พี่คุยกับพี่ว่าไงเหรอ" ผมสะอึกทันที ไม่ใช่ว่าผมสะดุดคำถามของเทา แต่ผมสะดุดกับชื่อนั้นต่างหาก ผมไม่ตอบคำถามน้องเลยสักคำ ได้แต่เดินหนีขึ้นห้องนอนอย่างเดียว อาเทาได้แต่ตะโกนเรียกผมแต่ผมต้องเดินหนี หนีเข้าห้องของผม
� เมื่อปิดประตูล็อคผมก็ได้แต่ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่รู้ตัว นี้ผมเป็นอะไรกันแน่ใครรู้ช่วยบอกผมที..............................
�เช้าวันรุ่งขึ้น
� ผมตื่นขึ้นมาในสภาพตาบวมหัวยุ่งเหยิงไปหมด วันนี้ผมไม่อยากไปเรียนเลย ผมไม่อยากเจอหน้าพี่คริสตอนนี้
ก๊อก ก๊อก
� "พี่เลย์ฮะ!!! ตื่นไปโรงเรียนได้แล้วฮะ" เสียงเคอะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงอาเทาน้องชายตัวแสบของผม
� "เทา!!~ พี่ปวดหัวพี่ไปไหวหรอก" ผมตะโกนกลับ เทาคงได้ยินเลย...
� "งั้นตามใจพี่ล่ะกัน พี่คริสวันนี้เค้าไม่มีเรียนพอดีเลยด้วย ให้พี่คริสดูแลพี่ล่ะกันนะ" ห๊ะ!!! ว่าไง เมื่อได้ยินอย่างงั้นผมก็รีบวิ่งไปเปิดประตูอกอมา แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของน้องชายผมเลย หนีไปเรียนซะแล้ว ไปเรียนดีกว่า ผมเลยคว้าผ้าขนหนูแน่.....
� "อาบน้ำจะไปไหนน่ะ ไม่สบายไม่ใช่เหรอ" ครับพี่คริสเข้ามาในบ้านของผมแล้วยังขึ้นมาชั้นบนนี้อีก น้องแสบเร็วจริงนะ
� "ห.....หายแล้ว" ผมตอบตะกุกตะกัก พร้อมถอยหลังจนหลังชนกำแพง
� "ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเชียวเหรอ" เสียงพี่คริสดูเศร้ามากจนน่าสงสาร ใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มไปด้วยคำว่าเสียใจเต็มไปหมด ผมไม่รู้ทำไมผมถึงได้ค่อยๆเดินไปหาพี่เค้าช้าๆ
� "ผมกลัวพี่เมื่อวานนี้พี่น่ากลัวมากเลย"
� "งั้นนายก็รู้แล้วว่าฉันเป็นอะไร นายคงทำใจรักฉันไม่สินะ"
� "พี่ขอคบผมทำไม"
� "ที่ฉันของคบกับนายเพราะว่าฉันชอบนาย ถามทำไม"
� "ผมกลัวว่าพี่จะหลอกผมไปกินอ่ะ"
� "ห๊ะ!! ฮ่าๆๆ นายคิดไปเองอ่ะ ฮ่าๆ"
� "ก็ผมไม่รู้นี้ แล้วใช่รึเปล่าฮะ"
� "รู้ไหมนายกล้าหาญมากนะที่ถามแบบนี้ รู้ไว้นะเผ่าซาตานของฉันไม่กินเนื้อ"
� "เหรอฮะ แล้วที่ว่ากล้าหาญนี้หมายถึงอะไรฮะ"
� "ก็ถ้าเป็นเผ่าอื่นไม่ปล่อยให้ถามหรอกมันจะเขมือมนายทันที" พี่คริสพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาไกล้ผม ผมได้แต่หันหน้า ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงอยู่ยังไงไม่รู้อ่ะ ผมแอบเห็นพี่คริสยิ้มด้วยอ่ะ (.//.)�
� "ฮิ นายนี้น่ารักจัง" จู่ๆพี่คริสก็ชิงหอมแก้มผมทันที ทำให้ผมหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
� "หายปวดหัวแล้วใช่ไหม ไปอาบน้ำไปโรงเรียนได้แล้วไป" แล้วพี่คริสก็ไล่ผมไปอาบน้ำ นี้ผมดีกับพี่เค้าแล้วเหรอ งง ตัวเองอ่ะ ผมได้แต่เดินเข้าห้องตามคำสั่งพี่คริสเค้า ผมเป็นอะไรของผมเนี่ย
____________________________________________________________________
สั้นมันเขียนสั้นอีกแล้ว TT เค้าขอโทษจริงนะ //โค้งหัวจิ้มดิน
แต่จะพยายามอัพให้ตลอดนะฮะ�
�
� �เมื่อผมเห็นพี่คริสในสภาพที่ไม่น่าเป็นไปได้ ผมได้ข่มใจไม่ให้กลัว แต่ขาของผมกลับวิ่งออกมาจากบ้านของพี่คริสทันที แต่ก็ไม่มีวี่แววที่พี่จะวิ่งตามผมออกมา มันไม่จริงไหม พี่คริสเป็นปีศาจงั้นเหรอ แล้วพี่เค้าขอผมคบทำไมล่ะ จะเอาผมไปทำอาหารเหรอ ไม่จริงๆ�
� ผมได้แต่ติดอยู่ในห้วงความคิดจึงยืนนิ่งอยู่ที่หน้าบ้านของพี่คริส ผมได้แต่พยายามคิดว่ามันเป็นความฝัน มันเป็นแค่ความฝันพรุ่งนี้เช้าผมจะตื่นมาพบว่าผมฝันไป มันไม่มีทั้งพี่คริสทั้งปีศาจตัวนั้น � เมื่อคิดอย่างงั้นผมเลยเอื้อมมือไปหยิกแขนตัวเอง แล้วก็ผมกับความเจ็บ เจ็บทั้งแขนเจ็บทั้งใจ ผมไม่รู้ตัวซักนิดว่าน้ำตาของผมมันกำลังไหลไม่หยุด ไม่รู้เพราะอะไร เพราะผมเจอพี่คริสในสภาพนั้น หรือเพราะว่าผมหลงรัก "ปีศาจ" กันแน่
� ผมเดินล่องลอยเข้าบ้านของตัวเอง แล้วก็เห็นหน้าน้องชายตัวแสบนั่งทำการบ้านไปดูทีวีไป(?)
แล้วเมื่อเห็นผมเทาก็วิ่งกรูเข้ามาอย่างตื่นเต้น
� "พี่เลย์ พี่คุยกับพี่ว่าไงเหรอ" ผมสะอึกทันที ไม่ใช่ว่าผมสะดุดคำถามของเทา แต่ผมสะดุดกับชื่อนั้นต่างหาก ผมไม่ตอบคำถามน้องเลยสักคำ ได้แต่เดินหนีขึ้นห้องนอนอย่างเดียว อาเทาได้แต่ตะโกนเรียกผมแต่ผมต้องเดินหนี หนีเข้าห้องของผม
� เมื่อปิดประตูล็อคผมก็ได้แต่ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่รู้ตัว นี้ผมเป็นอะไรกันแน่ใครรู้ช่วยบอกผมที..............................
�เช้าวันรุ่งขึ้น
� ผมตื่นขึ้นมาในสภาพตาบวมหัวยุ่งเหยิงไปหมด วันนี้ผมไม่อยากไปเรียนเลย ผมไม่อยากเจอหน้าพี่คริสตอนนี้
ก๊อก ก๊อก
� "พี่เลย์ฮะ!!! ตื่นไปโรงเรียนได้แล้วฮะ" เสียงเคอะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงอาเทาน้องชายตัวแสบของผม
� "เทา!!~ พี่ปวดหัวพี่ไปไหวหรอก" ผมตะโกนกลับ เทาคงได้ยินเลย...
� "งั้นตามใจพี่ล่ะกัน พี่คริสวันนี้เค้าไม่มีเรียนพอดีเลยด้วย ให้พี่คริสดูแลพี่ล่ะกันนะ" ห๊ะ!!! ว่าไง เมื่อได้ยินอย่างงั้นผมก็รีบวิ่งไปเปิดประตูอกอมา แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของน้องชายผมเลย หนีไปเรียนซะแล้ว ไปเรียนดีกว่า ผมเลยคว้าผ้าขนหนูแน่.....
� "อาบน้ำจะไปไหนน่ะ ไม่สบายไม่ใช่เหรอ" ครับพี่คริสเข้ามาในบ้านของผมแล้วยังขึ้นมาชั้นบนนี้อีก น้องแสบเร็วจริงนะ
� "ห.....หายแล้ว" ผมตอบตะกุกตะกัก พร้อมถอยหลังจนหลังชนกำแพง
� "ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเชียวเหรอ" เสียงพี่คริสดูเศร้ามากจนน่าสงสาร ใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มไปด้วยคำว่าเสียใจเต็มไปหมด ผมไม่รู้ทำไมผมถึงได้ค่อยๆเดินไปหาพี่เค้าช้าๆ
� "ผมกลัวพี่เมื่อวานนี้พี่น่ากลัวมากเลย"
� "งั้นนายก็รู้แล้วว่าฉันเป็นอะไร นายคงทำใจรักฉันไม่สินะ"
� "พี่ขอคบผมทำไม"
� "ที่ฉันของคบกับนายเพราะว่าฉันชอบนาย ถามทำไม"
� "ผมกลัวว่าพี่จะหลอกผมไปกินอ่ะ"
� "ห๊ะ!! ฮ่าๆๆ นายคิดไปเองอ่ะ ฮ่าๆ"
� "ก็ผมไม่รู้นี้ แล้วใช่รึเปล่าฮะ"
� "รู้ไหมนายกล้าหาญมากนะที่ถามแบบนี้ รู้ไว้นะเผ่าซาตานของฉันไม่กินเนื้อ"
� "เหรอฮะ แล้วที่ว่ากล้าหาญนี้หมายถึงอะไรฮะ"
� "ก็ถ้าเป็นเผ่าอื่นไม่ปล่อยให้ถามหรอกมันจะเขมือมนายทันที" พี่คริสพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาไกล้ผม ผมได้แต่หันหน้า ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงอยู่ยังไงไม่รู้อ่ะ ผมแอบเห็นพี่คริสยิ้มด้วยอ่ะ (.//.)�
� "ฮิ นายนี้น่ารักจัง" จู่ๆพี่คริสก็ชิงหอมแก้มผมทันที ทำให้ผมหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
� "หายปวดหัวแล้วใช่ไหม ไปอาบน้ำไปโรงเรียนได้แล้วไป" แล้วพี่คริสก็ไล่ผมไปอาบน้ำ นี้ผมดีกับพี่เค้าแล้วเหรอ งง ตัวเองอ่ะ ผมได้แต่เดินเข้าห้องตามคำสั่งพี่คริสเค้า ผมเป็นอะไรของผมเนี่ย
____________________________________________________________________
สั้นมันเขียนสั้นอีกแล้ว TT เค้าขอโทษจริงนะ //โค้งหัวจิ้มดิน
แต่จะพยายามอัพให้ตลอดนะฮะ�
�
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น