คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 เยซอล vs มีโซ
++ เยซอล++
อ่า..ปิดเทอมกลับโซลดีกว่า คิดถึงน้องสาวจัง ไม่รู้ว่าป่านนี้จะโต ซะแค่ไหนแล้ว ไม่เจอกันตั้งหลายปีหลังจากพ่อแม่แยกทางกัน คิดถึงจังเลย พรุ่งนี้กับโซลดีกว่า !!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
“เยซอลอ่า ทำอะไรอยู่ลูก?” เหลังจากสิ้นเสียงประตู สียงคุ้นๆก็ ดังมาอีกแล้ว แม่เลี้ยงๆๆๆ เบื่อจังเลย
“อ่านหนังสืออยู่ค่ะ” ฉันตอบไปส่งๆ ไม่ได้อ่านหรอก อ่านไปก็ไม่เข้าสมองจะอ่านทำไม - -*
“ลงไปทานข้าวกันลูก แม่ทำอาหารเย็นเสร็จแล้ว” แม่เลี้ยงที่แสนจะใจดี (เวลาพ่ออยู่บ้านอ่านะ) เรียกฉันให้ลงไปทานข้าว
“ค่ะๆๆ เดี๋ยวอีกสักพักจะลงไป ขอเวลาอาบน้ำก่อน” ตอบรับไปทั้งๆที่ไม่อยากลงไปเลย กับข้าวที่แสนอร่อย(หรอ?) ฝีมือแม่เลี้ยง มาม่าอร่อยกว่าก็ว่าได้อ่ะ - -* ทำไมพ่อถึงหาแม่ใหม่ให้ฉันแบบนี้นะ!!
ผ่านไป 20 นาที หลังจากที่ บ่นๆๆกับตัวเองฉันก็เดินลงมายังห้องครัวที่แสนจะอบอุ่น(?)
“นั่งเลยลูกวันนี้แม่เค้าทำกับข้าวที่ลูกชอบไว้ทั้งนั้นเลยนะ” พ่อพูดไปยิ้มไป ต่างกับฉันที่ทำหน้าเฉยมากกกก
“ขอบคุณนะค่ะ คุณแม่” ในที่สุดก็กัฟันพูดได้สำเร็จ กับข้าวที่ฉันชอบงั้นหรอ ฉันชอบกินมาม่ามากกว่า ฝีมือเธออีกคุณแม่
เลี้ยง จากนั้นเราทั้งสามคนก็นั่งทานข้าวกันจนอิ่ม
“อิ่มแล้วหรอลูก” พ่อถามหลังจากที่ฉันยกแก้วน้ำดื่มแล้ววางลง
“ค่ะ หนูอิ่มแล้ว ไปก่อนนะค่ะ” พูดจบก็ลุกออกไปทันที แต่ก่อนที่จะพ้นจากห้องทานข้าว ฉันก็หันมาพูดกับพ่อ
“พ่อค่ะ พรุ่งนี้หนูจะกลับโซลนะ” พูดจบก็รีบวื่งขึ้นห้องทันที ขืนอยู่ก็โดนเกลี้ยกล่อมไม่ให้ไปน่ะสิ
“กลับของวันนี้หรือพรุ่งนี้ดีนะ พรุ่งนี้ดีกว่า เราจ้องเครื่องบินเที่ยวบ่ายไว้พรุ่งนี้ก็เก็บทัน” พูดจบก็ลงนอนทันที
เช้าวันต่อมา
“อ่า เช้าแล้วหรอเนี่ย” หลังจากที่ผ่านการนอนมาเป็นเวลา 8 ชั่วโมงเต็มๆ ฉันก็ตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
“วันนี้แล้วสินะที่ฉัจะได้กลับโซล เยจีอ่า พี่คิดถึงเธอกับแม่จัง” ฉันหยิบรูปตัวเองกับน้องสาวตอนเด็กๆมาดูแล้วก็ยิ้ม รูปนี้มันถ่ายตั้งแต่ตอนฉันอายุได้ 6 ขวบเยจี พึ่ง 4ขวบเอง ตอนนั้นพ่อกับแม่ยังไม่แยกทางกันเลย
“ส่งข้อความหาเยจีดีกว่า” พูดจบก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความหาเยจีทันที
‘ เยจี น้องรัก เย็นนี้พี่จะบินกลับเกาหลีแล้วนะ มารับ พี่ที่สนามบินด้วยล่ะ หวังว่า จะไม่ลืมพี่นะจ๊ะ 18.00 น. ที่สนามบิน แล้วเจอกันน้องสาว บ๊ายบาย’
“เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเตรียมตัวกลับโซลดีกว่า”
++มีโซ++
“พี่ค่ะ หาที่ฝึกงานให้ฉันหน่อยสิ ที่บริษัทของพี่ก็ได้ ฉันต้องเอาชื่อสถานที่ฝึกงานไปส่งอาจารย์พรุ่งนี้แล้วอ่า” ฉัน มีโซ ลูกคนเล็กของบ้าน[บอกเผื่อ?] ตอนนี้กำลังนั่งเกลี้ยกล่อมพี่ชายสุดหล่อ(?) ให้ช่วยหาที่ฝึกงานให้ ก็พี่ฉันทำงานอยู่ที่ ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของเกาหลี อย่าง บริษัท woollim entertainment น่ะสิ แล้วอีกอย่างพี่ฉันก็เป็นผู้จัดการส่วนตัวของ ซุปเปอร์สตาร์อย่าง วง infinite ด้วย
“นะๆๆพี่ชายสุดหล่อของน้อง~” ฉันส่งสายตาอ้อนวอนไปยังพี่ชายก็จะได้คำตอบกลับมาว่า
“รอแปบนึงล่ะกัน” พูดจบพี่ชายก็ลุกเดินออกไปโทรศัพท์ โดนที่ฉันแอบเกินตามหลังไปอย่างเงียบๆ แอบฟังพี่ชายคุยโทรศัพท์
“น้องสาวผมต้องการฝึกงานที่บริษัทเราน่ะครับ พอจะมีตำแหน่งว่างบ้างมั้ย” เยสสึ พี่ชายโทรหาใครไม่รู้แต่ที่รู้ๆ ฉันกำลังจะได้ที่ฝึกงานแล้ว ^[+++]^
“อ่า งั้นหรอครับ ...ครับๆ..ได้ครับ” ไม่รู้ปลายสายพุดอะไร แต่ที่รู้พี่ฉัน ครับๆ อย่างเดียวเลย
“ขอบคุณมากนะครับ ครับ” ครับครั้งสุดท้ายแล้วเดินกลับมา ฉันรีบวิ่งไปนั่งที่เดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ^^
“พรุ่งนี้เธอเอาชื่อที่ฝึกงานไปส่งอาจารย์ได้เลยนะ” พี่ชายพูด
“แล้วมันที่ไหนอ่า?” ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ใจจริงอยากได้ยินชัดๆต่างหากว่าตกลงฉันจะได้ฝึกงานที่ บริษัท woollim entertainment
“ที่ บริษัท woollim entertainment ไง พี่โทรหาเลขาท่านประทานให้แล้ว”
“เย้ๆๆๆๆ” ฉันลุกขึ้นกระโดดกอดพี่ชายทันทีที่พี่ชายพูดจบ
“ไปฝึกงานก็ทำตัวดีๆล่ะ อย่าให้เสียงชื่อพี่นะ” พี่ชายกำชับ
“โอเคเลยค่ะ ฉันจะไม่ทำให้พี่เสียงชื่อเสียงแน่นอน” ฉันเรียบร้อยพี่ก็รู้ รอก่อนนะ บริษัท woollim entertainment ฉันกำลังจะไปฝึกงานที่นั้นแล้วววววว
ความคิดเห็น