คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2.ไปเที่ยว(เหมือนเจ๊จะชอบแต่งดราม่าตอนท้ายนะ=__=;)
“โทซึโตะ! ตื่นได้แล้วนะวันนี้วันหยุดแกบอกจะไปเที่ยวกับพวกพี่กูไม่ใช่เหรอ”
“ไปสิวะ!!”=_=;เพื่อนกรูสุดยอดจริงๆ กูอุตส่าห์บอกว่าไฟไหม้ๆๆๆๆ แม่งก็ไม่ตื่น พอบอกไปเที่ยวเนี่ยว่องเชียวนะ
“ไปอาบน้ำไป!!!”
“อาบแล้ว”
“ตอนไหน?”
“เมื่อวาน…”โห่ไอ้สัด!!! แม่ง ผมเตะขามันและดันหลังให่มันไปอาบน้ำ มันก็หัวเราะเนาะ มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย สนุกช๊ะ? ที่แกล้งกูเนี่ย เดี๋ยวพ่อตบคว่ำ จากนั้นระหว่างที่ผมรอมันอาบน้ำ ผมก็เปิดทีวีดู เจออะไรรู้มั๊ย? หนังโปว๊ววววววววว “ไอ้ห่า มึงเปิดหนังโป๊ดูเหรอวะ”
“เอออออออ”แม่งกูก็ว่าทำไมตอนนอนได้ยินเสียงคนร้องคราง มึงนี่เองไอ้โทซึโตะ ผมเอาแผ่นออก แล้วเปิดดูการแข่งบาส อ๊าาาาา ทันควอเตอร์แรก ฟินว๊อยยยย ผมไปหยิบนมมาดูด แล็คตาซอยน่ะฮะ แหมอร่อย กินไปกินมาอาจจะสูงก็ได้นะผมว่า แต่ปัญหาคือ ผมพึ่งจะหมดวัยเจริญเติบโตไปเมื่อปีก่อนอ่ะดิ เพราะตอนนี้ผมอายุ19แล้ว มันคงจะสูงได้อีกนิดหน่อยล่ะมั้ง
“อ๊า เสียแต้มเลยง่ะ ลูกเมื่อกี้3แต้มด้วย ห่างกัน15ต่อ27”ผมนั่งดูจนจบควอเตอร์ที่4 แล้วมันก็ออกมาจากห้องน้ำ
“เสียงดังลั่นเลยนะ”
“มึงอาโคตรช้าเลย 40นาที มึงทำอะไรอยู่วะ”มันหน้าแดงและหันไปมองทางอื่น
“อย่าบอกนะว่า มึงล้ม”เท่านั้นแหละครับมันหันกลับมาแล้วต่อด้วยคำว่า “พ่องเซ่ซซซซซซซซซ”อ้าว แล้วมันเข้าไปทำอะไรวะตั้งนานโว๊ะ! “พี่มิซึกิ ครบยังๆ อ้าว คุโรอิแฟนเหรอ”ท่านเด็กม.6สะดุ้งครับ “บบ้าดีพี่ เรย์จิมันแค่ดูเอ๋อๆ แต่เล่นกีฬาเก่งนะ”
“สวัสดีครับพี่ไรโตะ”นั่นมัน…
“เสื้อแบบสตีฟ แนช เจ๋งอ่ะ เรย์จินายไปเอามันมาจากไหน”
“สตีฟแนช เขาเป็นเพื่อนของพ่อผมครับ ผมมีอีกตัวเอามั๊ย”
“ขอบคุณมาก ใจดีที่สุด”แล้วผมก็คุยกับเรย์จิถูกคอซะงั้น แล้วเราก็คุยกัน มหาลัยให้หยุดตั้ง1อาร์ทิตย์ เพราะอะไรไม่ทราบ(คนแต่งลิขิตจ๊ะ โลกนิยายคนแต่งคือพระเจ้า)
“ทุกคนเรามีเครื่องบินส่วนตัวแล้วจ๊ะ แม่มิซาเอะเขาให้ยืมมา”นั่นมันเด็กที่ผมเห็นรัวกล้องถ่ายคุโรอิกับเรย์จินิ! ไปสนิทกันตอนไหนล่ะหนอ เผยแพร่ลัทธิใส่น้องเค้าหวังผลประโยชน์อย่างนี้เหรอ-_-
“พี่มิซึกิ เจ๋งมากอ่ะ อยากไปไทยนานแล้ว”
“อ่อ งี้นี่เอง”ทุกคนพูด ก็ว่าอยู่ทำไมถึงยอมให้ยืมเครื่องบินส่วนตัว อยากไปไทยนี่เอง
“เน่ๆ คุโระหิวอ่ะ”ห๊ะ! เรย์จิหิวอีกแล้วเหรอ เพิ่งเห็นกินเบอร์เกอร์ไปเมื่อกี้เองนะ ใหย่ด้วย
“พี่มิซึกิจะพาไปหาพี่ฮินาตะเหรอ”เพราะเรามีญาติที่ไทยอยู่แค่คนเดียวคือพี่ฮินาตะ ที่ไปอยู๋ไทยจนได้แฟนแล้วน่ะ พี่ฮฺนาตะใช้นามสกุลแม่นั่นคือ โอโนฮาระ ของพวกเราเป็นฮาเซกาว่า
“เอาล่ะ พี่มิซึกิห้องเราอยู่ตรงนู้น ทั้งสองคู่หากันเองนะจ๊ะ”ไม่รู้ว่าบ้านมิซาเอะมันจะรวยไปไหน ขนาดคนขับแม่งยังมี4-5คน นู้นแน่ะ ให้เครื่องบินก็อะโห คฤหาษมั้งเนี่ย
ห้องแม่งหรูสลัด แถมมีห้องนั่งเล่นตรงกลางอีกต่างหาก ใหญ่โตสุดสุด ผมเจอห้องที่เขียนว่า “ไรโตะxโทซึ เฮ้ยๆโทซึโตะเจอแล้วๆ”
ผมกับมันเอาของเข้ามาเก็บ เตียงสวยมากกกกกกกก แต่ห้องมันดูโทนสีขาวสะอาด ทั้งที่ข้างนอกเครื่องบินสีแดงแปร๋นเลยอ่ะนะ!?
“โห โทซึโตะ มึงดูห้องหรูขนาดนี้ต้องมี เตียง2เตียงสิวะ!!!”
“ห๊า!!! มีแค่เตียงเดียวเหรอวะ!”มันคงจะเจ็บมากทีเดียวเพราะมันตกจากเก้าอี้ ตอนร้องห๊า!!!-0-
“เออดิวะ แผนพี่สาวกุชัวร์”คอนเฟิร์มเลย พี่สาวผมต้องทำอะไรพิเรนท์ๆอีกแน่ๆ สาววายไว้ใจไม่ได้ สาววายน่ารักนะ พี่ผมก็น่ารักอยู่ แต่การเป็นสาววายมันทำให้พี่ผมดูหื่น ทุกคนลองคิดภาพพี่สาวผม เวลาดูวายนะ ทำจมูกบานๆหุบๆ แถมร้องแฮกๆ แลบลิ้นแผล่บๆ แถมปล่อยรังสีสีม่วงออกมาเป็นตัวร้ายในการ์ตูนพริตตี้เคียวซะได้ คิดแล้วขนลุก
“นี่ทุกคนอาบน้ำพัก2ชั่วโมงและมานั่งดูหนังกันเครื่องออกแล้ว”ผมลืมบอกไปเหรอว่านี่มันเที่ยงคืน ผมอุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้า(มากกก)เพื่อจะไปประเทศไทย แปลกไปปะ เด็กม.6 เข้ามาแค่1อาทิตย์หยุด นักศึกษาเรียนเป็ฯปีแล้วยังไม่ให้หยุดเลย สองมาตรฐาน
“อาบน้ำอีกแล้วเหรอ”
“คนอื่นเขาอาบกันตั้งนาน แกเพิ่งอาบนิ 40นาทีไม่สะอาดให้มันรู้ไปเหอะว่ะ”ผมบอกมันเพราะ มันอาบนาน40นาที ผมดูบาสจบไป10-15นาทีมันเพิ่งจะออกมาจากห้องน้ำ เหงื่อผมเต็มเลย คุณเชื่อสิไม่มีใครจะปลุกมันได้ยกเว้นย่ามัน เคร่งเรื่องเวลาสุดๆ ผมเคยไปทานข้าวสายเพราะหาของไม่เจอ ลงไปเจอย่ามันนะ สายตาชั่วร้ายมากอ่ะ ผมเลยไม่ไปหาย่ามันอีกเลย -_-; ชีวิตมันน่าสงสารมั๊ยล่ะ
หาววววววววววววววว ง่วงว่ะ นอนดีกว่า มันคงไม่แกล้งผมหรอกใช่มั๊ย เพราะครั้งล่าสุดผมแอบงีบ มันโกนคิ้วผมไปครึ่งหนึ่งเลย แถมมเอาปากกาเมจิกมาเขียนว่า 私はゲイよ ที่แปลว่า ผมเป็นเกย์ ฮิโด่ย โทซึโตะฮิโด่ย โหดร้ายที่สุด โฮววววววววววววววววววT0T
มันไม่ใช่เววลามาคิดเรื่องนั้นนะ ง่วงแล้วนอนดีกว่า
“ไรโตะ ห้องน้ำแม่งโครตหรูอ่ะ”
“………”
“ไรโตะ? อ้าวหลับสะแล่ว”โทซึโตะ เดินมานั่งข้างไรโตะที่หลับไป ร้อมเอามือลูบหัวคนที่หลับไปอย่างเอ็นดู
“แม่ฮะ”เสียงของคนตัวเล็กเล็ดลอดออกมา
“เฮอะ ทำตัวเป็นเด็ก ละเมอหาแม่อีกต่างหากไม่รึ้กรู้สาอะไรซะเลย แล้วก็ไม่รู้ตัวว่า ฉันTe quiero muchísimo”
โทซึโตะพูดคำนั้นออกมาอย่างจริงใจ เราะนั้นคือความจริงที่เขาอยากจะบอกกับคนตัวเล็กมานานแล้ว มันคงไม่มีวันรู้หรอก ถ้านายยังบอกความรู้สึกตัวเอง ในตอนที่คนที่ต้องการเขาไม่ได้ฟังน่ะ…
-------------------------------------------------------------------------------------------------
มิซึกิ:มิซาเอะ บ้านมิซาเอะทำอาชีพอะไรเหรอถึงรวยนัก
มิซาเอะ:แค่รวยเป็นอันดับที่2ของโลกน่ะค่ะ อันที่จริง ท่านพ่อท่านแม่เป็นไซบัตสึน่ะค่ะ
มิซึกิ:ไอหยา ไซบัตสึเชียวเหรอ0[]0
มิซาเอะ:ค่ะ ทำธุรกิจเกี่ยวกับเหมืองแร่เพรชน่ะค่ะ มีเป็นส่วนตัวเลย แล้วก็มีบริษัทแค่ 12345...20แห่งเองค่ะ^^
มิซึกิ:รวยโคตรรรรรร
ความคิดเห็น