คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF] The setting sun (PART II)
The setting sun (PART II)
ลู่หาน
ในชีวิตของคิมมินซอก ชื่อๆนี้ เหมือนเป็นการมีอยู่ของคนประเภทไม่เต็มเต็งคนนึง
แม้จะเป็นพี่น้องที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แต่คิมมินซอกขอปฏิเสธอย่างเด็ดขาดเลยว่าเขากับมันไม่ได้มีความคลายคลึงกันเลยแม้แต่น้อย ครั้งแรกที่พบกัน ลู่หานวัยห้าขวบก็ฉี่รดทั้งกางเกงของมินซอกที่ตอนนั้นอายุประมาณขวบกว่าได้ ด้วยมันสมองของเด็กน้อย ตั้งแต่ตอนนั้นลู่หานก็ได้กากากบาทอันใหญ่ๆจากเขาไปเรียบร้อย
เพราะอย่างนั้น ช่วงที่ได้พบกันอีก ลู่หานตัวน้อยยังคงใส่แพมเพิส ดูดดุนนิ้ว ยิ้มแฉ่งอวดฟันไม่กี่ซีกของตัวเอง ที่มินซอกคิดไม่ใช่ โอ๊ะไอ่เด็กนี่น่ารักจังเลยอะไรพวกนี้เลยซักนิด แต่กลับอยากชูนิ้วกลางใส่แล้วสาปแช่งออกมาดังๆ!
ต้องไว้รู้ก่อนว่ากางเกงที่มันเยี่ยวใส่เนี่ย กางเกงทรานส์เฟอร์เมอร์ตัวโปรดของผมเลยนะ! มินซอกได้แต่กลั้นน้ำตาไว้ นิ้วป้อมๆชี้ไปที่ลู่หานแต่พูดอะไรไม่ออก เพลิงแค้นแทบจะเผามินซอกให้ไหม้ทั้งเป็น! ในขณะที่มินซอกกำลังพับแขนเสื้อเพื่อตักเตือนไอเด็กตัวน้อยอยู่นั้นเอง แม่ของมินซอกที่ตาหูไวพอสมควรเห็นท่าทีแปลกๆของลูกตัวเองเลยห้ามไว้ได้ทัน ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้าย ไอเด็กบ้านี่ก็ทำตัวติดเขาเป็นตั้งแต่นั้นมา
มินซอกมองลู่หานตัวน้อยที่กำลังถือทรานส์เฟอร์เมอร์ที่คุณนายลู่พึ่งซื้อให้ โดดโลดเต้นไปมาคนเดียว
เหมือนไอ้บ้าไม่มีผิด!
เขาได้แต่ก่นด่ามันเงียบๆในใจ
ไม่นานลู่หานก็เดินเข้ามาดึงแขนเสื้อของเขา แล้วพูดด้วยแววตาน่าสงสารว่า
“มินซอกเก่อเก๊อ มาเล่นเป็นเพื่อนเค้าหน่อย”
“ไปไกลๆเลยไป ฉันต้องทำการบ้าน” มินซอกปากคาบดินสอ ใช้มือปัดมือเล็กๆนั่นออก
“แค่แป๊ปเดียวเอง!”
“ไม่ได้! การบ้านอันนี้ต้องทำให้เสร็จ!”
“การบ้าน? คือไรอ่า? ยากมากเหรอ?”
“ไอ่โง่เอ้ย ก็เรียนอนุบาลแล้วนี่ การบ้านก็คือสิ่งที่คุณครูมอบหมายมาให้ทำให้เสร็จที่บ้านไง! น่ารำคาญ!”
“งั้นพี่มินซอกก็เก่งมากเลยดิ”
“แน่นอนอยู่แล้ว!”
“แต่พี่ข้างบ้านที่ชื่อโดคยองซูบอกว่า คนที่เก่งๆนะ ทำการบ้านแป๊ปปปเดียวก็เสร็จ”
“.......”
“มินซอกเก่อเก๊อ! มาเล่นเป็นเพื่อนผมแป๊ปเดียวเอง ไม่ได้อ่อออ” ลู่หานเริ่มกอดมินซอกจากต้นขา เอาซะแน่นไม่ยอมปล่อยเลยล่ะ
“เฮ้ๆๆๆๆๆ อย่าเอาน้ำมูกนายมาโดนตัวฉันนะ!” มินซอกร้องเสียงหลง ลู่หานยังคงใช้มือปีนป่ายบนตัวของเขา ไอ่เด็กเวรนี่
“โอเคๆ ก็ได้ โอเค” มินซอกยกมือยอมแพ้ ลู่หานเงยหน้าขึ้นใช้ตาวิบวับมองที่เขา แพขนตาขยับขึ้นลงปริบๆ
มินซอกยกนิ้วชี้ขึ้น พูดด้วยท่าทีจริงจัง “แค่แป๊ปเดียวนะ”
“อื้ออื้ออื้ออื้อ!!” เด็กเวรพยักหน้าไม่ยอมหยุด
“เช็ดน้ำมูกออกให้หมด เดี๋ยวนี้!” ลู่หานตอนนี้เชื่อฟังเป็นที่สุด รีบจัดการทำความสะอาดหน้าตัวเองให้สะอาด ก่อนจะโอบรอบคอมินซอกยิ้มหวานๆไปให้อีกหนึ่งดอก
มินซอกลูบหัวกลมๆของลู่หาน พูดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว “ไอเด็กนี่ยิ้มแล้วดูดีชิบ”
และแน่นอน วันรุ่งขึ้นมินซอกก็โดนคุณครูตีตูดต่อหน้าเพื่อนผู้หญิงที่เขาชอบ ความรู้สึกดีๆที่เพิ่งสร้างขึ้นมาถูกขว้างไปไกลอีกหลายหมื่นลี้
“ลู่หานนนน!! ไอ่เด็กเวรรรรรรรรรรรรรรรรร!”
ความคิดเห็น