รักคุณเข้าแล้วสิ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

~~ครืดด ครืดด~~ เสียงโทรสับของเมมเบอร์งขึ้น จึงทำให้หลุดจากภวังค์
"ว่างัยยัยมีมี่" เมมเบอร์เอ่ยถามยัยเพื่อนตัวแสบ มีมี่เ
ป็นเพื่อนสนิทเมมเบอร์ตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมต้นจนถึงตอนนี้เกือบจะจบปี1แล้ว จึงอาศัยอยู่ด้วยกันที่คอนโดหรูใจกลางเมือง ที่พ่อของเมมเบอร์ซื้อไว้ให้เป็นของขวัญ จึงชวนมีมี่มาอยู่ด้วยเพราะบ้านของมีมี่อยู่ห่างออกจากมหาลัยมาก ป๋ากับม๋าของทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน และลงทุนทำทุระกิจด้วยกัน มาหลายปีพอสมควร ป๋ากับม๋าจึงไม่ค่อยได้อยู่เมืองไทย เพราะป๋าต้องทำงานอยู่ต่างประเทศ เป็นส่วนมาก
"นี่ ยัยเมมเบอร์ แกอยู่ไหนห๊ะ!! ลืมไปไปแล้วหรืองัยวันนี้มีงานเลื้ยง ตกลงจะไปมั้ย!!"   มีมี่โทมาโวยวายเพราะเมมเบอร์ออกจากคอนโดตั้งนานแล้ว สงสายว่ากลัวฉันลืมเลยโทรมาเตือน  
มีมี่น่ะมันอยากไปจนตัวสั่นเพราอะไรน่ะเหรอ เหอะๆ !!

เพราะงานนี้เป็นงานเลี้ยงของพวกรุ่นพี่ที่จัดขึ้น คนฮ
อตของมหาลัย หรือจะพูดอีกอย่าว่า รวมพลคนหน้าตาดี มีฐานะ อะไรประมาณนี้อะนะ
และหนึ่งในนั้นก็มีคนที่ยัยมี่แอบชอบ "เซนโย"
รุ่นพี่ ที่คณะเดวกับมี่ เจ้าชายแห่งตระกูล เอชินนาวา เจ้าอารมณ์นิดๆ เจ้าเล่ห์หน่อยๆ ดีกับทุกคน และที่แน่ๆ ยังไม่มีแฟนเป็นตีวเป็นตนเลยค๊ะ เหตุนี้ยัยมี่จึงอยากออกงานนี้ ม๊วกๆ
"อะรัยย๊ะ แก ไม่ลืมหรอกหน่า กำลังจะกลับเดี๋ยวนีแหละ รออีกแปป เดียวก็ถึงแล้ว แค่นี้นะ" ติ้ด ติ้ด ติ้ด ~แล้วก็กดวางสายไปโดยที่ไม่ฟังยัยมีมี่บ่นต่อ
ในเวลาอีกไม่กี่นาที ก็ถึงคอนโด 
ฉันรีบหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วมุ่งไปยังห้องน้ำ
เพราะไม่อยากฟังยัยมีมี่บ่น  เชื่อเลย
เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า  
เสร็จเรียบร้อย 
เมมเบอร์แต่งชุดเดรสเกาะอกสีแดงเลือดหมู  ทำให้เ
ห็นหน้าอกอันอิ๋ม ที่ทะลักออกมาโชว์ความขาว  และผมยาวลอนได้ถูกจัดทรงให้ปล่อยมาปกปิดแผ่นหลังที่ขาวนวล หน้าแต่งด้วยโทนสีเข้ากับชุด ปากาด้วยลิปสติกสีชมพูออกเเดงนิดๆ งานนี้ไม่ไม่มีใครที่จะสวยเด่นไปกว่าฉันแน่นอน  หุหุ (หลงตัวเองไปนะเมมเบอร์) 
ส่วนมีมี่ก็ใช่ย่อยไปกว่าเมมเบอร์ซะที่ไหนชี แต่งชุดเดรสสีเนื้อสายเดี่ยว โชว์แผ่นหนังที่ขาวนวล  อันน่าหลงไหน ใครๆเห็นก็ต้องชายตามองกันเป็นแถว

  ฉันเดินเข้ามาพร้อมกับมีมี่ ในงานเลี้ยงซึ่งถูกจัดในคลัปชื่อดังในย่านนี้ 
ทุกคนต่างเต้นกันอย่าเมามัน 
ฉันกับมีมี่เดินหาโต๊ะนั่งดืมกัน
พลั่ก!!
"โอ้ย"  ยัยมีมี่เดินซุ่มซ่ามไปชนกับอะไรสักอย่าง
ขวับ//
"เอ่อ..คุณเป็นอะไรมากมั้ยครับ" ผู้ชายคนที่มีมี่เดินชนถาม เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเป็นอะไร
"นี่..คุณเดินไม่ระวังเลย" -o-<<---หน้ายัยมีมี่
"เอ่อ.พะ..พี่ เซนโย ขอโทษนะคะที่ไม่ระวัง หุหุ^^" แหงย งั้นน่ะ เมื่อกี้ยังทำถ้าจะด่าเซนโยอยู่เลย ยัยนี่
"ยัย มีมี่ เป็นอะรัยมั้ย" เมมเบอร์ถามมีมี่ด้วยความเป็นห่วง
"อ่อ..ฉันไม่เป็นไรมากหรอก^^" ยัยมีมี่ยิ้มแห้งๆ
"เอ่อ..คุณทั้งสองหาโต๊ะอยู่เหรอครับ"เซนโยถาม
"ใช่ค่ะ เรากำลังมา^^" มีมี่ ตอบอย่างเขินๆ เพราะรุ่นพี่คนนี้เเหละที่มี่มี่ชอบมานานแล้ว  รอคอยวันที่ที่สมหวังกับพี่เซนโย แต่คงเป็นไปยากเพราะตลอดที่ผ่านมาต่างมีสาวๆมาพัวพันกับพี่เซนโยเรื่อยๆ
"ถ้าพวกคุณทั้งสองไม่รังเกียจ เชิญร่วมโต๊ะด้วยกันนะคับ" เซนโย เอ่ยชวนอย่างมีทายาท
"เอ่อ..ไม่รังเกียจค่ะ แต่ขอเดินอยู่แถวนี้ก่อนนะค่ะ^^"เมมเบอร์ตอบปฏิเสธอย่างมีมารยาท แล้วจูงแขนมีมี่ มีมี่สกิดมือเมมเบอร์เบาๆ  ทำหน้าเซงๆ
เมมเบอร์กับมีมี่เดินมานั่งตรงที่เค้าเตอร์บาร์  แล้วนั่งจิบวิสกี้ อย่างได้อารมณ์
"เฮ้..เซนโย"ฉันเหลือบไปมองเห็นเซนโยเดินมาพอดีจึงทัก
"อ้าว..คุณสองคนมานั่งดื่มอยู่นี่เอง.  หาตั้งนาน"
เซนโยเอ่ย  
หุหุ เมมเบอร์แห้งๆให้เซนโย
"นี่ เซนโยฝากมีมี่ด้วยนะ ไปเข้าห้องน้ำแปปเดียวมา"เมมเบอร์หาข้ออ้างให้มีมี่กับเซนโยได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง  แต่ก็อยากเข้าห้องน้ำจริงๆแหละ รู้ร้อนๆมึนๆยังงัยไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะวิสกี้ก็ได้ซัดดื่มไปหลายแก้วเลย
ฉันจึงเดินเลี่ยงมาเข้าห้องน้ำ รู้สึกมึนๆแฮะ
พลั่ก!!
"โอ็ย"
ขวับ//
มือหนาที่แข็งแรงคว้าเอวบางของฉันไว้ได้ทัน
ไม่ทันรัยก็เซ หงายหลังจนได้
กริ้ดดดดดดด!!!
"นี่!!!  นายทำอะรัยน่ะ" ฉันสบถ เมื่อตั้งสติได้ฉันพลักร่างหนาออกอย่างแรง. เฮ่ยยย หนักชิบเป๋งเลย
"คุณเป็นคนเดินชนผมเองนะ ช่วยไม่ได้" หน๋อยตั้งใจกวนฉันเหรอ ไอ้บ้านี่
หมอนั่นยิ้มอย่างเจ้าเลห์ 
เฮ่ย!!!! ฉันล่ะไม่ชอบสายตาของหมอนี่จริงๆ
อันที่จริงฉัน ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่า ยามมองสายตาหมอนี่ ช่างชวนให้หลงไหลใน ความหล่อ หน้าขาวนวล เรียวปากที่น่าสัมผัส นัยน์ตาสีน้ำตาล และทรงผมที่ถูกจัดทรงเข้ากับใบหน้า
อุ้ยยยย!!!! เพอร์เฟค มาก!!!!
"นี่!!! คุณ เป็นโรคจิตเหรอ ครับ  
จ้องหน้าผมอยู่ได้"หมอนั่นยิ้มมุมปาก อย่างเจ้าเล่ห์
"ปะ..เปล่า" ฉันเผลอชื่นชมในความหล่อของหมอนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฟะ!! เล่นไปจ้องหน้าเขาซะนาน
"นี่คุณ งะ งั้น ฉันขอตัวนะ" แล้วฉันรีบเดินออกมา
ไม่งั้นหมอนั่นคงเห็นหน้าฉันที่แดงก่ำ อย่างกับมะเขือเทศแน่  
ฉันเดินกลับมายังบาร์ที่มีมี่. กับเซนโย ยืนคุยกันอย่างมันคอ. แหม!! เข้ากันดีจริงนะสองคนนี่
" เมมเบอร์!! ทำมัยหายไปนานจังห๊ะ เป็นรัยหรือเปล่า?" ยัยมี่ถามอย่างเป็นห่วง เพราะเห็นสีหน้าของฉันไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
"ไม่เป็นรัยหรอก ดื่มต่อเหอะ" ^^ฉันยิ้มอย่างแห้งๆ
ให้ยัยมี่กับนายเซนโย   แล้วยกแก้ววิสกี้ดื่มพรวดเดียวจนหมดแก้ว
"นี่เมมเบอร์ เธอดื่มไปหลายแก้วแล้วนะ พอเหอะ
เดียวจะเมานะ ฉันแบกแกกลับคอนโดไม่ไหวหรอกนะ"  ยัยมี่บ่นอุบอิบ น่ารำคาญชะมัด
"นี่ ยาย มี มี่ อย่าบ่นน๊าาาา  ช้าน ม่าย เมา หรอก"
"นี่คุณ ผมว่า เพื่อนคุณเมาแล้วล่ะ" เซนโยกระซิบมีมี่ แล้วหัวเราะเบาๆ
"มีมี่ ฉันไปแดนซ์ก่อนน๊าา ไปด้วยกันม้ายย"
มีมี่ส่ายหัวเบาๆ ให้ฉัน พลางบอกว่าไม่ไป
"วู้วววว มันส์ไปเลย. ฮ่า ฮ่า" ฉันเต้นอย่างเมามันโดยที่ไม่ได้สังเกตทุกคนต่างให้ความสนใจในท่าเต้น อันทุเรศของฉัน  เฮ้ย!!เสียภาพพจน์หมด
เพราะความเมาแท้ๆเลย ทำให้ฉันหน้าหนาหน้าด้าน ขึ้นมาจากเดิมเป็นสิบเท่าเลยเนี้ย
เอะ!! แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าถูกโอบเอวนะ แต่ชั่งเหอะ เพราะความเมาฉันถึงไม่ขัดขืน รู้สึกถึงลมอุ่นๆมายังต้นคอฉัน สัมผัสอันเร่าร้อน ลูบไล้ตัวฉัน
ชวนขนลุกชะมัด  ทำให้ก้นอันงอนของฉันเสียดสีไปมากับบางสิ่งบางอย่าง.  
"เอ่อ..คุณผมว่าไปต่อที่อื่นกันมั้ย ??" ผู้หญิงอะรัยน่ากินน่าฟัด  ถ้าปล่อยไปก็โง่แล้ว หึหึ
"ก็ดีนะ ฉันเมื่อยแล้วเหมือนกัน"  เมมเบอร์ตอบกลับด้วยเสียงอันเย้ายวน ชวนปลุกต่อมในกายชายได้อย่างมากเลยทีเดียว
เมมเบอร์เดินโซเซ ไปที่ลานจอดรถ และมีชายหนุ่มช่วยประคองอยู่ข้างๆ
ฉันขึ้น รถสปอร์ตคันหรูสีดำวาว  ซึ่งไม่ค่อยคุ้นตานัก

                           

                                 ยังไงช่วยติดตามด้วยนะคะ

  เอามาลงใหม่ เนื้อหาเดิม เปลี่ยนชื่อใหม่
เนื่องจาก เจคไม่ค่อยได้อัพเลย หาเรื่องเดิมไม่เจอ
จึงต้องทำวิธีนี้
+++++ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ +++++