คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter 4
4... ticket to the moon
สถานที่..ห้วอวาศ
ห่าุเิเหุ 2 แสนิโลเมร
ระสวยอวาศอินิเพนเ้นท์ ยัหะเมนีลัา ลอยละลิ่วเ้าใส่วันทร์อันสุสาว้วยวามเร็วสู
ทานาะ เวียนหัวลื่นไส้ ผะอืผะอมใล้ะอ้วแเ็มทน
เอ็ะโรัปันลั่น
“ ัปันว้อยยยย หนีมันมาั้ไลแล้ว ะวสว่านหาวิมานอะไรนัหนา ?
ผมอ้วะแ ี่ะราอยู่แล้ว ”
ัปันโล้น ปล่อยมือาันบัับ หันมาบอเือๆ
“ มันวอมันเอรับ
ศูนย์วบุมหลัอยานเสียหาย ผมุมยานไม่ไ้แล้ว ่าวร้ายือ
เราะโหม่วันทร์ายหมู่ภายใน 4 ั่วโม.. ”
ทานาะทั้โรธทั้ลัว พาลเหมาเป็นวามผิัปัน
“ เสียหาย็รีบแ้ไสิ
นั่บื้ออยู่ทำไมั้นานสอนาน ะรอป้าุมา่อมให้รึไ ? ” เ้าแว่นหุหิใส่
ัปันทำาโเท่าไ่ห่าน
เถียอๆ
“ รอป้าอะไรล่ะ
ที่นั่บื้อ ็เพราะิหาทาอออยู่นะสิ แ่ิยัไ็ิไม่ออริๆ ”
“ ไม่รุ.. ุเป็นัปัน ุ้อรับผิอบ
พวผมเป็นเ้าหน้าที่ระับสู ถ้าเป็นไรไป ุเือร้อนแน่ ” ไอ้แว่นไม่ฟัเสีย โยเยราวับเ็สามวบ
ปาเนโ้
เห็นัปันทำาวาเหมือนหมาบ้าหวน้ำ้าว ็รีบโบมือปรามเพื่อน ออหน้าเราแทน
“ ผู้พัน เรามีเวลาั้สี่ั่วโม ลอใร่รวอีทีสิ
เผื่อุะิอะไรออ ”
ัปัน้อนเ้าแว่น แล้วบอามร
“ วิธีพอมีรับ แ่อันรายมา
และผลสำเร็็เลือนลาเหลือเิน ”
“ ยัไเรา็ไม่รออยู่แล้ว ผมยินีเสี่ย
รีบบอมาเร็วๆ ” ปาเนโ้ไม่แร์อันรายรบเร้าใใ่อ
“ เรา้อออไปนอยาน เพื่อูวามเสียหายและ่อมแม แ่.. ” ัปันอ้ำๆอึ้ๆ
“ แ่..อะไร ? ? ” สามนถามพร้อมัน
“ แ่ยานเราำลัเร่เรื่อเ็มที่้วยวามเร็ว 5หมื่นม./ม.
แถมเสียารทรัว พลิว่ำพลิหายลอเวลา เราไม่ใ่หุ่น R2-D2 ออไป็มีแ่ายับาย
” ัปันเสียเรีย
ทุนนึภาพวามวิบา แล้วพาันทอถอนใ
“ ใ่ มันอันรายมา ั้นผมะออไปเอ ” แม้วามหวัะเลือนลา
แ่ปาเนโ้ ็ยอมแล้วยีวิ
ัปันเห็นวามเ็เี่ยวอปาเนโ้
็เิวามฮึเหิมึ้นมา
“ ็ไ้ เราออไป้วยัน บนยานมีรอเท้าแม่เหล็อยู่หลายู่
พอ่วยเราไ้ ”
ปาเนโ้ยิ้มแป้น พยัหน้าเห็น้วย
ทั้สอนปล Safety belt ถีบัวาเ้าอี้ลอยว้าในสภาพไร้น้ำหนัามันไปที่ส่วนท้ายระสวย
่วยันเปิู้หยิบุอวาศพร้อมหมวับรอเท้าแม่เหล็ออมาใส่ แล้วเปิประูเ้าไป Stand by ในห้อแอร์ล็อ
ท่ามลาวามห่วใยออีสอน
ที่ไ้แ่มอามเอาใ่วย
หลัระบบแอร์ล็อปรับสมุลภายในับภายนอยานเบ็เสร็
สัาไฟเียวบนสวิทเปิประูยาน็สว่าวาบึ้น
ทัู้่เี่ยวปลายสลินิรภัย ล็อับห่วโลหะบนุน
แล้วยนิ้วโปู้ให้ัน
พอัปันสวิทเปิประู พวเา็ถููออไปนอยานในบัล
ถึมีสลิเฟไว้
แ่ว่าทั้สอะไ่ลว้านแรเหวี่ยอวามเร็ว ลับมาเาะที่ัวยานไ้
็ล่อเอาอ่วมอรทัย
พวเาใ้เท้ายันหลัาระสวย โหนสลิโรยัว ฝ่าแร้านับแรเหวี่ยอันมหาศาลไปที่ส่วนเสียหายทีละน้อย
อย่าลำบายาเย็น
ไฟที่ลุท่วมาออิเนหล่อเลี้ยมอับไปนานแล้ว
ทิ้รอยไหม้เรียมไว้บนผนัยานึ่ีาแบะออเป็นแผลว้า
เห็นวรภายในแหลเหลวยับเยินเินเยียวยา
ทานาะ ับนท.สื่อสารสาว ทีู่อภาพ
อยวิทยุโ้อบิามวามเลื่อนไหวอยู่ในยาน ถึับอหมอาลัยายอยาไปามๆัน
ัปันโล้นยมือบบ่าระุ้นปาเนโ้ที่ำลัท้อแท้เสียศูนย์
พลาล่าวเป็นานเป็นาร
“ ุรอที่นี่ เี๋ยวผมมา ”
ปาเนโ้พยัหน้า มออีฝ่ายโรยัวห่าออไปอย่าอึนๆ
ัปัน ลไปเาะที่ส่วนท้ายระสวย
ใ้เท้าถีบท่อนหลัแพนหา พยายามปรับแนุมารเลี้ยวยาน
แ่มันล็อ้าิแน่นทำยัไ็ไม่ยับ
ปาเนโ้ หวัีะโรยัวลไป่วยอีแร อารามรีบร้อน
มือไปปัโนน๊อไหม้เรียมแถวรอยำรุัวหนึ่หลุระเ็นลอยว้า
ปลิว้วยวามเร็วสูยิ่ว่าลูระสุนปืนไรเฟิ้ลหลายเท่า
ไปถาหัวไหล่ัปันนุอวาศทะลุ ลายเป็นเรื่อึ้นมาะั้น
แรันอาาศที่ีรั่วออมาาุที่ใส่ ผลัันัปันระเ็นหลุลอยไปายาน
ถูยานลาสลิึเป๊ะลั่นเปรี๊ยะแทบาผึ
สอนในยานเห็นในอภาพ
ใร้อโวยวายันลั่นยาน
ปาเนโ้าลีาเหลือรีบว้าสลิัปันไว้แน่น
พลาออแรเหนี่ยวรั้ลาัวอีฝ่ายลับมาสุแรเิ
ัปันพยายามใ้สอมือโหนสลิะไ่ลับมา
แ่แรันอาาศในุเาวูบับพลันนเาหายใไม่ออ ้อปล่อยมือิ้นทุรนทุราย
ถูยานเหวี่ยลอยเว้ว้าไม่อา่วยเหลือัวเอไ้อี่อไป
ปาเนโ้เห็นัปันหยุิ้นรนปล่อยัวเอลอยห่าออไปามยถารรม ็รู้ว่ามีเวลาำั ึัสินใเอาีวิเ้าแล
ใ้วามผิพลาที่น่อึ้น
เาัไวออมาแทุอวาศัวเอเ็มแร
พอทะลุ็ถูแ็ที่ีพุ่ออมาผลัระเ็นหายท้อายาน
หนุ่มรัสเียใเ็ หะเมนีลัาลาห้วเวหาหลายลบ
พอั้ัวไ้็วบุมทิศทาแ๊ให้ันัวเอไปที่ร่าัปัน
ปาเนโ้เ้าไปะรุบัวัปันไว้
และใ้วิธีเียวันพาพวเาลับมาที่ประูยาน
วีรรรมอันเ็เี่ยว และาลารั้นี้ใ้เวลาไม่ถึ 3นาที
เาึไม่ทันไ้รับอันรายาาราอาาศ แ่เหนื่อยหอบและหน้ามืวิเวียนเล็น้อย
ถึปาเนโ้ะถูลู่ถูันเอาัวัปันลับเ้ามาในยานไ้
แ่ัปัน็าอาาศหน้าเียว ็อหมสิแน่นิ่ไปแล้ว
สอนในยานลนลาน่วยันถอหมวอวาศทั้สอนออ
แล้วเอาหน้าาออิเนโปะมูให้
ปาเนโ้ไม่ห่วัวเอ
เหวี่ยออิเนทิ้ เ้าไปปั้มหัวใให้ัปันอย่าวิัวล
ทานาะ ับ
นท.สื่อสารสาวที่ลอยเว้เาะฝาอยู่้าๆ
ลุลี้ลุลนไ่ลมา่วยปาเนโ้ปมพยาบาลนเ็บันุลมุนวุ่นวาย
โีที่ัปันหัวเหน่วแ็ไม่เป็นไรมา
ไม่นาน็ฟื้นืนลับมาเหมือนเิม
“ อโทษนะผู้พัน ผมผิเอ ผมเสียใริๆ ”
ปาเนโ้ีใมารีบอโทษอโพยยให่
“ เป็นราวเราะห์ผมมาว่า
ุอย่าใส่ใเลย ” ัปันไม่ถือสา
“ วามุ่ม่ามอผม
เือบะ่าุาย ะไม่ให้ใส่ใไ้ยัไ โีทีุ่ไม่เป็นไรมา ” ปาเนโ้ยิ่รู้สึผิ
“ ่ามันเถอะรับ
ถึยัไเรา็ไม่รออยู่แล้ว าย้าายเร็วไม่แ่า ” ัปันับทสรุป
พลาลอยัวไ่เพานลับไปนั่ประำที่อย่าเหนื่อยหน่าย
ใน่วเวลาที่ ทุนในระสวย่านึทออาลัย
ับวามทุ่มเทที่ล้มเหลวไม่เป็นท่า
พวเา็สัเเห็นบาสิ่ลอยว้าอยู่ท่ามลาวามมือห้วอวาศ
มันือสถานีอวาศ รูปทรล้ายล้อเวียนวหนึ่
มันำลัหมุนรอบัวเอรอบแล้วรอบเล่าอย่า้าๆ
“ ัปัน แถวนี้มีสถานีอวาศ้วยเหรอ ? ” ปาเนโ้ ร้อถามัปัน้วยวามสสัย
ัปัน เาหัวโล้นแรๆ
“ ผมไม่เยรู้มา่อน ในาน้อมูลไม่มีบันทึไว้เลย
น่าแปลริๆ ”
“ พวมันเป็นใร ? มาทำอะไรลับๆล่อๆอยู่แถวนี้ ? ” หิสาวนเียวในะมวิ้วแลใ
ทานาะ ยัไหล่ ทำปาแบะ
“ พฤิรรมแบบนี้ ไม่ใ่ัวีแน่
แ่ทำไมเราร์ทั้หลายแหล่บนโล ถึับภาพมันไม่ไ้ ? ”
“ มันใ้ระบบลวเราร์
เราเ้าใล้นานี้ยัไม่มีภาพบนอเราร์เลย ” ัปันมออรหน้า
พลาล่าวอย่าประหลาใ
ทุนในระสวย่าาใ
เหลียวมอเ้าสถานีอวาศไม่ปราสัาิ ึ่ถูทิ้ไว้เบื้อหลันลับา
ยานอินิเพนเ้นท์ พุ่ทยาน้วยอัราเร่สูสุอย่าไร้ารวบุม่อไป
นเ้าสู่ย่านแรโน้มถ่วอวันทร์
แรโน้มถ่วส่ผลให้วามเร็วระสวย พุ่สูึ้นนับสิบเท่า
เห็นไ้ัาภาพวันทร์ที่ให่โึ้นพรวๆน่าใ
ในะที่ภาพโลเล็ลวูบๆน่าใหาย
ถ้าระสวยนา่า พุ่นวันทร์้วยวามเร็วสูนานี้
ทั้ยานทั้น้อแหลเหลวไม่มีิ้นีแน่นอน ไม่อยานึภาพเลย ้อสยสยอมา
เราะห์้ำรรมั
ราวสวรร์ลั่นแล้
าวเทียมาเอ๋อ1อีน
ึ่ถูนำมาปล่อยโรรอบวันทร์ั้แ่ปี 2007 บัเอิลอยวาอยู่พอี
ปิมันไม่เยเป็นพิษเป็นภัยับใร แ่เป็นวามวยอยานอินิเพนเ้นท์
ที่ทะเล่อทะล่ามา๊ะเอ๋ับมันเอ
ัปันเหน่
ใสุีเมื่อเห็นมันบนอเราร์ รีบร้อแ้เือนผู้โยสารทั้สาม
“ าวเทียมีนำลัรมาทานี้ ถ้าผมำนวนไม่ผิ อี 2-3 นาที
เราะพุ่นมันแบบประสานา ”
“ Shit ” ทั้สามสบถออมา
แล้วะเ้อมอออไปนอยานพร้อมัน
อึใ่อมา นัาเอ๋อ1าวเทียมมระ็ปราให้เห็น้วยาเปล่า
ทุนในระสวย่าหน้าีใสั่น เมื่อเห็นนาอมันให่โึ้นเป็นลำับ
ทานาะปอแหว่าเพื่อน นหัวั้าเหลือลาน
แหปาโวยวายล้เล้ยิ่ว่าเ็ื่นไฟ
“ ัปันโว้ย ทำอะไรัอย่าิวะ ยานเรารี่เ้าไปหามันแล้ว
เี๋ยว็นันิบหายวายวอหรอ ”
ัปันเหื่อแ พยายามทำทุอย่า ทั้เลี้ยวหลบ ลวามเร็ว
และับเรื่อ
แ่ยานอินิเพนเ้นท์ไม่สนออบำสั่ ยัวบสุำลั
พุ่เ้าใส่าวเทียมสัาิีน ้วยวามเร็วสูสุ
ัปันส่ายหน้าท้อแท้
“ ผมนปัาแล้วรับ เราไม่รอแน่ๆ ทำใเถอะ
่วเวลาที่เหลือน้อยนินี้ เรามาร่วมันร้อเพลาิีว่า
ถึ้อายเรา็ายในหน้าที่ อย่าเสียใไปเลย มา..มา..ผมอาสาเป็น้นเสียให้เอ
”
ัปันเหรอหรา เมื่อเห็นทุนนั่นิ่วหน้าึมะทือ ไม่หือไม่อือ
“ อ้าว..ทำไมทำหน้าอย่านั้น..โอเไม่เป็นไร
ถ้าพวุไม่อยาร้อ ั้นผมะร้อล่อมวัพวุเอ..แฮะแฮ่ม..” พี่โล้นสรุปื้อๆ แล้วโ่อร้อเพลาิสหรัใส่ลูอแปั้นลั่นยาน
ผู้โยสารทั้สามทำหน้าเหยเ
นึอยาเอาส้นีนอุปาัปันันทั่วหน้า
ทานาะรีบโบมือห้าม
“ พอ..พอ..ัปัน..ลำบานั็ไม่้อร้อหรอ อให้ผมไ้ายอย่าสบเถอะ
ถูลูอุป่วนระเพาะลำไส้แบบนี้ ผมายาไม่หลับแน่ ”
ัปันอ้าปา้า
ทำหน้าะเรี่ยะรา
ทานาะับพวทำาปะหลับปะเหลือ แล้วอันลมหลับาปี๋
ไม่ล้ามอาวเทียมมระ ที่พุ่สวนทาเ้ามาเร็วี๋ราวิรว
เสียนับถอยหลั
ัปันยานอินิเพนเ้นท์ บีบหัวใผู้โยสารทุนนแทบหยุเ้น
“ ะปะทะใน 5 วินาที 4..3..2..1.. ”
“ เปรี้ย โรมมมมม ” เสียโลหะปะทะัน
ัึ้อัมปนาท
ทุนในยานหัวทิ่มหัวำ อเหนียเล็ันทั่วหน้า
แ่ไม่มีใรบาเ็บล้มาย
โีที่ารำนวนอัปันลาเลื่อน
ระสวยอินิเพนเนท์ แ่เี่ยวแผโลาร์เลล์้าหนึ่อาเอ๋อหัระเ็น
ส่วนหัวบุบไปเล็น้อยเท่านั้น ลำัวยานไม่ไ้รับวามเสียหายใๆ ทุนึรอายอย่าเหลือเื่อ
แรปะทะยัเบี่ยเบนทิศทา + ะลอวามเร็ว
่วยส่ระสวยนา่าให้สู่แนวระนาบแทนแนวิ่
เมื่อเื้อเพลิึ่ถูใ้เิเหุมาลอทาหมล
ระสวยอินิเพนเนท์ ที่ถูแรปะทะเหวี่ยไปวนรอบวันทร์อยู่หลายรอบ
็ลระับวามสู ร่อนเป็นแนว 45อศาลมาระแทพื้นัโรมฝุ่นะลบอบอวล...
******
ความคิดเห็น