โรงเรียนราสนอร์ลิเออร์ ภาค กุญแจแห่งพลัง

ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าหญิง เรนเซียร์ มาร์เมอเรีย100%

เจ้าหญิง เรนเซียร์ มาร์เมอร์เรีย

          แดดยามเช้าแสนสดใส มีเสียงนกร้องดังไปทุกทิศ และแน่นอนว่ายังมีบางคนยังไม่ตื่นแถมมียศศักดิ์สูงส่ง กำลังนอนคดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มขนาดใหญ่ ผมสีทองเป็นประกายแผ่สยายไปทั่วทั้งเตียงพร้อมกับเปลือกตาที่ค่อยๆลืมขึ้น เผยให้เห็นนัยน์ตาสีฟ้าสวยที่ตอนนี้กำลังสะลึมสะลือ และหายจากอาการสะลึมสะลือทันทีที่ได้ยินเสียงนางกำนันตะโกนเข้ามาว่า

          “องค์หญิงเพคะ ตอนนี้ เวลา 7 โมงแล้วนะเพคะ ถ้าหม่อมฉันจำไม่ผิดวันนี้องค์หญิงต้องไปทำการส่งใบสมัครและมีนัดทานอาหารกับองค์ราชาและองค์ราชินีและองค์ชายทั้ง 3 ตอนเช้า เวลา07.30นี่เพคะ”หลังจากนางกำนันออกทะเลมาเยอะ ก็เอ่ยคำถามว่า”องค์หญิงตื่นรึยังเพคะ ^^?”เพียงแค่ประโยคนี้ เรนเซียร์ตื่นเต็มตาทันที และตอบนางกำนันก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำว่า”ตื่นแล้วคะ พี่วอร์รี่ แป๊ปนะคะ เดี๋ยวหญิงอาบน้ำก่อนนะคะ”

  20 นาทีผ่านไป

              ตอนนี้ เรนเซียร์อยู่ในชุดเสื้อแขนกุดสีส้มลายขาว(ดูได้ในรูปแนะนำตัวละคร)กับกระโปรงสีขาวลายส้มที่สั้นเหนือเข่า มีถุงเท้าสีขาวยาวเลยเข่าขึ้นมามีกระดุมสี่เม็ดประดับไว้ รองเท้าเป็นรองเท้าส้นสูงสีส้มมีริบบิ้นสีส้มประดับที่ข้อเท้าไว้  ส่วนผมสีทองถูกดัดให้หยักสร สวมด้วยคาดผมหูจิ้งจอกน่ารักๆ

                เรนเซียร์หยิบนาฬิกาข้อมือสีขาวลายทองสวยงาม ก่อนจะดูเวลาว่าตอนนี้ 07.20 น.แล้ว ทำให้เธอหันหลังไปหยิบกระเป๋าสีขาวลายทองมาสะพายและวิ่งไปห้องอาหารทันที ไม่ว่าทหาร นางกำนันเห็นก็ไม่แปลกใจเลยสักนิดเพราะเห็นแบบนี้จนชินแล้ว ทำไมชินนะเหรอ มันเป็นนิสัยปกติที่เจ้าหญิงของพวกเขาเป็นนะสิ มันคือ......นิสัยตื่นสาย ที่แก้ยังไงก็ไม่หายสักที

                  ทางด้านห้องอาหาร ตอนนี้องค์ชายเล็กของวังบ้านกำลังนั่งจับเวลาอยู่ ก่อนจะเริ่มนับถอยหลังว่า” 10 9 8 7 6”พอองค์ชายนับถึงเลข 6 ปุป เสียงนี้ก็ดังขึ้น”ตึกตึกตึกตึกตึก”พร้อมกับองค์ชายที่ยังนับต่อไปเรื่อยๆว่า”5 4 3 2...”ก่อนที่องค์ชายจะนับจบ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า”ขะ แฮ่กๆ ขอโทษที่ช้าเพคะ ท่านพ่อ ท่านแม่ พี่เคราส พี่เครัส พี่เคเรส แฮ่กๆ”เรนเซียร์ตอบ ก่อนจะเดินมานั่งที่ของตน และวางกระเป๋าไว้ข้างๆ ท่านพี่ก็เปิดบทสนทนาทันที

            “แหมๆ เกือบไปน้า~~~ น้องหญิง~~~”เคราสเริ่มเปิดฉากคนแรก

             “นั่นสินั่นสิ เกือบไม่รอดแน่ะ 55555”เครัสรับต่อทันที เพื่อไม่ให้เสียศูยน์ อีกคนจึงรับต่อ

              “555555555 ช่ายยยยย เกือบไม่รอดแน่ะ”เคเรสเสริมสร้างปันแต่งต่อไป โดยรู้เลยว่ากำลังทำให้อีกคนโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

              “ท่านพี่เงียบไปเลย =///=”เรนซียร์ตอบกลับอย่างเขินอาย ก่อนจะถามว่า "หญิงต้องนั่งรถม้าไปพร้อมท่านพี่เลยใช่ไหมเพคะ?”


               "ใช่แล้วน้องหญิง เราต้องนั่งรถม้าไปพร้อมกัน ดีนะ ที่ทางโรงเรียนจัดเตรียมข้อสอบไม่ทันเลยเลื่อนมาเป็นวันนี้เวลา 08.30 น่ะ"เคเรสตอบน้องสาว


                "เอ้า! เด็กๆจะไปรึยังพ่อเตรียมรถม้าไว้นอกวัง 3 คัน เพราะพ่อกับแม่จะด้วย พอดีนัดกับพวกฟาเรสเอาไว้"ท่านพ่อหรือมารัสบอก ก่อนจะนึกได้ว่าลืมบอกอีกเรื่อง"อ่อ ลืมบอกอีกอย่างเดี๋ยวพ่อจะให้องค์รักษ์ของพวกลูกตามไปคุ้มครองด้วยนะ โดยเฉพาะลูกเรนเซียร์ระวังตัวหน่อยก็ดี เดี๋ยวนี้พลังพิเศษของลูกมันเพิ่มมา 15 อย่างแล้วนะ  ระวังตัวหน่อยล่ะกันนะ"มารัสร่ายยาวววววววววววววว เพื่อเตือนลูกสาวของตน


                "เพคะ ท่านพ่อ ไปกันเถอะเพคะ ตอนนี้ก็ 8 โมงแล้วนะเพคะ"เรนเซียร์บอกพ่อของตนและลุกจากโต๊ะอาหาร ออกไปพร้อมกับพวกเคราสที่ลุกจากโต๊ะแล้วเหมือนกัน


                "องค์หญิง/องค์ชายพ่ะยะคะ"พอพวกเรนเซียร์เดินไปถึงก็เห็นองค์รักษ์ยืนรออยู่ และพวกองค์รักษ์ทักนายเหนือหัวของตนทันทีที่เห็น


                "เราไปคันนี้กันเหรอ เจราล"เรนเซียร์ถามองค์รักษ์ของตน

                "พะย่ะคะ พวกของหม่อมฉันนั่งคันหน้า ส่วนองค์หญิงคันกลาง และพระราชา พระราชินี นั่งคันท้ายพะย่ะคะ"เจราลตอบเรนเซียร์ด้วยความนอบน้อม

                "อืม ท่านพี่ขึ้นรถม้ากันเถอะเพคะ"เรนเซียร์ตอบเจราลเสร็จหันไปชวนพวกเคราสขึ้นรถม้าทันที

                "จ้าๆ ไปกันเถอะเครัส เคเรส ท่านพ่อกับท่านแม่ก็มาแล้วด้วย ป่ะ"เคราสตอบน้อง และหันไปชวนเครัสกับเคเรส

                "อืม/2"เครัส เคเรส ก่อนกันพาขึ้นรถม้า พอทุกคนขึ้นรถม้ากันเสร็จ รถม้าก็เริ่มเคลื่อนตัวออกจากพระราชวัง พวกเพกาซัลก็กางปีกบินขึ้นทันที เพื่อพาตัวเกวียนสู่เมือง....ทาทารัส