ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ooO30เปอร์เซ็นOoo
►混沌とした◄
[ความวุ่นวาย]
หลังจากที่ฮารุ และ โกคุเทระได้ถูกทิ้งไว้ที่สวนสนุก
‘สะ สะ สะ สองคน!! ทะ ทำยังไงดี อยู่กันสองคนอย่างนี้มีหวังฮารุได้โดนคุณโกคุเทระ“บึ้ม” เอาแน่ๆเลยTAT’
ฮารุได้แต่ก้มหน้างุดๆไม่กล้ามองหน้าโกคุเทระ เธอกำลังคิดว่าจะกลับบ้านเลยดีใหม่ หรือจะเที่ยวกับโกคุเทระดี
‘รีบกลับบ้านไปเลย คุณสึนะไม่อยู่แล้วนะอยู่ไปก็ไม่ได้ประโยชน์หรอก’ มารฮารุฮารุ
‘อย่ากลับเลยไปเที่ยวกับคุณโกคุเทระดีกว่าน่า…ไม่ได้เสียหายซะหน่อย’ นางฟ้าฮารุฮารุ
‘ไม่ๆ ถ้าอยู่ไปก็โดนบึ้มเปล่าๆอย่าลืมสิคุณโกคุเทระน่ะเกลียดเธอจะตาย’มารฮารุฮารุ
‘ไม่เอาน่าคุณโกคุเทระน่ะคงไม่ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กหรอกน่า’นางฟ้าฮารุฮารุ
‘ไม่จริ๊ง…ไม่จริง ขนาดเด็กๆอย่างแรมโบ้ยังโดนบึ้มเลย’มารฮารุฮารุ
‘นั่นสินะ เราอาจโดนบึ้มเอาได้ เพราะฉนั้นกลับบ้านๆ’ฮารุตัวจริง และแล้วฝ่ายมารก็ชนะ
“เออคุณโกคุเท…”
“เออนี่…”
เป็นจังหวะเดียวกับที่โกคุเทระพูดขึ้นมาพอดี ทั้งสองคนต่างเงยหน้ามองอีกฝ่ายโดยไม่ได้นัดกัน ทำให้ตาของทั้งสองคนประสานกันพอดี ทั้งสองคนจ้องกันนิ่ง
‘พอมองดีๆ ยัยนี่น่ารักเหมือนกันแฮะ0///0’ โกคุเทระ
‘คุณโกคุเทระนี่ก็หน้าตาดีใช่ย่อยนะ0///0’ฮารุ
หน้าของทั้งสองคนเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
“เออ…เธอมีอะไรจะพูดไม่ใช่หรอ”โกคุเทระพูดขึ้น เพื่อเปิดบทสนทนาพร้อมหลบหน้าฮารุเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็นว่าตัวเองหน้าแดงอยู่[เค้าเห็นหมดแล้วหล่ะฉันว่านะ- -]
“อะ อ๋อ ใช่ค่ะ คือ…ฮารุขอตัวกลับก่อนนะคะ เพราะว่าคุณสึนะก็ไม่อยู่แล้ว งั้นบ๊ายบายนะคะ”พอฮารุพูดจบก็หันหลังแล้วเดินตรงไปทางประตูสวนสนุก
หมับ!
“เอ๊ะ!!”ฮารุหันหลังกลับไปเมื่อรู้ว่าคนที่เธอพึ่งเดินหนีมาเมื่อกี้ขว้าข้อมือเธอไว้
“อยู่เที่ยวกันก่อนไม่ได้หรอ” โกคุเทระมองหน้าฮารุด้วยสายตาอ้อนวอนแต่เหมือนปกติ[เอ๊ะยังไง??] คำพูดนั้นทำให้หัวใจของฮารุเต้นไม่เป็นจังหวะ
“คุณโกคุเทระ…”
ขอโทษด้วยนะคะที่อัพช้า เพราะต้องเรียนซัมเมอร์อ่าค่ะ ยังไงก็จะอัพให้เร็วที่สุดนะคะ^ ^
อาๆ มาอัพต่อแล้วน๊าา!! แต่ยัง งงๆยุว่าเบียงกี้มาจากไหน 555
“ก็เป็นเพราะว่าซื้อบัตรมาแล้วหรอกนะถึงได้ชวนน่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะบัตรอย่าหวังเลยว่าฉันจะไปเที่ยวกันเธอ”[ซึน :P] โกคุเทระพูดพร้อมกับหันหน้าหนีจากอีกฝ่าย
‘อ้าว!!’ ฮารุ
“ อย่าหวังเช่นกันค่ะ!! ถ้าเป็นเพราะเหตุผลนี้ฮารุไม่ไปหรอกค่ะ เลิกคิดไปได้เลย!! ”ฮารุเชิดหน้าใส่โกคุเทระ แต่ก็แอบมีเหล่ตาไปมองนิดหน่อย แล้วฮารุก็เห็นโกคุเทระทำหน้าเหมือนเสียใจเล็กเมื่อเห็นสีหน้าแบบนั้นฮารุก็รู้สึกเจ็บที่หัวใจแปลกๆ
“ฮารุกลับก่อนนะคะ”ฮารุสะบัดมือของโกคุเทระออก หันหลังแล้วเดินตรงไปทางประตูสวนสนุก
“นี่…”โกคุเทระเรียกฮารุด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ
“อะไรอีกคะ ถ้าคิดจะยั่วโมโหฮารุละก็พอเถอะค่ะฮารุเซ็งแล้ว- -”
“ถ้าเป็นเพราะฉันอยากไปเที่ยวกับเธอล่ะ”
“เอ๊ะ”ฮารุได้ยินดั้งนั้นจึงหันหน้าไปมองโกคุเทระที่พูดด้วยสีหน้าจริงจังอย่างที่ฮารุไม่เคยเห็นมาก่อน
“ถ้าเป็นเพราะแบบนั้น เธอจะอยู่ต่อกันฉันได้ไหม ไปเที่ยวต่อกันฉันได้ไหม??”
“เออ…คือ…”ฮารุเอาแต่ อ้ำอึ้ง
“ว่าไง…”
“ปะ ปะ ไปก็ได้ค่ะ^///^”
“หึ”
“คุณโกคุเทระหัวเราะอะไรคะ ( ‘ ‘)”
“เปล่า o_o”
‘เหตุผลที่ผมไม่อยากให้เธอไปก็เพราะไม่อยากให้เธอไปเห็นภาพบาดตาอีก ทำไมไม่รู้เนอะ ผมถึงรู้สึกไม่สบายใจทุกทีที่เธอร้องไห้ ทุกทีที่เธอทำท่าทางเศร้าใจ ผมเองยังไม่เข้าใจตัวเองเลย- __-’
“หัวเราะอะไรคะ!! บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
“ก็บอกว่าไม่มีอะไรไงยัยบ๊อง!!”
“มันต้องมีแน่ๆ เซนต์ของฮารุมันบอกอย่างนั้น”[เหอๆ]
**กรุณารออีก 50 นาที**
“คุณโกคุเทระคะ เราจะเล่นอะไรก่อนดีคะ อันนั้นก็หน้าสนุกนะคะ เอ๊ะ แต่อันนั้นคงหวาดเสียวกว่า อ๊ะ อันนั้นน่ากลัวกว่านะคะ เอ…หรือจะเล่นอันนี้ดีคะน่ารักดีนะ ฉอดๆๆ บลาๆๆ”
โกคุเทระมองฮารุที่เอาแต่เลือกเครื่องเล่นอยู่ แล้วแอบลอบยิ้มเล็กๆ
‘เมื่อผมเห็นเธอยิ้มแบบนี้ ผมมีความสุขจริงๆนะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นพวกโรคจิตยังไงไม่รู้แหะ 555’
“งั้นตกลงเราจะเล่นอันนั้นนะคะ”ฮารุพูดพร้อมชี้ไปทางเครื่องเล่น
โกคุเทระเลยมองตามนิ้วของฮารุไป ‘อ้อ!รถไปเหาะ เห…นั่นใครน่ะ โอ๊ะนั่นอาเจ้นี่นานึกว่าใคร หะ หะ หา!!! อะ อาเจ้!!!’
“เอิ๊ก!!!”
“ว๊าย!! คุณโกคะเทระ คุณโกคุ เท ร้า!!…”
ขอโทษด้วยนะคะที่อัพช้า เพราะต้องเรียนซัมเมอร์อ่าค่ะ ยังไงก็จะอัพให้เร็วที่สุดนะคะ^ ^
อาๆ มาอัพต่อแล้วน๊าา!! แต่ยัง งงๆยุว่าเบียงกี้มาจากไหน 555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น