คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ( T//\\T ) วันซ-ว-ย ( T//\\T )
“ คาซึมะคุงเป็นยังไงบ้างครับหายหน้าไปหลายวันผมคิดถึ้ง...คิดถึง ”
“ คาซึมะคุง...เราเป็นห่วงใจแทบขาดนอนไม่หลับขับถ่ายไม่สะดวกเลยรู้ไหม...( อ้าวเวงกำ )”
“ คาซึมะคุงผอมลงไปเยอะเลยน่ะแต่ถึงยังไงก็สวยไม่เปลี่ยน”
“ คาซึมะคุง คาซึมะคุงงงงงงโอย.....อะไรๆก็คาซึมะคุงรำคาญจะตายอยู่แล้วมาถึงโรงเรียนนึกว่าจะได้หลับสักงีบ ดันมาเจอเจ้าพวกแฟนคลับ ( ผู้ชาย ) อีกมันอะไรนักหนาฟ่ะไม่ลงไม่เรียนมันแล้วกลับโว้ย!!!! ” โดดเรียนแม่งเลยวันนี้อุตส่าตื่นแต่เช้ารีบขับรถมาโรงเรียนกะว่าจะหนีหน้าไอ้เท็ปเปมันมาหลับในห้องซะหน่อย ดันเจอฝูงแฟนคลับรุมกระหน่ำตั้งแต่หน้าโรงเรียนยันในห้องเรียนเอาแต่เรียกคาซึมะคุง คาซึมะคุง คาซึมะคุงงงงงง อยู่นั่นแหละ...
“ แล้วนี่แกจะกลับโดยไม่ชวนฉันไปด้วยหรอว่ะ...” เท็ปเปเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นโทวะลุกเดินออกจากห้องเรียนไป
“ เรื่องอะไรฉันจะไปชวนแก อย่าลืมน่ะโว้ยว่าฉันสั่งห้ามให้แกเข้าใกล้จนกว่าฉันจะหายโกรธแล้วแกอย่าตามฉันมาน่ะโว้ย ”
“........” ( YoY )
กรี๊ด!!!!!!!!!
“ เจ็ดโมงห้าสิบหกนาที...โอ้ยยยยตายแน่ๆเลยฉันโดนจดรายชื่อเข้าห้องปกครองแน่ ”
ทำไมฉันต้องซวยแต่เช้าด้วยเนี้ย...ตื่นก็สายเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับดันฝันถึงงูรัดซะแน่นจนหายใจไม่ออกนอนกว่าจะหลับก็ปาเข้าไปตีสามมันช่างเวรกรรมอะไรจะอี้!!!แล้วนี่ฉันมัวแต่นั่งคิดทำไมฟ่ะ...รีบไปอาบน้ำแต่งตัวสิจะได้รีบไปโรงเรียน ( เออออใช่เนาะลืมไป ) พอแต่งตัวเสร็จก็รีบลงมาทานข้าวเช้าที่ทุกเช้าแม่จะเตรียมให้ก่อนไปทำงานแต่เอะอะไรติดอยู่บนโต๊ะ...หือ...
o( >*< )o รักลูกๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วหนีไปเที่ยวกันสองคนงั้นเรอะ!!!ช่างรักกันอะไรปานนั้น... o( >*< )o
แฮ้กๆๆๆๆๆๆโอ้ยอีก 1 กิโลจะถึงโรงเรียน... ( -_-! )
แฮ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆอีก 500 เมตรจะถึงโรงเรียน... ( -_-!! )
แฮ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอีก
กรี๊ด!!!!!เอี๊ยด!!!!!!
ขณะที่เอริกะกำลังวิ่งไล่ควายอยู่นั้นจู่ๆก็มีรถเก๋งสีดำขับพุ่งออกจากโรงเรียนด้วยความเร็วสูง
“ เฮ้อ...ค่อยยังชั่วเบรกทันพอดี...ตายหละยังว่ะนั่น? ” ผมมองไปยังหญิงสาวคนหนึ่งที่นอนหมดสติหนังสือต่างๆกระจัดกระจายเต็มพื้นถนน...ตัวเล็กสวมชุดม.ปลาย ผิมขาวอมชมพู ผมยาวสีน้ำตาลเข้มลงมาปกบนใบหน้าอมชมพูที่มีขนตายาวงอน จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางแดงระรื่อ...เธอคนนี้คือใครกันน่ะชักอยากจะเห็นแล้วซิ...หือ???นี่มันยัยเต้าหู้ยี่นี่หว่าตายละซิทำไงดี...ทิ้งไว้ก็ไม่ได้สิเอาก็เอาไปด้วยกันเลยดีกว่า...
“ โอ้ย...ปวดหัวจังเลยแล้วนี่มันที่ไหนเนี้ย...” เอริกะค่อยๆลืมตาขึ้นแต่อาการมึนหัวและเจ็บปวดเค็ดยอกไปตามร่างกาย
“ อ้าวตื่นแล้วหรอยัยเต้าหู้ยี่ เป็นยังไงบ้างหลับสบายเลยหละสิน้ำลายไหลยืดเชียว...” โทวะเอ่ยทักทายหญิงสาว
“ นี่นายมาได้ไงหละ แล้วที่นี่ที่ไหนทำไมฉันถึงมานอนอยู่บนเตียงนี่ได้แล้วแว่นฉันหละหายไปไหน หรือว่า.....” ( OoO )
กรี๊ด!!!!!กรี๊ด!!!!!กรี๊ด!!!!!กรี๊ด!!!!!
“ โอ้ย!!!!เธอจะกรี๊ดหาพระแสงอะไรกันหนวกหูชะมัดรู้งี้ปล่อยให้นอนอยู่บนพื้นอย่างเดิมก็ดี...สารรูปอย่างเธอเหรอฉันจะทำลง ฉันมีปัญญาหาคนอื่นที่ดีกว่าเธอตั้งเยอะ ขอโทษ!!!จอแบนอย่างเธอไม่ใช่สเป็คฉัน ”
“ ไอ้บ้านายกล้าดียังไงมาหาว่าของฉันจอแบน แล้วอย่านึกว่าฉันจำไม่ได้น่ะว่าคนที่ชนฉันคือนาย ฉันจะไปแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกายและทำอนาจารผู้อื่น ”
“ ปากดีอย่างนี้เดี๋ยวเอาไปปล่อยไว้ที่ข้างถนนเลยหนิ คนอุตส่าช่วยทำแผลแล้วยังให้นอนบนเตียงอีกทำคุณบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปจริงๆขอบคุณสักคำก็ไม่มี เสียมารยาทจริงๆ ”
“ ขะ...ขอบคุณ ”
“ ฮ่ะ...เธอว่าไรน่ะฉันไม่ได้ยิน ”
“ ขะ...ขอบคุณ ”
“ อะไรน่ะพูดดังๆหน่อยสิพอดีฉันหูหนวก ”
“ ขอบคุณ ขอบคุณไงโว้ย!!!!ได้ยินชัดหรือยังไอ้หน้าบาง!!!! ”
“ อืมอย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อยนึกว่าจะขอบคุณไม่เป็นซะแล้ว...วันนี้ฉันอารมณ์ดีเธออยากไปเที่ยวไหนหละ? ”
“ ฉันอยากไปเที่ยวสวนสุนก... แล้วพวกเราจะไม่ไปเรียนหนังสือหรอเดี๋ยวก็โดนลงโทษซะหรอก? ”
“ ไม่อ่ะวันนี้ฉันขี้เกียจเรียน...ป่ะไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาให้มันสะอาดซะส่วนเรื่องเสื้อผ้าเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเขาจัดเตรียมให้ เร็วๆหละฉันหิวข้าวเช้ายังไม่ได้ทานเลย ”
“ อ่ะ...อืม ” ( -_- )
ว่านอนสอนง่ายอย่างงี้ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย หุหุ
“ อ้ออั้นอิ๋วอิ อ้าวอ๊าวอ้อไอ้ไอ้อินไออาเอื๋อนเอออัยเอ้าอ็อี้ อ้าวเอ็มอากอู้ดอ้ากอู่ไอ้ ไอ๊อาอาอ้าด( ก็ฉันหิวหนิข้าวเช้าก็ไม่ได้กินเหมือนเธอข้าวเต็มปากพูดมากอยู่ได้ไร้มารยาท ”
“ อ้าวเวง...”
“ โอ้ย...อิ๋มจังตังอยู่ครบ ”
“ นี่ถามจริงนายนี่มันผู้ชายหรือผู้ฉิงกันแน่ ไอ้เรานึกว่าจะเลี้ยงที่ไหนได้นายดันลืมเอากระเป๋าตังมาทำไมมากับนายแล้วดันซวยงี้ทุกที ”
“ เอาน่าเดี๋ยววันหลังเลี้ยงคืน...ป่ะไปเล่นเครื่องเล่นกัน”
“ เฮ้ย!!!เดี๋ยวดิข้าวยังไม่ทันย่อยจะไปเล่นซะแล้วเดี๋ยวมันก็ทะลักออกมาหรอกนี่!!!ฟังฉันอยู่รึป่าวฮ่ะ...” น่านมันเดินไปขึ้นรถไฟเหาะซะแล้ว...เวง
“ มานั่งเร็วสิฉันอุตส่าเลือกนั่งแถวหน้าให้แล้วน่ะเนี้ย...มาๆๆๆมัวแต่ยืนทำหน้าจืดอยู่ได้ ”
“ เออ...เครื่องเล่นนี้ฉันขอบายได้ป่ะ น่ะๆๆๆขอร้อง ไม่ๆๆๆๆฉันไม่เล่นปล่อยฉันน่ะไอ้หน้าบาง!!!!กรี๊ด!!!!! ”
อ๊วก!!!!!!!!!
“ เธอนี่มันไม่รู้จักคุณค่าของเงินและอาหารเลยน่ะ ดูดิข้าวยังเป็นเม็ดๆอยู่เลยปลามึกก็ยังเป็นตัวอยู่แล้วอะไรเนี้ยสีเขียวๆอ้อผักที่เธอกินลงไปยังเป็นใบอยู่เลยน่ะ ”
“ หุบปากได้หรือยัง ยิ่งนายพูดฉันยิ่งอยากจะอ้วกเข้าไปใหญ่ ใช่ว่าฉันจะไม่เสียดายแต่นี่มันอุดไม่ไหวแล้วอ่ะอ๊วก!!!!!!!!! เฮ้อ...ค่อยยังชั่วขอน้ำหน่อยดิ ”
“ อ่ะนี่น้ำ ไหนๆก็อ้วกเสร็จหมดแล้วเราไปเล่นบันจี้จั๊มกันเถอะ!!! ”
“ อืมไปสิ ห๊ะ!!!ไปอีกหรอฉันไม่ไหวแล้วน่ะ นี่นายฟังอยู่หรือป่าวอ่ะอย่าลากฉันสิฉันไม่ไป!!!!! ”
( !!!>o< ) แล้ววันนี้ฉันจะรอดไหมเนี้ย!!!!! ( >o<!!! )
che ery K ~
ความคิดเห็น