รักนี้ขอ...แค่เธอ

ลำดับตอนที่ #2 : ไอผู้ชายปากปีจอ

     ตอนนี้ฉันขึ้นมาถึงบนห้องอย่างแรกที่ฉันมองหานั่นก้คือ เพื่อนซี้ของฉันทั้ง 4 คน มี เป้ โบอิ้ง จอยแล้วก้ตุ๊กตาค่ะ ตอนนี้ทั้ง 4 ตัวมันนั่งยิ้มให้ฉันอย่างกลัวๆเพราะมันรู้ตัวว่ามันต้องโดนฉันด่าที่ไม่เคยแวะมารับเพื่อนคนนี้เลย

     แต่พูดๆไปฉันก้หิวอ่ะนะ ดันให้หนมปังกับหมาไปส่วนฉันนะหรอ ต้องนั่งเด็ดถั่วงอกที่ส่งในงานเกษตรกินเองน่ะสิค่ะ

     กริ๊งงงงง! ตอนนี้เป็นกริ๊งวิชาคาบสังคมศึกษาแถมยังเป็นวิชาคาบสุดท้าย

     “นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”หัวหน้าห้องตะโกนอย่างสุดเสียง

     “สวัสดีค่ะ/ครับ”ทุกคนประสานเสียงกัน

     “เอาหล่ะจ๊ะ วันนี้เป็นวันแรกงั้นครูขอทดสอบไอคิวของนักเรียนที่มาจากชั้น ม.2 นะจ๊ะ”ครูพูดแบบมีความมั่นใจว่าเด็กห้องคิงต้องตอบได้ทุกคน

     แต่สำหรับไอข้าวปุ้นอย่างฉันนั้นหรอค่ะ แหะๆเป็นวิชาที่ฉันเรียนที่ไรหลับทุกทีแล้วมันทำให้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องอ่ะนะค่ะ

     “งั้นขอเลขที่แรกเลยก้แล้วกัน เลขที่...21”ครูพูดพร้อมมองหาเจ้าตัว

     นั่นไงค่ะ พระเจ้าช่วยกล้วยทอดไหม้! มันคือฉันเองหน่ะสิค่ะ ตอนนี้ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมตอบคำถามอย่างมีความมั่นใจสูง

     “เอาหล่ะจ๊ะ คำถามนี้ง่ายที่สุดคือครูอยากถามว่าโตเกียวอยู่ในประเทศอะไรจ๊ะ”ครูถาม

     สำหรับคนอื่นฉันเชื่อว่าต้องตอบได้ อ้อ...ไม่สิสงสัยว่าเด็ก ป.3 ยังตอบได้แต่สำหรับฉันมันคือไม่

     “พม่าค่ะ”ฉันตอบอย่างมีความมั้นใจสูง

     ที่จริงมันน่าจะเป็นเสียงปรบมืออ่ะนะค่ะ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเสียงหัวเราะหน่ะสิค่ะ โดยเฉพาะจากไอปากปีจอนั่นมันหัวเราะฉันอย่างสุดๆ

     “เอาหล่ะคนข้างๆเลขที่21อ่ะ หัวเราะเพื่อนดีนักตอบสิ”ครูพูด

     555+ตอนนี้ฉันมองหน้านายนั่นอย่างสะใจ

     “สเปนคับ”มันตอบอย่างมีความมั่นใจสูง

     ตอนนี้ทั้งห้องมีเรายืนเพียงแค่ 2 คน เรา 2 คนยังไม่วายยืนเถียงกันต่อ

     “พม่าค่ะ”ฉันเถียง

     “สเปนคับ”ไอปากปีจอมันตอกกลับ

     “ฉันบอกว่าพม่าก้พม่าสิ”ฉันตอก ฉันเริ่มรู้ตัวแล้วว่าตอนนี้ฉันไอคิวพอๆกับไอปากปีจอนั่น

     ตอนนี้เสียงหัวราะกลับดังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆๆ ในที่สุดอาจารย์ก้ทนไม่ไหว

     “นี่ หยุดด ทั้งคู่นั่นแหละ ฉันสงสัยว่าพวกเธอมาอยู่ม.3ได้ยังไงกันแถมยังเป็นห้อง

คิงอีก ทั้ง 2 คนนั่งลงเดี๋ยวนี้คำตอบคือ ญี่ปุ่นต่างหากหล่ะ”ครูพูดด้วยอย่างสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

     กริ๊งงงง!ตอนนี้เป็นกริ๊งที่ฉันดีใจที่สุดนะสิค่ะ ตอนนี้นักเรียนทุกคนต้องออกไปสวดภาวนาหน้าห้องแต่มีคำหนึ่งที่พวกเราชอบเน้นเสียง เพราะว่ามันเป็นชื่อพ่อแม่ของเพื่อนฉันเองหล่ะค่ะ

     ตอนนี้ฉันและเพื่อนกำลังไปรอผู้ปกครองส่วนฉันนะหรอค่ะ ตามฟอร์มค่ะพ่อออกไปทำงานยังไม่กลับส่วนพี่แชมป์ไปเฮฮากับเพื่อนยังคงไม่กลับหรอกค่ะ แต่ครั้งนี้ฉันขอเลือกนั่งรถเป้ให้เป้มันไปส่งดีกว่าเพราะบ้านเราอยูข้างกัน

     “นี่ฉันว่านะไอบาสไรนั่นมันคงเป็นเนื้อคู่กับแกแน่เลยว่ะ”จอยเอ่ยปากถาม

     “ใช่ เห็นแล้วน่าอิจฉาว่ะ หน้าตาก้ดี กีฬาก้เก่ง บ้านก้รวย แถมเรียนเก่งอีก”ยังไม่วายโบอิ้งรีบเสริม

     ส่วนตุ๊กตาหน่ะหรอมันเปงคนเงียบๆอ่ะนะ ส่วนเป้ตอนนี้มันเข้าสู่ช่วงเรียนค่ะ

     ฉันทนไม่ไหวเลยขัด “โหยไอปากปีจอนั่นนะหรอจ้างให้ฉันก้ไม่เอา”

     “ฉันหวังว่าแกคงไม่แอบไปหลงรักมันหรอกนะ”คราวนี้เหลือเชื่อแฮะ ตุ๊กตาพูดสักที

     เอี๊ยดดดดด! เสียงรถของไอเป้ดังขี้นฉันเลยขอตัวเพื่อนที่เหลือกลับบ้านหลังจากร่ำรากันเสร็จ ฉันก้ขึ้นมานั่งที่รถของไอเป้และพูดคุยกันตามภาษาเพื่อน

     “หวาดดีค๊า... แม่สุดที่เลิ๊ฟฟฟ”ฉันพูดพร้อมรีบวิ่งไปอาบน้ำกินข้าวแต่ครั้งนี้เป็นประวัติศาสตร์อ่ะนะค่ะ ฉันกินข้าวได้เยอะที่สุดก้เพราะฉันหิวหน่ะสิค่ะ

     หลังจากที่ฉันอาบน้ำแปรงฟันเสร็จฉันก้รีบไปที่ห้องนอนทำสิ่งที่ฉันต้องทำทุกๆวันหน่ะสิค่ะ นั่นคือการเขียนไดอารี่ประจำวัน

     วันที่ X เดือน พฤศจิกายน พ.ศ. XXXX

     วันนี้เป็นการเปิดเทอมครั้งแรกที่แสนสุดโหด ขนาดวันแรกยังขนาดนี้แล้ววันต่อๆไปหล่ะ ตอนนี้สิ่งที่ฉันคิดว่าขนาดวันแรกเรายังทะเลาะกับไอผู้ชายปากปีจอนั่นแล้ววันต่อๆไปหล่ะจะเป็นยังไง คิดแล้วก้สยอง แต่ฉันขอสาบานได้เลยว่าฉันจะไม่มีทางแอบรักนายนั่นเด็ดขาด สู้โว๊ยยยย...ไอข้าวปุ้น

*************************************************************