คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : พี่เพื่อน เพื่อนน้อง ต้อง... 3
***พี่เพื่อน เพื่อนน้อง ต้อง... 3***
หลังจากวันนั้นที่ฮยอนจาลากฉันให้ไปที่บริษัท woollim entertainment เป็นเพื่อน จนทำให้ฉันได้พบกันโฮยาพี่ชายฮยอนจาที่ฉันอิจฉามากๆ อยากมีพี่แบบนี้บาง แล้วก็สมาชิกคนอื่นๆ ในวงอินฟินิท ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันเริ่มสนิทกับทุกคนแล้วนะ (หรือเปล่าไม่แน่ใจ) แต่ฉันก็ไปที่บริษัทแทบทุกวันล่ะกัน และวันนี้ฮยอนจาก็ชวนฉันไปเหมือนกัน แต่ว่าไปไม่ได้ต้องไปทำธุระให้พี่เยซอล ตั้งแต่กลับมา เอาแต่ไปหาเพื่อนๆๆๆ แล้วบอกว่าคิดถึงน้อง โกหกชัดๆเลย -3-
ฉันเดินบ่นๆๆจนในที่สุดก็มาถึงสถานที่ ที่พี่เยซอลให้มาเอาของ สั่งอะไรไว้ก็ไม่รู้แล้วไม่มาเอาเอง อ้างว่ามาไม่ถูกเพราะจำทางไม่ได้ซะงั้น - -* เลิกบ่นดีกว่า ข้ามถนนไปอีกหน่อยเดียวก็ถึงแล้ว
เอียดดดดดดดดด!!!
“อ๊ายยยยยยยยยยยย” ฉันล้มลงไปกองพื้นพร้อมกับเสียงเบรกรถที่ดังมากไม่แพ้กัน ใครขับรถเกือบชนฉันเนี่ย เกือบชะตาขาดแล้วไม่ล่ะฉัน
“เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ” คนขับรถลงมาพยุงฉันให้ลุกขึ้น ในขณะที่ฉันกำลังปัดฝุ่นที่กางเกงอยู่
“อ่า ไม่เป็นไรมากค่ะ โอ๊ยยยย” ฉันร้องลั่น ก็ตอนล้มลงไปดันข้อเท้าพลิกน่ะสิ แถมมีเลือดออกด้วย เจ็บเป็นบ้าเลย T^T
“อ้าว เยจีนี่ ผมขอโทษนะ” คนขับรถนั้นเรียกชื่อฉัน
“ฮะ โฮยา พี่โฮยา” โฮยานี่เองที่ขับรถจะชนฉัน
“บอกแล้วไงให้เรียกโฮยาเฉยๆ ไม่ต้องเรียกพี่ตามฮยอนจา แล้วนี่กำลังจะรีบไปไหนล่ะครับ ถึงได้วิ่งข้ามถนนไม่ดูรถแบบนี้” โฮยาพยุงฉันไปพิงที่รถ
“จะมาเอาของให้พี่สาวน่ะ รีบไปหน่อยเลยไม่ได้ไปมองรถ”
“อ๋อ เอาของที่ไหนล่ะ เดี๋ยวผมมาไปเอา” โฮยาอาสาพาฉันไปเอาของ ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย
“อ่า ขอบใจนะ” โฮยาเปิดประตูรถแล้วขับพาฉันไปฝั่งตรงข้ามเพื่อจะไปเอาของ
“หลังไหนหรอ?” โฮยาถามฉัน ฉันส่งกระดาษที่พี่เยซอลจดบอกทางมาให้ โฮยาหยิบกระดาษไปดูแล้วหันมายิ้มให้
“รออยู่บนรถนะ เดี๋ยวไปเอามาให้” พูดจบโฮยาก็ลงรถไปเลย ฉันเลยนั่งรออยู่ในรถแต่โดยดี คือไปไหนไม่ได้อ่ะ เจ็บข้อเท้าอยู่ T^T ผ่านไปประมาณ 15 นาที โฮยาก็เดินกลับมาที่รถ พร้อมกับกล่องกระดาษสีขาว โฮยาเปิดประตูหลังแล้วเอากล่องวางก่อนจะขึ้นมานั่งที่ตำแหน่งคนขับ
“ได้ล่ะ หาตั้งนานกว่าจะเจอ” โฮยาหันมาบอกฉัน
“ขอบใจมากนะโฮยา ^^” ฉันยิ้มให้ กับความใจดีของโฮยา
“จะไปไหนต่อหรือเปล่าเยจี”
“ไม่อ่ะ คงจะกลับบ้าน” ถามทำไมหว่าโฮยา
“อ๋อ งั้นเดี๋ยวผมไปส่งล่ะกันนะ ท่าทางข้อเท้าเยจีจะบวม เดินไม่ไหวหรอก” นั้นสินะ เดินไม่ไหวหรอก
“เจ็บมากด้วยแหละ จะเดินไหวหรือเปล่าไม่รู้ ” ฉันหันไปบอกโฮยา
“อืม โอเค”
“ว่าแต่ค่าของนั้นเท่าไรอ่ะ?” ฉันถามพร้อมกับหันไปดูของที่เบาะหลัง
“ไม่เท่าไรหรอก เขาไม่คิดตังค์ผม ฮ่าๆๆ” แหม๋ โฮยา - -* ฉันหันกับมาโดยไม่ทันมองว่าโฮยาก็กำลังยื่นหน้ามาที่เบาะหลังเหมือน ทำให้ จมูกฉันและโฮยาชนกัน >/////< มองใกล้ๆแบบนี้ อ๊ายยยย เขินนะโฮยา
“เออ..เราไปกันดีกว่าเนาะ” ว่าแล้วโฮยาก็รีบหันกับไปขับรถ คงเขินเหมือนกันล่ะสินะ > <
โฮยาขับรถมาจอดที่หน้าขายยา อ้าวไหนบอกว่าจะไปส่งบ้านไง ทำไมพามาร้านขายยาล่ะ?? ว่าแล้วโฮยาก็ลงจากรถแล้วเดินมาที่ฝังฉัน
“ลงไปนั่งข้างนอกก่อน เดี๋ยวผมมา” ว่าแล้วโฮยาก็จัดการอุ้มฉันลงไปนั่งโต๊ะฝังตรงข้ามกับร้านขายยา >< อุ้มเลยหรอ ฉันก็เขินเป็นนะโฮยาอ่า
ฉันนั่งรอโฮยาได้สักพัก โฮยาก็วิ่งกลับมาหาฉันพร้อมกับนั่งลงที่พื้นตรงขาฉัน ข้างบนมีนั่งทำไมไม่นั่งเล่าโฮยา
“โฮยาทำไมไม่นั่งข้างบนล่ะ” ฉันก้มลงไปถาม แต่โฮยากับไม่ตอบ แถมยังถอดรองเท้าฉันข้างที่บวมออกแล้ววางไว้ที่ตักเขา
“ทายาก่อนจะได้หายไวๆ” โฮยาหยิบยานวดออกมาจากถุงแล้ว ทาลงมาที่ข้อเท้าฉันก่อนที่นวดให้เบา ๆ บริเวณรอบ ๆ ทำไมนายใจดีกับฉันขนาดนี้เนี่ยโฮยา โฮยานวดไป พร้อมกับเป่าเบาๆที่ข้อเท้าฉัน
“หายไวๆนะ” เป่าเสร็จโฮยาก็พูดพร้อมกับสวมรองเท้าให้ฉันแล้วลุกมานั่งข้างๆฉัน
“ขอบใจมากเลยนะ นายดีกับฉันจังเลย” ตอนนี้ฉันปลื้มโฮยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ก็ผมขับรถเกือบจะชนเยจีนี่ แล้วเยจีก็เป็นเพื่อนรักน้องสาวผมด้วย” นั้นสินะ เราเป็นเพื่อนน้องสาวเขานี่ - -*
“ว่าแต่บ้านเยจีอยู่ไหนหรอ กลับบ้านกันเถอะ เย็นแล้ว เดี๋ยวผมไปส่ง” ว่าแล้วโฮยาก็ลุกขึ้นอุ้มฉันไปที่รถอีกครั้ง ฉันก็จัดการบอกทางกลับบ้านเป็นที่เรียบร้อย ผ่านไปสักพักก็มาถึงหน้าบ้านฉัน
“เธอเดินไหวหรือเปล่า” โฮยาถาม
“ไหวๆ ขอบใจมากเลยนะ วันนี้นายทำอะไรให้ฉันหลายอย่างเลย”
“เรื่องแค่นี้ ไม่เป็นไรหรอก ผมไปล่ะนะ แล้วเจอกัน”
“อืม บ๊ายบาย ขับรถดีๆล่ะ”
“ครับผม” พูดจบโฮยาก็ขับรถออกไป ฉันมองตามรถของโฮยาไปจนสุดตา โฮยานายใจดีแบบนี้ก็ทุกคนหรือเปล่านะ ฉันอิจฉาเธอจังฮยอนจาที่มีพี่ใจดีแบบนี้ อ่า อยากมีพี่ชายขึ้นมาแล้วสิ.......
ความคิดเห็น