คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หญิงประหลาด
"แม่นิษย์ แม่นิษย์ลับมาหาพี่เถิอย่าาพี่ไปแม่นิษย์...นิษย์ารา" เสียนุ่มทุ้มัึ้อไปทั่วโสประสาทอหิสาว่อนหล่อนะสะุ้ื่นเ่นทุรั้ไป
"เสียนี้อีแล้ว เสียใรัน... ป๊า นี่เสียใรป๊าบอหนูไ้ไหม" นิษย์าราเอ่ย้วยิสัมผัสที่ห่อเทวาประำัวทันที
'บอไม่ไ้เาไม่ให้บอ' เสียายราเอ่ยึ้นในโสประสาทอหล่อน หล่อนรอาไปมาเล็น้อยเบื้อบน้อารอะไราหล่อนให้หล่อนล่วรู้ทุอย่ายเว้นที่มาอเสียเสียนี้หล่อนหันมอนาฬิาไ้เวลาอาบน้ำและลับสู่รั้วมหาวิทยาลัย
นิษย์ารา ประิษ์พัร์ สาวหน้าาิ้มลิ้มแ่ัวสูว่าสาวทั่วไปสันิเห็นะไ้มัอบแ่ัวทะมัทะแมไปเ้าเรียนเป็นประำหล่อนมีวามพิเศษที่หล่อนสามารถเ้าแท้หยั่ถึิใอนรวมไปถึอนาอันใล้ไ้แ่หา่วนี้พลัอหล่อนลับมีปัหาเสียอย่านั้น
รุเทพมหานร2510
เสียปรบมือัสนั่นห้อแรน์บอลรูมภายในโรแรมหรูสร้าใหม่ัึ้นเมื่อเ้าอานนั้นัริบบิ้นเปิัวโรแรมแห่ใหม่ใลาพระนร
"ยินี้วยระหม่อม" เสียแเหรื่อทัทายยินี่อรานิูลหนุ่มไฟแรอย่าเรือเอหม่อมเ้ามานพเียริ์วรุลที่เพิ่ลาออาราารทหารมาทำธุริโรแรมหรูใลาพระนรนั่าวหลายสำนั่าแย่ันถ่ายภาพรวมไปถึในานนี้นั้นยัมีเพรเม็ามที่เป็นุสนใอล้อทุัว
ร่าบาในเรสสีแสผมยาวัลอนสวยเปิ๊สะ๊าเินวู่ลมาับท่านายมานพภายในานทันในั้นนั่าว่า็พาันรุมยื้อแย่สัมภาษ์ันทันวัน
"เมื่อไหร่ะทราบ่าวีอุมนาับท่านายมานพรับ" นั่าวรีบถามุมนาทันทีสาวสัมื่อัที่สวยที่สุในเวลานี้ะเป็นใรไปไม่ไ้นอาหม่อมหลวมนาวัรวศ์บุรสาวนโอราสุลวัรวศ์
"หาท่านายทรพร้อมเมื่อไหร่ ม็พร้อมเมื่อนั้น่ะพี่ๆนั่าว" หล่อนอบเสียใสารเ้าสัมเ่นั้นทำให้หล่อนแ้ปัหาเพาะหน้าไ้อย่าี
"ริไหมรับที่ท่านายทรุ่มสร้าเรือนหอรอเสสมรสเร็ววันนี้ระหม่อม" นั่าวเอ่ยถามทันที
"นั่นเป็นเพียวัเล็ๆรับไม่ใ่เรือนหอแ่อย่าใผมอัว่อนนะรับ" ท่านายมานพรัสแลเินวแนุมนาเ้าไปพูุยับบรรานัธุริท่านายมานพวัย29 ันษาไ้ถูหมั้นหมายับุมนาั้แ่ยัทรเยาว์บันี้ท่านายมานพเิบโเป็นท่านายผู้ส่าามผิวสีน้ำผึ้เยี่ยทหาริ้วหนาเป็นเส้นแลพระเนรมุเหยี่ยว นาสิโ่บาใสาว่อนพระนรแลไม่รวมพระวรายที่แ็แรเยี่ยสมัยนิยมเ่นาวยุโรป
นิษย์าราเินรไปยัร้านาแฟร้านประำ่อนะนั่ลึมับบรรยาาศามเยร้านาแฟเ้าประำเป็นส่วนหนึ่อวัเ่าที่มีื่อว่านิษย์าราั่เ่นหล่อน
"หม่อมนิษย์..." เสียายราเ้าอวััึ้น
"หม่อมนิษย์ที่ไหนันะุายทศ" เสียอพยาบาลเอ่ยอบอย่านุ่มนวลเมื่อเห็นรานิุลในวัยราภาพเริ่มพร่ำเพ้อ
"ันำไม่ผิ นั่นน่ะ หม่อมนิษย์ หม่อมอท่านอามานพ" ุายทศวัยราภาพพยายามเินไปหาสาวน้อยที่นั่รหน้า
"หนูื่อนิษย์ารานะะอายุเพิ่ะ 20 ะเป็นหม่อมอท่านายไ้อย่าไระ ุายำนผิแล้ว่ะ" นิษย์าราอบอย่าสุภาพแ่ทันในั้นเสียายรา็ัเ้ามาในหัวอหล่อนอีรา
'เาไม่ไ้เพ้อเ้อ' เสียแทรึ้นในโสประสาทหล่อน นิษย์าราั้สิ่อนที่ะ่อยๆมอุายทศอย่าใเย็น
"ลับไปหาท่านอามานพเถิหม่อม ลับไปหาท่าน" ุายทศเอ่ยอย่าร้อนรน ่อนที่พยาบาลส่วนัวะเ้ามาปรามไว้อย่าใเย็น
"้ออโทษหนู้วยนะ๊ะ ุายท่านป่วยเป็นอัลไเมอร์มา 3 ปีแล้ว หนูอย่าถือท่านเลยนะ๊ะ" นาพยาบาลเอ่ยอย่าสุภาพ
"ไม่เป็นไร่ะ แล้วลูหลานุายท่านไปไหนหรือะ" หล่อนเริ่มเ็บ้อมูลทันทีามสัาิา
"ทำาน้ะ ส่วนหลานๆ็ไปเรียนเมือนอ อนเย็นุๆท่าน็ะมารับุายท่านับภริยาท่านที่เินเล่นอยู่ฝั่โน้น อัวนะะ" พูบนาพยาบาล็ประอุายทศวัยราภาพไปยัในสวน ทำไมุายถึรู้ื่อเธอไหนะเอ่ยถึท่านายที่ไหนอี มีเพียอย่าเียวที่ะให้ำอบเธอไ้
เสียโทรศัพท์ัึ้นเป็นระรอๆ มือเรียวว้าโทรศัพท์ึ้นมารับทันทีแ่สีหน้าอเธอไม่สบอารม์เท่าใเมื่อปลายสายโทรมาหาเพื่อพล่ามในสิ่ที่บไปแล้ว
"ถ้าิว่าหาใหม่แล้วีว่า็ไป บาย" นิษย์าราเอ่ย่อปลายสายเป็นภาษาอัฤษ่อนะำมือแน่น
'บอแล้ว ว่ามันมีนอื่น' เสียายราัึ้นมาในโสประสาทอีรานิษย์ารานิ่ไปรู่หนึ่่อนะนั่ลบนเียแลเ็มไป้วยำถามมามาย
"ทำไมัน้อมีพลัอะไรพวนี้้วย เพื่ออะไร ่วยทำให้อะไรๆมันปิไ้ไหม" หล่อนเอ่ย้วยวามเหนื่อยล้าิใ่อนะ่อยๆหลับาลเ้าสู่สมาธิเพื่อหาำอบทุอย่าที่หลอนอยารู้
ิอหล่อนนิ่ไม่ไหวิ ภาพมื่อยายเรื่อราว่าๆที่หล่อนอยารู้ หน้าอายในฝันหล่อน็โผล่ึ้นมาอีรา ไม่รู้แม้แ่ื่อ ไม่มีแม้แ่รูปถ่าย แ่ทำใหล่อนหวั่นไหวไ้ มีวามหวานื่นย่อมมีวามื่นม ร่าายอนิษย์าราเริ่มมีปิริยาบาอย่า หล่อนเ็บท้อราวับมีอะไรมาเผาไหม้ภายในอนถึ่อท้อ มันทรมานยิ่นั นิษย์ารารีบลืมาึ้นมาทันที
"ัน้อไปทำบุสัหน่อยแล้ว" หล่อนเอ่ยพร้อมมอเวลา อย่าน้อย ็พอทันถวายเพลนพระ
หล่อนเ้าวัามปิอหล่อน หล่อนอบเ้าวัหนีวามวุ่นวายอยู่เป็นเนื่อๆ แลอบไปยัร้านาแฟส่วนอวันิษย์าราที่หล่อนรู้สึผูพันธ์อย่าบอไม่ถู หล่อน่อยๆราบพระและรับน้ำมน์มาพรม
"โยม โยมโีมานัรู้ไหม ่อานี้ให้ใ้ปัา วามสามารถที่โยมมี แ้ไหนทา้าหน้าเอาเถิ" หลวปู่ทิ้ท้ายหลัาพรมน้ำมน์หล่อน
"แ้อะไรหรือเ้าะ" หล่อนรีบถาม แ่ไม่มีเสียอบรับ นิษย์าราราบลา่อนะเิน้ามถนนเ่นทุวัน แ่ระนั้นเอ ถนนย่านบาลำพู่าวุ่นวายนั นิษย์าราหน่วไปถึเท้าอยู่รู่หนึ่ แลรถันให่พุ่นหล่อนอย่าเ็มแร ภาพำสุท้ายอหล่อน ือแสไฟารถยน์
ร่าอหล่อนปลิวระเ็นไปไลหลายเมร โยนอนสลบเหมือบนถนน านั้น ผู้นรีบพาันไปมุูทันที
"เห้ย!! เราับรถนน แล้วนโผล่มาลาถนนไ้อย่าไรัน" เสียหนุ่มในุสูทัวโ้รีบเปิประูลไปูอาารนที่ถูนทันที
"ไอ้หนุ่ม พานัหนูนี่ไปศิริราเร็ว!!" เสียผู้เ่าเอ่ยึ้น ายหนุ่มผิวาว่อยๆพลิร่าให้นอนหาย ผู้หิอะไรัวสู นุ่สั้นผิวาวอย่าับไม่ใ่น ปลายผมสีอ่อนอี่าหา แ่ัวไม่ามสมัย ราวับว่า ไม่เยูนิยสารามแฟั่นับเาบ้าเลย เา่อยๆอุ้มหล่อนึ้นไปบนรถ แลับมุ่รไปยัศิริราทันที
ความคิดเห็น