คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3.จูบแรก
“งืมๆ หาวววววว กี่โมงแล้วเนี่ย” ผมนอนไปนานแค่ไหนกันนะ นี่ก็ประมาณ ตีสาม(คืนสาม) อย่างน้อยมันก็หายง่วงล่ะวะ
“ไรโตะ ตื่นแล้วก็มาๆ มานั่งดูหนังกัน จบไปเรื่องนึงแล้วเนี่ย มันเป็นหนังที่พี่ชอบมากเลย ไม่ใช่หนังวายด้วย” นานที่จะเห็นพี่สาวกรูไม่ดูหนังวาย มันอิมพอสซิเบิลลลลลลลล(เอคโค่เพื่อ?) ผมล้างหน้าแล้วเดินมานั่งดูหนัง ไอ้โทซึโตะยิ้มชั่วร้าย ทุกคนในที่นี้ยิ้มชั่วร้าย แม้กระทั่ง เรย์จิ! ทุกคนถ่ายรูปเร็วๆๆๆ ผมล่ะอยากจะเก็บรูปใส่กรอบอย่างดี นานที่จะเห็นทำหน้าอื่นบ้าง เห็นแต่ทำหน้าเอ๋อ
“ว่าแต่เราจะดูหนังเรื่องอะไรกันล่ะ”ผมถามออกไป เพราะว่าผมไม่อยากนั่งอึนอยู่คนเดียวหรอกนะ!!!
“เดี๋ยวก็รู้น่า น้องรัก เราทุกคนจับคู่!!! ว๊ายยย”ไม่ทันพูดจบมิซาเอะก็ดึงพี่ผมลงมานั่งตักของตัวเอง พี่สาวผมหน้าแดงใหญ่เลย มีอะไรกันป่ะเนี่ย2คนเนี่ย=_=
“ทะ ทำอะไรของนายน่ะคุโรอิ!!!”คุโรอิ ดึงแก้มของเรย์จิ แล้วฉุดมานั่งข้างพร้อมกอดเอว คู่นี้ก็ด้วย ซัมทิงกันแล้วแน่ๆ
“อ้าวเพื่อนรัก มาๆนั่งตรงนี้สิ^0^”แปะๆ โทซึโตะตบที่นั่งข้างๆมัน ผมก็เลยเดินไปนั่งข้างมัน พี่สาวผมก็หวาดๆอยู่ แถมผมแอบได้ยินพี่สาวกระซิบกับมิซาเอะว่า “มิซาเอะ ฉันเก๊กชั่วร้ายต่อไปไม่ได้แล้วอ่ะ ฉันก็กลัวนะ!”ประมาณนี้ มิซาเอะ ก็ตอบกลับว่า “เซมไป ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มีมิซาเอะอยู่ทั้งคน” ฮั่นแน่ะ พี่สาวผมกลายเป็นเคะซะแล้ว แถมดูเหมือนเจ้าตัวจะ ไม่รู้ซะด้วยว่าแม่มิซาเอะนั่นชอบพี่สาว! ช็อคมั๊ยล่ะครับ สาวน้อยน่ารักชอบพี่สาว ซิสค่อน มันจะเหลือเชื่อไปแล้วนะเฟ้ยยยย(ก็รู้อยู่ว่าคนแต่งเปรียบเสมือนพระเจ้า) คนแต่งเคลียกับพี่สาวผมหรือยังเนี่ยยยยยย
“เฮ้ย ธีมหนังมืดๆสลัวๆ เปิดฉากจากการเกิดอุบัติเหตุ”คุ้นๆมากด้วย นี่มัน
“แว๊กกกกกกก/อ๊ากกกกกก/ตาเถรรรรรร”เรย์จิ ผม และพี่ ตกใจร้องออกมาในขณะที่ โทซึโตะ คุโรอิและมิซาเอะนั่งยิ้มอย่างดีใจ มิซาเอะหน้าฟินมาก(ย้ำว่ามาก) คุโรอิกำเดาแทบไหลแน่ะส่วนโทซึโตะ มันก้มมองผมอย่างยิ้มๆ เพราะอะไรไม่ทราบ ผมเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าผมกอดมันอยู่ เอ๊ะ! กอด กอดเหรอออออ0_0; ผมดึงมือออกและบอกขอโทษอายเหมือนกันนะ กอดผู้ชายอ่ะ แถมมันหน้าตาดีอีกต่างหาก ชิ ผมจะด่ามันว่าอะไรดี ‘ไอ้หล่อ’ ไม่สิ นี่มันไม่ใช่คำด่าด้วยซ้ำ!!! เหมือนตอนเด็กๆ ที่ผมล้อ น้องข้างบ้านที่ตัวเตี้ยแต่หน้าตาดีว่า ‘ไอ้หล่อแคระ’ มันกลับภาคภูมิใจซะงั้น เฮ้ยนอกเรื่องแล้วๆ “น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ หืม”เออสิ! น่ากลัวแถมขินด้วย นับวันผมยิ่งรู้สึกแปลกๆแล้วนะ ตั้งแต่อาร์ทิตย์ที่แล้ว ตอนที่มันเจอคุณเนลลี่ น่ะ มันกะจะบอกอะไรผมไม่รู้ พูดมาแค่ ‘กูระ-’ มันแปลว่าอะไรคับ บอกที ผมคงไม่ได้แอบชอบมันใช่มั๊ย? หรือว่าใช่วะ ไม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ ทำไมล่ะ ผมถึงรู้สึกใจเต้นหน้าแดงแบบมันจะหลุดออกมาอยู่แล้วเนี่ย ไม่ได้นะ นั่นเพื่อนนะ สนิทกันมากด้วย>_<
ไมแว้ คนอื่นหายไปไหนหมดแล้วเนี่ย “ปล่อยพี่เดี๋ยวนี้เลยนะมิซาเอะ”พี่มิซึกิโวยวาย เพราะมิซาเอะเดินกอดพี่มิซึกิ พี่มิซึกิก็ไม่ค่อยจะชอบเวลามีคนมากอด แต่ชอบให้พี่ไดกิลูบหัว “ปล่อยดิ นอนต่อแล้วไปๆ” ผมบอกมันที่ตอนนี้นั่งโอบผมอยู่ ผมเดินขึ้นเตียงนอน สบายผมเดินหนีมันมา นอนคลุมโปง โดยที่ดูก็รู้ว่ามันยิ้มอยู่!!! แถมหัวเราะอีกต่างหาก แล้วผมจะเขินมันทำไมอ่ะ ผมคงจะไม่กลายเป็นเกย์หรอกนะใช่มั๊ย ผมไม่อยากเป็นเหมือนที่มันเคยเขียนเอาไว้หรอกนะ
“เฮ้ย ไรโตะ เดินหนีไมอ่ะ”
“กูกลัว”ผมตอบมันทั้งๆที่ไม่หันหน้าไปมองมันเพราะคลุมโปงอยู่ แต่ก็รู้ว่ามันขำ ไอ้บ้านี่ ขำทำหอกหักอะไรล่ะวะ
“กลัวไร”
“กลัวมึงล้อกูสิว่า กลัวผีไปได้ เป็นเกย์ป่ะเนี่ย กูรู้มึงต้องมาแนวนี้”ผมตอบมันไป
“คิดมากว่ะสัส”ด่ากรูววววววว
“…” เสียงมันดูไม่ค่อยพอใจนะ มันจะโกรธผมมั๊ยหนอ ไปตอบมันอย่างนั้น แถมไม่มองหน้ามันด้วย มันไม่ชอบเวลาพูดแล้วไม่ยอมมองหน้านิ แล้วผมจะใส่ใจทำไมล่ะ
“ไรโตะ”
“……”ผมวามันคงเริ่มโกรธแล้วล่ะเพราะเสียงมันสั่นๆ
“ฮาเซกาว่า!!!”ไอ้หยา!!! กระตุกต่อมของแท้เลย เพราะมันเรียกผม ฮาเซกาว่า ผมกำผ้าห่มแน่นขึ้นอีกมือนึงเกาะผ้าปูเตียงและเอาหน้าซุกหมอนไว้
“ปล่อยกู จะนอน”
“ไม่ได้จนกว่าจะตกลงเรื่องกฎ”
“ไม่สน ดึกแล้วนอนๆๆ อ๋า”มันช้อนตัวผมขึ้นและพาดบ่าอุ้มไปที่เตียงของมัน(ที่เพิ่งจะขอมา)และโยนลง และขึ้นคร่อมผม หน้ามึงอ่ะหน้า!!!!!! ห่างหน่อยสิวะ
“อะไรเล่า”ผมบอกมันทั้งที่ยังเอาหมอนปิดหน้าอยู่ ผมก็อายนะ!!!
“มองหน้ากูนี่ แล้วมึงต้องสัญญาก่อนว่ามีอะไรจะไม่ปิดบัง และมองหน้าเวลาพูดด้วย”
“เออ”ผมหันหน้าไปหยิบหมอนตอนที่คุยกับมัน
“แน่ะข้อแรกก็ไม่ได้แล้วมองหน้าสิ ไม่งั้นจะโดนลงโทษ อย่างนี้ จุ๊บ”
“อื้อ” วูอาร์ยู? ดิสอิทมายเฟิร์สคิส มีใครอยู่บ้าง ผมโดนจูบ!!! จากผู้ชาย
“ไอ้สัส นั่นจูบแรกกู ผมถีบมันและหนีไปนอนที่เตียงตัวเอง พร้อมปิดไฟ ไม่คงไม่คุยกับมันเลยซักนิด
จูบแรกกู เสียให้กับผู้ชาย (เหยๆ เค้าจะต่อให้อีกนิดนึงนะ สมณาคุณค่ะ)
อะไรกันเนี่ย ปวดหัวๆๆๆๆๆๆ นอนให้หลับสินอนให้หลับ
“สำออยล่ะมึง แค่จูบกับกูเสียใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“เออสิ มึงเอาไปโดยกูไม่ได้ตั้งใจ มึงก็รู้”ผมเจ็บ เจ็บมากด้วย แรงที่มันกระชากแขนผมอยู่บีบแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มจะช้ำ
“มึงรังเกียจกูใช่มั๊ย”มันถามเสียงเข้ม และดูหน้ากลัว
“…”ผมเงียบไปเพราะ ไม่รู้จะตอบยังไง อีกอย่างคือ ผมเจ็บจนพูดไม่ออก
“รังเกียจสินะไม่ตอบน่ะ ได้งั้นกูจะทำให้มึงพูด”พูดจบมนก็ลากผมไปที่เตียงแล้วโยนมันขึ้นคร่อมผมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันเอาเชือกที่วางอยู่มามัดข้อมือผมไว้
“เฮ้ย มึงจะทำอะไรวะ ปล่อยกูนะ”ผมบอกทั้งๆที่น้ำตาเริ่มไหลแล้ว
“ยอมพูดแล้วสิ แต่ก็สายเกินไปแล้ว”มันเริ่มไซร้คอผม
“อื้อ อ๊ะ อยะ อย่านะเว้ย โทซึ โทซึโตะ”
(แพ๊พนะจะ ต่อไปนี้คนเขียนจะพากเองและคนอ่านต้องคลุมเอานะจ๊ะ กันไว้ก่อนไม่เรทมากหรอกมั้ง มันไม่ถึงNCอ่ะ คลุมดำเอานะจ๊ะ)
“ทำไมล่ะ สีหน้ากับคำพูดไปคนล่ะทางกันเลยนะ”โทซึโตะพูดทั้งๆที่มือของตนเอง กำลังเล่นกับยอดตูมสีชมพู(ยังซิงสินะ) และเริ่มจะนำลิ้นร้อนของตัวเองไปยังปากของร่างบางที่นอนอยู่ข้างล่าง ร่างสูงบีบยอดตูมสีชมพูของคนตัวเล็กเพื่อให้ร่างบางร้องครางออกมา และอาศัยจังหวะนั้นสอดลิ้นร้อนเข้าไปในปากของคนตัวเล็ก ลิ้นร้อนควานหาความหวานในโพรงปากมือของเขาเริ่มเลื่อนต่ำลง
“โทซึ หยุดนะ ห้ามไปถึงตรงนั้นนะอ๊ะ อ๊า”ใบหน้าที่แดงฉ่าของคนร่างเล็ก ร่างสูงไม่พอใจนิดหน่อยที่ร่างบางหันหน้าหนี จากการจูบของเขา เขาเริ่มปลดเข็มขัดของอีกฝ่ายไม่สิกระชากมากกว่า เหมือนว่าจะชำนาณมากเลย
“ปล่อยกูสิ อึก กูไม่ใช่อ๊ะ ผะ ผู้หยิง อ้า นะ ฮึก อ๊ะ ปล่อยกูสิ”ร่างบางครางออกมาด้วความเสียวซ่านและร้องไห้ด้วยความเจ็บที่ข้อมือ
ฉับพลันมือของร่างสูงก็เข้าใกล้ของรักขึ้นเรื่อยเรื่อย ร่างบางทั้งดิ้นทั้งโวยวาย แต่ก็ถูกร่างสูงสกัดไว้ทุกครั้ง จนมือของร่างสูงเข้าใกล้ของรักจนเกือบจะจับอยู่แล้วอีกนิดเดียวเท่านั้น
“โทซึโตะ!!!”เพียงแค่เสียงๆเดียวของร่างบาง ก็ทำให้ร่างสูงหยุดชะงักได้
“นายอยากทำอะไรก็เชิญเลย ทำให้เต็มที่ แล้วอย่ามาเรียกกูว่าเพื่อน! ฮึก”ร่างบางส่งเสียงว่านั่นเป็นคำขาด อย่างแน่วแน่ ตัวสั่นเพราะแรงสะอื้น ร่างสูงเห็นจึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ก็เลยก่อเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา รีบแต่งตัวให้ร่างบางและกล่าวคำว่า
“ขอโทษนะ นายจะไม่อภัยให้ฉันก็ได้นะ”ว่าแล้วโทซโตะอุ้มร่างบางไปที่เตียงแล้ว เดินกลับมาที่เตียงของตนในขณะที่ร่างเล็กนอนร้องไห้อยู่
‘นายจะเกลียดฉันไหมนะ ไรโตะ’
ความคิดเห็น