คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 (100%)
★บทที่ 1
ภายในบ้านตระกูลจองในยามสาย แสงแดดอ่อนๆสะท้อนสาดส่องเข้ามายังห้องนอนของหญิงสาวผมสีทอง ที่ใครๆก็เรียกเธอว่า เจสสิก้า จอง
เปลือกตาทั้งสองขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเบิกตาขึ้นช้าๆสู้กับแสงแดดยามเช้าอย่างจังๆ ดวงตาคู่สวยค่อยๆปรับสายตาเข้าสู่โหมดปกติ ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำให้เรียบร้อย
สิบห้านาทีผ่านไป ร่างบางก็ออกมาจากห้องน้ำ ในชุดเดรสสีดำที่มีโบว์สีทองผูกไว้ที่เอว พร้อมกับกลิ่นสบู่และยาสระผมหอมฟุ้ง
“กรี๊ดดดดดด ทำอะไรของเธอห๊ะ!! รองเท้าฉัน! เป็นรอยหมดแล้วเห็นมั้ย!!” เสียงคริสตัลน้องสาวของเธอกรีดร้องขึ้น พร้อมกับคำต่อว่ามากมายใส่แม่บ้าน เจสสิก้าได้ยินแบบนั้นเธอจึงรีบวิ่งลงไปยังห้องโถงของบ้านทันที
คริสตัล ถูกเลี้ยงมาตามใจมากกว่าเจสสิก้า อยากได้อะไรพ่อกับแม่ก็จะซื้อให้ ทุกอย่างสำหรับเธอต้องเพอร์เฟ็ก และไม่เคยมีคำว่าแพ้
“ขอโทษค่ะคุณคริส! ป้าผิดไปแล้ว ป้าขอโทษ ตะ...แต่อย่าไล่ป้าออกเลยนะค่ะ ขอร้องละค่ะ” ป้าฮีวอนก้มหัวอย่างสำนึกผิด
ผลั๊ก!
รองเท้าส้นสูงแหลมเฉียบถูกปาใส่ไหล่ข้างขวาของป้าฮีวอนอย่างเต็มแรง
“โอ๊ย! ป้าเจ็บนะค่ะคุณคริส!!” ป้าฮีวอนตะโกนขึ้น ก่อนจะลูบที่ไหล่ของเธออย่างเจ็บปวด
“กล้าขึ้นเสียงใส่ฉะ...!!!”
“ขอโทษป้าฮีวอนซะ คริสตัล” เสียงเย็นเฉียบของเจสสิก้าดังขึ้นก่อนที่คริสตัลจะพูดจบ สายตาแข็งกร้าวตวัดไปมองพี่สาวของเธอด้วยความโกรธที่มีอยู่ก่อนแล้ว...แต่ไม่รู้ทำไม ยิ่งเห็นหน้าพี่สาวตัวเอง ความโกรธถึงยิ่งทวีคุณเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าๆ
“ไม่!! ทำไมฉันต้องทำอะไรแบบนั้นกับคนที่ต่ำกว่าฉันด้วยละ!”
“ต่ำหรอ? ถ้าป้าฮีวอนต่ำ เธอคงจะดิ่งลงเหวเลยละคริสตัล...” ถ้าถามว่าทำไมเจสสิก้าถึงกล้าพูดแบบนี้กับน้องสาวตัวเอง ก็เพราะเธออยากให้คริสตัลหวนกลับไปคิดในสิ่งที่เธอพูดบ้าง ทุกคำพูดล้วนมีความหมาย แต่คริสตัลก็ไม่เคยแม้จะทำแบบนั้นเลยสักครั้ง...ไม่เคยกลับไปย้อนทวนคำพูดของเธอเลย
“กรี๊ดดดดดด!!! นังพี่สาวเลว แกกล้าด่าฉันหรอ!! ฉันจะฟ้องคุณพ่อ!! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!” คริสตัลกระทืบเท้าปังๆอย่างเกรี้ยวโกรธ ร่างบางเดินขึ้นห้องของตัวเองไป ก่อนจะหย่อนนั่งตัวลงบนเตียง
ฉันเกลียดแก เจสสิก้า เกลียดทุกอย่างที่เป็นเธอ เกลียดอย่างไม่มีเหตุผล! ฉันจะแย่งทุกอย่างที่เป็นของแก เตรียมตัวเตรียมใจเจ็บปวดซะ!
.
.
.
“ป้าฮีวอน ลุกขึ้นมาเถอะค่ะ คริสตัลก็เป็นแบบนี้ เจสขอโทษแทนน้องด้วยนะค่ะ” ร่างบางช่วยพยุงสาวใช้ให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้มหัวเพื่อเป็นการขอโทษขอโพยแทนน้องสาวของเธอ
“คุณเจส ไม่ต้องขอโทษป้าหรอกค่ะ คุณเจสไม่ใช่คนผิด เฮ้อ...ก็เห็นจะมีแต่คุณเจสนี่แหละค่ะ ที่ใจดีกับป้า” ฮีวอนกุมมือเจสสิก้าแทนการขอบคุณ เธอส่งยิ้มบางๆให้กับสาวสวยตรงหน้า
“ป้าฮีวอน~ เช้านี้มีอะไรทานครับ”
“อ้าว คุณดงเฮ วันนี้จะมาทำไมไม่บอกป้าค่ะเนี่ย! ป้าจะได้เตรียมขนมไว้ให้ทาน” ชายหนุ่มยิ้มหวานส่งให้กับป้าฮีวอน แว๊บหนึ่งที่เผลอละสายตาไปมองหญิงสาวข้างๆ
“ใครครับ/ค่ะป้า” ทั้งสองคนถามขึ้นพร้อมกัน
ดงเฮเป็นแขกประจำของบ้านนี้ เพียงแต่ เขาหายไปหนึ่งเดือนบินไปอเมริกาเพื่อไปเยี่ยมพ่อกับแม่ของเขาและเมื่อต้นเดือนก็เป็นวันที่เจสสิก้าบินกลับมาจากอเมริกาพอดี ทั้งคู่จึงไม่เคยเจอหน้ากัน และนี่คือครั้งแรก...
“แหม ถามพร้อมกันเลยนะค่ะ ป้าจะแนะนำให้ละกัน คนนี้คุณเจสสิก้าค่ะคุณดงเฮ ส่วนนี้คุณดงเฮนะค่ะคุณเจส เดี๋ยวป้าไปเตรียมขนมมาให้ ทักทายกันไปก่อนนะค่ะ”
เหมือนคนใช้อย่างป้าฮีวอนจะจงใจให้มันเป็นแบบนี้ ฉันรู้ทันนะ =w=
อยู่ไปทำไม อยู่เพื่ออะไร~ ให้อยู่กับคนแปลกหน้าสองต่อสองแบบนี้มันอันตรายที่สุด หน้าตาที่หล่อเหล่านั้น มองดูก็รู้ ว่าภายในแฝงความเจ้าชู้ไว้มากขนาดไหน
“ขอตัวนะค่ะ” เจสสิก้าโค้งน้อยๆ ก่อนจะเดินออกไป
“เอ่อ...เดี๋ยวสิครับ”
“พี่ดงเฮ!!!! คริสดีใจจังที่พี่มา วันนี้ว่างใช่มั้ย พาคริสไปเที่ยวหน่อยได้มั้ย น้าๆๆ ><” เป็นจังหวะพอดีกับที่คริสตัลลงมาชั้นล่าง เธอเหล่มองพี่สาวตัวดีด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรก่อนจะปรับหน้าตาเสแสร้งกลับมาเป็นดีใจ แล้วเดินไปเกาะแขนดงเฮอย่างสนิทสนม
ขอบคุณคริสตัล ที่พาผู้ชายของเธอไปไกลๆจากฉัน...
“ขอตัวนะ” เธอเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน
“เชิญเลยจ๊ะ! รีบๆไปเลยยิ่งดีนะ” น้ำเสียงกระแทกแบบนี้ จะเป็นใครไม่ได้ นอกซะจากนอกสาวตัวดีอย่างคริสตัล เจสสิก้าเดินขึ้นบันใดไปอย่างไม่สนใจมนุษย์สองคนข้างล่าง ไม่แม้แต่ชายตามอง ก็แค่เบื่อ...
“พี่สาวเธอหรอ คริสตัล” หนุ่มหน้าหล่อถามขึ้น คำถามนี้ มันทำให้คริสตัลเกิดความไม่พอใจ...
“ไม่ใช่หรอก! คนใช้นะ ว่าแต่วันนี้เราไปเที่ยวไหนกันดีนะพี่ดงเฮ ^^” คริสตัลปฏิเสธคำถามนั้นอย่างทันควัน ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
คนใช้หรอ ทำไมหน้าตาถึงคล้ายกับคริสตัลนักละ แถมป้าฮีวอนยังเรียกเธอว่าคุณด้วย...
“เอ่อ...แล้วเธออยากไปที่ไหนละ”
“ช๊อปปิ้ง คริสอยากไปซื้อของ กระเป๋าแบรนเนมเซ็ตใหม่ออกมาคริสยังไมได้ไปดูเลยอ่ะ พาคริสไปนะ” ดงเฮรู้อยู่แล้ว ว่าในที่สุดแล้วคำตอบคือ การไปช๊อปปิ้งที่แสนจะน่าเบื่อในห้างที่มีแต่แอร์เย็นๆและผู้คนเยอะๆ เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าเป็นอันว่าตกลง
“พี่ดงเฮน่ารักที่สุดเลย จุ๊บ!” เธอหอมแก้มดงเฮไปฟอดใหญ่ๆ นี่เรียกว่าเป็นการแต๊ะอั๋งผู้ชายหรือเปล่านะ...
“ไม่ทำแบบนี้นะคริส มันไม่งาม”
“ไม่งามอะไร ก็คริสชอบพี่ดงเฮ เราเป็นแฟนกันแล้วนี่ค่ะ” คริสตัลพูดก่อนจะเข้าไปซบอกกว้างของดงเฮแล้วสวมกอดไว้แน่น สายตาคมเหลือบมองขึ้นไปยังร่างเล็กที่ยืนมองอยู่ข้างบน พร้อมส่งสายตาแห่งความสะใจไปให้เธอ
บอกแล้ว ว่าทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นของฉัน รวมทั้งผู้ชายคนนี้ด้วย
ดวงตาคู่สวยยืนมองอยู่ตรงระเบียงชั้นบนเจสสิก้าเห็นคริสตัลมองมาด้วยสายตาที่เธอชินกับมันแล้ว มันเลยไม่ทำให้เธอรู้สึกอะไรเลยสักนิด ร่างบางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเธอ
ความรักทำให้คนลุ่มหลง ยิ่งรักมาก ยิ่งหลงมาก และสุดท้ายก็ยิ่งเจ็บมาก...เหมือนฉัน
ไม่เอาอีกแล้วความรัก...ลาก่อน...พอกันที!
ลงตอนที่ 1 คริสตัลร้าย -3- แต่นี่แค่ร้ายแบบเบาๆ
ชอบก็เม้น อยากอ่านเฉยๆ ไม่เม้นก็ได้ค่ะ ^^
เม้นไม่เม้นแล้วแต่ความประสงค์ของท่านผู้อ่าน =)
ความคิดเห็น