คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 คำเชื้อเชิญที่แสนจะน่าเบื่อ
บทที่1
คำเชื้อเชิญที่แสนจะน่าเบื่อ
ฉันกำลังนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกของที่บ้านในขณะที่ฉันกำลังนั่งดูรายการโปรดอยู่นั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“ใบไผ่มาหาพ่อหน่อยลูก” มีเรื่องอะไรอีกนะ
“คะ” ฉันตอบด้วยความเบื่อ
“ใบไผ่พรุ่งนี้พ่อกับแม่ตกลงกันว่าจะไปเยี่ยมตากับยายนะ”
“หา! อะไรนะคะคุณพ่อ จะไปเยี่ยมตากับยายนะเหรอคะ”
“ใช่จะ เราไม่ได้ไปเยี่ยมท่านนานแล้วนะ”
“ถ้างั้นไผ่ไม่ไปนะคะคุณพ่อ”
“ไม่ได้ไผ่ต้องไป ถ้าไม่ไปแม่จะให้ไปเรียนพิเศษนะ” จะบ้าเหรอไปก็ได้
“ไปก็ได้คะแม่”
“ดีมากถ้าอย่างนั้นไปเตรียมตัวเก็บกระเป๋าได้แล้วไป” แม่พูดพร้อมยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย
“คะ” ฉันตอบรับคำเชื้อเชิญเชิงออกแนวขู่ของแม่เจ้าเล่ห์พร้อมกับการกินข้าวเช้าที่แสนจะกดดันนิดหน่อย
“แล้วเราจะไปกันกี่วันละคะแม่”
“ 1 เดือนจะ คุณลูกรัก” แหมทีอย่างนี้ละพูดเพราะเลยนะ
พอฉันกินอาหารเช้าเสร็จก็ขึ้นไปเก็บกระเป๋า และในตอนที่ฉันกำลังเก็บกระเป๋าอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
~ คุณหนูไฮโซรับสายด้วยค้า ~ ~ คุณหนูไฮโซสุดสวยรับสายด้วยค้า ~
“ฮัลโหล” ผึ้งนี่เอง
(นี่ฉันนะน้ำผึ้ง)
“อืม รู้แล้วมีไรเหรอ”
(นี่ว่างปะพรุ่งนี้อะ)
“ไม่ว่างหรอก พรุ่งนี้ต้องไปต่างจังหวัดอะ”
(เหรอ ว่าจะชวนไปดูหนังซะหน่อย)
“ขอโทษด้วยนะ แค่นี้นะต้องเก็บกระเป๋าต่อ”
(อืมแล้วแกจะไปกี่วันละ)
“ 1 เดือนนะ แค่นี้นะ”
(อืม แล้วไม่ไปไม่ได้เหรอ) ยังจะถามต่ออีกรู้ไหมว่าทำให้ฉันไม่อยากไปมากกว่าเดิม
“ไม่ได้หรอก ถ้าไม่ไปก็ต้องไปเรียนพิเศษ”
(อ๋อ แล้วอย่างนี้แกก็ต้องเจอคู่ปรับละซิ) เออจิงด้วยแหะลืมคิดเลย
“เออดิเซ็งชะมัดเลยเนอะ”
(เออ แค่นี้และ ไม่กวนแล้ว บาย)
“อืม”
ปิ๊ป ฉันกดวางโทรศัพท์ต้องไปจิงจิงนะเพราะถ้าไม่ไปก็ต้องเรียนนะสิเฮ้อ ตั้ง1เดือน
......................................................................................................................................................
ต้องกาคอมเม้นะจะเดียวมาอัพต่อ
เห่เล่
ความคิดเห็น