คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นที่ 2
“ฮ่ะ !! ล้อเล่นรึเปล่าเนี้ยไอ กวาง” โบหมีถามอยากแปลกใจเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเมื่อกวางเจากินข้าวเสร็จก็มักจะชอบเล่นบาส เสมอไม่เคยคิดจะเปลี่ยนกิจกกรรมเลยแม้แต่น้อย
“นี้แกจะตกใจทำไมว่ะ!! ชั้นไม่ได้จะไปเต้นอโกโก้ซักหน่อย-,. - “กวางเจาแขวะใส่
“แหมม จะไม่ให้ชั้นตกใจได้ไงหล่ะ ก็ปกติเห็นแกเล่นบาสตั้งแต่อนุบาล3 นี้นาแล้วตอนนั้นชั้นก็เคยชวนแกไปเล่นวอลเล่บอลแต่แกก็ค้านว่าจะไม่ไปให้ได้ ชั้นก็เลยแปลกใจว่าวันนี้แกนึกคึกอะไรถึงจะไปเล่นวอลเล่บอล “โบหมีบอก
“ก็ตอนนั้นมันไม่มีแรงจุงใจที่จะเล่นนี้หว่า “ กวางเจาทำถ้าแขวะใส่แบบกวนตรีนนสุดขีดด
“ แรงจุงใจอะไรของแกว่ะ “ โบหมีมองกวางเจาแล้วถามอย่างสงสัย
“เดี๋ยวแกก็รู้” กวางเจาพูดเสร๊จแล้วก็ลุกขั้นเดินไปปล่อยให้โบหมีนั้นงงอยู่คนเดียว
“เฮ้ย รอด้วยดิ!!! “ โบหมีพูดแล้วลุกขั้นวิ่งตามกวางเจาไป
> > สนาม < <
“ริ้บบริ้นนนนนน !!!! “กวางเจาตะโรงเรียกริบบริ้นสาวน้อยน่ารักดาวโรงเรียนสุดสวยที่นิสันแรงไม่ยอมใครอย่างสุดเสียง
“อ้าว ป๊า!! “สาวน้องน่ารักเจ้าของชื่อพูดออกมาด้วยความตกใจเป็นธรรมดาที่สองคนนี้จะพูดหยอกกันด้วยคำว่าป๊าม๊าเสมอ
“คือป๊าอ่ะ อยากจะขอม๊าเล่นวอลเล่บอลด้วย ได้ไหม? “ กวางเจาบอก
“นี้ม๊าฟังผิดรึเปล่าเนี้ย ปกติไม่เห็นคิดจะแตะเลยนี้นา ?? “ ริ้บบริ้นถามกวางเจาอย่างสงสัย
“แฮะๆ ก็อยากจะมาเล่นกะม๊าไง > < “ กวางเจาบอกอย่างอายๆ
“บ้าอ่ะป๊า > < “ ริบบริ้นบอกออกไปบ้างด้วยท่าทีที่เขินอาย
ขณะที่กวางเจาและริบบริ้นกะลังหยอกล้อด้วยกันนั้นโบหมีรู้ได้ทันทีว่าแรงจุงใจที่ทำให้กวางเจามาเล่นวอลเล่บอลก็คือริบบริ้นความเศร้าเริ่มมาครอบงำโบหมีอีกครั้งเหมือนจะเป็นการย้ำว่าความรักของโบหมีนั้นเป็นได้เพียงแค่เพื่อนรักของกวางเจาเท่านั้นไม่มีทางที่จะไปเป็นอย่างอื่นได้
“หนิจะเล่นกะได้รึยัง สวีทกันอยู่ได้ หนิยัยริ้บบริ้นเน่าชั้นจะบอกอะไรให้นะว่าเธอหน่ะไม่เหมาะสมกับกวางเจาของชั้นเลยซักนิ้ด” ไดม่อนสาวน้อยสุดจะ(เกือบ-0-)ห้าวที่แรงไม่แพ้ริ้บบริ้นแขวะใส่
“ ชิพูดให้มันดีๆนะว่ากวางเจาของใคร ยัยโดเรม่อน “ ริบบิ้นสวนกลับแล้วหันไปทางกวางเจาด้วยอารมณ์ที่นึกอะไรบางอย่างได้แล้วพูดว่า
“เอออ กวางเจาเย็นนี้ริ้บคงไปเดตกับกวางเจาไม่ได้แล้วนะ “ริ้บบริ้นทำหน้าเศร้า
“อ้าว ทำไมหล่ะ “ กวางเจาทำหน้าสงสัยแล้วถามกลับ
“ ก็ริ้บต้องไปกินข้าวกับครอบครัวอ่ะกวางแล้วเค้าก็ไปกันครบถ้าริ้บไม่ไปก็เหมือนริ้บไม่สนใจครอบครัว ชะนั้นริ้บเลยต้องไปกวางอย่าโกรธริ้บนะ” ริ้บบริ้นตีหน้าเศร้า
“อ๋อ อืมกวางเข้าใจว่าครอบครัวสำคัญกว่า แต่ว่าเราจองโต๊ะกันแล้วนี้นา? แถมเป็นมุม Sweet love อีกคืนไม่ได้ด้วย แล้วกวางจะไปกันใครหล่ะ ? “ กวางพูดด้วยสีหน้าที่กังวล
“อืมมมมมม “ ริ้บบริ้นคิด
“ อ๋ออ ก็ไปกับโบหมีไง ? “ริ้บบริ้นดีดนิ้วแล้วพูดขึ้นมาอย่างมั่นใจ
“ หืมม ชั้นเนี่ยนะ ? “ โบหมีทำหน้างงแล้วชี้ไปที่หน้าตัวเอง
“ อือ ริ้บบริ้นเลือกโบหมีเนี่ยก็เพราะว่าไม่มีคนอื่นแล้วถ้าจะให้กวางเจาไปกันหญิงคนอื่นนะริ้บบริ้นไม่ยอมหรอกก็เหลือโบหมีเนี่ยแหละที่ไว้ใจได้เพราะโบหมีเป็นเพื่อนสนิดกับกวางเจาไปกินข้าว 2ต่อ 2คงไม่มีอะไรหรอก เนอะกวางเจา ? ^ ^ “
“ ฮะ อ๋อ อืมม - - “ กวางเจาตอบไปแบบขอไปที
“เอาเป็นว่า ตกลงตามนี้นะ ^ ^ “ ริ้บบริ้นยิ้ม
“ เราไปเล่นวอลเล่บอลกันดีกว่าเสียเวลามามากและ “ กวางเจาบอกปัด
> > ตอนเย็น – เลิกเรียน < <
“กวางเจาชั้นไมไปกินข้าวที่ร้านบ้าบออะไรของแกไม่ได้หรอ ? “ โบหมีพูด
“ทำไมอ่ะ” กวางเจาถามอย่างสงสัยแล้วพูดต่อว่า”หรือวันนี้แกไม่อยากกินข้าว “
“ปะ. . . . . เปล่า วันนี้ชั้นแค่อยากกลับบ้านเร็ว หน่ะ “ โบหมีพูดไปอย่ากล้ากลัวๆจริงแล้วที่โบหมีไม่อยากไปเพราะว่าไม่อยากรู้สึกที่เกินเพื่อนมากกว่านี้
“ โธ่ นะๆ กินข้าวเป็นเพื่อนชั้นหน่อยชั้นไม่อยากเสียตังค์ที่ไปจองโต๊ะฟรีๆนะๆไอ่โบแกไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยนะแกไม่ต้องกินเป็นเพื่อนชั้นก็ได้แค่ไปนั้นเป็นเพื่อนก็พอ นะๆๆ “ กวางเจาอ้อน
“ อ่ะ.. เอออ อ ก็ได้ “ โบหมีไม่กล้าปฏิเสธ
> > ร้านอาหาร The Sweet heart < <
ความคิดเห็น