ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Miracle of love มหัศจรรย์รักของ 7 หนุ่มซุปเปอร์สตาร์ [infinite]

    ลำดับตอนที่ #16 : พี่ค่ะ....ฉันรักพี่ oppa saranghae 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 150
      0
      18 ต.ค. 56


    ***พี่ค่ะ....ฉันรักพี่  oppa saranghae 1***

     

    หลังจากที่ขออนุญาต(?)แม่ว่าปิดเทอมจะมาอยู่กับเพื่อนที่โซล แล้วแม่ก็ยอม(?) ฉันก็เก็บข้าวของหนีตามมยองซูโอปา >< รอฮเยซองคนนี้ด้วยนะค่ะ ตอนนี้ฉันได้มาถึงโซลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และกำลังจะตามหาบ้านเพื่อนที่จะมาพักอยู่ด้วย โซลช่างกว้างใหญ่ฉันจะไปทางไหนดีเนี่ย??? ฉันยืนงงอยู่หน้าสถานีรถไฟ จะโบกรถเมย์ จะขึ้นแท็กซี่ จะต่อรถสองแถว??? จะไปไหนดีอ่า 

    ยืนงงได้สักพักฉันก็ตัดสินที่จะไปโบกรถสักคน ที่พูดมาก่อนหน้านี้ฉันไม่ทำมันเลยสักอย่าง ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อที่จะโบกรถใครสักคน นั้นไงรถมาแล้วรถใครไม่รู้หนูของโบกไว้ก่อน

    “จอดด้วยค่า!!!” ฉันหลับตากระโดดไปโบกรถกลางถนน

    เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด  เสียงรถเบรก ฉันค่อยๆลืมตาดู อ๊ากกก รถอยู่ห่างจากตัวฉันไม่กี่เซนเอง รอดมาได้อย่างหวุดหวิดเลย ฮเยซองเอ้ย  ฉันวิ่งไปตรงคนขับเพื่อจะขอโทษแล้วก็ขออาศัยรถไปด้วย

    “ขอโทษนะค่ะ” ฉันโค้งให้

    “ไม่เป็นไรครับ แต่ทีหลังอย่างกระโดดมาขว้างทางรถอีกนะครับ” ผู้ชายคนขับกล่าวเตือนฉั แต่เสียงมันเหมือนใครที่รู้จักเลย ฉันเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของรถ

    “อ๊ายยยย แอลโอปา >////<”  ฉันตะโกนสุดเสียงเหมือนได้เห็นหน้าเจ้าของรถ ไม่รอช้าฉันรีบวิ่งไปเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งข้าวคนขับ  พี่แอลก็ทำหน้าตกใจไม่น้อยเลยที่อยู่ๆฉันก็ถือวิสาสะ ขึ้นไปนั่งบนรถของเขา

    “น้องครับ ขึ้นมาทำไม?” พี่แอลทำหน้างง

    “คือว่าฉันมาโซลเพื่อมาติดตามพี่ๆวงอินฟินิทช่วงปิดเทอมน่ะค่ะ แล้วก็กำลังจะหาทางไปบ้านเพื่อน แต่ไม่รู้ว่าจะไปทาง เลยตัดสินใจว่าจะให้พี่พาไปค่ะ” ฉันตอบไป ถึงจะไม่ตรงคำถาม แต่ฉันอยากบอก

    “พี่น่ะหรอครับ?” พี่แอลยังคงงงต่อไป

    “ฉันมาที่โซลก็เพื่อ พี่ๆวงอินฟินิทเลยนะค่ะ โดยเฉพาะพี่แอล >< ช่วยพาฉันไปส่งบ้านเพื่อนหน่อยนะค่ะ พี่ไม่มีวานที่ไหนใช่มั้ย นะค่ะๆๆๆ”  ฉันอ้อนเหมือนกับว่ารู้จักพี่แอลมานานหลายสิบปี จริงๆฉันรู้จักพี่เขาตั้งแต่เดบิวต์แล้วนะ แต่พี่แอลเขาพึ่งเจอฉันเมื่อกี้นี่เองแหละ

    “เออ..ไม่มีน่ะครับ แต่จะให้ไปส่งที่ไหนครับ” อ๊ายยยยย  พี่แอลจะไปส่งฉัน

    “ตามที่อยู่เนี่ยน่ะค่ะ” ฉันรีบส่งกระดาษที่อยู่ของเพื่อนให้พี่แอลดู

    “อ๋อ อยู่ไม่ไกลจาก หอพักเท่าไร พี่จะส่งแล้วกันนะ” พี่แอลตอบ แล้วก็หันไปขับรถ

    “เออ..คือ..ว่า ฉันหิวพี่พาฉันแวะซื้อของกินก่อนได้มั้ย แหะๆ”  ตั้งแต่ออกเดินทางมา จนถึงโซลฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ

    “เอ่อ..ครับๆ” พี่แอลตอบ  ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่แอลเขาเต็มใจหรือเปล่า แต่ฉันดีใจมากเลยย  โซลที่รักฉันรักเธอ~

              พี่แอลขับรถพาฉันมาจอดหน้าร้านขายอาหาร ตามที่ฉันขอร้อง

    “ลงไปซื้อเลยครับ เดี๋ยวพี่จะรอบนรถ” พี่แอลบอก

    “โอเคค่ะ...พี่อย่าทิ้งฮเยซองนะค่ะ จะรีบไปรีบมาเลยค่ะ” ฉันรีบวิ่งเข้าไปซื้อข้าว ขนม น้ำ เครื่องดื่ม เยอะแยะเลย แล้วก็วิ่งกับมาขึ้นรถ

    “มาแล้วค่ะ ^[]^ ” ฉันยิ้มกว้างให้พี่แอล แต่ไร้ซึ่งการตอบรับจากพี่แอล พี่แอลทำหน้านิ่งมากๆเลยก็ขับรถออกไป

    “คือว่าถ้าทานบนรถมันจะ เหม็น พี่แอลช่วยพาฉันไปหาที่นั่งทานข้าวได้มั้ยค่ะ?” ฉันขอร้องอีกครั้ง พี่แอลไม่ตอบ แล้วก็ขับรถโดยไม่หันมาคุยกับฉันสักคำ พี่ได้ยินที่ฉันพูดมั้ยเนี่ย T^T ทำไมไม่ตอบฉันเลย  พี่แอลขับรถมาได้สักพักก็พาฉันมาหยุด อยู่ที่สวนสาธารณะ แห่งหนึ่ง พามาทำไมค่ะเนี่ย???

    “ลงไปทานข้าวเลยครับ” พี่แอลพูดพร้อมกับดับเครื่องรถ แล้วเดินนำฉันไปหาที่นั่ง ฉันก็เดินตามๆๆ แล้วก็มานั่งทานข้าว โดยที่ฝั่งตรงข้ามคือพี่แอล พี่แอลลลลล สุดที่รักของฉัน จะมีใครโชคดีเท่าฉันอีกมั้ยเนี่ย มาถึงโซลก็เจอขวัญใจเลย แถมยังพามานั่งทานข้าวด้วย อ๊ายยยย มีความสุขที่สุดเลยยยย

    “ดื่มมั้ยค่ะ?” ฉันยื่นน้ำผลไม้ที่ซื้อมาให้พี่แอล พี่แอลก็รับไปแล้วเปิดดื่ม สงสัยจะหิวน้ำสินะค่ะ ถึงไม่ยอมพูดเลยยย ตอนนี้รู้สึกเหมือนมาออกเดทเลยอ่า ถึงแม้คู่เดทจะไม่พูดก็เถอะ ปลื้มที่สุดเลยคะ >< หลังจากที่ทานข้าวที่ซื้อมาจนหมดแถมขนมอีกตอนนี้ฉันอิ่มมากก

    “อิ่มแล้วหรอครับ” พี่แอลถาม นานๆจะพูดที

    “ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับกับคำตอบ

    “งั้นกลับบ้านได้แล้วสินะ” ที่ถามเพราะจะพาฉันไปส่งนี่เอง พี่แอลอ่า อยู่คุยต่อสักพักก็ไม่ได้นะ    -3-

    “กลับก็กลับค่ะ” ฉันหน้าเศร้าเล็กน้อยค่ะ อยากอยู่ต่อด้วยกันอีกนี่หน่า โอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ชิดแบบนี้มันหาไม่ได้ง่ายๆ มันต้องพรหมลิขิตเท่านั้น อ่า เสียดายจัง

     

              หลังจากที่ฉันสร้างความประทับใจครั้งแรก(?)ให้กับพี่แอล ตอนนี้พี่แอลก็ขับรถพาฉันมาถึงบ้านเพื่อนแล้ว ทำไมถึงไวจังเลยเนี่ยยย

    “ถึงแล้วครับ” พี่แอลจอดรถพร้อมกับหันมาบอกฉัน เหมือนจะไล่ยังไงไม่รู้ T^T

    “ขอบคุณมากนะค่ะพี่แอล แล้วเจอกันฉันนะค่ะ ฉันจะตามพี่ไปทำงานทุกทีเลย ><” ฉันพูดก่อนจะก้าวช้าๆลงมาจากรถ หน้าเสียดาย ทำไมไม่เวลามันผ่านไปเร็วแบบนี้นะ ฉันยังอยากอยู่กับพี่แอลอยู่เลยยยย  วันนี้ฉันโชคดีที่สุด สำหรับทุกคนในเกาหลีแล้วววว  ชายในฝัน หนุ่มในฝัน ว่าที่สามี อ๊ายยยย  พี่ค่ะรักฉันรักพี่จังเลยยยยยยย >/////<

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×