คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter II ความรู้สึกที่แสนเจ็บปวด
เ้าวัน่อมา
โรเรียนมัธยมปลาย JYP
แบม
ทานี้ปลอน เสียบระาษเลย
แบม
ทานี้สะว ันูเรียบร้อย เร็วๆอย่ามัวแ่อ้ำอึ้ไป เร็วๆ่อนแฟนลับทั้หลายอหมอนั่นะมาเห็นนายเ้านะเร็ว
เสียาเพื่อนผม
ทำให้ผม้อเสียบระาษนั่น ลไปใน่อล็อเอร์อมาร์
เสร็แล้วไปเร็วๆ่อนที่ใระมาเห็น แบพูเสร็็ระาย้ำว่าระาผมะโ้ัวปลิวเลย
อนพัเที่ย
ป่ะ
แบมไปูผลันเร็วๆๆๆๆๆๆ
แบรีบว้ามือผมออาห้อแล้วลรไปที่ห้อผ่อนลายทันที ผมื่นเ้นมาว่าแผนอโ้ะ
complete
อย่าที่เ้าัวว่าหรือป่าว ถึะ fail แ่ผม็ะไม่โรธโ้นะ
ผมเอเป็นนที่ไม่เอาไหนมาว่า
รอ
รอ รอ รอ รอ......... ร เรือ อ
อ่าอยู่ในหัวผมไปหมเมื่อไหร่มาร์ะมาเปิล็อเอร์สัทีนะ ห้อ A ็เลิเรียนแล้วนี่
นั่น
มาร์มาแล้ว ยอทำให้ผมหลุออาพวั์
มาร์เินไปที่ล็อเอร์อเาแล้ว เาำลัะเปิอแล้ว ื่นเ้น
มาร์เินหายไปแล้ว
เาเปิอ่านแล้วออมาหาผมมั้ แ่วันนี้นายริสไม่มาเห็นมาร์มานเียว มาร์หายไปไหนแล้วนะ
ะอ่านหมายอันรึยั
ื่นเ้นนไม่อันิน้าวินปลาแล้วมั้เพื่อนเรา ไม่มีใรนอาุบยอน
แะ
แบถ้าะไม่แะเราัวันะายไปไหม
ผมอยาะ่อยไอ้หมาแบนนี้ะริ
เฮ้ย
สอนหยุัันแล้วมอร้าหน้าีว่า ไหม นายมาร์อนายมาแล้วนะแบม ห้ะ
โ้บอมามาร์มาแล้ว มาร์มาแล้ว
เาเินรมาทาันแล้ว
เาเินมาแล้ว ย๊าันวรทำยัไีอ่ะ ยืนเลยีว่า ยิ้มให้เาละัน
ฟิ้ว~~~~~ ไม่มีสาราหมายเลที่ท่านเรียในะนี้ รุาิ่อใหม่อีรั้รับ
มาร์เินผ่านหน้าเาไปอย่าไม่เลหันมามอ
เราไม่ไ้ลืมลื่อไว้นะ เาน่าะรู้สิ หรืออาะไม่รู้ัเรา็ไ้ แบมใเย็น่อน
อะไรันเินผ่านหน้าเยๆไปอย่าี้ไ้ไ
โ้เลียแผนนายหน่อยสิ
แบฮยอนสบทออมาแทนวามรู้สึผมในอนนี้
นั่นนะสิ
โ้ มันะไ้ผลริๆหรอ ผมถามยอ้วยวามไม่แน่ในั
ั้นถ้านายอยาเห็นผลเร็วๆ
เราัให้ แบมแบม แบมแบม แบมแบมอยู่ทานี้ แบมแบม!!!!!
นี่ไอ้โ้แะเรียไอ้แบมมันัทำไม
มัน็อยู่ทานี้เนี่ย นเ้ามอหมแล้วเนี่ย
นายือแบมแบมั้นหรอ
เสียทุ้มราบเรียบัอยู่บนหัวผม
เสียที่ผมหลใหลมาลอ 2 ปี
!!!!!!!
!!!!!มาร์!!!!
Mark
Tuan
ผมลมาาเรียนาบเ้า เินไปเปิู้็พบับเ่นเย พวนม
หมายรับ้าบอ อไม้ที่เสียบอยู่ทีู่้อผมเ็มไปหมเหมือนเย
ผม็ไ้แ่ยมันไปทิ้เ่นเย แ่ผมไปสะุระาษโน้สีฟ้าแผ่นเท่า A4 พับสามทบเสียบอยู่
ไอ้นี่มันทำให้ผม้อเปิมัน ไม่รู้ทำไม ผม้อเปิมันมาอ่าน้วย
แ่พอผมเปิอ่านมันทำให้ผมอ่านไปแล้วมันทำให้ผมอมยิ้มปนำไ้
เ็บ้าไรเียนภาษารวมัวอัษรผิผิถูถู หึ ผมไม่รู้หรอนะนที่ื่อ แบมแบมือใร
แ่เ้าทำให้ผมมีอะไรำไ้ แ่ผม้อเ็บอารม์นี้ไว้่อน นระทั่มีนะโนื่อแบมแบมมาา้าล่า
ื่อนี้มันมีอิทธิพลทำให้ผม้อเินออมาูว่านที่ื่อแบมแบมมีหน้าายัไ
อยาะอบุเาทำให้ผมยิ้มหรือำไ้แ่้อเ็บแ่ในใ็เท่านั้น
และเสียะโนนั้น็ทำให้ผมพบะเา
เานนั้นนที่พบใ้เวลาั้นานว่าะลบใบหน้าน่ารัไ้ว่า 4 ั่วโม
เานนั้นือแบมแบม แ่ผมอ่ะไม่มีวามรู้สึอะไรเลยนะ มันเยๆแ่ลบภาพเ้าออไม่ไ้เท่านั้นเอ
ผมัสินใพูไป
นายือแบมแบมั้นหรอ
ูท่าทาแบมะทึ่และใมา
เาทำให้ผมอยาะำใบหน้านั้นอีแล้ว มันน่ารัปนำอ่ะพูไม่ออ
ไอ้ริสไม่อยู่็ีะไ้ไม่้อใบหน้านี้ ผมะไ้มอไ้นเียวหึ
เอ่อ...อ่ะ
ใ่ ันเอนี่แหละ แบมแบม เาพูออมาแล้ว
มันทำให้ผมอยาะรอเสียรอใบหน้าเรียวไว้นเียว ใเย็นมาร์ นายนี่ทำให้นายเสียเวลานะ
อย่าหลลใบหน้าน่ารัเ็า ันไม่มีวันที่หลหน้านายหรอแบมแบมเสียใ้วยนะ
พูเสร็ผม็ยื่นหมายอเาออไป
เาูีใมาเลย ยิ้มแ้มปริเียว มาร์นายเป็นไรเนี่ย เ็บอาารหน่อยสิ
ไม่เอาไหนเลย นายะสนใแบมแบมเพื่ออะไร เ้าทำให้นายรำา
เ้าทำให้นายไม่เป็นส่วนัว ปิผม็ไม่อบให้ใรทำอย่าี้อยู่แล้ว
ยิ่นที่ื่อแบมแบมทำเนี่ยผมยิ่เอ่อะโรธเลียไหม ผมไม่เลียเ้าแ่ผมไม่อบที่ะมาทำเรื่อไร้สาระแบบนี้
อบในะที่อบหมายผม
ผม็ยัทำหน้าเรียบเยไม่แสวามรู้สึออมา
เพราะผมไม่อบให้ใรมาบอผมอย่าี้
มันน่ารำาและน่าเบื่อที่สุแ่รีแบมผมเว้นนะ
ผมอยาะแล้เ็นี่มาว่าผมเลยทำแบบนั้นไป ถึมันเสียเวลาและไร้สาระที่สุ็าม
แบมิว่าผมะอบแบบในนิยายที่เ้าเยอ่านมั้
หึ นายิผิและล่ะ แ่ผลลับมามันไม่ใ่ ผมประานแบม ้วยเสียและปาผมเอ
ถึ มาร์ ้วน
ผมื่อ แบมแบม นะ ือเพื่อนอนาย
แ่นายะไม่่อยเห็นผมหรอ เพราะว่าผมเรียนอยู่ ห้อ F น่ะ นาย อยู่ห้อ A นายเลยไม่่อย ไ้ยินื่อันสัเท่าไหร่หรอ ถ้าถามว่าผมรู้ันายไ้ไละ็
ือนายเท่มาอนที่นาย เ้นอยู่ในห้อ้อมเ้นอนเร 10
ผมเฝ้ามอนายอยู่ห่าๆมาลอ แ่สิ่ที่ผมำลัะบอะนาย่อไปนี้ ับนายว่า
นายือ แรบันาลใอผม มาร์ ผมแอบอบนายั้แ่นายอยู่เร
10 าว่าั้แ่แรเห็นเลย็ไ้นะ
นายะ รับรัผมไหมมันไม่สำั แ่นายวระรับรู้ไว้ว่าผม
อบ นาย นะ มาร์
า แบมแบม
ผมอ่านหมายอแบมพร้อมับี้ที่หมายอแบม
นี่นายะให้หมายรัับันหรือะให้้อสอบันมารวันแน่
นาย็น่าาพอใ้ไ้นะ แ่ภาษาที่นายเียนมาให้ันมันน่าเลียสิ้นี
เรียนอยู่ั้เร 12 ลับมีสมอแ่ี้ประิ๋ว มอไม่เห็นหรึไว่า าร์อันับอั้นเรียนเรา่ำเพราะอะไรเพราะนัเรียนอย่านายทำเอาไว้น่ะสิ
นายมันี่เ่า นายมันไร้่าริๆ แบมแบม
Bam
Bam
ึ
มันเหมือนมีปัลลาลำัวผม มาร์เ้า่าผม้วยน้ำมืออเ้าเอ ผมอึ้ะารระทำอมาร์มา
เ้ามอบหมายนั่นให้ผม และผมเปิอ่านมันมา็พบับเียนำว่า นายไ้ D- นายไปเรียนภาษาใหม่นะ ะไ้เียนอัระไ้ีึ้น พูออมาไ้ยัไ
นายมัน เสียเเรที่ันอบนายมาว่า 2 ปี อโทษที่ันมันเป็นัวถ่วอสายั้น นายมันเ๋หนิ มาร์ นายมันใร้าย
นายะูถูแบมมาไปแล้วนะ
มาร์ แบฮยอนผู้เห็นเหุาร์ทุอย่าพูออมา้วยวามโรธ
ยิ่รอยยิ้มนั่นทำให้ผมอยาะโรธเ้ามาแ่็โรธไม่ลทำไมนะ มาร์นายสาปไรผมไว้
็ันูเพื่อนนายไม่ผิไ
เพื่อนนายมันไม่มีวามอายเอาะเลย หึ พูออมาไ้ไเนี่ย
นี่นะนที่เราแอบอบมาลอ 2 ปี นี่นะไอ้ผมแนี่นะ ไม่น่าเลย
นี่นายะูถูเพื่อนเราไปแล้วนะ
มาร์ ้วน ยอผู้ที่เียบลอเหุาร์
เือึ้นมาบ้า โ้เือน่าลัวั
หึ
เสียอแ่นหัวเราะอเ้าทำให้ผมเ็บเ้าไปอี
หนอย
อ่อยหน้านายให้พัสัหน่อยไ้ไหม เ็ัเลย แบฮยอนผู้เห็นเหุาร์ทุอย่าพูออมา้วยวามโรธ
หาหมัเล็ๆออมาะ่อยมาร์ แ่ผมห้ามไว้ทัน
อย่าเลยแบ
เสียแรนายหม ฮึ เราไปันเถอะ
พูบผม็ว้ามือโ้ับแบเินออาที่นั่นทันที นายมันใร้ายมามาร์
นายทำให้ผมเสียใในัวนายมา ผมผิหวัในัวนายริ
ฮือๆเอาเเล้วไ อย่าพึ่่าพี่มาร์ึอไรท์นะ มันเป็นเเ่าเเร็เอร์อมาร์ึ็เท่านั้น ไรท์ว่าเราเปิอาไปเรื่อยๆ เี๋ยว็รู้เอว่ามาร์ึรู้สึยัไะเเบมเเบมน้อย^^
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น