คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เมียกลางนอก
แม่ถนอมในผ้านุ่โระเบน เสื้อลูไม้แนหมูแฮมสีาวพร้อมโ๊เอร์ไ่มุ เป็นเรื่อมุเ้าุที่สั่ทำอย่าีเป็นสินสอาทาสุลเหมวาา หิสาวที่นั่รถลานั้น้อมอสร้อย้อมือทับทิมทีู่ะัับเรื่อประับิ้นอื่นๆที่หล่อนสวม รถลามาหยุที่หน้าเรือนอุหลวศิลปสราวุธ โยมีรถลาอีสอันามมา้วย โยันที่ามมานั้นเป็นอบิาหล่อน แลันสุท้าย็เป็นทรัพย์สินอหล่อนอย่าหีบผ้า เรื่อแ่ัว
"แม่ถนอม มาอยู่บ้านท่าน อบแทนท่านนะลูนะ ท่านมีพระุับพ่อมา" หลวสุนทรบริรัษ์เอ่ยสั่ไว้หน้าเรือน ่อนที่ะเินเ้าไปในเรือนท่าน แม่ถนอมเห็นว่าเรือนหลันี้เป็นเรือนไม้แบบฝาหรั่ มีเรื่อเรือนฝาหรั่มามาย แสถึวามมั่ั่
"ุหลว เินั่่อน" หลวศิลปสราวุธเอ่ย้อนรับับสู้ แม่ถนอม่อยๆนั่ามบิา โยในโถลาอเรือนที่ำลันั่ับประเ็นสนทนาันนั้น แม่ถนอม็เห็นหิสาวหนุ่ผ้าแถบสีสอยู่หลายน แ่ไม่มีเรื่อประับ มอมาที่หล่อน้วยสายาที่ิั แ่นั่น็ไม่เท่าหิสาวอีนที่มีบ่าวรับใ้นัุ่เ่า้าาย หล่อนูสาวสสวยมาว่าใรในบรราที่ออมาูหล่อน ที่อมีสร้อยทอแลี้พลอย มิใ่เมียธรรมา แ่น่าะเป็นเมียลานอเ่นหล่อน
"นี่แม่พลอย แม่พลอย นี่แม่ถนอม..." ุหลว แม่ถนอมไหว้แม่พลอยอย่าสุภาพ แม่พลอยูส่า ผิวพรร ารวาัวีราวับถูสอนมาโยในรั้วในวั
"ไหว้เ้า่ะ" แม่ถนอมเอ่ยอย่าเียมเนื้อเียมัว ารมาอหล่อนมิใ่มา้วยวามเสน่หาอยาเป็นเมียุหลว แ่หามาเพื่อหน้าที่อนเอ
"ไหว้้ะ... ุหลวอบรมลูสาวมาีนะเ้าะ เรียบร้อย มารยาทาม" แม่พลอยเอ่ย่อบิาหล่อน
"ระผมส่แม่ถนอมไปรับใ้เส็ในวัั้แ่ยัเล็ แ่หาแม่ถนอมื้อรั้น หรือล่วเิน ็อบรมสั่สอนแม่ถนอมไ้อรับ ุหลว" บิาหล่อนเอ่ย ารหมายวามเ่นนี้นั่นแปลว่าบิาหล่อนยหล่อนให้เป็นเมียุหลวท่านอย่าสมบูร์เสียแล้ว "ามสมวรอรับ" หลวศิลปสราวุธหรือุให่เอ่ยรับอย่าสุภาพ ่อนที่บิาอแม่ถนอมะลุึ้นยืน แม่ถนอมสะุ้เล็น้อย อยาะลุามบิาไป
"พ่อไปนะ แม่ถนอม อยู่ที่นี่ เื่อฟัุๆเา อบแทนุๆเาให้ี" หลวสุนทรบริรัษ์เอ่ย แม่ถนอมน้ำาึมเหมือนับว่าหล่อนเป็นสิ่อที่บิาะเอ่ยปายให้ใร็ไ้ามใท่าน แม่ถนอมอยาะวิ่ออาเรือนไปหาบิาหล่อนแ่็้อเ็บำวามรู้สึไว้ หาทำัวไม่ี บ่าวไพร่ที่นี่็อาไม่เารพ เมื่อหลวสุนทรบริรัษ์ไปพ้นเรือนุหลวท่านแล้ว แม่พลอยที่สัเุสีหน้าอาารอแม่ถนอมนั้น็พอะเาไ้ไม่ยาว่าหล่อนมิเ็มใ
"แม่ถนอม ามันึ้นมา ันะพาไปูห้อ" แม่พลอยเรียหล่อนเสียเป็นมิร แม่ถนอม่อยๆเินามแม่พลอยึ้นไปยัห้อนอนใหม่อหล่อนับแม่พลอยพร้อมบ่าว เม่ื่่อหล่อนมาถึ็พบว่าห้ออหล่อนนั้น็สมานะ เรื่อเรือนรบรันมิให้น่าเลีย
"เป็นพระุเ้า่ะุพลอย" แม่ถนอมไหว้สาอีรา
"ไม่เป็นระไรหรอ หน้าที่ัน"
"แล้วนอื่นๆเล่าเ้าะ มิไ้อยู่บนนี้หรือ" หล่อนเอ่ยถามถึบรราเมียบ่าว
"นาพวนั้นอยู่อีเรือน ไม่ไ้อยู่ร่วมเรือนับุพี่ ัน แม่ลิ่น แลแม่ถนอมหรอ" หล่อนพอะเาออแล้วว่าแม่นนั้นะเป็นแม่ลิ่น
"เ้า่ะ"
"นี่นาแ้ว ะมาเป็นบ่าว้นห้ออแม่ถนอม" แม่พลอยเอ่ย่อนะแนะนำให้รู้ัับนาบ่าวื่อแ้ว
"ไหว้เ้า่ะุถนอม" นาแ้วรีบฝาเนื้อฝาัว าทำานในรัวๆู่ๆ็ไ้ึ้นมารับใ้นายนใหม่ แม่ถนอมรับไหว้แม่แ้วทีู่ะอ่อนว่าหล่อนอยู่สั5-6ปี
"ุแม่อรับ ใรมาหรืออรับ" เสียเื้อยแ้วอเ็ายัึ้นมาพร้อมวิ่มาหาุพลอยทันที เ็ายผิวน้ำผึ้หน้าาน่ารัเหมือนุพลลอยวัยำลันเ้ามาอาุพลอย
"พน์ แม่บอแล้วใ่ไหมว่าอย่าวิ่ เสียัประเี๋ยวุพ่อะเอ็เอา" ุพลอยเอ็ลูายวัยราว 5 วบ
"ไหวุ้น้าถนอมสิลู" ุพลอยเอ่ย เ็าย็ไหว้หล่อนโยมีท่าทีเอนอายเล็น้อย แม่ถนอมที่เยถวายานพระพี่เลี้ยภายในวั็อนึเอ็นูเ็ายรหน้ามิไ้
"ไหว้สวยมาเ้า่ะุพน์" หล่อนเอ่ยพร้อมย่อัวไปสนทนาับเ็น้อย โยุพน์มีท่าทีอบใแลไม่เรลัวหล่อนเ่นแม่ลิ่นหรือนาเมียบ่าวนอื่นๆ
"she is beautiful" ุพน์เอ่ยเป็นภาษาอัฤษมแม่ถนอมทันที
"Thank you, but I'm not beautiful as your mother" แม่ถนอมเอ่ยอบลับเป็นภาษาอัฤษ ทำเอานาแ้วแลุพลอยใอย่ามา
"แม่ถนอมพูภาษาฝาหรั่ไ้้วยรึ" ุพลอยถามทันที
"เส็ฯ แลท่านหิท่านทรเมาให้นในำหนัไ้เรียนภาษาเ้า่ะ" หล่อนเอ่ย่อุพลอย
"หาแม่ถนอมไม่รัเีย ่วยสอนภาษาาพน์ ไ้หรือไม่"
"ไ้เ้า่ะ อิันยินีแลเ็มใเ้า่ะ" สีหน้าแม่ถนอมลับมาเปื้อนยิ้มอีรั้ แลเป็นยิ้มรั้แรที่นในเรือนนี้ะไ้เห็น
"ั้นันมิวนแม่ถนอมแล้วหนา พัผ่อนเถิ ไปอาบน้ำผลัผ้าามๆ" ุพลอยเอ่ยทิ้ท้ายไว้่อนะเินาไป ทันในั้นเอนาแ้ววัยเพิ่ะโนุ็เริ่มบทสนทนาทันที
"ให้บ่าว่วยเ็บอนะเ้าะ"
"อบใ้ะแม่แ้ว" แม่ถนอมเอ่ยอย่าสุภาพ ่อนะเ้าไปพัผ่อนในห้อนอนอนเอ หิสาวนั่พัอยู่นั้น นาแ้ว็มอหล่อนาไม่ระพริบ นหล่อนสัเุไ้
"ันมีอะไรแปลรึแม่แ้ว" แม่ถนอมถามอย่าสสัย
"ุถนอมามมาเ้า่ะ บ่าวยัไม่เยเห็นเมียนไหนนอาุพลอย ะาม นมาเอุถนอมเนี่ยล่ะเ้า่ะ" นาแ้วเอ่ยามร้วยวาม เ็ที่ปาเพิ่สิ้นลิ่นน้ำนม
"แม่แ้ว็พูไป อบใมา้ะ" แม่ถนอมยิ้มให้นาแ้ว้วยวามเอ็นู เนื่อาวัยอนาแ้ว็ไล่ๆับแม่นวมน้อสาวอหล่อน
"ะผลัผ้าไหมเ้าะ นี่็เย็นแล้ว ะไ้ไปรับอาหารเย็น" นาแ้วเอ่ยเนื่อาเสื้อลูไม้อแม่ถนอมูแล้วทำให้หล่อนร้อนน่าู
"อบใมา้ะแม่แ้ว" หล่อนเอ่ย่อนะนำม่านไม้ั้นเพื่อเปลี่ยนผ้า หล่อนนุ่ผ้าแถบแลห้อยี้ทอึ่เป็นทรัพย์สินอหล่อนแลสร้อย้อมือทับทิมลไป้านล่า นาแ้วที่ามประบหล่อน็พาหล่อนไปยัห้อรับประทานอาหารแบบฝาหรั่ โยมีุหลวนั่อยู่ที่หัวโ๊ะาม้วยุพลอยแลแม่ลิ่นประบอยู่สอ้า แม่ถนอม่อยๆนั่ล้าๆุพลอยเพราะเรสายาแม่ลิ่น
"แม่ลิ่น นี่แม่ถนอม อายุรุ่นราวราวเียวัน" ุหลวเอ่ยแนะนำ ทั้สอมอหน้าันโยที่แม่ถนอม็ไม่ไ้สนในัเพราะเิมทีหล่อนเอ็มิไ้อยาะมาอยู่เรือนท่านั้แ่แร
แม่ถนอมที่แปรผมอยู่ในห้อ ผมที่ยาวถึเอวำลับสวยเป็นเา สะท้อนับแสะเีย้าระ หล่อนให้แม่แ้วลับไปนอนที่เรือนบ่าว มิ้อมานอนเฝ้าหล่อนหน้าห้อ แม่แ้วเอ็ูะเห่อนายนแรอนที่นไ้รับใ้ แม่ถนอมมัะนอนไม่หลับหาับะเียนหมห้อ หล่อนมัะุไว้ามมุมห้อพอสว่า หล่อน่อยๆราบหมอนระหว่าสวมน์ภาวนาอใหุ้หลวอย่าไ้เ้าห้อหล่อนเลย
หล่อนนอนะแเ้าหันหลัให้ทาประูแสสลัวทำให้หล่อนรู้สึ่าย่อารหลับมาึ้น เมื่อหล่อนสะลึมสะลือ ึะับะเียที่หัวนอนามวิสัย หล่อน่อยๆยื่นหน้าไปเพื่อับะเีย แ่แล้วมือปริศนา็ับเ้าที่าเรียวอหล่อน หล่อนสะุ้้วยวามใพร้อมหันไปมอที่มาอมือนั้น
"ุหลว... เ้ามาไ้อย่าไรเ้าะ" หล่อนเอ่ย้วยวามใ แสะเียสลัวสะท้อนับผิวแทนอุหลวท่านมูมสัน วาอันุัน ใบหน้าที่เรียวรับับสายาพอเหมาะ
"ที่นี่เป็นเรือนอัน แม่ถนอมลืมสิ้นแล้วรึ..." ุหลวเอ่ยามสิทธิ์อันอบ ทำให้แม่ถนอมระหนัไ้ว่าหล่อนไม่ไ้อยู่เรือนอนหรือำหนัอเส็ท่านแล้ว
"ออภัยเ้า่ะ อิันลืม.." หล่อนเอ่ยแ้ัว ุหลวเอ็เบื่อบรราเมียบ่าวแลแม่ลิ่นที่ออะระแนะระแหนเาอยู่ไปบ้า แม่ถนอมมิเยสนใเาแ่ทว่าเ้ามาอยู่วันแร็วรที่ะเ้ามาทำวามุ้นเย
"แม่ถนอมใเป็น้วยหรือ ันเห็นแม่มัะนิ่ๆ มิยัรู้ว่าะใเป็นับเา้วย" ุหลว่อยๆเยิบึ้นมาบนเีย้าหล่อน หล่อนเอาแ่พยัหน้าแลเร็อย่าเห็นไ้ั
"เธอลัวันรึ แม่ถนอม" ุหลวเอ่ย แ่้วยน้ำเสียทีุ่ันเป็นนิสัยึทำให้หล่อนเร็เมื่อเาอยู่ใล้
"มิไ้เ้า่ะ" หล่อนเอ่ยอบในะที่หล่อนหันหลัใหุ้หลวเอ
"ืนนี้ันอทำไ้หรือไม่" ุหลวเอ่ยแม่ถนอมเรเสียุหลวท่านมิน้อยเนื่อาเสียนั้นฟัูมีอำนา ทำให้หล่อนไม่ล้าที่ะปิเสธ แ่ถึระนั้นหล่อน็มิอบ แ่มือหนา็ไ้มาสัมผัสที่ไหล่นวลอหล่อนเบาๆหล่อนสั่นเทาเล็น้อย ุหลวนั้นมีสายาที่พอใอย่ามาที่เห็นว่าเาะเป็นนแรแลายนเียวอหล่อน ุหลว่อยๆันายหล่อนล้าๆพร้อมุมพิที่แ้มนวลอหล่อน หล่อนหายใเาลึๆพร้อมับเรียมใ... ในสิ่ที่ำลัะเิึ้นแลหล่อน็ไม่สามารถเลี่ยไ้ ุหลวุไร้ไปยัออระหอแม่ถนอม แม่ถนอมไ้แ่นิ่แลำยอมในสิ่ที่ายผู้ึ้นื่อว่าเป็นสามีรหน้าระทำอย่าามใ หล่อนเอ็พอไ้ยินวามุร้าย แลนัเลอุหลวผู้นี้มาไม่น้อย ืนนี้เป็นรรมอหล่อนที่หล่อนไม่สามารถเลี่ยไ้ พายุฝนพร่ำลมาอาาศเย็นัับายอายหนุ่มรหน้าที่ร่าายร้อนผ่าวั่ไฟแผเผา หล่อนผู้ไม่ประสีประสา็มีท่าทีนิ่มิล้าอบสนอสิ่ใ มือหนาอายหนุ่มเลื่อนไป้านล่าพราระุผ้าหล่อนออ หล่อนหน้าแึ้นมาทันที
มือหนา่อยๆปลผ้าแถบอหล่อนออเผยให้เห็นปทุมอิ่มทั้สอ้า เาไม่รอ้า วามำหนัในร่าายอุหลวสูบีึ้นมาอย่าน่าประหลาใ่อนะุไร้ไปที่อระหพราลึยอปทุมอย่าเบามือ แม่ถนอมที่ไม่เยสัมผัสวามรู้สึเ่นนี้็พยายามลั้นมิให้เสียอันน่าอายเล็ลอออมา ุหลวที่ไ้ยินเสียราภายในลำออหล่อน็พอใยิ่นัที่หล่อนอบสนอเาไ้เป็นอย่าี แม่ถนอมน้ำาในแ่็มิอา่อ้านายที่ึ้นื่อว่าเป็นสามีไ้ ุหลว่อยๆบเม้มไปที่ิ่หูอหล่อนแผ่วเบา ทำเอาหล่อนิ้นไปมาใ้ร่าอร่าแ็แร นเา้อรวบมืออหล่อนึ้นไว้เหนือศรีษะ
มืออี้าหนึ่อเา่อยๆถาเผ้าแพรที่พันธนาารเาไว้ออ แสาะเียสาส่อระทบับผิวนวลเนียนอแม่ถนอม ร่าอรรเย็นวาบไปทั้ร่า ่อนที่เาะ่อยๆแทรเ้ามาที่แนลาวามเป็นสาวอหล่อน แม่ถนอมิผ้าปูเียแน่นพร้อมับลั้นเสียร้อนั้นไว้ไม่อยู่
“อ๊ะ”
เสียนั้นทำใหุ้หลวพอใเป็นอย่ามา ทำเอาุหลวแทบะายาอหล่อน โยุหลวนั้น็่อยๆระทำอย่าใเย็น มิรีบร้อน เารับรู้ไ้ทันทีว่า บิาอหล่อนมิไ้ย้อมแมวายเป็นแน่ แม่ถนอมทั้เ็บแลร้อนระนปนันไป ในในึถวิลหาายนรั น้ำาหล่อนไหลออมาาหาา ทั้วามเ็บแลเสียใ
เสียนร้อยามเ้า แม่ถนอม่อยๆลืมาึ้นมาพบว่าายที่ึ้นื่อว่าเป็นสามีหล่อนนอนอหล่อนราวับว่าลัวหล่อนะหนีไปในยามรุ่ หล่อน่อยๆยับายหนีเพื่อะหลุาพันธนาารอุหลว
"ื่นแล้วหรือแม่ถนอม" เาเอ่ยเมื่อรับรู้ว่าหิสาวในอ้อมอำลัะิ้นออไป
"ุหลวื่นแล้วหรือเ้าะ" หล่อนเอ่ยอย่าใ
"สัพัแล้ว ืนนี้ันะมาหาแม่ถนอมอี" แม่ถนอมไ้ยินเ่นนี้ึรีบหันไป
"ไปหาุพลอยบ้าเถอะเ้า่ะ" หล่อนปรามทันที
"ทำไม้อไล่ให้ันไปหาใร้วย ันอยามาหาแม่ถนอม็ให้ันมาเถิ เป็นเมียอย่าริสั่ผัว" แม่ถนอมไ้ยินเ่นนั้นึเียบไป
"แม่ถนอมรู้ไหมว่าแม่ถนอมทำให้ันลับมามีีวิีวาอีรั้ ไว้ืนนี้ันะมาหา" ุหลวพูบ็ลุาเียพร้อมเินออาห้อ เมื่อแม่ถนอมมั่นใว่าุหลวพ้นหูพ้นาหล่อนไปแล้ว หล่อน่อยๆยันายลุึ้นมาพร้อมนำสิ่ที่อยู่ใ้หมอนออมาู แหวนทับทิมที่หล่อนหวแหน หล่อนเริ่มไม่มั่นใเสียแล้วว่าาินี้หล่อนะไ้ใส่แหวนวนี้ในานะนทีู่่วรับนายห้าไ้หรือไม่ น้ำาหล่อนร่วเพาะๆทันที
"นายห้า... ันผิไปแล้ว" หล่อนอยาะเ็บ้าวอแลหนีออไปเสียบัเี๋ยวนี้ แ่ทำอย่าไรไ้ในเมื่อทุนรับรู้ หาหล่อนหนีไป พ่ออหล่อนแลหล่อนะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แม่ถนอม่อยๆทรุัวล้าๆเียพร้อมำแหวนแน่นแลฟูมฟายออมาทันที ร้อไห้เสียราวับว่าธรีะับสู
ประู่อุ พระบรมหาราวั นายห้าฟอนโที่ำลัเินเ้าไปถวายแาล็อในับเส็ฯฝ่ายในนั้น็้อหยุหันไปมอุนนาสยามที่เินสวนออมา
"นำแาล็อเรื่อเพรมาทูลถวายเส็รึ" หลวศิลปสราวุธเอ่ยทัอย่าอารม์ี นายห้าฟอนโที่มิ่อยสบอารม์นั็ปรายามอุหลว
"อรับ วันนีุ้หลวเอ็ูอารม์ีนั ไ้บำเหน็หรือ" นายห้าฟอนโเอ่ยถามามมารยาท
"เปล่าหรอ แ่เมียอันแ่ทำให้ันอารม์ี เย็นสบาย พูถึแล้ว็อยารีบลับเรือน ไม่อยาแวะที่ใ" ุหลวเอ่ยพรานึถึแม่ถนอม นายห้าฟอนโ่มอารม์ไว้ในใ
"ระผมไ้ยินว่าุหลวเอ็มีเมียหลายน เมียนไหนหรืออรับ" นายห้าถามลอเิ
"ื่อแม่ถนอม ันเพิ่รับเ้ามาน่ะี ันลาล่ะนายห้า" ุหลวเอ่ยพร้อมเินาไป นายห้า็ำมือแน่นแลสายา็ูุันึ้นมาทันที นายห้าฟอนโเ็บ่มอารม์ไว้ในใเพราะรู้ีว่าแม่ถนอมไม่เ็มใเป็นแน่ นายห้าอยาะเ้าไปหน้าุหลวผู้นี้นัแ่ลับลืนมิเ้าายมิออเสียอย่านั้น
ความคิดเห็น