ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : งานเลี้ยง 100%
งานเลี้ยง
"เอาล่ะ เสร็จแล้วเพค่ะ องค์หญิง"เสียงนางกำนัลดังขึ้นบอกเรนเซียร์ เป็นตัวบอกว่านางกำนัลแต่งตัวให้เธอเสร็จแล้ว
"ว้าว! วันนี้ลูกสวยจัง เรนเซียร์"แม่ของเรนเซียร์หรือราชินีเอลนอร์ซีนเดินเข้ามากล่าวชมลูกสาวของตน
"ขอบคุณเพค่ะ ท่านแม่"เรนเซียร์ตอบรับของชม ก่อนจะหันไปมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง วันนี้เรนเซียร์อยู่ชุดราตรีเกาะอกสีขาวลากพื้น มีลูกไม้สีน้ำเงินอยู่ประปราย พร้อมกับผ้าเป็นมันสีน้ำเงินที่รัดอยู่ตรงเอว รองเท้าส้นสูงสีขาว วันนี้ผมสีทองของเธอถูกเกล้าเป็นมวยและสวมมงกุฏไว้ แสดงถึงตำแหน่งเจ้าหญิงอันสูงศักดิ์ของตระกูลมาร์เมอร์เรีย
"ได้เวลาแล้วพะยะค่ะ องค์หญิง องค์ราชินี"เจราลเดินเข้ามาแล้วบอกเวลาแก่นายเหนือหัวของตน
"ขอบคุณเจราล ไปกันเถอะเพค่ะ ท่านแม่"เรนเซียร์หันไปขอบคุณเจราล และหันไปชวนเอลนอร์ซีน
"อืม เจราลแล้วมารัสล่ะ"เอลนอร์ซีนหันไปตอบลูกสาว และหันไปถามเจราล
"องค์ราชา และองค์ชายทั้ง 3 ไปรอที่รถม้าแล้วพะยะค่ะ"เจราลตอบ
"ขอบคุณเจราล ป่ะเรนเซียร์ขึ้นรถกัน เดี๋ยวสาย"เอลนอร์ซีนหันไปขอบคุณเจราล และหันไปชวนเรนเซียร์
"เพค่ะ ท่านแม่ เจราลขึ้นรถเดี๋ยวสาย"เรนเซียร์ตอบคำถามของเอลนอร์ซีน และไปชวนเจราลขึ้นรถ พอพวกเรนเซียร์ขึ้นรถเสร็จ รถม้าก็เคลื่อนตัว จุดหมายอยู่ที่วังทาทารัส
ณ วังทาทารัส
"ท่านพ่อ องค์หญิงเรนเซียร์จะมารึยังพะยะค่ะ แล้วองค์หญิงเรนเซียร์สวยไหม"เสียงของเด็กชายคนหนึ่งถาม พ่ิอของตนอย่างตื่นเต้น
"ใกล้แล้วล่ะคริส ส่วนเรื่องความสวยนี่่พ่อไม่รู้เหมือนกัน เพราะพ่อเห็นเธอตั้งแต่เล็กๆเพียงอย่างเดียวเท่านั้นแหละ อ่อ นั่นไงพูดถึงมาพอดีเลย"พ่อของเด็กชายนามคริสตอบลูกชายของตน ก่อนจะอุทานออกมาเมื่อเห็นรถม้าที่มีตราราชวงค์ของตระกูลมาร์เมอร์เรีย มาจอดอยู่หน้าประตูวัง ก่อนประตูรถม้าจะเปิดออกคนที่ก้าวลงมาคนแรกคือ เจราล ต่อมาเรสาจองค์รักษ์ของเคเรส ถัดมาทามิรัสองค์รักษ์ของเครัส ถัดมาอีกบริเติลองค์รักษ์ของเคราส ต่อมาอีกเกลฟี่และเกลลี่องค์รักษ์ของเมรัสและเอลนอร์ซีน และต่อมาเป็นเมรัสและเอลนอร์ซีน ต่อมาเคราส เครัส เคเรส และเรนเซียร์ ทุกคนที่เป็นราชนิกูลมีองค์รักษ์ขนาบข้าง ตอนนี้ทุกคนเดินมาอยู่ตรงหน้าคริสหมดแล้ว ก่อนที่เมรัสจะกล่าวเป็นคนแรก
"สวัสดีเดลฟีน สวัสดีฟีน่า และก็สุขสันต์วันเกิดคริสหลานอา นี่ ของขวัญ"เมรัสทักทายอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะหันไปสุขสันต์วันเกิดเจ้าของวันเกิด
"ขอบคุณครับ ท่านอา"คริสกล่าวขอบคุณเมรัสหรืออาของตน
"นี่่ ของพวกเรา/3"พวกเคราสกล่าวพร้อมกัน พลางยื่นของขวัญให้
"นี่่ ของฉันค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ"เรนเซียร์กล่าว พลางยื่นของขวัญ และยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง
"ขะ....ขอบคุณครับ พี่เคราส พี่เครัส พี่เคเรส และก็......."คริสกล่าวขอบคุณ แต่ก็ต้องเว้นไว้เพราะไม่รู้จะเรียกเรนเซียร์ว่ายังไงดี
"เรนค่ะ คริส ^ ^"เรนเซียร์ตอบอย่างเป็นกันเองอีกครั้ง
"ขอบคุณ เรน เชิญด้านในดีกว่าครับ ยืนคุยตรงนี้มันไม่เหมาะซะเท่าไหร่"คริสตอบเรนเซียร์และเชิญทุกคนเข้าไปในงาน ส่วนเรนเซียร์เพิ่งได้สังเกตคริสชัด ก็อดอึ้งไม่ได้ คริสมีร่างสูงโปร่งแข็งแรงมาก มีผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีเดียวกัน มีผิวขาว ทำให้เขาเหมือนเทพบุตรก็ไม่ปาน ตอนนี้ทุกคนเริ่มทยอยไปนั่งที่ของตนแล้ว คิงนั่งคิง ควีนนั่งกับควีน ส่วนเจ้าหญิงเจ้าชายจะไปยืนอยู่ข้างๆคิง และยืนได้ไม่นานงานก็เริ่มคิงเดลฟีนก็พูดกับลูกชายตนว่า
"คริส ไปเปิดฟลอร์ที เอาใครก็ได้ไปเปิดฟลอร์ที"คิงเดลฟีน สั่งลูกชายของตน
"พะยะค่ะ ท่านพ่อ"คริสตอบรับพ่อของตน และเดินมาทางเรนเซียร์ พร้อมกับโค้งให้และพูดว่า
"ปริ้นเซสเรนเซียร์ ให้เกียรติเต้นรำกับกระหม่อมได้ไหมพะยะค่ะ"คริสพูดพร้อมยื่นมือให้
"เป็นเกียรติอย่างยิ่งเพค่ะ"เรนเซียร์ตอบรับ และยื่นมือไปจับ
ทั้งสองเดินไปกลางฟลอร์ และเริ่มเคลื่อนไหวเต้นรำไปตามเสียงเพลง เสียงเพลงอ่อนหวานนุ่มนวลยังบรรเลงไปเรื่อยๆ ราวกับเป็นใจให้ทั้งสอง ไม่นานคู่รักแต่ละคู่ก็เริ่มทยอยออกมาเต้น ส่วนทั้งสองก็เริ่มเต้นรำออกไปเรื่อย เพื่อออกนอกฟลอร์ และนานทั้งคู่ก็ทำสำเร็จ ทั้งคู่พากันจุงมือเดินมาที่โต๊ะเดิม และกลับไปยืนที่เดิม ก่อนที่คิงมารัสจะพูดว่า
"เรนเซียร์ลูกมีของขวัญพิเศษ ให้ปริ้นคริสไม่ใช่เหรอ หืม?"คิงมารัสกล่าวกับลูกของตน เรื่องของขวัญพิเศษ
"ของขวัญอะไรเหรอพะยะค่ะ"คริสถามคิงมารัส
"เดี๋ยวเจ้าก็รู้ คริส ไปได้แล้วเรนเซียร์"คิงมารัสตอบคริส และหันไปบอกเรนเซียร์
"เพค่ะ ท่านพ่อ ท่านพี่ไปกันเพค่ะ"เรนเซียร์ตอบพ่อของตน และเดินไปชวนพวกเคราส ทั้ง 3 พยักหน้า และเดินไปที่วงดนตรี และพูดอะไรบางอย่าง วงดนตรีก็หยุดเล่น คู่เต้นรำก็ทยอยออกจากฟลอร์ ทำให้ฟลอร์ว่าง ทั้ง 4 เดินไปยืนประจำที่ ก่อนจะเรียกฟรุตของแต่ละคนออกมา ฟรุตของทั้ง 4 เป็นสีขาว แต่ลวยลายคนละสี เคราส สีน้ำตาล เครัสสีน้ำเงิน เคเรสสีเงิน เรนเซียร์สีทองเหมือนสีผมของเธอ ทั้ง 4 เอาฟรุตแตะริมฝีปาก และเริ่มบรรเลงเพลง เพลงนี้ทั้ง 4 แต่เอง ชื่อเพลงว่า อวยพร เสียงของมันแฝงไปด้วยความอบอุ่น และยินดี เสียงฟรุตดังไปเรื่อย พร้อมกับความสุขของคนทั้งงาน แต่หารู้ไม่ว่าความมืดกำลังคืบคลาน
"ว้าว! วันนี้ลูกสวยจัง เรนเซียร์"แม่ของเรนเซียร์หรือราชินีเอลนอร์ซีนเดินเข้ามากล่าวชมลูกสาวของตน
"ขอบคุณเพค่ะ ท่านแม่"เรนเซียร์ตอบรับของชม ก่อนจะหันไปมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง วันนี้เรนเซียร์อยู่ชุดราตรีเกาะอกสีขาวลากพื้น มีลูกไม้สีน้ำเงินอยู่ประปราย พร้อมกับผ้าเป็นมันสีน้ำเงินที่รัดอยู่ตรงเอว รองเท้าส้นสูงสีขาว วันนี้ผมสีทองของเธอถูกเกล้าเป็นมวยและสวมมงกุฏไว้ แสดงถึงตำแหน่งเจ้าหญิงอันสูงศักดิ์ของตระกูลมาร์เมอร์เรีย
"ได้เวลาแล้วพะยะค่ะ องค์หญิง องค์ราชินี"เจราลเดินเข้ามาแล้วบอกเวลาแก่นายเหนือหัวของตน
"ขอบคุณเจราล ไปกันเถอะเพค่ะ ท่านแม่"เรนเซียร์หันไปขอบคุณเจราล และหันไปชวนเอลนอร์ซีน
"อืม เจราลแล้วมารัสล่ะ"เอลนอร์ซีนหันไปตอบลูกสาว และหันไปถามเจราล
"องค์ราชา และองค์ชายทั้ง 3 ไปรอที่รถม้าแล้วพะยะค่ะ"เจราลตอบ
"ขอบคุณเจราล ป่ะเรนเซียร์ขึ้นรถกัน เดี๋ยวสาย"เอลนอร์ซีนหันไปขอบคุณเจราล และหันไปชวนเรนเซียร์
"เพค่ะ ท่านแม่ เจราลขึ้นรถเดี๋ยวสาย"เรนเซียร์ตอบคำถามของเอลนอร์ซีน และไปชวนเจราลขึ้นรถ พอพวกเรนเซียร์ขึ้นรถเสร็จ รถม้าก็เคลื่อนตัว จุดหมายอยู่ที่วังทาทารัส
ณ วังทาทารัส
"ท่านพ่อ องค์หญิงเรนเซียร์จะมารึยังพะยะค่ะ แล้วองค์หญิงเรนเซียร์สวยไหม"เสียงของเด็กชายคนหนึ่งถาม พ่ิอของตนอย่างตื่นเต้น
"ใกล้แล้วล่ะคริส ส่วนเรื่องความสวยนี่่พ่อไม่รู้เหมือนกัน เพราะพ่อเห็นเธอตั้งแต่เล็กๆเพียงอย่างเดียวเท่านั้นแหละ อ่อ นั่นไงพูดถึงมาพอดีเลย"พ่อของเด็กชายนามคริสตอบลูกชายของตน ก่อนจะอุทานออกมาเมื่อเห็นรถม้าที่มีตราราชวงค์ของตระกูลมาร์เมอร์เรีย มาจอดอยู่หน้าประตูวัง ก่อนประตูรถม้าจะเปิดออกคนที่ก้าวลงมาคนแรกคือ เจราล ต่อมาเรสาจองค์รักษ์ของเคเรส ถัดมาทามิรัสองค์รักษ์ของเครัส ถัดมาอีกบริเติลองค์รักษ์ของเคราส ต่อมาอีกเกลฟี่และเกลลี่องค์รักษ์ของเมรัสและเอลนอร์ซีน และต่อมาเป็นเมรัสและเอลนอร์ซีน ต่อมาเคราส เครัส เคเรส และเรนเซียร์ ทุกคนที่เป็นราชนิกูลมีองค์รักษ์ขนาบข้าง ตอนนี้ทุกคนเดินมาอยู่ตรงหน้าคริสหมดแล้ว ก่อนที่เมรัสจะกล่าวเป็นคนแรก
"สวัสดีเดลฟีน สวัสดีฟีน่า และก็สุขสันต์วันเกิดคริสหลานอา นี่ ของขวัญ"เมรัสทักทายอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะหันไปสุขสันต์วันเกิดเจ้าของวันเกิด
"ขอบคุณครับ ท่านอา"คริสกล่าวขอบคุณเมรัสหรืออาของตน
"นี่่ ของพวกเรา/3"พวกเคราสกล่าวพร้อมกัน พลางยื่นของขวัญให้
"นี่่ ของฉันค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ"เรนเซียร์กล่าว พลางยื่นของขวัญ และยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง
"ขะ....ขอบคุณครับ พี่เคราส พี่เครัส พี่เคเรส และก็......."คริสกล่าวขอบคุณ แต่ก็ต้องเว้นไว้เพราะไม่รู้จะเรียกเรนเซียร์ว่ายังไงดี
"เรนค่ะ คริส ^ ^"เรนเซียร์ตอบอย่างเป็นกันเองอีกครั้ง
"ขอบคุณ เรน เชิญด้านในดีกว่าครับ ยืนคุยตรงนี้มันไม่เหมาะซะเท่าไหร่"คริสตอบเรนเซียร์และเชิญทุกคนเข้าไปในงาน ส่วนเรนเซียร์เพิ่งได้สังเกตคริสชัด ก็อดอึ้งไม่ได้ คริสมีร่างสูงโปร่งแข็งแรงมาก มีผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีเดียวกัน มีผิวขาว ทำให้เขาเหมือนเทพบุตรก็ไม่ปาน ตอนนี้ทุกคนเริ่มทยอยไปนั่งที่ของตนแล้ว คิงนั่งคิง ควีนนั่งกับควีน ส่วนเจ้าหญิงเจ้าชายจะไปยืนอยู่ข้างๆคิง และยืนได้ไม่นานงานก็เริ่มคิงเดลฟีนก็พูดกับลูกชายตนว่า
"คริส ไปเปิดฟลอร์ที เอาใครก็ได้ไปเปิดฟลอร์ที"คิงเดลฟีน สั่งลูกชายของตน
"พะยะค่ะ ท่านพ่อ"คริสตอบรับพ่อของตน และเดินมาทางเรนเซียร์ พร้อมกับโค้งให้และพูดว่า
"ปริ้นเซสเรนเซียร์ ให้เกียรติเต้นรำกับกระหม่อมได้ไหมพะยะค่ะ"คริสพูดพร้อมยื่นมือให้
"เป็นเกียรติอย่างยิ่งเพค่ะ"เรนเซียร์ตอบรับ และยื่นมือไปจับ
ทั้งสองเดินไปกลางฟลอร์ และเริ่มเคลื่อนไหวเต้นรำไปตามเสียงเพลง เสียงเพลงอ่อนหวานนุ่มนวลยังบรรเลงไปเรื่อยๆ ราวกับเป็นใจให้ทั้งสอง ไม่นานคู่รักแต่ละคู่ก็เริ่มทยอยออกมาเต้น ส่วนทั้งสองก็เริ่มเต้นรำออกไปเรื่อย เพื่อออกนอกฟลอร์ และนานทั้งคู่ก็ทำสำเร็จ ทั้งคู่พากันจุงมือเดินมาที่โต๊ะเดิม และกลับไปยืนที่เดิม ก่อนที่คิงมารัสจะพูดว่า
"เรนเซียร์ลูกมีของขวัญพิเศษ ให้ปริ้นคริสไม่ใช่เหรอ หืม?"คิงมารัสกล่าวกับลูกของตน เรื่องของขวัญพิเศษ
"ของขวัญอะไรเหรอพะยะค่ะ"คริสถามคิงมารัส
"เดี๋ยวเจ้าก็รู้ คริส ไปได้แล้วเรนเซียร์"คิงมารัสตอบคริส และหันไปบอกเรนเซียร์
"เพค่ะ ท่านพ่อ ท่านพี่ไปกันเพค่ะ"เรนเซียร์ตอบพ่อของตน และเดินไปชวนพวกเคราส ทั้ง 3 พยักหน้า และเดินไปที่วงดนตรี และพูดอะไรบางอย่าง วงดนตรีก็หยุดเล่น คู่เต้นรำก็ทยอยออกจากฟลอร์ ทำให้ฟลอร์ว่าง ทั้ง 4 เดินไปยืนประจำที่ ก่อนจะเรียกฟรุตของแต่ละคนออกมา ฟรุตของทั้ง 4 เป็นสีขาว แต่ลวยลายคนละสี เคราส สีน้ำตาล เครัสสีน้ำเงิน เคเรสสีเงิน เรนเซียร์สีทองเหมือนสีผมของเธอ ทั้ง 4 เอาฟรุตแตะริมฝีปาก และเริ่มบรรเลงเพลง เพลงนี้ทั้ง 4 แต่เอง ชื่อเพลงว่า อวยพร เสียงของมันแฝงไปด้วยความอบอุ่น และยินดี เสียงฟรุตดังไปเรื่อย พร้อมกับความสุขของคนทั้งงาน แต่หารู้ไม่ว่าความมืดกำลังคืบคลาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น