ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Sweet 2
Sweet 2
Kris Wu Part's
หลังจากเหตุการณ์ตอนนั้น เด็กคนนั้นก็ร้องไห้ออกมา ไม่รู้ทำไม ผมอะไรผิดเหรอ แค่จูบเองนะ ไม่ได้พากซิงมาจากเขาซะหน่อย พอร้องไห้ออกมาก็วิ่งหนีผมไปเลยอ่ะ ผมทำอะไรผิดเนี่ย
"คริสนายจะบ้ารึเปล่า เจอกันครั้งแรกนายก็น้องเขาซะแล้ว ไม่้เร็วไปหน่อยเหรอวะ" ซิ่วหมินพูดขึ้นหลังจากที่ผมเดินมานั่งที่ม้านั้ง
"ฉันไม่ได้บ้านะ!! แต่มันอดใจไม่ไหวอ่ะ ดูดิเขาน่ารักขนาดนั้นอ่ะ" ผมพูดพร้อมทำหน้าเพ้อ
"นายแน่มากเลยคริส" ลู่หานพูดพร้อมตบไหล่ผม
"แน่เหรอ?? นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ" ผมพูดพร้อมลุกขึ้นออกไปจากตรงนั้น
"นายจะไปไหนอ่ะคริส" ซูโฮถามขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
"ไปหาทางพิชิตใจ สาว!! เว้ย" ผมพูดก่อนที่จะเดินออกมา ปล่อยให้ทั้งสามงง กับคำพูดของผม
ผมเดินย่างเท้ามาที่ห้องปกครองของโีรงเรียน ผมจะทำอะไรนะเหรอ หึหึ เดี้ยวก็รู้
"ขอโทษนะครับ!! ผมอยากรู้ที่อยู่ของเด็กที่ชื่อ จางอี้ชิงนะครับ" ผมเข้าไปถามอาจารย์ฝ่ายปกครองเพื่ออยากรู้ที่อยู่ของอี้ชิง
"เธอเป็นอะไรกับเด็กคนนนี้" อาจารย์ถามผมกับแต่ผมไม่ตอบ กับจ้องไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของเขา พร้อมสะกดจิตหล่อนซะ
"เอาที่อยู่ของอี้ชิงมา" ผมพูดพร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนสีเป็นสีม่วงของผมที่จ้องดวงตาอาจารย์ ก่อนที่ดวงตาของหล่อนจะนิ่งค้างไม่กระพริบ แล้วหล่อนก็ลุกขึ้นไปหยิบเอกสารแผ่นนึงออกจากล็อกเกอร์ก่อนที่จะส่งมาให้ผม แล้วผมก็คลายมนต์สะกด
"ขอบคุณครับ" ผมพุดขอบคุณหล่อน ในขณะที่หล่อนยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
ผมเดินออกมาจากห้องปกครองก่อนที่จะเปิดดูเอกสารที่อยู่ในมือ
"จาง อี้ชิง เิกิดวันที่ 7 ตุลาคม 1991 เลือดกรุ๊ป A อืมๆๆ" ผมอ่านเอกสารนั้นออกเสียงเบาๆ ก่อนที่จะยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นว่าอี้ชิงอยู่กับน้องชายต่างมารดาที่ชื่อ "เทา"
ผมเก็บเอกสารในมือใส่กระเป๋าเป้ แล้วหยิบโทรศัพน์ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อต่อสายไปยังลูกน้องที่สนิทเพื่อที่จะให้มันหาที่อยู่ที่ไกล้บ้านของอี้ชิงที่สุด
หลังจากเหตุการณ์ตอนนั้น เด็กคนนั้นก็ร้องไห้ออกมา ไม่รู้ทำไม ผมอะไรผิดเหรอ แค่จูบเองนะ ไม่ได้พากซิงมาจากเขาซะหน่อย พอร้องไห้ออกมาก็วิ่งหนีผมไปเลยอ่ะ ผมทำอะไรผิดเนี่ย
"คริสนายจะบ้ารึเปล่า เจอกันครั้งแรกนายก็น้องเขาซะแล้ว ไม่้เร็วไปหน่อยเหรอวะ" ซิ่วหมินพูดขึ้นหลังจากที่ผมเดินมานั่งที่ม้านั้ง
"ฉันไม่ได้บ้านะ!! แต่มันอดใจไม่ไหวอ่ะ ดูดิเขาน่ารักขนาดนั้นอ่ะ" ผมพูดพร้อมทำหน้าเพ้อ
"นายแน่มากเลยคริส" ลู่หานพูดพร้อมตบไหล่ผม
"แน่เหรอ?? นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ" ผมพูดพร้อมลุกขึ้นออกไปจากตรงนั้น
"นายจะไปไหนอ่ะคริส" ซูโฮถามขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
"ไปหาทางพิชิตใจ สาว!! เว้ย" ผมพูดก่อนที่จะเดินออกมา ปล่อยให้ทั้งสามงง กับคำพูดของผม
ผมเดินย่างเท้ามาที่ห้องปกครองของโีรงเรียน ผมจะทำอะไรนะเหรอ หึหึ เดี้ยวก็รู้
"ขอโทษนะครับ!! ผมอยากรู้ที่อยู่ของเด็กที่ชื่อ จางอี้ชิงนะครับ" ผมเข้าไปถามอาจารย์ฝ่ายปกครองเพื่ออยากรู้ที่อยู่ของอี้ชิง
"เธอเป็นอะไรกับเด็กคนนนี้" อาจารย์ถามผมกับแต่ผมไม่ตอบ กับจ้องไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของเขา พร้อมสะกดจิตหล่อนซะ
"เอาที่อยู่ของอี้ชิงมา" ผมพูดพร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนสีเป็นสีม่วงของผมที่จ้องดวงตาอาจารย์ ก่อนที่ดวงตาของหล่อนจะนิ่งค้างไม่กระพริบ แล้วหล่อนก็ลุกขึ้นไปหยิบเอกสารแผ่นนึงออกจากล็อกเกอร์ก่อนที่จะส่งมาให้ผม แล้วผมก็คลายมนต์สะกด
"ขอบคุณครับ" ผมพุดขอบคุณหล่อน ในขณะที่หล่อนยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
ผมเดินออกมาจากห้องปกครองก่อนที่จะเปิดดูเอกสารที่อยู่ในมือ
"จาง อี้ชิง เิกิดวันที่ 7 ตุลาคม 1991 เลือดกรุ๊ป A อืมๆๆ" ผมอ่านเอกสารนั้นออกเสียงเบาๆ ก่อนที่จะยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นว่าอี้ชิงอยู่กับน้องชายต่างมารดาที่ชื่อ "เทา"
ผมเก็บเอกสารในมือใส่กระเป๋าเป้ แล้วหยิบโทรศัพน์ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อต่อสายไปยังลูกน้องที่สนิทเพื่อที่จะให้มันหาที่อยู่ที่ไกล้บ้านของอี้ชิงที่สุด
Yixing part's
หลังเลิกเรียน
ผมกำลังเดินทางกลับตามปกติพร้อมกับน้องชายต่างมารดา
"พี่เลย์ฮะ วันนี้เรามีอะไรกินฮะ" เทาถามขึ้น เพราะดูเหมือนว่าเราคงได้กินผัดผักอีกแล้ว
"เหมือนเดิมครับ" ผมพูดออกไป เพราะมันคือความจริง ผมไม่อยากให้ความหวังน้อง พ่อแม่ของเราประสบอุบัติเหตุ เสียชีวิตทั้งคู่ที่บอกว่าต่างมารดา เพราะ แม่ผมเสียชีวิตตอนที่ผมเกิด แล้งพ่อ ก็ได้แต่งงานกับแม่ของเทา ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เราทั้งสองคนเลยสนิทกันมาก ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง แล้วตอนนี้ท่านทั้งสองไม่อยู่แล้วผมเลยต้องอยู่กับน้องแค่สองคน ตอนนี้ผมทำงานพิเศษเพื่อน้องอยู่ ผมได้แต่บอกน้องว่าอดทนหน่อย เท่านั้นเอง เราทั้งสองพูดคุยกันจนถึงหน้าบ้าน ก็พบผู้ชายที่ผมไม่ค่อยอยากเห็นหน้าเท่าไหร่
"อ้าว!! อี้ชิง มาพอดีเลย คือว่าตอนจากนี้ พี่จะมาอยู่ที่นี้นะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย" ใช่ครับ พี่คริส นั้นเอง แต่เมื่อกี้พี่เขาว่าไงนะ จะมาอยู่ที่นี้ ที่ไหนบ้านผมเหรอ
"พี่อยู่ข้างบ้านเรานี้แหละ" พี่คริสพูดขึ้นราวกับอ่านความคิดผมออก
"พี่เลย์ พี่รู้จักกับพี่สุดหล่อคนนี้ด้วยเหรอ" เทาถามขึ้นแล้วจ้องไปที่หน้าพี่คริส ผมไม่ตอบได้แต่ยืนนิ่ง จะให้ตอบว่าไงเล่า ถ้าเขาถามว่ารู้จักกันได้ไงก็แย่อ่ะดิ
"รู้จักสิครับ เราเป็นเพื่อนกันนะ" คริสตอบแล้วมองมาที่ผม นี้ผมหน้าแดงรึเปล่าเนี่ย
"แล้วรู้จักกันไงอ่ะครับเนี่ย" นั้นว่าแล้วว่าเทาต้องถามอย่างงี้ อยากจะบ้าตาย
"ก็พี่เห็นว่าพี่ชายเราน่ารักดีเลยเข้าไปทักนะ"
"O///O" นี้คือสีหน้าของผมในตอนนี้ครับ พี่คริสเขาพูดตรงไปไหมเนี่ย
"โห!! พี่นี้ใจกล้าอ่ะ ผมชักชอบพี่แล้วอ่ะ" น้องบ้าไปสนับสนุนเขาทำไมฟะ เมื่อกี้ผมแอบเห็นพี่คริสเขาแอบยิ้มด้วยอ่ะ เขินวะ
"ผมเทาฮะ พี่ล่ะ"
"พี่ชื่อคริสครับ ^^"
"พี่เลย์ฮะ ให้เขามากินข้าวที่บ้านเราดีไหมฮะ"
"ไม่ดีกว่า นายก็รู้ว่าที่บ้านเราไม่มีไรกิน" ผมทำหน้าเข้มใส่เทา ทำเอาไอ้ตัวแสบนิ่งไปเลย
"งั้นไปกินข้่าวที่บ้านพี่แทนดีไหม??" คำถามนั้นทำให้ผมตกใจ หมอนี้พึ่งเจอหน้ากันก็ชวนกินข้าวแล้วเรอะ (ช้ากว่าน้องเรานิดนึง)
"มันจะดีเหรอฮะ รบกวนพี่ป่าวๆ" ผมพูดขึ้น ไม่ใช่ว่าผมไม่ใว้ใจเขานะ แต่ผมเกรงใจเขาจริงๆ
"ดีซิฮะ ไปกันเถอะ" ยังที่ผมไม่ทันได้ตอบเขาก็ดึงมือผมกับน้องไปที่บ้านเขาซะแล้ว
____________________________________________________________________
ท่านคริสจะทำอะไรเลย์รึเปล่าน้าา รีดเดอร์ต้องติดตามกันนะครับ //ปุอิ้งๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น