คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เมียน้อย 2/2
“เห็นทีัน้อเพิ่มเินเือนให้หล่อนแล้วเสียระมั ยันเ่นนี้”
“ไม่้อหรอเพะ… ว่าแ่… นายสนไม่ไ้มา้วยหรือเพะ” นารีแปลใับารที่ท่านเส็มาเพียลำพั
“ไม่ไ้มา ันให้นายสนอยู่ที่วััน ันั้ใมาหาหล่อนน่ะนารี” สุรเสียนุ่มนวลวนฝันอท่านายสุรมทำเอาหล่อนหน้าแเล็น้อย
“เส็มาหาหม่อมัน?” หล่อนไม่เ้าในั ทำให้ท่านายทรยิ้มเล็น้อย
“ใ่ ันอยาเอหล่อน”
“เอหม่อมันหรือเพะ” นารีไม่เ้าในั
“ใ่ หรือว่าหล่อนไม่อยาเอัน” สุรเสียนุ่มทำเอาหิสาวหน้าแเล็น้อย ไม่ใ่ว่านารีไม่เยถูเี้ยว หล่อนเป็นนสวย เวลาไปายอ็มีายหนุ่มมาเี้ยวอยู่บ้า แ่ทว่าหล่อนไม่เยเอายใารมมาย หรือปิบัิ่อหล่อนราวับว่าหล่อนเป็นเ้าหิเ่นนี้ สำหรับหล่อนแล้ว ลอีวิที่ผ่านมาไม่เยมีใรทำอะไรให้หล่อนนานี้มา่อน ีเสียนหล่อนหวั่นไหว
“ไม่ใ่แบบนั้นนะเพะ…”
“แล้วแบบไหนล่ะ…” ท่านายสุรมทรยิ้มริ่มพร้อมับนำพัร์เ้าไปใล้แม่สาวน้อยไร้เียสา
“ือ…” หล่อนหน้าแ
“ันไม่แล้หล่อนแล้ว็ไ้ วันนี้ที่ันมา็แ่อยาะมาพัผ่อน็เท่านั้น ันหิว มีับ้าวอะไรไหม”
“หม่อมันไป่ายลา็มีแส้มับปลาทอเพะ ไม่รู้ว่าท่านะเส็มา เลยไม่ไ้เรียมอะไรไว้มา”
“ไม่เป็นไรหรอ ็ินเท่าที่มีนั่นแหละ ันไม่ใ่นินยา” สิ้นสุรเสียท่าน็เส็เ้าไปในบ้าน ทุอย่าเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาสะอ้าน หิสาวแสนื่อเินามเ้ามาิ ๆ พร้อมับัสำรับไว้ให้ที่โ๊ะิน้าว ท่านายเสวยับ้าวฝีมืออหล่อน็พบว่าไม่เลวนั
นารีไ้แ่ยืนมอท่าน้า ๆ โ๊ะ เพราะไม่ล้าไปนั่ีนเสมอท่าน
“ทำไมไม่มานั่้วยัน”
“ไม่ไ้หรอเพะ ท่านเป็นถึหม่อมเ้า ไม่ล้าีนเสมอเพะ” เธออบออมาทำให้ท่านทรยิ้มให้ับวามหัวอ่อนอเธอ
“หล่อนไม่ใ่นรับใ้ันนะนารี ถึันะ้าให้หล่อนมาูแลบ้าน็เถอะ”
“แ่ท่านายทรมีบุุับหม่อมันนะเพะ ทรล้าหนี้ แถมยั่วยหม่อมันาพวอนายมี หาท่านไม่่วยหม่อมันในวันนั้น ป่านนี้หม่อมัน…” เมื่อสิ้นเสียหวาน ท่านายสุรม็ทรยืนึ้น พร้อมับเ้าไปใล้ร่าอรร
“ไม่ ไม่พูเ่นนี้ ันะไม่ปล่อยให้ใรมาทำอะไรหล่อน” ำหวานอท่านเอาเสียสาวน้อยหวั่นไหว
"ไยทรีับหม่อมันเ่นนี้เพะ ั้แ่เิมา… ไม่เยมีใรีับหม่อมันเ่นนี้มา่อน” เสียอหล่อนสั่นไหว้วยใที่สับสน
“ันอบหล่อนนะนารี อบั้แ่แรเห็น… แ่ันไม่รู้ว่าันะีพอสำหรับหล่อนไหม” ท่านายรัสทุอย่าามวามเป็นริ ท่านถูพระทัยในัวหล่อนั้แ่แรพบ ในหนึ่็นึสสารแ่ใหนึ่็รู้สึเู้สาว แม้ทรรู้ว่ามันไม่วร
“ไยว่าเ่นนั้นเพะ ท่านายีทุอย่าเพะ” สาวน้อยผู้อ่อน่อโลล่าว ลมหายใอหล่อนรอุระแร่ยามที่วรายหนาเ้ามาใล้เสียนไ้ยินเสียหัวใอันและัน
“ไม่หรอ หล่อนยัอ่อน่อโลนั หล่อนไม่รู้้วย้ำว่าันิเ่นไร”
“แล้วท่านทริเ่นไรหรือเพะ” เธอถาม้วยวามใสื่อ
“หล่อนเยพูใ่ไหมว่าะทำทุอย่าเป็นารอบแทนัน”
“เพะ”
“หาันอยาไ้หล่อนมาเป็นอัน หล่อนะยอมหรือไม่…” สิ้นสุรเสียสุแสนเสน่หาอายสูศัิ์ หัวใอันบอบบา็เ้นแร ใบหน้าฝา วาู่ามหลบไม่ล้ามอพัร์ออีฝ่าย
“หม่อมัน…” เธออ้ำอึ้แม้ในใะร้อนรนหาายรหน้า
“แ่ถ้าหาหล่อนไม่เ็มใ ันะไม่บัับืนใหล่อนแม้สันิ” ท่านายสุรมทรเห็นว่าในเมื่อ่วยหล่อนมาานายมีไ้ แ่หาัวท่านทรทำเ่นนายมีเสียเอ็ูะอย่าไรอยู่
“หม่อมันเ็มใเพะ” หล่อนพูเสียสั่น้วยวามไม่เย ายหิอยู่สอ่อสอในที่ลับา มีหรือที่ไฟเสน่หาะไม่ลุโน
“เธอสวยมานะ นารี” ท่านายรัสม่อนะทำให้ร่าอรรนมุมำแพ หิสาวไ้แ่ไหวามบัาอวรายสูให่ วาเรียวสวยอหล่อนถูนัยน์เนรสีฟ้าสะไว้ให้ทำามั่ใปรารถนา หัถ์หนาลูบไรผมที่ปรหน้าหล่อนแผ่วเบา ลมหายใอท่านรผิวบา ทั้สอใล้ันเสียนหล่อนไ้ยินเสียพระทัยอท่าน
“ท่านาย…”
“ันอยาให้เธอเป็นอัน อย่าไ้ไปเป็นอใร…”
“เพะ” หล่อนรับำอย่า่ายาย เพราะใหล่อนเอ็รู้สึับท่านเป็นั่รัแร หัวใอันแสนื่ออหล่อนหลุมพราอราสีห์เ้าเล่ห์เสียนถอนัวไม่ึ้น
“แ่หาหล่อนไม่เ็มใ ันะไม่บัับืนใอะไรหล่อนทั้นั้น”
“ไม่เพะ หม่อมันเ็มใเพะ” หล่อนอ่อนไปามวาาอบุรุษรหน้า เพียั่วะ ท่านายสุรมทรุมพิไปยัริมฝีปาเรียวามแสนบริสุทธิ์ ร่าอรรสั่นไหวเล็น้อยอย่าไม่ประสีประสา เมื่อเป็นเ่นนั้น็ไ้พระทัย่อนะทร้อนัวหิสาวไว้ในอ้อมพาหาและพาึ้นไปั้นบนอบ้าน
ท่านายสุรมบรรวาหิสาวลบนเีย่อนะบรรุมพินารีอีรา หิสาวสั่นสะท้านไปทั้สรรพา์าย้วยวามไม่ประสีประสา ลิ่นิาร์อ่อน ๆ ทำให้หล่อนเลิบเลิ้มยิ่นั
“ไยัวหล่อนหอมยิ่นั” แม้ว่าหล่อนะไม่ไ้ใ้น้ำหอมอะไร แ่ลิ่นวามสาวมัน็ทำให้ท่านายทรลั่ไ้ แม้ปิะทรเป็นนอ่อนโยน แ่ทว่าพอมาเอหล่อน็ทำให้ท่านทรอยาที่ะย่ำหล่อนให้สาแ่พระทัย
“ันทนไม่ไหวแล้วนารี” สุรเสียแหบพร่าสั่นเรือ่อนะทรระุผ้าิ่นอหล่อนออ หัถ์หนาลูบไล้ไปามทรวทรอเอวอหล่อน็ยิ่ปลุำหนัในวรายให้เือพล่าน
นารีเริ่มหวั่นใเล็น้อยเพราะูแล้วท่านายสุรมะทรเ็บอาารไว้ไม่อยู่นเผย้านราะออมา ่อนะทรเปลื้อลออ์เผยให้เห็นวรายำยำราวับรูปปั้นเทวาฝรั่
“อย่าลัวไปเลยนะนารี” ท่านายทรปลอบประโลม่อนที่ะเย้าแหย่ลีบุหลาบาม หิสาวร้อราแผ่วเบาเสียนท่านพอพระทัย เมื่อเป็นเ่นนั้น ท่านายสุรมทรไม่รอ้าทำารร่วมรัับหล่อนเสียทันทีโยทรลืมไปว่าหิสาวนั้นยับริสุทธิ์
“ท่าน…” นารีร้อราออมา้วยวามเ็บปว มือเรียวิไปที่ลำแนแร่แน่น แม้ะทรทราบีว่าหล่อนเ็บปวนั แ่ทว่าท่านทรลับไม่สามารถเบาแรราะลไ้
“ันไม่ไหวแล้วนารี” ท่านายทรยับวรายเร็วและรุนแรมาึ้น หิสาวไ้แ่ร้อรา้วยวามระสันและเ็บปวในเวลาเียวัน เสียเอี๊ยอ๊าาเียไม้ะเป็นำอบไ้ีว่าารร่วมสวาทรั้นี้อทั้สอมันรุนแรเพียใ
วรายหนุ่มร้อนระอุ้วยแรสูบีภายใน วามื่นเ้นและเร่าร้อนยามไ้หลับนอนับสาวน้อยรหน้ามันทำให้ท่านายทรรู้สึระุ่มระวยึ้นมาอีรั้เพราะวามรัอท่านที่มี่อหม่อมปรียามัน่าืื หล่อนึเปรียบเสมือนเรื่อปรุที่ทำให้ท่านทรสำราพระทัย
นารีผู้น่าสสารไม่รู้เลยว่านเอำลัพลีายให้ับบุรุษผู้มีพันธะ และเธอนั้น็แอบมีใ นั่นือเหุผลว่าทำไมเธอถึไ้ยอมไ้่ายายถึเพียนี้ หายามนี้ใระว่าเธอ่าย มีหรือที่เธอะสนใ เพราะะนี้เธอไ้ถูท่านายสุรมรอบำหัวใเสียสิ้น โยไม่รู้เลยว่าน้ำผึ้ที่หอมหวานนั้นวามริแล้วมันือยาพิษ
ยามสนธยามาเยือน ภายห้อนอนมีายหนุ่มและหิสาวนอนอันอยู่บนเีย ศีรษะอนารีพิบนอุระแร่อท่านายสุรม แววาอหล่อนนั้นมีวามสับสนเพราะไม่รู้ว่าสิ่ที่นไ้ระทำลไปนั้นผิหรือถู
“ยัเ็บอยู่ไหมนารี” สุรเสียนุ่มทำให้หิสาวหลุาภวั์
“เพะ…” หล่อนไม่ล้าโห เพราะหล่อนเอ็ยัเ็บแนลาวามสาวอยู่
“ันอโทษที่รุนแรับหล่อน” ท่านายรัสออมา้วยวามริใ
“ไม่้ออโทษหม่อมันหรอเพะ เี๋ยว็หายเพะ” หล่อนไม่อยาให้ายที่ึ้นื่อว่าเป็นผัวรู้สึไม่ี ยิ่ท่านายทรเห็นเธอยอมเ่นนี้็อไม่ไ้ที่ะหลในวามสาววามสวย และวามใสื่อ
“่อไปนี้อยาไ้อะไร็บอันนะนารี ันะหามาให้หล่อน หล่อนะไ้ไม่้อลำบา”
“หม่อมันเรใเพะ” เมื่อหิสาวรีบอบ ็ทำให้อีฝ่ายทรเลินึ้นอย่าุน
“ทำไม้อเรใันล่ะ”
“ท่านายทรีับหม่อมันมา สำหรับเ็ไม่มีพ่อแม่อย่าหม่อมัน เท่านี้็ีมาเินฝันแล้วเพะ” ำอบอหล่อนทำเอาท่านายทระัไปรู่หนึ่
“ไม่มีพ่อแม่ั้นหรือ ? แล้วยายหล่อนเล่า”
“ยายเ็บหม่อมันมาเลี้ยเพะ ยายเล่าว่าอนเ้าะไปายอ ็เอหม่อมันอยู่หน้าเพิ พอไปถามใรเา็ว่ามีผู้หินนึอุ้มหม่อมันมาวาไว้” เธออบไปามร ทำให้ท่านายทรสสารในะารรมอหิในอ้อมอนั
“ยิ่เป็นแบบนี้ันยิ่้อูแลหล่อน ันยินีะให้หล่อนทุอย่า อแ่หล่อนอยู่ที่นี่ หาะไปไหนมาไหน็อให้บอัน ไ้ไหมนารี” ท่านายรัส้วยสุรเสียอันอบอุ่น หล่อนสัมผัสไ้ถึวามใส่พระทัยออีฝ่าย ึ่ไม่เยมีใรทำเ่นนี้ับหล่อน
“เพะท่านาย” หล่อนพูบ่อนะยับเ้าไปอวรายหนาอีรั้ ในพระทัยอายสูศัิ์็ไ้แ่ิ ิว่าทริถูแล้วที่นำหล่อนมาอยู่ที่นี่เพียเพราะถูพระทัยั้แ่แรเห็น แ่ทว่าอะไร่อมิอะไร็่ายไปหม ผู้หินนี้เียมเนื้อเียมัวว่าที่ทราไว้นั หามีอะไรเิึ้น็ทรสามารถวบุมไ้เป็นแน่
ความคิดเห็น