รักคุณเข้าแล้วสิ

ลำดับตอนที่ #2 : คุณชายวายร้าย จอมเจ้าเลห์ ตอนที่1

 

คุณชายวายร้าย จอมเจ้าเลห์ ตอนที่1

++++++
 

คอนโดหรูหรา ถูกตกแต่งสไตล์โรมัน  เเละสามารถมองเห็นวิวที่สวยงามของกรุงเทพ
ในระยะที่กว้างขวาง ยิ่งในเวลากลางคืนอย่างนี้ แสงสลัวมาจาก ตึกราม
บ้านช่อง มองดูแล้วยิ่งโรแมนติกยิ่งขึ้น
"ที่นี่ที่ไหน" หลังจากฉันได้สำรวจห้องไปตั้งนานจนลืมไปสนิทว่าฉันมาที่นี่ทำมัย
เพราะตอนนี้เริ่ม   เบลอๆแล้ว 
"เอ่อ..ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะ" ชายหนุ่มยิ้มอย่าเจ้าเล่ห์ และเขยิบมาใกล้กว่าเดิม จนร่างกายเราใกล้ชิดติดกันมาก  
"ฉันชื่อ เมมเบอร์ แล้วคุณล่ะ" ฉันตอบแล้วถอยหลังก้าวเท้าเดินห่างออกไปจากตัวเขา 
แต่ไม่ทันไร มือฉันถูกคว้าเอาไว้ และถูกสวมกอดจากด้านหลัง
"ฉันชื่อ วาเลน  เจ้าชายตระกูล เอชินนา "วาเลน กระซิบที่ข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา และสวมกอดฉันแน่นกว่าเดิม จนหายใจไม่ออก
"นี่คุณ!!ปล่อยฉันนะ ฉันหายใจไม่ออก"
"ตัวคุณหอมจังเลยนะ^^"
"อย่ามายุ่งกับฉันนะ!!"  ฉันก็ได้แค่ห้าม  เพราะไม่มีแรงที่จะพลักใสไล่ส่ง ไอ้บ้า วาเลนแล้ว
แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ วาเลนไม่มีถ้าทีจะปล่อยเลย ได้แต่ขำชอบใจ และยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่ชอบจิงเลยรอยยิ้มแบบนี้!!
"นี่!! วาเลนฉันบอกว่าให้ปล่อยงัย ไม่ได้ยินเหรอห๊ะ!!  อ้อ... แล้ว ไม่ต้องขำเลย ฉันอึดอัดจะแย่ละ"
อารมณ์เสีย(~_~)!!
ตั้งเเต่เกิดมายังไม่มีใครมากล้าแตะเน้อต้องตัวฉัน
ใครก็กลัวฉันอย่างกับกลัวยางคางคก(เปรียบได้ทุเรศมาก คิดได้งัย ฟะ!) แม่ง จะฟ้องป๊าให้มาเล่นงานเลยคอยดู
"ได้ยินแล้ว. ปล่อยก็ได้ แต่......คุณต้องอยู่ดื่มเป็นเพื่อนผมนะ คนสวย"
"ไม่ ฉันจะกลับ!!"
"คุณแน่ใจเหรอว่าจะกลับ"  วาเลนกอดฉันแน่นยิ่งแ
น่นขึ้นแล้วโน้มคอลงมาคลอเคลียที่ซอกคอฉัน
"ก็ได้!! อยู่ก็อยู่" วาเลนยิ้มอย่างชอบใจ 
พร้อมคลายกอดออกจากตัวฉัน เดินดิ่งตรงรินไวน์ราคาแพงให้ฉันที่บาร์ และเดินไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับแก้วไวน์สองแก้ว
"นี่!! คุณ เมมเบอร์! จะยืนอยู่ตรงนั้นหรืองัย มานี่"
"ไม่ต้องมาสั่งนะ ฉันรู้แล้ว!" ฉันตอบเสียงห้วนๆใส่วาเลน
ฉันเดินมานั่งโซฟาตัวข้างๆกับวาเลน 
"นี่คุณ ไปนั่งทำมัยไกลจัง กลัวผมกัดเหรอห๊ะ"
"อย่ามากวนน่า"
"คุณจะเขยิบมาดีๆมั้ย"
"เออ เออ. ทำมัยชอบสั่งจังห๊ะ"
ฉันเขยิบมานั่งใกล้วาเลน อย่าขัดขืนไม่ได้
ไอ้บ้านี่ก็ยิ้มจัง
"นี่แก้วคุณ" วาเลนยื่นแก้วมาให้ฉันและยิ้มอย่างเจ้า
เลห์
"ขอบใจ!"ฉันรับแก้วจากวาเลนแล้วยกขึ้นดื่มจนหมดไม่เหลือสักหยดเดียวในแก้ว
"หมดแล้ว..งั้นฉันกลับได้แล้วใช่มั้ย!?"
ฉันลุกขึ้นยืนจะกลับแต่ วาเลนจับข้อมือฉันไว้
"อย่าพึ่งกลับสิ ผมยังมีเรื่องที่ต้องคุยกับคุณอีกนะ"
"นี่นาย! ต้องการอะไรจากฉัอีกห๊ะ!!..."
"แปปเดียวน่า คุณก็เมาแล้วด้วย เดี๋ยวผมกลับไปส่งนะ"
"เออๆ..ก็ได้. แปปเดียวนะ มีอะไรว่ามา"
วาเลนลุกขึ้น เดินไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง. ฉันเดินตามวาเลนไปอย่างเงียบๆ
"มีอะไรว่ามา.  อย่าลีลาหน่อยเลย" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด. แต่วาเลนก็ยังเงียบอยู่
"ถ้าไม่มีอะไร งั้นฉันจะกลับแล้ว!!"
ฉันหันหลังจะเดินกลับเข้าไปในห้อง แต่วาเลนคว้ามื
อฉันเอาไว้แล้วกระชากให้หันกลับไป
วาเลนบีบมือฉันแน่น
"นี่ ฉัน เจ็บ..."  ฉันพูดยังไม่ทันจบ วาเลนพรมจูบลงมาที่ปากฉัน อย่างคนกระหาย อยากจะกลืนกินฉันลงไปทั้งตัว
"อื่ม...อื้ม.."ฉันครางออกมาเบาๆ. ไม่ได้นะฉันทำแบบนี้ไม่ได้  ฉันรวบรวมกำลังผลักวาเลนออกแรง
"นี่ คุณผลักผมทำมัยเนี่ย" 
"แล้วคุณมาจูบฉันทำมัยล่ะ....คุณทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร" ฉันพูดด้วยอาการสั่นคลอน
เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกมึนๆ  ร้อนไปทั้งตัว กระสับกระส่ายเป็นอะไรอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเต้นแรงผิดปกติ. หรือเป็นเพราะ ไวน์ นั่น แต่ก็แค่ไวน์มันคงไม่ทำให้ฉันเมาขนาดนั้นหรอดมั้ง
"คุณแน่ใจเหรอว่าไม่ต้องการผม" 
"คุณทำอะไรกับฉันห๊ะ!!เมื่อกี้คุณเอาอะไรให้ฉันดื่ม
!!!"
"ก็ไวน์งัย แต่.......ก็แค่....ใส่ยาเสียสาวให้คุณดื่ม
ก็แค่นั้นเอง" ฉันอ้าปากค้างจนพูดไม่ออก-o-




  

เรื่องมันจะเป็นยังงัยต่อนั้น
อย่าลืมติดตามกันนะ
ว่าเรื่องมันจะแซบเวอร์ขนาดไหน
++++++++