ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF STORE] ALL ABOUT XIUHAN

    ลำดับตอนที่ #4 : [SF] The setting sun (PART III)

    • อัปเดตล่าสุด 4 มี.ค. 57


    The setting sun (PART III)




    วันเวลาเป็นสิ่งที่ไร้ความเมตตา

    ตอนปลายของวัยรุ่น  อายุ17 ไม่นานก็มาถึง

     

    มินซอกชะเง้อมองลู่หานที่เปลือยท่อนบนลากไม้ถูพื้นไปรอบๆโรงยิม  ท่อนขายาววิ่งได้เร็วเหมือนติดปีก เหงื่อกาฬไหลมารวมกันที่ขมับสะท้อนเป็นประกายระยิบระยับ 
    มันตอนไหนกันที่ไอเด็กที่คอยวิ่งตามเขา เรียกคำก็ มินซอกเกอ สองคำก็มินซอกเกอ  เปลี่ยนเป็น “เฮ้ คิมมินซอก”เด็กไร้มารยาทคนนึง...


    และดูเหมือนว่าใบหน้าน่ารักที่มีมาแต่แรกเริ่ม พอขยายขนาดขึ้นมาแล้วกลับกลายเป็นหนุ่มหล่อไปเสียได้

    “บ้าเอ้ย..” มินซอกเคาะไปที่กะโหลกตัวเองแรงๆหนึ่งที

    ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติขึ้นทุกวัน.. เขาทำโทษความคิดตัวเองเงียบๆคนเดียว

    “เฮ้ย คิมมินซอก!

    พระเจ้า มันมาอีกแล้วเสียงนี้  มินซอกยกมือก่ายหน้าผาก เห็นไหมล่ะ พูดไม่ทันขาดคำ 

    เขาถูกร่างที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อรวบเข้าไปในอ้อมกอด แน่นแทบหายใจไม่ออก

    “ลู่หาน! ออกไปไกลๆเลยนะ  เลอะเหงื่อทั้งตัวเลยเนี่ย!

    “ผู้ชายทั้งแท่งจะรักสะอาดไรนักหนาวะ” เพราะอีกฝ่ายไม่เห็นใบหน้าขึ้นสีของมินซอก จึงยื่นหน้าตัวเองเข้าไปใกล้กว่าเดิม

    “พูดดิ มีสาวที่ไหนอ่ะ?”

    “ไปไกลๆได้ไหม นึกว่าใครๆก็เหมือนนายไง  ไอเปรต!

    “แหม คิมมินซอก นายจิตใจสูงส่งตายยยยเลย” ลู่หานลากเสียงยาว  ทำหน้าตาปลิ้นปล้อน

    “ไปตายไป” คนตัวเล็กกว่าใช้สองมือดันอกแกร่งให้ออกห่าง 

    “เอาจริงๆนะมินซอก วันนี้เลิกเรียนไปบ้านอี้ชิงกัน มันได้แผ่นเด็ดๆมาพอดี  ไปป่าววววว”

    “..ฉันไม่รู้สึกสนใจเรื่องพวกนี้เลยซักนิด อิพวกวิปริต” มินซอกฟาดแก้มที่ขึ้นสีเพราะความคึกของอีกคนเต็มแรง

    “โรคจิต” ซ้ำร้ายยังกระทืบเท้าซ้ำอีกที

    “อ่อก” ลู่หานเจ็บจนต้องปล่อยอีกคนให้เป็นอิสระ มองคนที่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงด้วยสายตาไม่เข้าใจ “แม่งเป็นไรอีกเนี่ย เมนส์ไม่มาเหรอ?!

    “เสือก”  มินซอกออกเดินโดยไม่สนใจคนด้านหลัง บ่นงึมงำอีกเดี๋ยวแม่ฟรีคิกให้!

    “เฮ้ยยย รอแป๊ปดิมินซอก! กลับด้วยกันน! ลู่หานตะโกนพร้อมกับกระโดดเท้าข้างที่โดนกระทืบเหย๋งๆ  

    “ก็ตามมาสิวะ”มินซอกเบรคการก้าวเท้าของตัวเอง หันกลับมาเฉตาขวางใส่ลู่หานที่ยังยืนอยู่กับที่

    “จะมาไม่มา”

    “ครับ มาแล้วครับๆ” ลู่หานจิ๊ปากก่อนออกวิ่ง เหวี่ยงแขนพาดบ่ามินซอกด้วยความเคยชิน

     แต่ที่เขาไม่ได้สังเกตคือ ครั้งนี้มินซอกไม่ได้บ่นว่าอะไรเขาเลยซักนิด







    ตั้งใจแต่งมาอ่านเองแหละ โฮ๊ะ

    .___.


    อีดิท ความจริงมันกูมึงกันด้วย แต่ก็.. มโนเองนะ = w =
    แต่งมินซอกสาวมากให้ตาย 


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×