ผู้วิจารณ์:THEzeroday

เฮโหลววว ‘คิมมี่~~~~’ เค้า ‘ซี’ เองนะตะเองงงงง (ตะเองบ้านป้าเอ็งสิ ლ(ಥ益ಥლ) //สกายคิก) แอ๊ฟฟฟฟฟ ก็.... เค้ามาวิจารณ์ให้แย้วนะ ถ้าวิจารณ์อะไรยังไงไม่ถูกใจติชมได้เบย +3O 3 ดาวเนอะ เบาะๆ แต่อาจจะมีแรงบ้างเล็กน้อย(ปกตอเจอแต่แคส 5 ดาว TwT) เก๊าก็ต้องก๋อโต๊ดด้วยนะก๊ะ ;w; ตัวเองบอกให้บ่งเป็น 3 ระดับ.......... เค้าไม่เข้าใจความหายอ่ะจ้ะ ;w; แต่เดี๋ยวจะวิจารณ์ให้มุมมองผู้อ่านท่วไปในหัวข้อ คะแนนพิศวาส แล้วกันเน้อ

ชื่อเรื่อง : [DL] เรื่องนี้มีจอมมารเป็นพระเอก!

นามปากกา: Blue Bird

ชื่อเรื่อง (5/5)

ชื่อเรื่องตั้งได้ดีค่ะ คำว่า ‘จอมมาร’ กับคำว่า ‘พระเอก’ เนี่ย บ่งบอกได้ดีทีเดียวเชียวว่าเป็นนิยายแนวไหน เพราะโดยธรรมชาติไอ 2 อย่างที่ว่ามามักจะขัดกันเสมอ แต่พอมันเอามารวมกันแล้วเนี่ยมันจะทำให้เกิดความอยากรู้ ความน่าสนใจว่า จอมมารที่เป็นพระเอกจะออกมาเป็นยังไง

ความสวยงาม-หน้าบทความ (8/10)

โอ้ ที่รัก เกือบจะได้เต็มอยู่แล้วเชียว แต่งขาดไปอีกนิ้ดดดดดดดนึง นิดเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ ‘เรื่องย่อ’ เป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้ในหน้านิยายเลยนะคะ ลองจินตนาการว่าถ้าเราเป็นคนอ่านเจอชื่อเรื่อง เฮ้ย น่าสนใจ ลองอ่านดูดีกว่า เข้ามาเห็นเรื่องย่อแล้วเกิดโดนใจอีก มันก็ได้ใจไปเกือบครึ่งทางแล้วใช่ไหมล่ะคะ ส่วนที่เหลือก็ต้องไปลุ้นเอากับความชอบของผู้อ่านกับนิยายของเราด้วย

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (7/10)

จะเรียกว่าสนุกก็ได้ แต่มันสนุกที่การบรรยายมากกว่าสนุกจากเนื้อเรื่อง มันดู ‘เรื่อยๆ’ ไปนิด น้ำออกจะเยอะไปหนอยน่า ใส่เนื้อๆลงไปบ้างจะได้เกิดความตราตรึงน่าติดตาม ส่วนในเรื่องของการดำเนินเรื่องนั้นถือว่าทำได้ดีทีเดียว เปิดบทนำได้น่าสนใจ การดีไซน์โลก ตัวละคร อะไรต่างๆ ลงตัวดีมาก

พล็อตเรื่อง (7/10)

คือบอกตามตรงเลยว่ายังไม่รู้ว่าพล็อตเป็นยังไง =w=;; อ่านๆไปรู้สึกว่าเจอแต่รั่วๆ น้ำๆ ไม่ค่อยมีเนื้อหาซักเท่าไร แบบนี้ผู้อ่านอาจจะสนุกแต่มันจะไม่เกิดอถรส แนะนำให้ใส่เนื้อๆลงไปบ้างอะไรบ้าง ให้เวลากินแล้วมันจะได้เคี้ยว แบบกึบๆอ่ะค่ะ (ดูมันเปรียบเทียบ -..-) บางทีตอนที่คิมมี่ลงอาจจะยังไม่เข้าเนื้อเรื่องก็เป็นได้ ซีก็ยังตัดสินอะไรไม่ได้มาก เอาเป็นว่าอย่างที่บอกไป ใส่เนื้อนิดนึงนะเคอะ

การบรรยาย (10/10)

บรรยายเพลินจริงๆ ลื่นมากกกก ใช้คำได้สละสลวยดี ไม่ค่อยมีคำซ้ำ สำนวนสวยมาก เปรียบเทียบได้เข้าใจ ไม่งง อ่านแล้วเพลินจริงๆ เพลินมากๆ โจเอลฮาจริงๆอ่ะให้ตาย -..-

ตัวละคร (10/10)

ดีไซน์ตัวละครได้ดีทีเดียวค่ะ ส่วนตัวแอบชอบจอมเทพ โดนหลอก กร๊ากกกก XD (ดูมัน 55555) ตัวละครมีเอกลักษณะเฉพาะตัว คืออ่านปุ้บรู้ปั้บว่าแบบนี้ต้องเป็นไอ้นี้แน่ๆ การดีไซน์แบบให้ตัวละครมีจุดเด่นต่างกันจะทำให้มันเกิด ‘สเน่ห์’ แล้วเพิ่มอถรสในการอ่านด้วย ดีมากค่า

บทสนทนา (10/10)

ลื่นไหลเหมือนตัวละครนั้นๆคุยกันอยู่จริงๆ อ่านแล้วไม่งง จินตนาการภาพได้ สื่อถึงอารมณ์ว่าตัวละครนั้นๆกำลังมีอารมณ์แบบไหน เอาไปเบย 10 เต็ม -..-

การใช้ภาษา (10/10)

ภาษาเป๊ะจ้า แต่แอบเจอคำผิดที่นึง คำว่า หน้าผาก เป็น หน้าฝาก ผิดไปนิดนึงเน้อ อาจจะมีพวก ไม้เอก ไม้โทอะไรพวกนี้ด้วย แต่ซีไม่ได้ซีนมากเท่าไร เอาแค่ว่าอ่านรู้เรื่องก็ใช้ได้ แต่ก็ลองไปดูๆหน่อยก็ดีน่า เพราะนิยายภาษาถือเป็นสำคัญเลย

ความน่าติดตาม (7/10)

อย่างที่บอกไปข้างบนๆว่า เนื้อไม่ค่อยจะมี ใส่เนื้อลงไปหน่อยให้มันแบบ กระชุ่มกระชวย น่าอ่านจุงเบย(?) ให้คนอ่านเขาได้ลุ้นบ้างอะไรบ้าง ได้ดิ้นได้ลงแดง(?) แล้วนิยายเราจะน่าติดตามมากขึ้น -..-

ความประทับใจโดยรวม(ภาพรวม) (10/15)

ภาพรวมแล้วก็ถือว่าใช้ได้ ขาดที่เนื้ออย่างเดียว เนื้อเท่านั้น เนื้อเท่านั้นเราต้องการ (อะไร -..-?) ถ้าใส่เนื้อลงไปแล้วให้มันดูอีปิคๆ ยิ่งใหญ่ๆหน่อยนะ อือหือ แหล่มเบยยยย (เบยบ้านป้า ლ(ಥ益ಥლ) //บ้องกระโหลก)

คะแนนรวม (94/100)

โอ้วววว เกือบเต็ม ส่วนที่หายไปก็ตามที่บอกไปข้างบนๆนะจ้ะ แนะนำก็ตามนั้นแหละ นิยายถ้าอยากให้ตราตรึงใจผู้อ่านเขาบอกว่ามันจะต้องมีการ ‘สูญเสีย’ หรือจบลงด้วยความเศร้าแล้วมันจะแทงจึกเข้าไปในใจแล้วติดใจคนอ่านตลอดไป.... แต่ไม่จำเป็นก็อย่าทำเลยดีกว่าเนอะ เดี๋ยวคนอ่านดิ้นตายเอาจะยุ่ง ;w;

คะแนนพิศวาส

ถึงแม้จะไม่ได้เพอร์เฟคแต่เราชอบการดีไซน์ของเรื่องนี้อ่ะ เอาเป็นว่า 100/100 และกัน ถามว่ารั่วไหม? รั่วใช้ได้แต่นิยายที่รั่วเกินไปมันก็จะออกแนวสบายๆจนกลายเป็น นิยายอ่านเล่น ไป เพราะฉะนั้นเนี่ยถ้าให้แนะนำคือให้มันมีอารมณ์อื่นๆบ้าง อารมณ์แบบ เศร้าๆ ดราม่า ซีเรียส เครียด อะไรพวกนี้ให้มันปนๆกันไป มันจะได้กลมกล่อม(?) ตอนนี้วิจารณ์ในฐานะนักอ่านทั่วไปน่าไม่ใช่นักวิจารณ์ เพราะฉะนั้นมันก็จะมีความคิดซีปนเข้ามาด้วยไม่มากก็น้อย นิยายเรื่องนี้สนุกแต่ไม่ติด เพราะมันไม่มีอะไรดึงดูด แค่รั่วไปเรื่อยๆ อ่านฆ่าเวลาได้ดี 5 ตอนที่อ่านมีไม่ค่อยเจออะไรซักเท่าไร ซีอยากได้ความแอดเวนเจอร์อ่ะค่ะ แอดเวนเจอร์อ่ะแอดเวนเจอออออออร์ ლ(ಥ益ಥლ) //โดนเตะปลิว ก็เท่าที่ดูขาดแค่เนื้อเท่านั้นแหละค่ะ พยายามต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ TwT

ผู้วิจารณ์: THEzeroday
ชื่อเรื่อง : The Writer นักเขียนพิฆาตโลกันตร์
นามปากกา: The Aler
ก่อนอื่นก็ต้องขอทักทาย ‘พี่เอ’ นะคะ และก็ต้องขอบคุณที่มาใช้บริการของร้านเรา ‘ซี’เป็นผู้มาวิจารณ์ให้นะคะ #ค่อนข้างเกร็งเล็กน้อย -..-; เอาล่ะ เราไปวิจารณ์กันดีกว่าค่ะ
ชื่อเรื่อง (5/5) บ่องตงเบยว่าชื่อเรื่องมันอิปิคพิชิตใจน้องซีคนสวยมาก #โดนถีบหน้าสะบัดอย่างสวยงาม ยังไม่เท่าไรเริ่มออกนอกเรื่องและ 555 ชื่อเรื่องไม่ยาวเกินไป จำง่าย ใช่คำทั่วๆไปที่ใครๆก็เข้าใจแถมยังมีการดึงดูด คำว่า นักเขียน คืออาชีพของปุถุชนคนธรรมดาๆทั่วไป แต่คำว่า พิฆาตโลกันตร์ ให้ความหมายดูยิ่งใหญ่ซึ่งมันจะเกิดความขัดแย้งขึ้นและทำให้ชื่อเรื่องดูน่าสนใจ เป็นเทคนิคที่ดีมากๆค่ะ
ความสวยงาม (7/10) หน้าบทความค่อนข้างโล่ง แต่มีคำโปรยและเรื่องย่อถือเป็นใช้ได้ แต่จุดนึงที่อยากจะฝากไว้คือการนำเอาตัวละครมาไว้หน้าบทความ คือเวลาคนอ่านเข้ามาเขาก็อยากจะอ่านนิยายถูกไหมคะ? แล้วเขามาเจอตัวละครเยอะๆ ประวัติเยอะๆมันก็เกิดอาการไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะจู่ๆก็มาบอกกันเลย ไม่บอกที่มา ตัวละครสำหรับมุมมองของซีคือการบรรยายลักษณะหน้าตาเพื่อผู้อ่านจินตนาการได้สนจริงยิ่งขึ้น ส่วนนิสัยใจคอ ภูมิหลังและความสามารถผู้อ่านจะสามารถเข้าใจได้จากนิยายของเราเองค่ะ
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10) ลำดับเหตุการณ์ได้ดี ไม่งงเลยค่ะ ค่อนข้าวจะเป็นแบบแฟนตาซีสมัยใหม่แต่ยังคงกลิ่นอายแฟนตาซียุคเก่าไว้ เป็นการผสมผสานกันได้ลงตัวเลยทีเดียว เท่าที่ซีอ่านพี่เอจะลำดับเหตุการณ์โดยให้เหตุการณ์ปัจจุบันมาก่อนแล้วค่อยเล่าถึงอดีต มันทำให้เกิดความน่าสนใจว่า เอ๊ะ มันเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าเกิดมากๆเข้าอาจจะกลายเป็นความงงได้ แต่พี่เอสามารถคงความพอดีไว้ให้มันอยู่ตรงกลางของคำว่า ‘น่าติดตาม’ น่นทำให้นิยายของพี่เอมีความน่าสนใจมากเลยค่ะ
พล็อตเรื่อง (10/10) พล็อตเรื่องดีมาก บอกเลย อย่างแรกเลยคือไม่ซ้ำใคร เป็นสิ่งที่ใครคิดไม่ถึง เป็นสิ่งที่ไม่น่าจับมารวมกันได้แต่พี่เอกสามารถนำมันมารวมกันได้อย่างลงตัว อย่างสองคือแปลกใหม่แต่ไม่พิสดาร มีความสมเหตุสมผลคล้องจองกันทำให้พล็อตเรื่องมีความสมจริงมากยิ่งขึ้นแมจะเป็นนิยายแฟนตาซีก็ตาม บ่องตงโดนจึ๋ยซีย์อร่ะ #อีกละๆ
การบรรยาย (10/10) ใช้ภาษาได้ลื่นไหลเข้ากับสถานการณ์ เป็นคำทั่วๆไปสามารถเข้าใจได้ง่าย การบรรยายที่พี่เอใช้คือการบรรยายแบบตัวละครที่ส่วนมากคนอื่นเขียนมักจะใส่ความคิดของตัวละครลงไปซะเป็นส่วนใหญ่ แต่พี่เอบรรยายออกมาได้ในระดับที่พอดีมากเลยทีเดียว พอเล่าสถานณ์ก็มีความเห็นแซมๆลงไปนิดนึงแล้วก็เล่าต่อ เป็นการยังคงเนื้อของนิยายไว้โดยแทรกความเห็นของตัวละครลงไปในระดับที่พอเหมาะ เยี่ยมค่ะ อ่านแล้วไม่เบื่อ นึกภาพออกและยังเข้าใจอารมณ์ของตัวละครในตอนนั้นด้วย
[24/7/2013 20:12:36] - มานี มณีสวาท - [พี่ปิตขา]: ตัวละคร (7/10) ไม่เชิงว่าตัวละครออกแบบไม่ดีแต่ซีอยากให้ตัวละครมีความหลากหลายทางด้านอุปนิสัย อารมณ์มากกว่านี้ เท่าที่ซีดูตัวละครหลักทั้ง 7 ตัวส่วนมากจะเป็นแนวๆเดียวกันคือเป็นคนดี อาจจะมีที่ภายนอกแสดงออกคนละแบบแต่ภายในใจค่อนข้างจะเหมือนกันในส่วนของตัวละครแต่ละตัว ที่ซีจะบอกคือไม่ใช่มันไม่ดีแต่ซีอยากให้พี่เอลองสร้างเอกลักษณ์เฉพาะของตัวละครเพื่อให้คนอ่านจดจำได้ง่ายและไม่งง ไม่จำเป็นต้องให้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่ให้มี ‘ข้อแตกต่าง’ ที่ดูรู้เลยว่า ถ้านิสัยแบบนี้ๆต้องเป็นตัวละครตัวนี้แน่ๆ
บทสนทนา (10/10) ลื่นไหลใช้ภาษาพูดได้เข้าใจง่าย เข้าใจในที่นี้หมายถึงรู้ว่าตัวละครนั้นต้องการสื่ออะไรและเหมือนกับต้องการจะสื่อให้ตัวละครอีกตัวจริงๆ ดูไม่ติดขัด อ่านเพลิน แต่บางครั้งก็ดูทื่อไปหน่อยแต่ไม่เป็นไรค่ะ
การใช้ภาษา (10/10) ไม่มีคำผิดเลยขอบอก เป๊ะทุกตัวเลยจริงๆ ขอชื่นชมเลยค่ะ แม้แต่พิมพ์ผิดก็ไม่มี อย่างที่บอกไปว่าพี่เอใช้ภาษาได้เข้ากับสถานการณ์ดีมาก เอาไปเลย 10 เต็ม
ความน่าติดตาม (10/10) ทิ้งท้ายตอนแบบยั่วให้อยากแล้วจากไปเหมือนเอาของกินมาจ่อจมูกแล้วก็เอากลับยังไงอย่างงั้น #เปรียบเทียบได้เอิ่ม... 55555
ความประทับใจโดยรวม (15/15) ซีชอบความพอดีของเรื่องนี้นะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซีที่อยู่กึ่งกลางระหว่างแฟนตาซียุคเก่าและใหม่อย่างที่บอกไป แฟนตาซียุคเก่าในความหมายของซีคือพวกแฟนตาซีแบบ แฟนตาซีจ๋า เวทมงเวทมนตร์ ข้าเจ้า บลาๆ ซึ่งไม่ค่อยเป็นที่นิยมแล้วแต่ก็ยังมีคนอ่านอยู่ ส่วนแฟนตาซียุคใหม่คือพวกแฟนตาซีแบบแอดวานซ์(?) แฟนตาซีวัยรุ่นอะไรประมาณนี้ แต่นิยายเรื่องนี้บอกเลยว่าอยู่กึ่งกลางของแฟนตาซีทั้ง 2 ยุคแบบลงตัวจริงๆ
คะแนนรวม (94/100) ตามนั้นย์ #โดนถีบ
คะแนนพิศวาส 100/100 ขอไม่พูดอะไรมากบ่องตง โดนใจย์ซีย์~~~~~ #พอแค่นี้เถอะ55555

ผู้วิจารณ์:THEzeroday
ชื่อเรื่อง : [Fic Luffy  Nami] สุดขอบของปลายฟ้าคือความฝัน

นามปากกา: Op' NiJi ★

จ๊ะเอ๋~~ ก๊อกๆๆ เปิดประตู เปิดออกดูว่าใครมา เปิดมาเจอน้องซีเอง#มาแนวปัญญาอ่อน จำเค้าได้ไหมเอ่ยเจ๊กิ่งงงง น้องซีคนน่ารักไง#อัลไล ขอโทษที่ส่งงานช้ามากๆๆๆๆๆๆ ถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกที่สุด T^T พอเปิดเทอมมันก็ปลิวห๊ายไปเลยอ่ะ แต่ตอนนี้เค้ามาวิจารณ์ให้แล้วอย่าโกรธกันน่า ;w;

ชื่อเรื่อง (5/5) ชื่อเรื่องดูเคลิ้บเคลิ้มสมเป็นนิยายรักดี ไม่สั้นไม่ยาวมาก แต่ถ้าจะให้ดีเพิ่มคำคล้องจองเข้าไปให้จำง่ายยิ่งขึ้นจะดีมาก แต่ถือว่าใช่ได้ค่ะ ใช้คำที่เข้าใจง่ายไม่ยากเกินไป

ความสวยงาม (7/10) มีโปสเตอร์ใส่ธีมได้สวยงามมาก แต่ขาดไปนิดเดียวก็จะอร่อยแล้วค่ะ ‘เรื่องย่อหรือคำโปรย’ ทำไมมันไปอยู่ซะริมติดขอบขนาดนั้นล่ะคะ ยิ่งพอไปอยู่ใกล้กับรูปถึงจะมีดอกไม้หมุนๆแต่ความที่รูปใหญ่กว่าทำให้มันกลบความเด่นไป แล้วก็ฟรอนของคำโปรยค่อนข้างเล็ก ใครก็ไม่อยากมานั่งเพ่งถูกไหมคะ ยิ่งหน้าคอมด้วยยิ่งปวดตา เพราะฉะนั้นฟรอนก็เป็นส่วนหนึ่งในการเชิญชวนเหมือนกันค่ะ ถ้าจะให้ดีแบบดี้ดีเลยควรจะมีทอล์คพูดคุยกับคนอ่านซักนิดเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับนักอ่าน ถ้าเอาแบบแหล่มเป็ดเลยคือคอยมาตอบคอมเม้นกับคนอ่านในช่องคอมเม้นก็ได้ถ้าไม่อยากเปิดตอนใหม่ ลองเทียบความรู้สึกดูสิคะ ระหว่างนิยายที่คนเขียนลงอย่างเดียว มีแต่นิยายๆกับนิยายที่มีการพูดคุย ตอบคำถามคนอ่าน ถ้าเราเป็นคนอ่านเราจะรู้สึกชอบนิยายเรื่องไหนมากกว่ากัน ไม่มีใครอยากเป็นผู้พูดอย่างเดียวหรอกค่ะ มันต้องมีการตอบโต้ถึงจะส่งผลดีต่อทั้ง 2 ฝ่าย

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10) การดำเนินเป็นไปแบบตรงดิ่งคือไม่ได้มีย้อนนู้นย้อนนี้ ทำให้ไม่งงเข้าใจง่าย ถึงการที่ดำเนินเรื่องแบบย้อนความหลัง แล้วไปเล่าเรื่องอนาคตแล้วค่อยมาเล่าตอนปัจจุบันวนไปวนมาจะทำให้คนอ่านอยากรู้ แต่ถ้สมากเกินไปมันจะทำให้งง นิยายของพี่กิ่งดำเนนิไปแบบตรงดิ่งเลยถือว่าเป็นการเขียนที่สบายๆอ่านง่ายเนื้อหาไม่หนัก เหมาะสำหรับนิยายออนไลน์มากเลยค่ะ

พล็อตเรื่อง (7/10) พล็อตค่อนข้างจะลอยๆ ดูจับๆไม่ค่อยได้ เหมือนแต่งเรื่อยๆ ไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไร ถ้าให้เปรียบเทียบก็คงเหมือนโคนัน แบบไปเรื่อยๆดูไร้จุดหมาย ไม่ได้บอกว่าพล็อตของพี่กิ่งไม่ดีแต่อยากให้กำหนดจุดหมายไว้เพื่อที่คนอ่านจะได้คิดตามได้ และจะทำให้มีอารมณ์ร่วมไปกับนิยาย สร้างปมเล็กน้อยๆให้มันเกิดความเครียดบ้าง ไม่ใช่แบบสบายๆอย่างเดียว ให้มีหวานๆขมๆปนๆกันไป

การบรรยาย (10/10) อืม... อันที่จริงพี่กิ่งก็ไม่ได้บรรยายเยอะแยะอะไรซักเท่าไร 5555 การบรรยายถือว่าใช้คำได้เข้าใจง่ายดีค่ะ แต่ดูเหมือนส่วนมากจะใช้บทสนทนาให้การสื่อเสียมากกว่า ใช้คำที่รวบรัดดี เหมาะกับวัยรุ่นที่ไม่ชอบอ่านอะไรเยอะๆ ใช้ศัพท์ทั่วๆไปอธิบายแบบตรงตัวทำให้เห็นภาพได้ง่าย ทำให้ไม่น่าเบื่อ

ตัวละคร (10/10) ตรงนี้ต้องขอชมว่าเขียนได้ตรงกับคาเรคเตอร์จริงมากๆ ไม่หลุดโครงวันพีชเลย ยังคงเอกลักษณ์ของตัวละครต่างๆเอาไว้ได้ครบถ้วน แสดงว่าแฟนตัวยงวันพีชเลยใช่ไหมเนี่ย 55555

บทสนทนา (9/10) บทสทนาไหลลื่นดีค่ะ แทบจะเป็น ¾ ของนิยายเลย แต่อยากจะให้ลดอีโมลงซักนิด ลองใช้การเขียนที่แสดงถึงน้ำเสียงดูจะทำให้ผู้อ่านนึกภาพได้ถูกกว่า เพราะอีโมตัวอักษรมันไม่ได้มีทุกอารมณ์ โกรธมากโกรธน้อย ดีใจมากดีใจน้อย มันก็จะคล้ายๆกันถ้าเป็นอีโม แต่ถ้าเราเขียนให้ได้น้ำเสียงจะทให้ผู้อ่านถึงอารมณ์ของตัวละครมากขึ้นค่ะ

การใช้ภาษา (6/10) มีคำผิดอยู่บ้างประปราย ไม่วิบัติแต่ใช้ผิดหลักนะคะ ที่เห็นแบบชัดสุดๆเลยคือคำว่า ป่าว เป็นภาษาพูดนะคะ ถึงจะให้เวลาตัวละครคุยกันแต่นิยายเป็นการใช้ตัวอักษรสื่อถึงเรื่องราวเพราะฉะนั้นหลักภาษาควรใช้ให้ถูกต้องเป็น เปล่า นะคะ แล้วก็พวก ใช้ ใช่ ยังมีใช้สลับกันอยู่ ตอนเขียนเสร็จลองอ่านซีนดูอีกรอบเพื่อความแม่นย้ำดูก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ผิด

ความน่าติดตาม (6/10) อย่างที่บอกไปว่ามันค่อนข้างจะเป็นนิยายสบายๆไปเรื่อยๆ เพราะงั้นเลยไม่ค่อยมีอะไรมาก หรือก็คือไม่มีปมนั้นเอง หรือปมเล็กเกินไปที่จะเกิดความน่าติดตาม ลองเขียนให้ถิ้งท้ายไว้แบบ ‘ยั่วให้อยากแล้วจากไป’ ดู ให้คนอ่านดิ้นเล่นๆ #เพื่อความสะใจของเรา #ห่ะ!?

ความประทับใจโดยรวม (10/15) การเขียนถือว่าเขียนได้ตรงแนวผู้อ่านมากคือกลุ่มวัยรุ่น เขียนได้อ่านง่ายสบายๆไม่หนัก แต่บางทีมันก็เบาๆไปจนแทบไม่ต้องคิดอะไรเลยจนเหมือนไม่มีอะไรเลย เพิ่มความเครียด ความหนักลงไปให้เมื่อยแขนเล่นๆเป็นการวอร์มให้ร่างกายแข็งแรง(?) แล้วมันจะกลมกล่อมกำลังดีค่ะ #นี้เรากำลังพูดถึงนิยายไม่ใช่ขนมหรืออะไรใช่ไหม?

คะแนนรวม (80/100) อีก 20 เรายกให้ไปเติมความหนักเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง #อัลไล นิยายพี่กิ่งถือว่าสนุกนะ เป็นนายรักที่โดนใจวัยรุ่นเลยล่ะซีว่า แต่เพิ่มความน่าติดตาม ใส่ปมลงไปบ้างมันจะเพอร์เฟค!

คะแนนพิศวาส 100 /100 ให้พี่สาวสุดที่รัก กับลูฟี่แขนยืดดดดดด >3

ผู้วิจารณ์: THEzeroday

สวัสดี 'ออมมี่' >< *โดนโบกข้อหาต่อเติมชื่อคนอื่น* ปิดเทอมแล้วรู้สึกมันชิ้วชิว~ ชิวจนเอาแต่นอนอืด #ผิด ;w; ก็ปิดเทอมชิวๆ 'ซี'ก็จะมาวิจารณ์ชิวๆให้น่า 2 ดาว >< เอาแค่เป็นชิ้นพอไม่ต้องสับแหลกเนอะ

ชื่อเรื่อง :: 10/10 ชื่อเรื่องตั้งได้ดี ไม่ยาวจนเกินไป เป็นทั้งแนวรักหวานแหวว หรือรักเศร้าๆก็ได้ เพราะชื่อเรื่องบอกแค่ว่า'เกี่ยวกับความรัก'ที่เสี่ยงทายมาเจอกัน ดังนั้นมันจะเป็นการตีวงกว้างไม่ได้เจาะประเด็นว่าให้ความรู้เศร้า หรือน่ารัก ให้เต็มจ้า

ความสวยงาม :: 10/10 โอ้วว จอร์ด ขาวสบายตามากเลยเธอมีเรื่องย่อ ภาพประกอบ ใช้ได้ๆ ที่สำคัญไม่ลืมเครดิต ดีมากๆ โปสเตอร์โทนเดียวกับธีมเลย สว่างๆใสๆ ดูน่ารักชวนเคลิ้ม ที่อยากจะชมคือตรงสโลวแกนในภาพอ่ะ 'ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ผมชอบตรงที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคุณ' ตรงเนี่ย เป็นจุดดึงดูดที่ดีมากๆ อย่างทิ้งตรงจุดนี้ไปเชียวล่ะ

การดำเนินเนื้อเรื่อง :: 9/10 เปิดเรื่องได้น่าติดตามดี บทนำทำเอาชวนเคลิ้ม ตอนแรกก็นำเสนอได้ดีทำให้เข้าใจเนื้อเรื่องได้ไม่ยากว่าเป็นยังไงมายังไง แต่ยังมีบางจุดที่ยังงงๆ อย่างตรงที่บอกว่า 'เพื่อนชอบใครเราก็ต้องชอบตาม' แล้วบอกว่า'เพราะมันมีกฎข้อนี้แหละ' ตรงจุดนี้ถ้าใครไม่รู้จักSJ (ซึ่งซีก็ไม่รู้ว่ามันมีอะไรบ้างนะ) อาจจะไม่ค่อยเข้าใจว่ามันเป็นยังไงมายังไง ทำไมต้องมีกฎ กฎมีอะไรบ้าง บลาๆๆ แต่มันเป็นฟิคนี้เนอะ กลุ่มนักอ่านส่วนมากก็จะเป็นกลุ่มที่รู้จักดีอยู่แล้ว แต่เราก็ต้องเผื่อไว้บ้างเล็กน้อยสำหรับคนที่ไม่รู้จักก็อ่านได้

สำนวนการเขียน :: 10/10 นิยายรักเราไม่ค่อยเคร่งเรื่องสำนวนเท่าไร เอาแค่บรรยายแล้วรู้เรื่องก็ใช้ได้ ซึ่งออมก็ทำได้ดีมากคะ บรรยายได้เห็นภาพดีมาก สำนวนสวยใช้ได้เลย มีความพลิ้วเล็กน้อยในสำนวน แต่ก็ไม่ได้ใส่ลีลามากเหมือนนิยายแฟนตาซี เอาไปเต็ม 10 เลย

การใช้ภาษา :: 9/10 ภาษาใช้ถูกต้องแต่ยังมีพิมพ์ผิดบางอะไรบ้าง ใช้ผิดบ้างบางคำ เท่าที่ซีดูเจออยู่จุดเดียวที่เด่นๆคือคำว่า'เวลาร่วงเลยไป' 'ร่วง'หมายความว่าตกจากอะไรบางอย่าง ถ้าในกรณีของเวลาต้องใช้เป็น 'ล่วง' นะคะ แล้วก็พวกคำว่า 'ใช้' กับ 'ใช่' เนี่ย ต้องระวังนิดนึง ไม้เอกไม้โทให้ถูก

โดยรวมแล้วนิยายเรื่องนี้ถือว่าใช้ได้ แต่ให้คะแนนสูงๆหมดเพราะเกณฑ์แค่ 2 ดาว ถ้าเป็น 4 ดาวหรือ 5 ดาว คะแนนก็จะโดนกดลงแล้วก็ซีนมากกว่านี้ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ในการเขียนนิยายต่อไปนะจ้ะ

ผู้วิจารณ์ THEzeroday

สวัสดีคะ พี่ฮาคุ ขอเรียกอย่างนี้นะ อายุ 20 อือหือ.. ห่างกันเป็นวาเลยแหม.. แอบเกร็งนะเนี่ยะ แต่ยังไงก็ 5 ดาวแล้วนี่เนอะ งั้นซีขอตรงๆเลยนะ แรงไปก็ขอโทษด้วยแล้วกัน

ชื่อเรื่อง :: 10/10

ชื่อเรื่องดี สั้นง่ายได้ใจความ แต่จะดีกว่านี้ถ้ามีชื่อภาษาอังกฤษมันจะทำให้นิยาย ‘ดูหรูขึ้น’ คือดูมีระดับ ประมาณนั้น แต่ถ้าพอใจอย่างนี้แล้วก็ไม่เป็นไรคะ เพราะยังไงเนื้อในก็สำคัญกว่า

ความสวยงาม :: 0/10

ซีไม่ได้เน้นที่ความสวยงาม เพราะนิยายมันไม่ได้ตัดสินที่ตรงนั้น แต่ยังไงมันก็ถือว่ามีส่วนในการเลือกของผู้อ่านเหมือนกัน การแต่งหน้านิยายมันแสดงให้เห็นถึงความเอาใส่ใจก็ผู้เขียนด้วย และที่สำคัญ ‘หน้านิยาย’ นะคะ ไม่ใช่ ‘ตัวนิยาย’ หน้านิยายคือที่ๆเอาไว้ ‘นำเสนอ’ ว่านิยายของเรา ‘มีอะไรที่น่าสนใจ’ ที่อยากจะสื่อให้ผู้อ่านได้รับรู้ ไม่ใช่ที่ที่เอาไว้ลงนิยายนะคะ แยกให้ออก การลงบทนำไว้ที่หน้านิยายเป็นอะไรที่ผิดพลาดของผิดพลาดสุดๆ ถ้าบทนำสั้นก็แล้วไป แต่บทนำนี่ยาวเป็นพรืด ลองนึกดูสิคะ ว่าถ้าเปิดเป็นตัวเอง เปิดเข้ามาในนิยาย แล้วก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเกี่ยวกับอะไร พล็อตเป็นยังไง แล้วมาเจอบทนำยาวเป็นพรืด แถมตัวหนังสือก็เล็กจิดนึง ถ้าเป็นซี ซีปิดคะ มันไม่ได้อยากอ่านมากขนาดที่ต้องมาเพ่งตามองคอมอ่านนิยายที่ไม่รู้เรื่องเลยว่ามันเกี่ยวกับอะไร เดี๋ยวเกิดไม่ถูกใจก็เสียเวลาเปล่า ร้อยทั้งร้อย ไม่ว่าจะเป็นนิยายเรื่องไหน ความอายอ่านที่เปิดนิยายเข้ามาครั้งแรกต้องเริ่มจาก 0 พอเห็นเรื่องย่อ ว่าเนื้อเรื่องเป็นยังไง มันถึงจะเปลี่ยนแปลง จะเพิ่มขึ้นหรือลดลง ส่วนนึงมาจากพล็อตของคุณอีกส่วนมาจากความชอบของคนๆนั้น นิยายก็เหมือนอาหาร เรื่องย่อเปรียบเหมือนอาหารที่ให้ทดลองชิม ถ้าลองชิมแล้วคนชิมถูกใจ เขาก็ซื้อกลับ เขาไม่ถูกใจก็ไม่ซื้อ และแน่นอนจะให้ชิมก็ต้องให้ชิมคำเล็กๆ ถ้าคำใหญ่ๆเดี๋ยวเกิดไม่อร่อยขึ้นมาจะทำยังไง เดี๋ยวเกิดมันเผ็ดล่ะ มันเค็มไปล่ะ ถูกไหม? เพราะฉนั้นคุณต้องจัดลำดับขั้นตอนให้ดี ชื่ออาหารก็เหมือนชื่อนิยาย ชื่อน่ากินเขาก็ลองชิม ชื่อแปลกก็ไม่ชิม หน้าตาของอาหารก็คือหน้านิยาย หน้าตาน่ากินเขาก็กิน แต่ก่อนกินก็ต้องลองก่อน เดี๋ยวเกิดซื้อมาไม่ชอบก็เสียเงินเปล่า เพราะฉนั้นเรื่องย่อก็คือสิ่งที่ให้เขาลองอ่าน ลองชิม พล็อตถูกใจ อาหารอร่อย เขาก็ซื้อ มันต้องค่อยเป็นค่อยไป จากเล็กไปใหญ่ ค่อยๆตะล่อมๆให้เขามาอ่านของเรา แต่การที่เราเอาบทนำไปวางเลยเนี่ยะมันเหมือนการยัดเยียดว่า กินเข้าไปๆ โดนแบบนั้นใครจะชอบล่ะคะ มันไม่มีอะไรเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจเลยว่าจะกินดีหรือไม่ดี อ่านหรือไม่อ่าน และเพื่อความปลอดภัย เขาก็ต้องเลือกที่จะปฏิเสธอยู่แล้ว

การดำเนินเนื้อเรื่อง :: 6/10

พล็อตมันดูพื้นๆไปหน่อย ดูไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจ ไม่น่าตื่นเต้น คือมันสามารถเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แล้วมันจะเกิดความไม่สนุก ถ้าจะบอกว่ามันยังไม่เข้าเนื้อเรื่อง มันมีอะไรมากกว่านั้นอีก แล้วคนอ่านเขาจะรู้เหรอ เพราะฉนั้นสิ่งที่คุณต้องทำคือดึงผู้อ่านไว้ให้ถึงสิ่งที่คุณจะสื่อ ขอเปรียบเป็นอาหารอีกแล้วกัน ถ้าเกิดคนเขากินเขาไป เคี้ยวแล้วรู้สึกว่ามันจืดๆ เหนียวๆเย็นๆ ไม่ชอบ เขาก็ไม่กินต่อ แต่ถ้าคุณบอกว่า กินไปเรื่อยๆสิ แล้วรสชาติมันค่อยๆเผยออกมาทีละนิดๆ ใครเขาจะไปรู้ล่ะว่าจะต้องกินต่อไปถึงเมื่อไรถึงจะเจอกับไอรสชาติที่ว่านั่น เพราะฉนั้นคุณก็ต้องทำให้อาหารของคุณมันมีรสชาติบ้าง คือใส่จุดน่าสนใจลงไปบ้างระหว่างที่ยังไม่ถึงเนื้อเรื่อง

สำนวนการเขียน :: 8/10

ภาษาสวยจริงๆ แต่มีบางจุด..ไม่ใช่สิ เท่าที่เห็นนี้เยอะเลยอ่ะ ที่ใช้คำแปลกๆ อย่างเช่นตรงบทนำ คิดอย่างเผ็ดร้อน คือนึกภาพไม่ออกว่าคิดแบบเผ้ดร้อนมันเป็นยังไง เพราะปกติแล้วคำว่าเผ็ดมันใช้กับรสชาติ เอามาใช้บรรยายความคิดมันก็กระไรอยู่ มันจินตนาการไม่ออก ถ้าจะเปรียบเทียบควรเปรียบเทียบในสิ่งที่ใกล้เคียงหรือพอจะคล้องกันอยู่บ้าง อย่างเช่นพูดจาอย่างเผ็ดร้อน มันยังจะพอนึกภาพออกว่าเป็นยังไง ทางที่ดีควรเลือกใช้คำที่เหมาะกว่านี้เช่น คิดอย่างแค้นเคือง คิดอย่างน้อยใจ อันนี้ซีคิดว่าพี่ฮาคุตั้งใจจะซีอย่างนี้นะ เพราะซีก็ไม่รู้ว่าพี่ตั้งใจจะสื่ออะไร อีกจุดที่โคตรจะขัดกัน ตรงดาบหล่นราวกับใบไม้ร่วง อย่างที่บอกไปว่าจะเปรียบเทียบควรเปรียบในสิ่งที่ใกล้เคียง ดาบกับใบไม้ คนละเรื่องเลยคะ ดาบคืออาวุธ เอาไว้โจมตี เป็นเหล็ก มีความแข็งแรง ใบไม้เป็นพืช ลักษณะบางๆ ฉีกก็ขาด ที่สำคัญ มันเบา เวลาร่วงมันจะค่อยๆร่วงแบบนุ่มๆ แต่ดาบมันแข็ง หนัก ร่วงทีเสียงดังมาก เอามาเปรียบกันมันไม่ใช่อ่ะค่ะ แล้วก็บางจุดที่ใช้คำไม่สละสลวย ยกตัวอย่างตรงบทนำอีกเช่นกัน (บทนำมีเยอะมาก) ตรงคำว่า เพื่อนหญิง ทางที่ดีใช้เพื่อนสาวจะเหมาะกว่า มันให้คำความรู้สึกว่าตัวละครนั้นๆเป็นผู้หญิงที่อยู่ในช่วงสาว วัยรุ่น ซึ่งช่วงเวลานั้นมันเป็นช่วงเวลา...เอ่อ...ขอใช้คำว่าเจริญพันธุ์แล้วกัน เป็นช่วงเวลาที่กำลังมีความรัก ผิวพรรณเปล่งปลัง หรือที่เขาเรียกกันว่าเอาะๆนั่นแหละ มันจะทำให้เวลาอ่านแล้วจินตนานการเนี่ยะ มันจะรู้สึกพลิ้วๆ โลกนี้ช่างสวยงาม (ว่าไปนั่น) เอาเป็นว่ามันจะทำให้อ่านแล้วมันไม่ติดขัด แล้วก็ปัญหาคำเกิน มีบรรยายเกินๆอยู่บ้าง ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรมาก แต่บางทีมันก็ไม่ดี จะชี้จุดใหญ่ๆให้คือในตอน 1 ‘เช่นเดียวกับบุรุษชายหนุ่ม’ ตัดคำว่าบุรุษออกไป แค่คำว่าชายหนุ่มก็รู้เรื่องแล้ว เพราะเราแค่ต้องการจะสื่อว่า อาเจ๊คนนี้เขาทำตัวเหมือนผู้ชาย คำว่าบุรุษมันเป็นการเน้นย้ำให้ความหมายของ ‘ผู้ชาย’ ชัดเจนมากขึ้น แล้วมันไม่ใช่ประเด็นที่เราจะสื่อ เพราะฉนั้นตัดออกไป ให้กระชับ มันจะทำให้ลื่นขึ้น

การใช้ภาษา :: 10/10 ไม่ขอพูดอะไรมาก เพราะพูดมาเยอะแล้ว //หอบ

ผู้วิจารณ์: THEzeroday
ชื่อเรื่อง : แผนการร้าย หลอกให้นายมารัก (yaoi)
นามปากกา: วายุพัดกระหน่ำ
อะแฮ่ม สวัสดีเจ้า เฮาชื่อ ‘ซี’ นะเจ้า น้อง ‘ขนมปัง’ ใช่ไหมเจ้า พี่ขอเรียกว่าน้องปังนะเจ้า โอ้ย พอเถอะ ไม่เก่งภาษาเหนือ -0-;; เอาเป็นว่าพี่ชื่อซีนะจ้ะ น้องปัง 3 ดาวเบาๆน่า วายซะด้วย -.,- //เช็ดกำเดา(?) ดราม่าด้วยแหนะ อย่าทำอะไรเคะนะ พี่เป็นพวกปกป้องเคะ ฮาาาาาา ไม่ใช่เรื่องละ ไปวิจารณ์เถอะ -..-
ชื่อเรื่อง (5/5)
ชื่อเรื่องไม่ยาวไป มีคำคล้องจะทำให้จำได้ง่ายขึ้น เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องว่ามันจะออกแนวดราม่านิดๆ แล้วโดนเฉพาะคำว่า อาโอยด้านหลังเนี่ยะ บอกแนวเรื่องได้ดีทีเดียว ตรงนี้ดีมากๆเพราะใครที่ไม่ชอบจะได้ไม่ต้องเข้ามาอ่าน เดี๋ยวมาอ่านพอเจอเป็นวายแล้วก็มาง้องแง้ง งุ้งงิ้งๆ แล้วเดี๋ยวจะเป็นปัญหาเปล่าๆ แบบนี้ก็ดีต่อทั้ง 2 ฝ่ายแถมดีต่อสาววายที่กำลังหาวายอ่านอยู่ด้วย -..-
ความสวยงาม-หน้าบทความ (10/10)
แต่งบทความได้ดีค่ะ ไม่หวือหวาไป มีโปสเตอร์ แบนเนอร์ ที่จริงแค่เอาทีมมาแปะให้มันดูมีอะไรๆหน่อยก็ใช้ได้แล้วจริงๆ แต่อันที่จริงมันควรจะมีเรื่องย่อ... แต่พี่ถือว่าในโปสเตอร์นั่นเป็นคำโปรยไปเลยแล้วกันนะ -..- เพราะมันก็อ่านได้เหมือนกัน คำโปรยน้องโปรยได้น่าลุ้นมาก เหมือนเอาตอนไคลแม็กซ์มาให้ดูนิดนึงให้ยั่วน้ำลายเล่น แบบนี้มันทรมาณใจสาววายน่า จะบอกให้ //แผ่รังสี(?)
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (8/10)
ลำดับเหตุการณ์ได้น่าสนใจ เปิดตัวตอนแรกให้ดูน่าค้นหาแล้วตอนต่อไปก็ตัดฉากไปเป็นอย่างอื่ แล้วก็ค่อยๆโผล่เนื้อเรื่องมาทีละนิดๆ ถือว่าใช้ได้ทีเดียว อ่านแล้วสนุก ไม่เบื่อ ในส่วนของเนื้อเรื่องนั้นถือว่ามีความน่าค้นหาในระดับหนึ่งแต่ก็พอจะเดาออกอยู่บ้างเพราะฉะนั้นถ้าอยากจะเพิ่มความสนุกน่าค้นหา ติดตามลงไป ควรจะให้มีจุด ‘หักมุม’ ให้ผู้อ่านได้ผิดคาด ประมาณแบบ แก้มเป็นคนบงการไรงี้ (ไม่ใช่ละ) ให้มันแบบ ‘จุ้งเบย’ อ่ะ (ยัยนี้วิบัติ -..-) แต่มันจะทำให้เบื่อตรงที่ว่าเข้าเนื้อเรื่องช้าไปซักหน่อยแล้วแต่ละตอนก็ไม่มีปมอะไรดึงดูด ควรจะทิ้งปมไว้ซักเล็กน้อยให้คนอ่านได้ลุ้นเล่นๆจะได้เกิดความอยากอ่านตอนต่อไป
พล็อตเรื่อง (10/10)
มีความน่าค้นหา น่าติดตามทีเดียวสำหรับพล็อตเรื่อง ถึงจะดูแอบธรรมดาไปนิดเหมือนละครไทยทั่วไปแต่คำถามในพล็อตมันมีอยู่เยอะทีเดียว อย่างแรกคือ ทาคุจะตกหลุมรักคิมไหม แล้วรักกันแล้วทำยังไงต่อ แล้วทำไมคิมต้องทำแบบนี้ ทำไมต้องรับงาน แล้วคนบงการมีเหตุผลอะไร แล้วถ้าทาคุเจ็บปวดไอ้คนบงการมันจะได้อะไร บลาๆๆๆ แต่ก็ต้องระวังอย่างนึง ถ้าหากว่าคำถามมันเยอะ เราก็ต้องเตรียมคำตอบไว้ด้วยนะ แล้วคำตอบนั้นก็ต้องมีน้ำหนักพอด้วย ว่าทำไมถึงต้องทำ แค้นอะไร โกรธอะไร บลาๆ
การบรรยาย (8/10)
บรรยายดี อ่านรู้เรื่องแต่มีบางจุดที่บรรยายห้วนไปนิด อยากจะให้ขยายความอีกหน่อยให้เห็นภาพชัดขึ้น ใช้การเปรียบเทียบกับสิ่งใกล้ตัวก็จะทำให้เห็นภาพมากขึ้นเช่นกัน แล้วก็การจัดหน้ากระดาษนะจ้ะ เว้นย่อหน้า เว้นบรรทัดนิดนึง ให้มันดูมีช่องว่างให้ผู้อ่านได้พักสายตา และตัวหนังสือก็ไม่ควรเล็กเกินไป ใหญ่เกินไป ฟรอนต์แนะนำให้ใช้ cordia new (แบบตอนที่ 8 อ่ะจ้ะ) จะทำให้อ่านสบายตาเพราะตัวมันไม่หนามาก ก็ฝากเรื่องการจัดหน้ากระดาษไว้นิดนึงน่า
ตัวละคร (8/10)
ออกแบบได้มีเอกษณะเฉพาะตัวดีมากสำหรับตัวละครแต่ละตัว แต่ตัวเอกออกจะดูธรรมดาไปซักเล็กน้อย แต่บางทีความไม่โดดเด่นอาจจะเป็นจุดเด่นไปก็ได้นะ แต่ก็อย่างที่บอกไปในส่วนของการบรรยายว่าการบรรยายแบบเปรียบเทียบจะทำให้เห็นภาพชัดมากขึ้น เพราะฉะนั้นถ้าบรรยายตัวละครโดยใช้การเปรียบเทียบหรือใส่ ‘ความคิดเห็น’ ของตัวละครนั้นๆลงไปจะช่วยให้เป็นการเจาะจงว่า แบบนี้น่ะตัวละครตัวนี้แน่ๆ ประมาณนั้น
บทสนทนา (10/10)
เขียนได้ลื่นมากกกกกกก ลื่นจริงๆ เหมือนวัยรุ่นคุยกันเป๊ะเลยดูลื่นไหล ไม่ทื่อ อ่านแล้วแบบ เพลินๆไหลๆไป แล้วที่สำคัญสอดคล้องกบนิสัยตัวละครด้วย อันนี้คือจุดที่แจ่มสุดๆ ขอชมเลย
การใช้ภาษา (9/10)
ยังมีตกหล่นบ้างบางคำ การเขียนนิยายคือการใช้ตัวอักษรเป็นสื่อ เพราะฉะนั้นภาษาต้องเป๊ะพอสมควรน่า จุดที่เห็นว่าพลาดบ่อยมากๆเลยคือคำว่า รถสปอร์ต คำนี้เป็นทับศัพท์มาจากภาษาอังกฤษ (Sport car) แต่น้องปังเขียนเป็น สปอต์ แบบนั้นจะอ่านว่า สะ-ปอ นะจ้ะ เพราะการันต์จะไม่ออกเสียง อย่างที่ถูกต้อง สปอร์ต สะ-ปอด
ความน่าติดตาม (8/10)
พล็อตดูน่าติดตามก็จริงแต่เท่าที่ดูรู้สึกว่าจะอยู่ที่การบรรยายที่มันออกจะทื่อๆไปซักหน่อย งั้นจะขอฝากเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยไว้อย่างนึง รูปแบบการบรรยายที่พี่เคยเจอจะมีอยู่ 2 แบบ แบบแรกคือแบบมุมมองบุคคลที่ 3 แบบที่ 2 คือมุมมองของตัวละคร ข้อแตกต่างของการบรรยาย 2 แบบนี้คือ ‘การใส่ความคิดเห็น’ แบบมุมมองตัวละครเราจะสามารถใส่อารมณ์ ความรู้สึก ความคิดของตัวละครลงไปได้ เพราะฉะนั้นคนส่วนมาก(ที่พี่เคยเจอ)มักจะเลือกให้มุมมองตัวละครเพราะมันสามารถเอามาปรับใช้ได้เยอะ เพราะฉะนั้นตรงจุดนี้แหละคือสเน่ห์ของมุมมองตัวละคร เพราะผู้อ่านจะรู้สึกเหมือนไม่ได้มองเหตุการณ์แต่จะเหมือนมีคนเล่าเรื่องให้พร้อมๆกับดูเหตุการณ์ไปด้วย
ความประทับใจโดยรวม (9/15)
น้องปังบอกว่าเรื่องนี้เป็นนิยายดราม่าใช่ไหม? ส่วนมากนิยายที่ตราตรึงในใจผู้อ่านมักจะมีความสูญเสียหรือก็คือดราม่านั้นเอง แต่ฝากไว้นิดนึงว่าตอนดราม่า ต้องบรรยายถึง‘ความรู้สึก’ให้ผู้อ่านได้รับรู้อย่าขีดสุดเลยนะ ไม่งั้นเนี่ย ความดราม่ามันจะกร่อยลงไปเลย ยังไงก็สู้ๆเป็นกำลังใจให้นะจ้ะ
คะแนนรวม (95/100)
รวมๆแล้วนิยายเรื่องนี้ถือว่าใช้ได้ พล็อตพอไหว ตัวละครก็โอเค แต่มันขาดไปอย่างเดียวก็คือ ‘สเน่ห์’ แล้วสเน่ห์ของนิยายมันอยู่ที่ตัวหนังสือ สำนวน การสื่อ ว่าจะออกมาในรูปแบบไหน คำแนะนำก็ตามที่บอกข้างต้นแล้ว ที่บอกๆไปพล่ามไปซะมากมายนั่นไม่ได้ให้ไปทำตามแต่ให้นำไป ‘ปรับใช้’ ในรูปแบบของตัวเอง แล้วมันจะเกิดสเน่ห์ความเป็นตัวตนของนิยายของเรา
คะแนนพิศวาส ส่วนตัวพี่ก็เป็นสาววายอยู่แล้วอ่ะนะ... ก็..... แหม จะให้บอกมันก็ยากอยู่ //ปิดหน้าทำท่าเขิน(?) ถามว่าชอบไหม ก็ชอบอ่านได้เพลินๆดี งั้นให้ 8/10 ก็แล้วกันจ้ะ