คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ >
บทนำ
“โอเชทำไมแกชอบไปห้องสมุดจังว่ะ -0- ” ครอสเพื่อนชายของผมถามขณะที่เรากำลังเดินไปยังห้องสมุด
“ทำไม...มีแต่คนถามแบบแกเยอะจังว่ะ ครอส” ก็แน่สิเล่นถามผมซะเบื่อเลย -3- ผมหันถามมันก่อนจะเดินเข้าห้องสมุด
“เอ๊ะ..ไอ้เวรฉันถามแกไม่ใช่ให้แกมาถามฉัน - - +” ครอสพูดเสียงดังไม่พอใจที่ผมถามกลับ แต่นี้มันห้องสมุดน่ะเว้ย _ _
“เบาๆๆหน่อยไอ้ครอส เดี๋ยวก็โดน เป๋าตังค์ ตีหัวให้นี้” ผมส่งสายตาดุให้ แต่พอพูดถึง ‘เป๋าตังค์’ ผมก็ใจละลาย สิคับ แหม -///- เทอออกจะน่ารักน่าชังอย่างงั้น จะไม่ให้ผมเข้ามาห้องสมุดบ่อยได้ไงเล้า ><
“แล้วทำไมแก......” / “เป๋าตังค์ หวัดดีคับ ><:” ผมรีบวิ่งก็ไม่เชิงไปหาเป๋าตังค์(ผู้น่ารัก) หัวหน้าบรรณารักษ์ ผู้ที่แสนจะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ สาวในฝันของผมเลยสิไม่ใช่ผมสิทุกคนเลยด้วยซ้ำไป ^U^
“ฉันเข้าใจแล้วว่า ทามมายเพื่อนโอช์ ถึงชอบมา.....” ครอสยืนบ่นพึมพำเบาๆๆ แต่ผมไม่ค่อยได้ยิน แระแล้วสิ่งที่ผมไม่ขาดคิดที่จะคิด และไม่อยากคิดด้วย “ดีฮะ เป๋าตังค์ คนสวย วันนี้ยังดูน่ารักเหมือนเดิมเรยนาค๊าบบบ>3<” ดู๊ ~สิดู~ เพื่อนผมทักเป๋าตังค์สิ ฮึ ๆๆ _ _ll แกได้เห็นดีกับฉันแน่ ไอ้ครอสสสสสสส พยายามข่มอารามณ์ไม่ให้เป๋าตังค์เป็นห่วง ทั้งที่ใจจิงผมอยากจะลากมันไปสับเป็นชิ้นๆๆ จิงๆๆ น่ะ - -+
“แฮม...ครอสชมเป่าตังค์แบบนี้เดี๋ยวให้เลยเอ้า 10 บาท” เป่าตังค์ พูดกรั้วหัวเราะ น่ารักจิงจิ๊งงง
“ หือ 10 บาทก็เอาน่ะ ฮะ ๆๆ ^O^” ไอ้ขี้งก - - ไม่มีไรมากหรอกคับแต่พอเห็นเป๋าตังค์หัวเราะตามผมก็เบาใจ -O-
“ง่ะ เป๋าตังค์ไม่มี 10 บาทน่ะสิ ไปจัดหนังสือก่อนดีกว่า บ๊าย~บาย >,,<” เทอหันมายิ้มและโบกมือให้ผมก่อนจะหายไปทางด้านหลังดู้หนังสือ
ขวับ ผมหันมาเลงไอ้เพื่อนตัวแสบ กอนจะลากไปซักถามที่มัน บังอาจจ!!! กล้าเหล่เป๋าตังค์ !!!
ความคิดเห็น